Dos attack

Na alle elende van de afgelopen tijd, ook nog eens een Dos attack op de site klinkertjes.nu gehad.

Het onderstaande bericht kreeg ik van de Hoster;

Er was vannacht een dos attack bezig op u site die hebben we geblokt.

U kreeg circa 145.000 aanvallen in 1 dag. NON-stop.

Wie doet zo iets????? Waar slaat dit toch op ?????

Pixabay

 

 

De kaars

Vandaag was het zover.
De kaars in de hal van de Hospice werd aangstoken, ten teken dat er iemand was overleden.
Even later werd de kist met de overleden persoon op een baar door de gang gereden, langs de de haltafel met de kaars erop.
De aanwezige vrijwilligers en verpleegkundige en familieleden deden keurig netjes de overledene uitgeleide .
Even later liep ik ook langs de kaars heen samen met mijn familie achter de kist aan, naar buiten toe , waar een wagen van de uitvaartverzorging stond te wachten.
Ditmaal vroeg mijn schoonmoeder niet voor wie de kaars was aangestoken.
De kaars brandde nu voor haar .

Loslaten

Het is beter ooit iets moois te moeten verliezen dan het nooit gehad te hebben!
Deze spreuk heb ik voor vandaag uitgekozen als spreuk van de dag.
Deze spreuk geeft mij in deze moeilijke tijd hopelijk een beetje houvast, want ik weet dat ik nu moet gaan loslaten.
Ik gun in ieder geval iedereen op deze wereld een moeder, schoonmoeder, of oma, zoals mijn schoonmoeder, dat voor ons kinderen, klein en achterkleinkinderen is geweest.

De tijd tikt maar door !

Waar is de zomer toch gebleven.
Ik heb het allemaal niet meer mee gekregen.
De vogels hebben elkaar voor de grote trek weer gevonden.
Ook het burlen van de Edelherten is weer begonnen.
De herfst kleurt de bladeren al bijna rood,
ik huil van binnen maar houdt mij groot.
Een nacht ging voorbij, maar er was geen rust.
nu zie ik je daar liggen, volkomen uitgeblust.
Gestreden heb je, maar nu is het goed,
Het zijn de ogen van de mensen om je heen die je steeds zoekt.
Sorry zeg je ik kan de mijne niet openhouden.
Jullie gaan toch niet weg, kan ik daarop vertrouwen.
Voor even praat je weer honderd uit,
Voor wat dat betreft, is je boek nog lang niet uit.
Een prachtig boek met mooie verhalen,
op zo’n moment lig je echt te stralen.
Sorry maar we moeten nu echt weer gaan.
zodat je even kunt slapen gaan.
Maar morgenvroeg zijn we weer terug.
Gelukkig zeg je, dat is alweer vlug.
Doe de groeten aan iedereen,
zorg goed voor jezelf en blijf op de been.
Buitengekomen denk ik hardop.
Misschien is ze morgen gewoon weer op.
Maar ik weet dat ik mijzelf voor de gek zit te houden,
en dat we haar niet eeuwig bij ons kunnen houden.
Helaas de tijd staat niet stil maar raast voorbij als een trein.
De toekomst kan morgen het verleden zijn.

Te Koop Mezenlaan 99, Dieren

                     Te Koop

              Mezenlaan 99, Dieren

                                             € 124.000 k.k.

Stilstaan.

Het leven staat voor mijn gevoel een beetje stil, of is alles in een stroomversnelling terecht gekomen ?
Ik weet het niet.
Ik wil van alles doen, maar voor mijn  gevoel kom ik tot niets.
Toch is er veel gebeurd, en heb ik heel veel gedaan.
De herfst komt eraan, raar !
Gisteren was het nog meer dan 30 graden.
Voor het eerst sinds lange tijd is er weer regen gevallen, en het ziet er buiten somber uit vergeleken met gisteren.
De ruimte waar in ik mij begeef is echter gevuld met een warm licht.
Er is stilte, naast mij ligt een groot opengeslagen boek, waarin met prachtig handschrift allemaal namen geschreven staan.
Het zijn de namen van mensen die overleden zijn.
Het boek is behoorlijk dik , en er staan heel veel namen in.
Ik blader er heel voorzichtig in, en kom opeens tot het besef, dat binnenkort ook de naam van mijn schoonmoeder daar in zal staan.
Wegwezen, is het enige dat ik nog kan denken.
Als ik de trap afloop, zie ik dat de grote kaars in de hal uit is.
Gisteren brande die opeens.
De kaars bleek te zijn aangestoken, omdat er die dag een gast die in het huis verbleef, was overleden.
Vanuit de huiskamer hoor ik de stem van mijn schoonmoeder.
Ze verteld honderd uit over vroeger.
Ze wil nog zoveel dingen doorgeven aan haar kinderen
Maar de tijd is bezig haar in te halen.
Ze lacht maar haar ogen staan vermoeid.
Kopje koffie ? vraagt een gastvrouw aan mij,.
Ik ken haar nog niet dus ik stel me voor, en geef gelijktijdig aan dat
Ik ook zelf wel mijn koffie wel in kan doen.
Nee hoor geen sprake van, ga lekker zitten is het antwoord.
Even later wenst ze ons nog een fijne avond, en gaat ze richting huis.
Grote bewondering heb ik voor de gastvrouwen die ik de afgelopen week heb ontmoet.
Even later verschijnt de verpleegkundige die mijn schoonmoeder heeft ontvangen, nu alweer een week geleden.
Ze is er tot nu toe bijna iedere dag, ‘s morgens en ‘s avonds, meer op haar werkplek dan thuis.
Ook hier hebben de bezuinigingen toegeslagen.
Het is nog maar een week geleden dat Geert en ik de spulletjes van mijn schoonmoeder aan het inpakken waren.
Ze gaat naar de andere kant verteld ze aan haar huiskamergenoten in het verpleeghuis, waar ze een week is geweest, om na een valpartij en operatie te revalideren.
Helaas is er veel meer aan de hand, en lijkt ze na bijna een jaar het gevecht tegen een levensbedreigende ziekte te verliezen.
Een aantal van de huiskamergenoten schrikt daar behoorlijk van, en kunnen de tranen in hun ogen niet bedwingen.
Met de andere kant bedoelde mijn schoonmoeder het Hospice, en iedereen weet bijna wat dat betekend als je daar naar toe gaat.
De verwachting is dat je binnen 3 maanden komt te overlijden.
Het was haar weloverwogen keuze om naar de Hospice te gaan, en het lijkt een goede keuze.
Het geeft haar een gevoel van veiligheid en rust.
Als we afscheid van haar hebben genomen om naar huis te gaan, komen we weer langs de kaars in de hal.
Heel even vraag ik mij af wanneer de kaars weer zal branden, en of dat voor mijn schoonmoeder zal zijn.
Ik hoop dat dat nog ver weg is , eigenlijk wil ik er nog niet te lang bij stilstaan.
Morgen is er hopelijk weer een dag.

Hospice

De Postcodeloterij

En toen hadden we opeens een fiets gewonnen, bij de Postcodeloterij.

Postcodeloterijfiets