Zo kwamen we in het plaatsje Dodewaard,vlakbij de Kerncentrale in de buurt.
Och en dan komen de herinneringen boven.
De centrale is in werking geweest van 1969 tot 1997.
Toen de centrale nog volop in werking was, werkten we beiden in het Psychiatrisch ziekenhuis in Wolfheze.
En als je daar werkte was je ook meestal tegen kernenergie.
En er moesten ook vooral geen centrales bijkomen.
Er waren toen ook speelfims die gingen over rampen met kerncentrales, en daar werd je niet echt vrolijk van.
Vooral de films The China Syndrome, over een kerncentrale die problemen met de veiligheid heeft, en dat achterhoudt.
En dan was er ook nog de film met Meryl Streep, over Karen Silkwood, die in een nucleaire fabriek werkt en ontdekt dat er gevaarlijke situaties zijn (nucleaire besmetting).
Niet veel later was er een echte kernramp in Tsjernobyl dat plaatsvond in 1986.En nog niet zo heel lang geleden de ramp in Fukushima Japan.
Hier onder is een filmpje die gaat over de actie in Dodewaard in 1980
We besloten even de dijk te verlaten en reden toen door een best wel mooi gebied heen, met aan beide kanten water.
En ineens kwam er een grote eend met een vreemde snavel voorbij gezwommen.
Een Grote Zaagbek – Mergus merganser
De vogel broed niet in Nederland, maar is een wintergast, of doortrekker.
En deze eend is een echte viseter.
De eerste keer dat ik deze eendensoort dag, was ik automatisch er vanuit gegaan dat het in ieder geval een mannetjes eend betrof.
Welke soort wist ik echt niet.
Via de vogelboeken kwam ik er achter dat het een Grote Zaagbek
Mergus merganser betrof.
Tot mijn verbazing bleek het om een vrouwtje te gaan.
Veel later heb ik ook een mannetje in het echt gezien, en ik heb dat niet snel met vogels, maar in dit geval vind ik de vrouw toch mooier dan de man.
Het is een echte punker onder de vogels.
Die veren op de kop die alle kanten uitgaan, prachtig gewoon.
En dan ook nog eens de kleur van die veren op de kop, vooral als de zon er ook nog eens op schijnt.
Bijna als mijn haarkleur vroeger.
 |
| Grote-Zaagbek-Mergus-merganser |
Nog snel even een foto erbij gezocht.
 |
| Annelies & Boy Wethouder Sanderstraat Eerbeek 1980 |
Deze foto is gemaakt in 1980 voor het huis van mij schoonouders aan de Wethouder Sandersstraat in Eerbeek.
Er was toen nog een groot plantsoen en een klein beetje speeltuin.
De auto op de foto was de eerste echte auto van ons beiden.
Een Ford Escort, waar we nog geen 400 gulden voor betaald hebben.
En wat een kleur dat oranje.
De hond op de foto, had ik al, voordat ik manlief leerde kennen.
Ik woonde toen nog in Arnhem.
Toen ik deze hond vond, was hij totaal, verwaarloosd, en duidelijk mishandeld.
Heel veel later ben ik er wel achter gekomen wie de eigenaar was.
Die eigenaar had zich nooit bij de instanties gemeld zoals Amnivedie, het dierenasiel of op het politiebureau.
Na een jaar verwacht je ook niet meer dat een eigenaar zich nog gaat melden
Heel toevallig kwam ik de man meer dan een jaar later tegen in Arnhem, De man bleek zwaar alcoholist, te zijn
Hij gaf aan dat dat zijn hond was, maar dat hij hem niet terug hoefde te hebben, maar dat ik er wel voor betalen moest.
Ik was toen helemaal van slag.
Boy zo had ik de hond genoemd was echt mijn maatje geworden.
Van de directie van het psychiatrisch ziekenhuis in Wolfheze waar ik toen werkte had ik toestemming gekregen om Boy mee naar het werk te nemen.
Boy had zo’n positief effect op de bewoners van de geriatrische afdeling, dat was onvoorstelbaar.
Waarschijnlijk is hij 1 van de eerste sociohonden geweest.
In ieder geval in Wolfheze.
Boy hoefde gelukkig niet terug naar zijn vroegere baas.
Nog altijd ben ik de politie in Arnhem dankbaar dat zij daar een stokje voor hebben gestoken, door te dreigen met een boete ivm dierenmishandeling.
Boy is een hond die ik nooit zal vergeten.
Hij ging met mij mee naar het werk in de bus in de trein.
Draaide samen met mij nachtdiensten, en ging zelfs mee met de patienten op vakantie.
Ondanks dat het een Greyhound (jachthond) was, kon hij toch prima overweg met de katten, en konijnen die ik toen had.
Maar je kon hem echt niet loslaten in een gebied waar ook wild liep.
Iedereen in de familie en vriendenkring was stapel op die hond.
Boy heeft nog 5 mooie jaren bij mij/ons gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten