Klinkertjes Blogspot: november 2016

maandag 28 november 2016

It Giet Oan!

Deze jonge Blauwe Reiger – Ardea cinerea weet het zeker…..

woensdag 23 november 2016

Deelerwoud niet meer kogelvrij !

Heel slecht voor mijn bloeddruk het bericht van Omroep Gelderland dat ik vanavond onder de ogen kreeg over het afschieten van de Damherten in het Deelerwoud. Link.... Omroep Gelderland Al 130 damherten geschoten in het Deelerwoud, nog 240 te gaan. Ik kon het niet laten, ik moest een reactie geven op dit bericht. Reactie op het bericht; Ik snap er werkelijk niets meer van. Eerst heeft men het erover dat de Damherten die zich aan de buitenrand van het Deelerwoud begeven, worden afgeschoten, en nu heeft men het doel om net zoveel dieren te schieten als er dit jaar geboren, en dat zijn er 370 !!!!!!! Wat ik ook niet snap, kan iemand mij vertellen welke weg de Damherten lopen, om vanuit het Deelerwoud bij Landgoed Middachten te komen . Hemelsbreed is dat vanaf de Deelenseweg toch al gauw 15 km. Op Middachten aangekomen moeten ze vervolgens gaan eten, en daarna weer 15 km lopen, om terug te zijn in het Deelerwoud voordat het licht wordt (doet mij aan het sprookje van Assepoester denken, maar dan omgekeerd ). Naast het feit dat ik een heleboel niet snap, heb ik ook nog een paar opmerkingen. De opname met Luc Berris begint met de beelden van Edelherten, bovendien zijn ook nog eens in het gehele item herhaaldelijk Edelherten te zien. En dan die uitdrukking '' het zijn net konijnen'' Feit is dat een Damhert 1 worp per jaar heeft van 1 kalf (tweelingen zijn zeldzaam)

Damhert – Dama dama

Vorig jaar werd er nog medegedeeld door Natuurmonumenten dat ''Deelerwoud Jachtvrij'' een succes was, en dat de populaties zich zelf reguleren, en nu is er ineens een overpopulatie, nu er een nieuwe jacht minnende algemeen directeur is aangetreden . Op dit moment regeert op heel veel plekken ''de kogel'' in de natuur , en dat kan nooit goed zijn ! Op de rechter foto staat een Damhert (Dama dama) Deze foto is genomen in het Deelerwoud. De Damherten daar zijn allemaal donker van kleur . In het Deelerwoud (ik woon er dichtbij) heb je gelukkig nog eens de kans om wild te zien tijdens een wandeling, maar er zijn ook genoeg dagen dat we tijdens een wandeling helemaal niets zagen, omdat het gelukkig ook geen hertenkamp is . Dit was tot nu toe ook het bijzondere aan het Deelerwoud om de kans te hebben dieren zonder angst te zien, die je weliswaar met Argusogen bekijken, maar niet in dolle paniek voor je wegrennen . Of deze reactie gaat helpen, ik heb echt geen idee, helemaal niets doen en afwachten, is voor mij geen optie. 23-11-2016 - Nog even ter aanvulling; *Lees ook het bericht op de website van Natuurmonumenten geplaatst op 10-03-2016 https://www.natuurmonumenten.nl/nieuws/in-deelerwoud-krijgt-wild-meer-de-ruimte *Hier vind je de Resultaten van de Groot wild Enquete die Natuurmonumenten onder haar leden heeft gehouden *Hier vind je het Interview met Directeur Marc van den Tweel van Natuurmonumenten, uit het ''vaktijdschrift De Jager " De Jager wordt uitgegeven door de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging, de grootste belangenbehartiger van 21.000 jagers en 300 wildbeheereenheden in Nederland Hieronder een foto van een Edelhert (man) met 3 Damherten (vrouwen)

Damhert – Dama dama + Edelhert – Cervus elaphus

dinsdag 22 november 2016

Bijvoeren in de winter of rust voor de Edelherten

Goed artikel van André Donker #Bijvoeren in de #winter of #rust !

https://andredonker.jimdofree.com/2016/11/22/bijvoeren-in-de-winter-of-rust-geven-van-edelherten/

