Populus vulgaris

Ik kwam hem vroeger wel eens tegen, of liever gezegd het gebeurde wel eens dat ik de complete band van Normaal ergens tegen kwam. Vooral in hun begintijd gingen ze soms met de trein naar een optreden, en dan moesten ze net als ik overstappen op het station in Arnhem. Ik mocht hem eigenlijk niet zo, niet dat ik de man persoonlijk kende (en hij mij ook niet), maar op een dag toen ik aan het wandelen was met onze hond ergens in de jaren 70 in de buurt van mijn ouderlijk huis in Doetinchem werd ik door een zwart busje gepasseerd en 1 van die gasten vond het nodig, om uit het raam te schreeuwen; hey rooie. Het stomme was dat ik eigenlijk al een tijd niet meer voor rooie was uitgescholden, dus ik was dan ook even helemaal verbaasd. Door de hit van Arne Jansen (ook een Achterhoeker) ; Meisjes met rode haren, werd er toch anders naar roodharigen gekeken, in ieder geval werd het schelden een stuk minder. Geen idee wie dat toen was, daar kwam ik later pas achter, toen ik voor het eerst naar een optreden in Varsseveld ging van de groep Normaal. 1 van de jongens van Normaal, had ik al wel eerder gezien, Paul Kemper, hij speelde daarvoor in de Doetinchemse rockband Threshold, samen met een paar klasgenoten van de zus, van toen mijn beste vriendin Ciska. Een ander bandlid van Threshold was, Bert Heerink hij heeft nog even samengewerkt met mijn vader in de Doetinchemse Houtbuigerij Ebbers en Van Haarlem. Later werd Bert heel bekend met de groep Vandenberg, en natuurlijk met de reclame van Heineken. Threshold speelde regematig in het voorprogramma van diverse bekende groepen , zoals Earth and fire, en nog niet zolang geleden was er een reunie optreden in de DRU Cultuurfabriek. Threshold was meer mijn muziek, maar bij Normaal had je meer het gevoel van ''wij Achterhoekers'', net zoals met voetbalclub de Graafschap, en zeker als je als Achterhoekers onder elkaar, je ergens in een ander deel van Nederland bevond. Ik was niet echt de grootste fan van Normaal, maar heel veel van hun liedjes kan ik wel meezingen. Bijna alle liedjes zijn in het achterhoeks gezongen, voor een westerling meestal onverstaanbaar. Bennies zoon Gijs heeft later samen met de kleinzoon van de overburen van mijn ouders, Hendrik Jan Lovink Jovink & the Voederbietels opgericht. De opa en oma van Hendrik Jan waren eigenaar van een aantal slagerijen, waarvan ook 1 bij ons in de buurt. De opa en oma stonden in de zaak bij ons in de buurt, en toen die er mee ophielden, kwamen de ouders van Hendrik Jan in de zaak, en later kwamen ze ook boven de zaak wonen. Als Achterhoeker ben je er dan best een beetje trots op dat de jongens bekend zijn geworden, met hun groep, maar zeker ook met de Zwartecross De groep bestaat niet meer, en Hendrik Jan is met een nieuwe groep begonnen Backcornerboogieband Maar nu weer teug naar Bennie Jolink. Er was, en er is nog een reden dat ik niet echt een grote fan van Bennie ben, en dat komt door het feit, dat hij een groot liefhebber van de jacht is, en dat is bepaald niet mijn ding. Maar Bennie heeft ook nog hele andere kanten, want hij is een man met het hart op de juiste plaats, en een achterhoeker in hart en nieren, en een sociaalbewogen mens. In 2012 hield Bennie zich de woede op de hals van Geert Wilders, toen hij een schilderij gemaakt had, waarop Geert Wilders staat afgebeeld met Adolf Hitler en Anders Breivik, en hij had ook een nummer geschreven met kritiek op Wilders ''Heb I-J Dat Ok'' Het populisme zag Bennie Jolink als een groot gevaar daarom schreef hij ook een politiek betoog in 2012 Ergens in 2007 was er een optreden van Bennie in het programma van Pauw en Witteman, en dat liedje is altijd bij mij blijven hangen, vooral de laatste maanden kwam het liedje te pas en te onpas weer naar boven. Krek alens, alle vertrouwen in de politiek is weg, alles is 1 pot nat. Soms denk ik, Bennie je hebt hartstikke gelijk, maar aan de andere kant hoop ik dat ik er nooit zo over ga denken. Al een tijdje heb ik dit blog in concept staan, maar een passende titel vond ik maar niet, want het gaat over Rockgroepen uit de Achterhoek, Politiek, over mijn jeugd, maar ook over nu. Vanmorgen werd ik aangesproken door iemand die ik wel eens zie, maar nog nooit echt gesproken heb. Werkt u man niet meer in het gemeentehuis was haar vraag, ik zie hem nooit meer, en ik zie hem ook nooit meer in de krant staan, waarop ik haar antwoorde (zonder veel uitleg te geven), dat dat al een tijdje niet meer het geval was, en dat hij inmiddels werkte in de thuiszorg. "Ojaaaa, dat meent u niet. Goh ik vond het altied een fijne man, zo gewoontjes, niks geen poeha, hi-j most er zeker uut, omdat hi-j te gewoon was of zo." Vervolgens werd er behoorlijk gemopperd over van alles en nog wat, met betrekking tot Eerbeek. "Ach noar het gewone volk luusteren ze toch niet ! " was haar opmerking. Haar opmerking gaf mij even een brok in de keel, en teruglopend naar huis wist ik niet of ik hier nu blij of verdrietig van moest worden. Maar 1 ding wist ik zeker, ik had mijn titel voor het blog gevonden, want Ineens moest ik denken, van een liedje van Normaal met de titel Vulgaris Magistralis, en met de woorden van die mevrouw nog nagalmend in mijn oren stond de titel dan ook vast.
 Krek Alens

