 |
| Gewone wolzwever - Bombylius major |
Blog van Annelies van Klinken met oog voor Natuur
woensdag 30 april 2014
Natuurwidget
Vandaag werd werd ik via de mail benaderd door iemand van EIS Nederland.nl / Nederlandsesoorten.nl Kenniscentrum Insecten en andere ongewervelden en (p/a Naturalis Biodiversity Center Leiden).
Voor de Natuurwidget wilde men een foto van mij gebruiken, van de Gewone wolzwever - Bombylius major.
Een vlieg die lijkt op een Hommel, en zich gedraagd als een Kolibrie
dinsdag 22 april 2014
De Torpedo
Ze is niet meer de Torpedo.
Al een tijdje ging het niet goed met haar.
Ze was altijd al een slome zwemmer, maar de laatste tijd lag ze ook vaak stil in het water, Af en toe werd ze beet gepakt door een hitsige Bruine kikker en dan kreeg ze het toch weer voor elkaar om die van zich af te schudden.
We hadden haar al heel lang de 2 jongste kinderen kregen op een gegeven moment een aquarrium op hun kamer, met 2 Sluierstaartgoudvissen erin. Helaas was 1 van onze katten een visser bij uitstek, en zo kon het gebeuren dat op een een dag 2 ogen (en nog een restje vis) mij aanstaarden op het tapijt in de slaapkamer.
En wat doe je dan, stevig volieregaas op het aquarium maken, en snel naar de dierenspeciaalzaak in het dorp. Daar hadden ze nog 1 goudvisje ,en ook nog eens eentje die er niet echt mooi uitzag, met een rare staart. Voor 2..50 gulden mocht ik de vis meenemen.
Toen de kinderen van school thuis kwamen toch maar verteld wat er gebeurd was,
Ik verzorgde de vissen waarschijnlijk te goed, want binnen de kortste keren, moest er een groter aquarrium komen.
En ook dat werd al gauw voor mijn gevoel te klein. Vissen moeten nu eenmaal kunnen zwemmen.
De 2 werden naar buiten verhuist naar een oude zinken teil, maar ja dat kon ook niet te lang duren in verband met de mogelijke giftige stoffen, die van zo’n teil kunnen afkomen.
Om een lang verhaal kort te maken werd er in het voorjaar van 2000 een vijver gegraven. Een verschrikkelijk karwei, omdat de achtertuin in de diepte allerlei bouwpuin bevatte.
Maar uiteindelijk lag er toch een mooie vijver, die zonder veel kunstgrepen al die jaren al prachtig helder water heeft.
We kochten er nog een paar visjes bij.
De eerste vissen waren inmiddels al behoorlijk groot. De Sluierstaart was echt een prachtige vis, en de andere begon er uit te zien als een duikboot. Dus al snel kreeg zij de naam De Torpedo.
Al vrij snel kwamen er ook de eerste Bruine kikkers en een Gewone pad op de vijver af, en natuurlijk Libellen, maar ook een prachtige Blauwe Reiger.
En zo kon het gebeuren dat ik op een morgen, allemaal schubbetjes vond rond de vijver, en de vissen zich niet meer lieten zien.
De kleine visjes hadden het overleefd, maar onze eerste vis de prachtige Sluierstaart was verdwenen.
De Torpedo had het overleefd, maar niet zonder slag of stoot. De Reiger had haar te pakken gehad, want het was heel duidelijk te zien, aan een onstane ring achter de kieuwen waar alle schubben verdwenen waren.
Wonder boven wonder herstelde zich dat allemaal, maar we maakten wel een net over de vijver heen. Kikkers konden zich ondanks dat net over de vijver, nog vrij verplaatsen, maar de Reiger had het nakijken.
Heel veel jaren later kwam ik erachter dat De Torpedo een bijzondere goudvis bleek te zijn. Het bleek om een Wakin goudvis te gaan.
De wakin of Japanse goudvis.
Deze goudvis lijkt op een afstand veel op de gewone goudvis, maar heeft in plaats van een krachtige enkelstaartvin een dubbele staartvin.
De bouw van de Japanse goudvis is ook anders dan die van de gewone goudvis. De Wakin heeft een breed lichaam en de kop van deze goudvis neemt bijna één derde van zijn lichaam in. Het is een kostbare goudvis die erg veel verzorging en aandacht nodig heeft. Zwemblaasproblemen zijn algemeen bekend bij deze goudvissensoort. De dubbelstaart van de wakin komt de snelheid van deze goudvis niet ten goede.