maandag 21 november 2016

Hop hop, van Pestvogels naar een Hop

Omdat we afgelopen zaterdag toch richting Veenendaal moesten, besloten we een tussenstop in Arnhem te maken, ergens in de buurt van het winkelcentrum Kronenburg, want daar werden in de omgeving al enkele dagen Pestvogels gesignaleerd.
Dit jaar zijn er opvallend veel Pestvogels neergestreken in Nederland. De kou en sneeuw in Scandinavië is zo goed als zeker de aanleiding, dat de Pestvogels hier in Nederland te zien zijn.
De Pestvogel(Bombycilla garrulus)is een wintergast in Nederland. Er zijn winters dat er nauwelijks een Pestvogel gezien wordt, en er zijn winters dat er een hele invasie van Pestvogels is.
Vroeger dacht men dat de vogels onheilsbrengers waren, vandaar de naam.
Ze komen af op de bessendragende struiken.
De Pestvogel broed normaal in Scandinavië en bovenin Rusland. Tijdens deze periode staan er vooral vliegende insecten op het menu.
Voor mij was het alweer even geleden dat ik ze gezien had. In maart 2013 was er een groepje van 8 aanwezig in Apeldoorn, en in 2010 ontdekte ik in januari, en in november 1 Pestvogel in Eerbeek, bij ons in de wijk.
Ook nu was er een groep aanwezig in Apeldoorn, maar net niet op het moment dat wij tijd hadden om even daar te kijken.
Toen we zaterdagmorgen op de plek in Arnhem aankwamen waar ze het laatst waren gesignaleerd, was er ook geen Pestvogel te bekennen.
Er zat niets anders op dan geduldig te wachten met nog een handjevol fotografen .
Ons geduld werd beloond, want na een half uurtje landen er een 4 tal Pestvogels in een boom verderop.
Het groepje fotografen had het niet eens zo snel in de gaten. Even later vlogen de vogels zoals gehoopt in een boom dichtbij de struik met bessen. Heel snel werden er een paar besjes bemachtigd, en in notime was het groepje weer weg. Maar even later waren ze er weer. Vanuit de boom werd er steeds een duik in de struik gemaakt om een bes te bemachtigen, en in alle rust werd die dan in de boom opgegeten.
Prachtige vogels met een bijzonder geluid, dat doet denken aan een belletje. Het was echt volop genieten die morgen, mede ook door het gemoedelijk sfeertje onder het groepje fotografen.
Een mooie foto maken, was een ander verhaal, want de achtergrond van de struik was heel druk, en een draad boven op het hek, wat tussen ons en de bessenstruik stond trok steeds de aandacht van de lens, met het scherp stellen, en daar kwam nog eens bij dat het daglicht niet al te best was.
Maar uiteindelijk toch een paar foto’s kunnen maken waar ik best blij mee ben.

Pestvogel – Bombycilla garrulus

Het was inmiddels middag geworden, en we besloten richting Veenendaal te gaan. In Veenendaal waren wij sneller klaar dan verwacht, zodat we nog tijd hadden om een tussenstop in Ede te maken. In Ede verbleef al een aantal dagen een Hop (Upupa epops), een prachtige vogel die ik nog nooit in het echt gezien had, en waarvan ik altijd heb gedacht, dat ik er waarschijnlijk nooit 1 zou zien. De Hop kwam vroeger ook voor in Nederland, maar is nu een zeldzame doortrekker geworden, die overwinterd in Afrika. Tot halfweg de jaren 70 was de Hop nog gewoon een broedvogel in Nederland. Helaas is het oude cultuurlandschap, met oude bomen en bouwsels (die belangrijk zijn voor de Hop) behoorlijk verdwenen in Nederland, . Ook de intensieve landbouw vind deze vogel maar niets. Dus het lijkt onwaarschijnlijk als er niets veranderd, dat de vogel weer in Nederland gaat broeden, ook al is er 1 broedgeval bekend in 2012. De plek waar de vogel in Ede gezien was bleek een groot braakliggend terrein te zijn met een soort van vijver, en gelegen tussen een nieuwbouwwijk en een snelweg. Het zou een wonder zijn als we daar de vogel zouden kunnen ontdekken. Het was inmiddels gaan waaien, en het voelde een stuk kouder aan, maar Ulli de hond vond het geweldig, hij was zo aan het dollen, dat hij mij bijna omver trok, op het moment dat ik een foto wilde maken van een Dodaars, die (in verhouding) een enorme vis naar binnen probeerde te werken. Gelukkig was manlief er even later ook bij om Ulli over te nemen. Het leek wel of we op het strand liepen, zo hard was het aan het waaien.

Dodaars – Tachybaptus ruficollis

Ineens had ik het gevoel, toen we de bocht moesten nemen om het water heen, dat de kans wel heel groot was, om de vogel in een bepaald gedeelte van dat gebied te spotten. Net om de bocht heen, lag aan onze rechterzijde een gedeelte van het terrein, dat een beetje aan een zandverstuiving deed denken. En ja hoor langs een heuvel, en door heel veel zand, kwam de Hop aangelopen, ws op zoek naar insecten. Af en toe even in de versnelling, zodat het leek alsof de vogel een Roadrunner imiteerde. Maar het moment was helaas kort, want de vogel vloog al snel richting de lage vegetatie een eindje verderop. Mijn dag kon dus echt niet meer stuk. Toen ik de foto’s later op de computer bekeek, bleek de Hop geringd te zijn. Of de vogel geringd is in verband met een onderzoek, of dat dit een vogel is die in gevangenschap is gekweekt, dat is nog steeds de vraag. En er is nog een klein probleempje, hoe leg je kleuters uit waarom een Pestvogel, pestvogel wordt genoemd. Onze kleinzoons hebben namelijk maar 1 verklaring; een Pestvogel is een vogel die je pest, en die zijn niet leuk ! Toch wel lastig die Nederlandse taal met al die woorden met meerdere betekenissen.