Vijf jaar geleden

Vandaag 29 januari is het 5 jaar geleden dat wij voor de laatste keer de verjaardag van mijn schoonvader vierden, maar dat wisten we toen nog niet.dat het de laatste keer zou zijn, ook al hielden we er toch al een beetje rekening mee. Het was een bijzondere dag 29 januari 2010, want mijn schoonvader werd 85, en dat werd een dag later nog eens uitgebreid gevierd bij Johan in de Korenmolen met familie en vrienden. Mijn schoonvader die toen al dementerend was, genoot met volle teugen. Iedereen weer eens bij elkaar, dat was het mooiste wat er was, en natuurlijk niet geheel onbelangrijk, het warm en koud buffet. Later dat jaar, in september, waren we weer bij de Korenmolen, maar toen zonder mijn schoonvader. Mijn schoonvader was namelijk dat jaar op 3 september overleden. Na de crematieplechtigheid van mijn schoonvader, was er een samenzijn van ongeveer het zelfde gezelschap dat ook op mijn schoonvaders verjaardag was geweest. Nu geen warm en koud buffet, maar soep en broodjes, Vorig jaar op 29 januari, waren we met een klein gezelschap bij het crematorium, om de laatste wens van mijn schoonmoeder te vervullen, namelijk haar as te verstrooien op de zelfde plek waar ook de as van mijn schoonvader verstrooid was. Vandaag zou mijn schoonvader 90 jaar zijn geworden, en als hij nog had geleefd, dan hadden we dit weekend weer bij Johan in de Korenmolen gezeten, waarschijnlijk niet in het zelfde zaaltje ivm een verbouwing,,maar hoe dan ook we hadden zijn verjaardag bij Johan in de Korenmolen in Eerbeek gevierd, met als slot een feestelijk koud buffet.

Staatssecretaris Dijksma 100 zoogdieren geschikt als huisdier

Staatssecretaris Dijksma Ongeveer 100 zoogdieren kunnen als huisdier gehouden worden, http://t.co/Mzhx8Hh6eN

— Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 28 januari 2015

Overstroom ik ?

http://t.co/ryoHTTpkcH — Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 26 januari 2015

2015 Het jaar van de Adder

2015 Het jaar van de Adder http://t.co/xU7BhIiKes

— Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 26 januari 2015

Winterproblemen verhelpen tips ANWB

Vastgevroren portier. Duw even zachtjes tegen de deur en hij komt los. Meer tips om winterproblemen te verhelpen https://t.co/X2jydMfP1f