En dan blijk je dus ineens een bijzondere best wel kostbare vis te hebben, die achteraf beter niet met gewone enkelstaart goudvissen gecombineerd had moeten worden.
Ze lag vanmorgen dood in de vijver niet geheel onverwachts. Ruim 25 cm groot van kop tot staart.
Ze heeft een keurige begrafenis gehad.
Al een tijdje ging het niet goed met haar.
Ze was altijd al een slome zwemmer, maar de laatste tijd lag ze ook vaak stil in het water, Af en toe werd ze beet gepakt door een hitsige Bruine kikker en dan kreeg ze het toch weer voor elkaar om die van zich af te schudden.
We hadden haar al heel lang de 2 jongste kinderen kregen op een gegeven moment een aquarrium op hun kamer, met 2 Sluierstaartgoudvissen erin. Helaas was 1 van onze katten een visser bij uitstek, en zo kon het gebeuren dat op een een dag 2 ogen (en nog een restje vis) mij aanstaarden op het tapijt in de slaapkamer.
En wat doe je dan, stevig volieregaas op het aquarium maken, en snel naar de dierenspeciaalzaak in het dorp. Daar hadden ze nog 1 goudvisje ,en ook nog eens eentje die er niet echt mooi uitzag, met een rare staart. Voor 2..50 gulden mocht ik de vis meenemen.
Toen de kinderen van school thuis kwamen toch maar verteld wat er gebeurd was,
Ik verzorgde de vissen waarschijnlijk te goed, want binnen de kortste keren, moest er een groter aquarrium komen.
En ook dat werd al gauw voor mijn gevoel te klein. Vissen moeten nu eenmaal kunnen zwemmen.
De 2 werden naar buiten verhuist naar een oude zinken teil, maar ja dat kon ook niet te lang duren in verband met de mogelijke giftige stoffen, die van zo’n teil kunnen afkomen.
Om een lang verhaal kort te maken werd er in het voorjaar van 2000 een vijver gegraven. Een verschrikkelijk karwei, omdat de achtertuin in de diepte allerlei bouwpuin bevatte.
Maar uiteindelijk lag er toch een mooie vijver, die zonder veel kunstgrepen al die jaren al prachtig helder water heeft.
We kochten er nog een paar visjes bij.
De eerste vissen waren inmiddels al behoorlijk groot. De Sluierstaart was echt een prachtige vis, en de andere begon er uit te zien als een duikboot. Dus al snel kreeg zij de naam De Torpedo.
Al vrij snel kwamen er ook de eerste Bruine kikkers en een Gewone pad op de vijver af, en natuurlijk Libellen, maar ook een prachtige Blauwe Reiger.
En zo kon het gebeuren dat ik op een morgen, allemaal schubbetjes vond rond de vijver, en de vissen zich niet meer lieten zien.
De kleine visjes hadden het overleefd, maar onze eerste vis de prachtige Sluierstaart was verdwenen.
De Torpedo had het overleefd, maar niet zonder slag of stoot. De Reiger had haar te pakken gehad, want het was heel duidelijk te zien, aan een onstane ring achter de kieuwen waar alle schubben verdwenen waren.
Wonder boven wonder herstelde zich dat allemaal, maar we maakten wel een net over de vijver heen. Kikkers konden zich ondanks dat net over de vijver, nog vrij verplaatsen, maar de Reiger had het nakijken.
Heel veel jaren later kwam ik erachter dat De Torpedo een bijzondere goudvis bleek te zijn. Het bleek om een Wakin goudvis te gaan.
De wakin of Japanse goudvis.
Deze goudvis lijkt op een afstand veel op de gewone goudvis, maar heeft in plaats van een krachtige enkelstaartvin een dubbele staartvin.
De bouw van de Japanse goudvis is ook anders dan die van de gewone goudvis. De Wakin heeft een breed lichaam en de kop van deze goudvis neemt bijna één derde van zijn lichaam in. Het is een kostbare goudvis die erg veel verzorging en aandacht nodig heeft. Zwemblaasproblemen zijn algemeen bekend bij deze goudvissensoort. De dubbelstaart van de wakin komt de snelheid van deze goudvis niet ten goede.
En dan blijk je dus ineens een bijzondere best wel kostbare vis te hebben, die achteraf beter niet met gewone enkelstaart goudvissen gecombineerd had moeten worden.
Ze lag vanmorgen dood in de vijver niet geheel onverwachts. Ruim 25 cm groot van kop tot staart.
Ze heeft een keurige begrafenis gehad.
 |
| De Torpedo (Wakin goudvis) |
maandag 21 april 2014
De verheven arbeiders
(klik op de afbeelding voor een vergroting)
De verheven arbeider, zo werd mijn schoonvader door iemand binnen de plaatselijke Partij van de Arbeid wel eens genoemd.Hiermee bedoelde hij dat een gewone arbeider zonder hoge school of universiteit toch behoorlijk opgeklommen was op de maatschappelijke ladder.
Misschien had hier boven moeten staan “het zolderkamertje”. Het zolderkamertje is natuurlijk allereerst onze zolder. Een ruimte vol met schatten uit het verleden.Het meeste betreft krantenartikelen. Alles wat leuk en interesant was heb ik bewaard,.Artikelen over familie, natuur, maar ook veel over de plaatselijke politiek.
Vorige jaar is daar nog het nodige bijgekomen. Ook mijn schoonmoeder had die “tik”. Na haar overlijden moesten wij als familie natuurlijk het huis leeg ruimen. En zo troffen we bij haar op zolder de nodige krantenknipsels aan. Leuke krantenknipsels, maar ook knipsels met artikelen, die bekeken in de huidige tijd, toch een raar nasmaakje geven.
Misschien had ik hier boven moeten zetten “zo vader zo zoon”.
Maart 1982; trok J.van Klinken zich terug van de kandidatenlijst van de PvdA en uit de politiek. Hij voelde het als een afgang dat hij zo laag op de kandidatenlijst geplaatst werd. Bron; Apeldoornse Courant
Maart 2014; Afscheid van de PvdA raadsleden G.van Klinken, Richard Pawlot & Jeanet Westerink. Of had er boven moeten staan “de geschiedenis herhaald zich”.
Juni 1986; Een aantal leden zijn het niet helemaal eens met de gang van zaken in de Partij. Bron; Apeldoornse Courant
April 2014; Een aantal leden van de plaatselijke PvdA vindt dat de gang van zaken over de wethouderskandidaten geen schoonheidsprijs heeft verdiend.
Nog maar 4 jaar geleden op 03-03-2010 stond dit artikel in de Stentor Zutphense editie
en nu, 4 jaar later, staat er dit artikel in de Stentor, Zutphense editie
Stilzwijgend is door de leden (soms zelfs door exact dezelfde leden) van de PvdA Brummen-Eerbeek, na de vader nu ook de zoon aan de kant gezet.
Manlief heeft gelukkig met opgeheven hoofd de plaatselijke politieke arena kunnen verlaten. Met pijn in het hart dat wel, want hij had graag na 4 jaar de kar te hebben getrokken als fractievoorzitter in moeilijke omstandigheden (voor het eerst de PvdA in de oppositie, en al die dingen die we prive hebben meegemaakt) er nog 4 jaar bijaangeknoopt als wethouder.
Zijn vader heeft het als een afgang gezien, dat hij zo laag op de kandidatenlijst was geplaatst. Nadat mijn schoonvader de politieke arena moest verlaten, zakte daarop de volgende jaren de Partij in haar zetels. Toeval ?
Ik ben blij dat mijn schoonvader het gebeuren rond zijn zoon niet heeft hoeven meemaken.Wel vond ik het nodig om 1 van mijn dochters aan te raden om voorlopig vooral niet in diezelfde lokale politiek te stappen.Het kan toch niet waar zijn dat straks de ledenvergadering met een paar exact dezelfde personen haar net als haar vader en opa aan de kant zetten.
Mijn schoonvader is ondanks alles de PvdA trouw gebleven. Het hoorde bij zijn leven, hij kon gewoon niet anders. Ook manlief en ik zijn door het hele gebeuren niet anders denkend geworden.
Een vaak gehoorde uitspraak van mijn schoonvader was…..je hoeft toch zeker niet het genadebrood te eten van…………
De verheven arbeider, zo werd mijn schoonvader door iemand binnen de plaatselijke Partij van de Arbeid wel eens genoemd.Hiermee bedoelde hij dat een gewone arbeider zonder hoge school of universiteit toch behoorlijk opgeklommen was op de maatschappelijke ladder.
Misschien had hier boven moeten staan “het zolderkamertje”. Het zolderkamertje is natuurlijk allereerst onze zolder. Een ruimte vol met schatten uit het verleden.Het meeste betreft krantenartikelen. Alles wat leuk en interesant was heb ik bewaard,.Artikelen over familie, natuur, maar ook veel over de plaatselijke politiek.