— ANWB (@ANWB) 9 december 2014

De Vos

En zo ga je samen met manlief je dochter ophalen, en zo heb je onverwachts een ontmoeting met een prachtige Vos, en kom je onverwachts met een foto en een filmpje van een Vos thuis.
Je snapt het niet, duikt er opeens een Vos op in de schijnwerpers van de auto, die op zijn of haar dooie gemak in de berm naast de weg loopt, aan de rand van een bos.
Wij stoppen natuurlijk, en in het licht van de schijnwerpers is de Vos bezig met het eten van in ieder geval iets eetbaars, zich helemaal niets aantrekkend van ons. Maar nadat 2 auto"s langs hem of haar met 60km per uur (toegestaan) heen geraasd waren hield hij of zij het voor gezien.
Gelukkig voor de Vos stond ik daar met een camera, en niet met een geweer. Wat een makkelijke prooi zou hij of zij voor de jagers zijn geweest.
Voor zover ik weet mag er in de Provincie Gelderland niet met lichtbakken gejaagd worden, zie link...Flora & Fauna wet Provinciale ontheffingen.
Officieel is het jagen met lichtbakken op vossen verboden in december 2013, maar helaas zijn er dan van die provincies die menen een ontheffing te moeten verlenen, helemaal in strijd met een Benelux-verdrag uit 1970 waarin staat dat de vossenjacht met lichtbakken verboden is.
Ik vind het maar een laffe bezigheid dat jagen met lichtbakken, niet meer en niet minder, en ik hoop dat er in Nederland ook een staatssecretaris opstaat, zoals in Luxemburg Camille Gira, die de jacht op vossen helemaal heeft verboden.zie link ...luxembourg's fox hunting ban

Vos – Vulpes vulpes

Stop het Zwanendriften !

Stop dit dierenleed, en teken de Petitie !

Knobbelzwaan - Cygnus olor

2 - 1 = alleen

Vele jaren stonden de 2 in een weiland aan de rand van de bebouwde kom van onze wijk in Eerbeek. Bijna iedere dag kwam ik er wel langs, soms zelfs 2 maal op een dag, altijd even kijken of ik ze beiden zag staan.
Meestal kwamen ze naar mij toe, nieuwschierig als ze waren naar Ulli de hond. Altijd even een kroel door de manen van de pony, en een aai over de zachte neus van het grote paard, die vervolgens even zacht briesde, waarvan Ulli bijna iedere keer weer schrok. Ulli wilde eigenlijk wel graag spelen met de pony, maar aan de andere kant ook weer niet. Na een poosje ging de pony er dan altijd weer als eerste vandoor, en het paard sjokte weer achter de pony aan.
Afgelopen maandag rond een uur of vier 's middags, zag ik van uit de verte al, dat er iets goed mis was. Het grote paard lag languit in het weiland. De eigenaar en de dierenarts kwamen op mij aflopen. Het paard bleek een slag in de darmen te hebben, de hele morgen waren ze al bezig geweest om het dier proberen te redden, maar in de loop van de middag verslechterde de toestand behoorlijk van het paard. Er was nog maar 1 optie, en dat was euthanasie.
 Het paard was snel buiten bewustzijn, maar het hart hield het lang vol. De pony was de hele tijd onrustig, en liep maar heen en weer tussen het paard en mij. Op het moment dat het paard de laatste adem uitblies,liep de pony nog 1 keer naar het paard toe, en vervolgens liep liep ze naar de etensbak waar vers hooi in was gedaan.
We stonden daarna nog een even na te praten, 18 jaar was het paard geworden, en vanaf 2001 hadden ze samen in het weiland gestaan Ebony & Ivory het grote paard.en de kleine pony. Ebony en Ivory, genoemd na een liedje van Paul McCartney en Stevie Wonder uit de jaren 80. Maandag hoorde ik voor het eerst de namen, voor mij waren het tot dan toe de Grote en de Kleine. Het grote paard stond al een tijd op rust, omdat de gewrichten artrose vertoonden. Regelmatig was het paard daar ook voor behandeld. De eigenaar vertelde dat het 1 van de liefste paarden was geweest die ze ooit hadden gehad terwijl hij een afdekzeil over het paard legde.
 Ik kon hem alleen nog maar veel sterkte wensen.
De volgende morgen was de eigenaar weer bij het dode paard, Samen met iemand uit de buurt, had hij het paard met behulp van een tractor voorzichtig richting het hek verplaast. De eigenaar woonde in een dorpje verderop., In het huis naast het weiland woonde een oom, die de 2 een beetje in de gaten hield, maar ieder dag werden de 2 dieren door hun eigenaar verzorgd.. De pony had hij de avond daarvoor opgehaald, en naar het kleine weilandje bij zijn huis gebracht, het dier bleef maar onophoudelijk hinneken.
 De eigenaar bleef maar aan het vertellen over het grote paard, dat nog het meest leek op een mini Shire het grootste paarderas ter wereld, afkomstig uit Engeland, en met een schofthoogte van gemiddeld 1,80 meter. Alle kenmerken waren er, zelfs de ramsneus, maar alleen de schofthoogte was lager. Eigenlijk was het paard een beetje groot uitgevallen Tinker, een paarderas ook afkomstig uit Ierland/Engeland, met een schofthoogte van 1,50 meter.
Hij vertelde over de vriendschap tussen een geit en een Shire, en bedacht ter plekke dat dit misschien wel de oplossing was voor de nu eenzame pony. Hij zat behoorlijk over de pony in, die na al die jaren samen met het grote paard te hebben opgetrokken nu ineens helemaal alleen was. Ik kan alleen maar hopen met hem, dat de pony over het verlies heen komt.
 Even later kwam er een wagen van de Rendac die het dode paard zou ophalen, want daar was het wachten op.
 Het weiland ligt er nu verlaten bij, met alleen de afdrukken van grote en kleine paardenhoeven op de nu bevroren grond. 