Vorige jaar is daar nog het nodige bijgekomen. Ook mijn schoonmoeder had die “tik”. Na haar overlijden moesten wij als familie natuurlijk het huis leeg ruimen. En zo troffen we bij haar op zolder de nodige krantenknipsels aan. Leuke krantenknipsels, maar ook knipsels met artikelen, die bekeken in de huidige tijd, toch een raar nasmaakje geven.
Misschien had ik hier boven moeten zetten “zo vader zo zoon”.
Maart 1982; trok J.van Klinken zich terug van de kandidatenlijst van de PvdA en uit de politiek. Hij voelde het als een afgang dat hij zo laag op de kandidatenlijst geplaatst werd. Bron; Apeldoornse Courant
Maart 2014; Afscheid van de PvdA raadsleden G.van Klinken, Richard Pawlot & Jeanet Westerink. Of had er boven moeten staan “de geschiedenis herhaald zich”.
Juni 1986; Een aantal leden zijn het niet helemaal eens met de gang van zaken in de Partij. Bron; Apeldoornse Courant
April 2014; Een aantal leden van de plaatselijke PvdA vindt dat de gang van zaken over de wethouderskandidaten geen schoonheidsprijs heeft verdiend.
Nog maar 4 jaar geleden op 03-03-2010 stond dit artikel in de Stentor Zutphense editie
en nu, 4 jaar later, staat er dit artikel in de Stentor, Zutphense editie
Stilzwijgend is door de leden (soms zelfs door exact dezelfde leden) van de PvdA Brummen-Eerbeek, na de vader nu ook de zoon aan de kant gezet.
Manlief heeft gelukkig met opgeheven hoofd de plaatselijke politieke arena kunnen verlaten. Met pijn in het hart dat wel, want hij had graag na 4 jaar de kar te hebben getrokken als fractievoorzitter in moeilijke omstandigheden (voor het eerst de PvdA in de oppositie, en al die dingen die we prive hebben meegemaakt) er nog 4 jaar bijaangeknoopt als wethouder.
Zijn vader heeft het als een afgang gezien, dat hij zo laag op de kandidatenlijst was geplaatst. Nadat mijn schoonvader de politieke arena moest verlaten, zakte daarop de volgende jaren de Partij in haar zetels. Toeval ?
Ik ben blij dat mijn schoonvader het gebeuren rond zijn zoon niet heeft hoeven meemaken.Wel vond ik het nodig om 1 van mijn dochters aan te raden om voorlopig vooral niet in diezelfde lokale politiek te stappen.Het kan toch niet waar zijn dat straks de ledenvergadering met een paar exact dezelfde personen haar net als haar vader en opa aan de kant zetten.
Mijn schoonvader is ondanks alles de PvdA trouw gebleven. Het hoorde bij zijn leven, hij kon gewoon niet anders. Ook manlief en ik zijn door het hele gebeuren niet anders denkend geworden.
Een vaak gehoorde uitspraak van mijn schoonvader was…..je hoeft toch zeker niet het genadebrood te eten van…………
zondag 20 april 2014
Grote Heidebrand Hoge Veluwe
Heftig die heidebrand vanavond om 21.00u waren de helicopters nog bluswater aan het ophalen bij de Albaplas in Klarenbeek
https://www.omroepgelderland.nl/nieuws/2056730/Brand-op-Veluwe-527-hectare-heide-en-bos-verwoest#.U1N9TldAJoY
Gelrenieuws.nl/
zondag 6 april 2014
De waarheid achter.....
Op 5 februari 1970 werd de 12-jarige Rinie Wielheesen dood en ontkleed aangetroffen in het bos van de Kloosterlaan in Gaanderen. Men arresteerde hiervoor de 22-jarige Jan S. uit Doetinchem, die bekende dat hij Rinie had vermoord. Later komt vast te staan dat hij op het tijdstip van de moord bij vrienden was. Volgens Jan heeft hij bekend onder druk van de politie. Niet lang na de vrijlating van S. arresteert de politie een 17-jarige bouwvakker. Maar ook die blijkt onschuldig te zijn. Een pater uit een naburige abdij is verdacht geweest; deze pater werd later overgeplaatst naar het buitenland wat de verdachtmakingen bij de mensen in de omgeving versterkte. De politie had geen basis voor verdere verdenking van de pater.
Bron.Wikipedia!
27 februari dit jaar werd er aandacht op tv Gelderland aan besteed de moord op Rinie Wielheese.
Ik was het al lang vergeten dat dit item uitgezonden zou worden, want het was net in de periode dat mijn moeder was overleden.
Vanmiddag zouden wij als kinderen bijeen komen bij mijn zus en zwager in Gendringen.
Er moesten nog een aantal dingen geregeld worden zoals een tekst voor het bedankkaartje.
Manlief en ik kwamen er als laatsten en gingen er als eerste weer weg, want gaande weg het uurtje dat we daar zaten leken de griepverschijnselen vooral bij manlief in alle hevigheid weer terug tekomen.
Op de terugweg zie je dan ineens op de wegwijsborden Gaanderen staan, en moet je weer aan dat item denken.
Ik heb haar nooit gekend Rinie, toch heeft de moord op haar een behoorlijk invloed op mijn jeugd gehad.
Opeens was de moord het onderwerp van het gesprek.
Bijna Iedereen op 2 benen, en man was verdacht.
Een heel gezin uit onze straat ging er helemaal aan onderdoor, omdat hun zoon ten onrechte (bleek achteraf) als verdachte werd gezien.
De vader was leraar op de technische school, en verongelukte dodelijk met zijn scooter of bromfiets.
Er werd beweerd dat hij overmand door schaamte en verdriet niet goed had opgelet in het verkeer, of misschien nog erger.
Je was bang en je werd bang gemaakt, want iedereen kon het zijn.
De geruchten deden volop de ronde,vooral het gerucht over de Pater in de Slangenburg, die volgens de geruchten de moordenaar was, en daarom later werd overgeplaatst naar het buitenland.
Ook ging heel lang het gerucht dat de vader van Rinie de moordenaar was.
Jaren later toen ik aan mijn Ziekenverzorgster opleiding was begonnen in Varsseveld reed ik regelmatig op de fiets van Doetinchem naar Varsseveld.
Onderweg kwam ik dan ook altijd langs het wegwijzerbordje van de bewuste Abdij in de Slangenburg.
En altijd weer, ging ik dan in de versnelling, dat stukje fietspad was ook nog eens behoorlijk donker, door het dichte bladerdak, en dat maakte het extra eng.
Ik werd bevriend met iemand die de zelfde opleiding deed.
Zij woonde in Gaanderen, en van haar hoorde ik dat zij 1 van de laatste was die Rinie nog in leven had gezien.
Zij was 1 van de vriendinnetjes die die bewuste avond samen met Rinie, van de gymnastiek naar huis fietste.
Rinie moest het laatste stuk de andere kant op en daardoor altijd alleen fietsen.
Ook die avond, gingen ze gezamenlijk naar de gymnastiek.
Rinie vroeg de broer van mijn vriendin/collega of hij de sieraden van haar zolang bij zich wilde houden, omdat ze die nog om had. Op welk moment hij dat vroeg, weet ik niet meer.
Na de moord was hij door dat feit dat hij in het bezit van die sieraden was, een verdachte.
De broer van mijn vriendin/collega is toen zo onmenselijk verhoord door de politie, dat hij jaren later daar nog een trauma aan over had gehouden.
Ondanks dat de anderen konden beamen dat het zo met de sieraden was gegaan, werd hij maar niet geloofd.
Op een gegeven moment kwam zijn verhaal toen ook in de krant te staan.
De naam van de krant was toen nog de Graafschapbode.
Heel veel jaren later, toen mijn moeder in een aanleunwoning kwam te wonen van een verzorgingshuis, bleek de overbuurman een oud politieagent te zijn die bij het moordonderzoek betrokken was.
Hij liet daar nauwelijks iets over los, wilde er eigenlijk niet over praten, en was er nog steeds kapot van.
Eigenlijk was er jaren later bijna niets over de moord te vinden, en hoorde je er ook nooit meer iets over.
En dan opeens is er Peter R de Vries en ex-hoofdcommissaris J. Blaauw
En nu dan ook tv Gelderland
Of de waarheid over deze moord ooit boven komt ????
Omroepgelderland dossier Rinie Wielheesen
https://www.delpher.nl/nl/kranten/view?identifier=ddd%3A011235563%3Ampeg21%3Aa0002&coll=ddd
http://www.verhalenbankjes.nl/verhalenbankjes/PDFbestanden/Het%20Westen/Rinie%20Wielheesen.pdf
 |
| Sint Willibrordsabdij Slangenburg Doetinchem |
Abonneren op:
Posts (Atom)