Afscheid

Huismus, koolmees en merel top 3

“@vogelnieuws: Huismus, koolmees en merel top 3 #tuinvogeltelling...” https://t.co/AfEOz7xPqI pic.twitter.com/kkv1wW3IJZ

— staatsbosbeheer (@staatsbosbeheer) 18 januari 2015

2 Punkers, Brylcreem, een reus en trompetters

En ja hoor wie zag ik vanmorgen tijdens de wandeling weer zitten in een boom.....de Appelvink, en natuurlijk was het weer eens somber buiten. De Appelvink zat hoog in de boom, en hield het al snel voor gezien. Wat een verschil met gisteren,,vanmorgen geen zon, maar winterse buien met natte sneeuw. Omdat manlief gisteren (net als vandaag) maar een halve dag hoefde te werken, konden we 's middags een ritje maken langs de IJssel, bij Deventer in de buurt. Doordat manlief tegenwoordig aan de overkant van de IJssel werkt, wist hij dat het hoog water was. Toch altijd weer heel fascinerend om dat te zien. Ineens is een weggetje richting de IJssel weg.

Weg, weg ! 

Hoog water ieder jaar is dat wel een keer het geval, en het brengt ook wel veel overlast mee voor omwonenden, Veerpontjes die uit de vaart genomen worden, weilanden die onderlopen. Onderweg langs een ondergelopen weiland, liep iemand zijn 2 paarden uit te laten, tenminste daar leek het een beetje op. Maar het schijnt dat het hoogste punt van het water alweer geweest is. Onderweg zagen we op een aantal plekken groepen Kol en Grauwe ganzen, Voorlopig is het gevaar geweken voor hun, want Vogelbescherming Nederland heeft met succes de ontheffing die de provincie Overijssel had verleend om gedurende het hele jaar ganzen af te schieten, aangevochten bij de rechter. Tot 1 maart heeft de rechter de ontheffing opgeschort. Bij de Katerstee In de buurt van Welsum doken ineens 2 prachtige eenden op, en even later nog 1

Grote Zaagbek – Mergus merganser

Grote Zaagbek – Mergus merganser

Er zwommen 3 Grote Zaagbekken (Mergus merganser) 1 man met 2 vrouwen. Ik heb al eens eerder in een blog over deze eendensoort geschreven en ik hoop dat ik niet in herhaling val, maar wat een prachtige/grappige eenden zijn dat toch, vooral de vrouwen met hun kopveren die soms alle kanten opgaan. De mannen hebben daarentegen, een prachtige glanzende groene kop, en geen veertje zit verkeerd. Het lijkt er net op of ze Brylcreem gebruiken, net als dat mannen deden (doen) om het haar in model te brengen en een mooie glans te geven. Gisteren was het helemaal genieten met dat prachtige zonlicht, ook een 2 tal Dodaars lieten zich prachtig bekijken,.

Dodaars – Tachybaptus ruficollis

 Op de terugweg, ontdekte ik ineens een een wel hele grote meeuw. De meeuw stond een behoorlijk eind van de weg af, maar je kon goed zien dat hij behoorlijk groot was, dit in vergelijking met een Grauwe Gans die voor de meeuw stond

Grote Mantelmeeuw – Larus marinus

Dit moest een Grote Mantelmeeuw zijn dat kon haast niet anders. De Grote Mantelmeeuw Larus marinus zie je niet vaak in het binnenland, in tegenstelling tot andere meeuwen. Ze lijken natuurlijk enorm op de Kleine Mantelmeeuw – Larus Fuscus en het verschil zit hem in, hoe kan het ook anders in de grootte. Maar en er is nog een verschil, en dat is de kleur van de poten. Bij de Kleine zijn ze gelig van kleur, en bij de Grote vleeskleurig. Nu nog wachten op de goedkeuring van 1 van de deskundigen op Waarneming.nl, dus de waarneming blijft nog even onzeker.*

 We besloten om weer verder te gaan, maar nog maar nauwelijks aan het rijden vlogen ons een grote groep zwanen tegemoet. Ondanks dat ik tegen het zonlicht in moest kijken meende ik dat dit geen Knobbelzwanen waren. Kom op we rijden terug opperde manlief. En gelukkig dat we dat deden,want toen we een stukje terug waren gereden ontdekten we een groep zwanen in het water. 2 dieren bleken Knobbelzwanen, maar de anderen waren allemaal Wilde Zwanen. Negen stuks in totaal zowel jongen als volwassen dieren

Wilde Zwaan – Cygnus cygnus

Wilde Zwaan – Cygnus cygnus

 Wilde Zwanen zijn echte wintergasten, en ik heb ze nog maar zelden.gezien. Het zijn prachtige dieren met lange rechte halzen en lijken zelfs groter dan Knobbelzwaan. Heel opvallend verschil in vergelijking met de Knobbelzwaan is de gele vlek op de snavel. Ze lijken wel heel veel op de wat meer voorkomende Kleine Zwaan, maar die heb ik helaas in het wild nog nooit gezien. De Kleine Zwaan schijnt helemaal niet zo klein te zijn, maar het verschil zit hem in de kop. De kop van de Kleine Zwaan is rond, en de kop van de Wilde Zwaan loopt in een rechte lijn over over in de snavel. Ze hebben een puntkop als profiel. We hebben een poos staan kijken naar de groep, en geluisterd naar hun prachtige geluiden. Het klinkt een beetje als getrompetter. In Frankrijk worden ze ook wel zingende zwaan genoemd. Na een poosje vloog de groep ineens op, de 2 Knobbelzwanen achterlatend. Wat een prachtige dag was het gisteren, en als ik zo naar buiten kijk, moeten we het voorlopig daar weer even meedoen.
 * 19-01-2015 Goedgekeurd

De Tuinvogels

Eindelijk de zon vandaag, het werd dan ook wel weer eens tijd. De laatste tijd meer het gevoel gehad, dat het herfst was, inplaats van winter. Heel weinig gefotografeerd de laatste tijd, vaak zelfs helemaal geen fototoestel bij me, omdat het te hard regende. Maar vandaag was hij er dan de zon, en dan is mijn grote hobby foto's maken een stuk leuker om te doen. Ik hoopte dat ik de Appelvink weer zou zien, maar helaas. Gisteren toen het net wat lichter werd buiten, en ik met Ulli de hond aan het wandelen was, kwam er 1 in een boom zitten vlak bij mij in de buurt, en wat was ik blij dat ik mijn camera bij mij had..

Appelvink – Coccothraustes coccothraustes

Op 5 januari had ik dezelfde vogel ook al gezien. Toen was er beter licht, maar op het moment dat ik de foto wilde maken, besloot Ulli de hond eens uitgebreid te gaan krabben in het gras, met als resultaat dat ik bewoog met de camera en daardoor de bovenkant van het kopje van de Appelvink miste..

Appelvink – Coccothraustes coccothraustes

Een prachtige vogel de Appelvink, en op 1 na, de grootste vinkensoort.in Europa De vogels zijn niet zeldzaam, maar je ziet ze bijna nooit, ze hebben een behoorlijk verborgen leven, en zijn ook nog eens erg schuw.. De Appelvink heeft een enorme krachtige snavel, zelfs de pitten van kersen krijgt de Appelvink met die snavel stuk. Vorig jaar in december toen ik een paar uurtjes op de kleinkinderen paste bij mijn dochter en schoonzoon in Dieren, kwam er een koppeltje vlak voor mijn neus zitten. Ik stond op dat moment met de kleinzoons naar buiten te kijken (etage woning), en toen vloog er een koppeltje in de boom vlakbij. De 2 vogels hadden niets in de gaten, en lieten zich prachtig zien, maar ik die (bijna) nooit van huis afgaat zonder fototoestel had deze uitgerekend die dag vergeten. Vandaag hoopte ik met dat mooie licht een Appelvink te zien, maar helaas dus. Wel heel bijzonder 3 Roodborstjes dicht bij elkaar. Wonder boven wonder lukte het om een foto te maken. In dit geval geen gezellig onderonsje, maar 2 rivalen en ws 1 vrouw.

 

Bijzonder moment 3 Roodborstjes bij elkaar Gelukkig bleef het bij een fluit gevecht, en even later besloot 1 van de rivalen er vandoor te gaan. Heel kort werd hij nog achter nagezeten door de ander, maar daarna was de rust weer terug. De meeste gevechten tussen Roodborst mannen verlopen niet zo..Het zijn heel vaak korte maar heftige gevechten in de lucht, en op een gegeven moment eindigd dat op de grond. Als de verliezer dan niet snel genoeg kan weg komen, dan moet hij dat vaak met zijn leven bekopen. Vandaag was het Nationale Tuinvogeltelling. Hartstikke leuk om te doen, je hoeft maar een half uurtje alle vogels in je tuin te tellen, dat is alles, en daarna kun je het aantal online doorgeven aan de Vogelbescherming Nederland.. Voor de liefhebbers, morgen kan er ook weer geteld worden, 

Kaartje vogeltelling in Gemeente Brummen

 

Moordenaars roofvogels ontmaskerd

Moordenaars roofvogels ontmaskerd http://t.co/vYMZAGvfMN — Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 14 januari 2015

Kunststukje

Inktzwarte dag

Gisteren leek een prachtige dag te worden, de zon scheen weer eens, en we mochten voor het eerst in het nieuwe jaar oppassen op onze kleinzoons. Het was genieten, wat gaan die 2 toch hard. Ze kunnen nu met woorden al heel duidelijk maken wat ze bedoelen, en dat maakt het een stuk gemakkelijker. Nog niet eens zo lang geleden, werd er een speeldje over het hekje in de keuken gegooid als 1 van de 2 het niet eens was met zijn broer. Nu kunnen ze elkaar met woorden al heel veel dingen duidelijk maken. Woorden, taal, muziek, schrijven, schilderen, tekenen, beeldhouwen, fotograferen, noem maar op, het zijn allemaal middelen om je te uiten. Wij mensen kunnen ook nog eens lachen en huilen. Dieren communiceren veel met lichaamstaal, die voor de diersoorten onderling dan ook weer een verschillende betekenis kunnen hebben, denk maar eens aan het zwaaien met de staart, dat een totaal andere betekenis heeft bij hond en kat. Er zijn mensen die graag op zichzelf zijn, en er niet zo'n behoefte om met anderen om te gaan, maar anderen willen graag deel uit maken van een groep. Overal in de wereld sluiten mensen zich aan bij groepen, denk maar aan de politiek en het geloof, maar soms wordt je door anderen ook ongewild gerekend tot een groep, terwijl je dat zelf helemaal niet wilt. Wat genoten wij gisteren van onze kleinzoons, de morgen vloog dan ook voorbij. Nadat ze tussen de middag hun boterhammetje hadden gegeten, was het tijd voor hun middagdutje. Ze vielen beiden als een blok in slaap. Tijd om even naar het NPO nieuws te kijken dat al was begonnen, en dan is het eerste wat je ziet een agent die op de straat ligt, en zich nog probeerd op te richten, en wat lijkt te zeggen tegen de man in het zwart die op hem afloopt met een groot wapen, en dan is het beeld voor een moment zwart, en hoor je alleen het geluid van een wapen, en op het moment dat het beeld weer terug is, lijkt al het leven te zijn verdwenen van de agent die op de straat ligt. Al snel werd er duidelijk wat er zich had afgespeeld. Het satirische weekblad Charlie Hebdo, was al vaker in het nieuws geweest, maar wat daar gisteren in Parijs is gebeurd...... Gisterenavond wilde ik iets op deze site zetten, maar ik kon geen woorden vinden, dus heb ik een tekening gemaakt. Anderen vonden die woorden wel. Vandaag kwam ik dit interview tegen op het internet,van de burgemeester van Rotterdam Aboutaleb . Om 11.00u was er 1 minuut stilte op de Nerderlandse radio en televisie zenders, en om 12.00u was er stilte in Frankrijk en is deze donderdag door de Franse president uitgeroepen tot nationale dag van rouw.

"Door je te uiten door middel van woorden, en in gesprek te gaan met anderen, heb je grote kans dat de lucht opklaart, als alleen de kogels nog spreken, weet je dat er uiteindelijk alleen maar een dikke mist van rokende wapens achterblijft."

© Annelies van Klinken 2015

 

Geen woorden.....

Goodgoan !

15 jaar geleden verbleef mijn vader in een verpleeghuis in Doetinchem. Vasculaire dementie was de diagnose. De kerstdagen en de jaarwisseling was hij door gekomen, maar niet zonder slag of stoot, want het was allemaal heel zorgelijk geweest. Niemand had verwacht dat hij nog zou opknappen, maar het tegenovergestelde gebeurde. Omdat we zoveel dagen in het verpleeghuis bij mijn vader waren geweest, besloten we die dag niet te gaan. De verpleging had ons verzekerd dat het prima met hem ging, hij was zelfs weer op, en zat in de huiskamer. Rond een uur of half 7 in de avond ,voelde het voor mij opeens niet goed om niet te gaan. Ga dan gewoon zei manlief, wat let je pak de bus (onze Hyundai 200) en ga naar je vader toe, ik blijf wel thuis bij de kinderen. Maar na lang wikken en wegen besloot ik toch om niet te gaan, de kinderen hadden ons al genoeg moeten missen die afgelopen tijd, ook al hadden ze er totaal geen moeite mee om bij hun andere opa en oma te zijn . Sterker nog, dit was een feest voor hun. Maar ik besloot om niet te gaan. We zaten goed en wel met de kinderen op de bank, toen de telefoon ging. Het was het verpleeghuis, en ik had de dienstdoende arts aan de telefoon met de mededeling dat mijn vader was overleden. Hij had zijn kopje koffie in de huiskamer opgedronken, en op het moment dat de verpleging zich omdraaide, om te vragen of hij nog een 2e kopje koffie wilde, was hij er al niet meer. Op dat moment dacht ik waarom ben ik niet gegaan waarom? Lang kon ik daar niet stil bijstaan, er moest van alles geregeld worden. De kinderen konden gelukkig bij mijn schoonouders worden ondergebracht, zodat manlief en ik mijn moeder (die nog van niets wist) konden ophalen in Doetinchem. Onderweg mijn zus en broers gebeld. Gelukkig hadden wij al een mobieltje, nou ja het ”tje” kan er wel van af, want hij was bepaald niet klein. Aangekomen bij het verpleeghuis, was mijn vader al op zijn bed gelegd. En toen wist ik het. Mijn vader was op zijn manier dood gegaan, net zoals hij ook altijd had geleefd., Heel gewoon, onopvallend, niks geen poespas niks geen gejammer om hem heen. Hij had zijn kopje koffie opgedronken,(als het lekker was geweest zou hij nog zijn duim hebben opgestoken),en toen is hij in alle rust gegaan. Het onderstaande gezegde is Winterswijks en doet mij aan mijn vader denken die in Winterswijk was geboren, en daar ook zijn jeugd heeft doorgebracht.   Geluk mo’j onderweg zeuken neet an’t ende van de weg want daor is’t walafelopene Goodgoan !

Gelukkig Nieuwjaar!

Iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar