Tegeltjes wijsheid

Gisteren was het alweer een week geleden, dat onze dochter met de ambulance van Zwolle naar Arnhem vertrok. Dat betekent dus ook dat mijn dochter inmiddels iets meer dan 33 weken zwanger is. Vandaag had ze het moeilijk, het viel haar zwaar, al die nieuwe kamergenootjes, die allemaal al weer naar huis vertrokken waren, vaak omdat het loos alarm was. Maar helaas mijn dochter heeft alleen (heel misschien) 3 uurtjes verlof in het verschiet aan het eind van de week. Ze heeft een onrustige nacht achter de rug, en is blijven zitten met een enorm dubbel gevoel. Als de bevalling op gang was gekomen, dan ……………..maar ja het mag nog niet het is te vroeg. Zo troffen we haar vanmiddag aan, alleen op een 4 persoonskamer, zich verontschuldigend voor de tranen die even niet meer tegen te houden zijn. Op zo’n moment kun je alleen maar een luisterend oor zijn, een zakdoekje aanreiken (schoonzoon had een paar uur eerder haar al voorzien van een hele stapel), af en toe een ervaring van jezelf er in gooien, maar voor de rest lijk je machteloos te zijn. Maar toch als het tijd is om weer naar huis te gaan laten we een dochter achter die weer lacht en er weer helemaal voor gaat. Een paar uur later weten we dat het internet weer een Blogger rijker is ,weliswaar wel een Blogger die voorlopig nog even in het anonieme blijft. Toen wij op bezoek waren vertelde ze dat ze tot nu alles van wat ze had beleefd al weer allemaal had bijgeschreven in haar schrift. Eigenlijk zou je ook een Blog moeten beginnen, raden wij haar aan, een account bij Google is zo aangemaakt. Zo gezegd zo gedaan ! En zo kan het gebeuren dat ik met het lezen van het blog van mijn dochter, even een traantje moet wegpinken. Ik wist en weet één ding zeker het gaat helemaal goed komen. Mijn schoonmoeder kwam vroeger altijd met de volgende tegeltjes wijsheid……………….

Zeldzaam !

Algemeen, vrij algemeen en zeldzaam. Dat zijn de termen die gebruikt worden in het wereldje van natuur liefhebbers, waar ook ik mij graag in begeef. Altijd weer leuk als je in de natuur iets zeldzaams tegenkomt, je hoopt er stiekem ook wel een beetje op, dat je iets tegenkomt wat niet alledaags is. Maar wat was ik( waren we) achteraf blij dat we van het volgende helemaal niet bewust waren. Vanmorgen gingen Geert en ik geheel onbevangen naar het ziekenhuis ter controle bij de KNO exact een week na de operatie aan de stembanden bij Geert. Na even in de wachtkamer te hebben gezeten werd Geert via de intercom verzocht om zich te begeven naar kamer 6. Daar werden we begroet door de KNO arts die gelijk met de deur in huis viel ,dat hij goede berichten had, want het ding bleek goedaardig. Nog nooit was hij in zijn loopbaan dit soort tumor(tje)tegengekomen, dus hij had hem ook gelijk aangemeld voor de landelijke pathologen bespreking of zoiets dergelijks. De operatie op zich was ook al zeer bijzonder geweest, want hij had er maar moeilijk bij kunnen komen, zo moeilijk dat hij tijdens de operatie andere apparatuur moest laten komen. Dus gezien het verloop van de operatie was het dan ook niet zo verwonderlijk dat Geert aangaf dat het allemaal nog wat verdikt en raar gevoelig aanvoelde. Het advies was dan ook geef het 5 weken de tijd. Met een uitdraai van het Pathologisch verslag,en het advies om direct contact op te nemen bij verandering van de stem namen we weer afscheid van de KNO arts. Langzaam begon bij ons het besef door te dringen. Wat kan het dan toch heerlijk zijn dat je je al die tijd in het land van de onwetenden hebt bevonden. Helaas klopt het verhaal van Geert nu niet meer, dat hij zich kan scharen onder beroemdheden met zijn poliep, nee hij is, (gelukkig)was de eigenaar van een zeldzaam tumortje die hard op weg is, naar in ieder geval, landelijke bekendheid.

3 X is scheepsrecht

Eindelijk onze dochter is weer terug in het ziekenhuis in Arnhem, ze heeft de 32 weken gehaald. Wat een film vamorgen weer. Komen wij niets vermoedend vanmorgen op bezoek in het ziekenhuis in Zwolle, zijn we de parkeergarage nog niet uitgelopen, of bereikt ons al een Sms je …….ik ga naar Arnhem, ze komen mij nu al halen. Manlief en ik snel naar de afdeling, en ja hoor onze dochter is al klaar voor vetrek(al vanaf 7.00u terwijl er nog niets bekend was). Nog even een ontslaggesprek met de behandeld arts en wegwezen, nauwelijks tijd om afscheid te nemen van de verpleging en lotgenoten. Gelukkig nog net niet te laat voor een oud kamergenootje met haar man, die haar even wilde bezoeken. 2 toffe meiden van de ambulance dienst geven aan dat ik mee mag met de ambu als ik dat wil., Geert geeft aan dat niet erg te vinden , dus ik besluit met onze dochter mee te gaan in de ambu. Ik mag bij haar achterin zitten, eindelijk is het dan zover. terug naar Arnhem. Al met al duurde de rit niet zolang voor ons gevoel. Met de drukte op de weg valt gelukkig erg mee. Geert achtervolgt in zijn uppie keurig de ambulance, zich ondertussen wel afvragend of hij achter de goede ambu rijd. Ondanks dat mijn dochter en ik hem zien rijden is telefoneren voor ons en hem niet echt een optie want de stem van Geert moet nog steeds worden ontzien . Bij het ziekenhuis in Arnhem aangekomen wijst onze dochter de 2 dames van de ambulance de weg naar en in het ziekenhuis. Toch handig als je daar zelf werkzaam bent. Maar tot onze grote verbazing en die van het personeel van de kraamafdeling weet niemand van haar opname. Er bleek wel even overleg te zijn geweest maar niets was nog definitief. Maar gelukkig was er nog net 1 plek vrij , en kwam alles weer op zijn pootjes terecht. En onze dochter, ach volgens haar gaat allles wel op een aparte manier, maar komt uiteindelijk alles goed. In ruim 2 weken tijd eerst met de ambu van Arnhem naar Nijmegen,een paar dagen later van Nijmegen naar Zwolle, en nu gelukkig weer terug in Arnhem. War dat betreft is 3 X is scheepsrecht. 

 

Spreken is zilver, maar zwijgen is goud

Wie zwijgt stemt toe Stille wateren hebben diepe gronden, Stilte voor de storm Of; het is stil aan de overkant, deze uitdrukking is op dit moment het meest van toepassing. want op het moment van schrijven zitten Geert en ik zwijgend tegenover elkaar te werken aan tafel, ieders aan de eigen website. Geert mocht eerder naar huis dan ons verteld was na een ingreep aan de stembanden. Toch wel weer even een spannend moment,maar gelukkig verliep uiteindelijk de operatie voorspoedig. Gelukkig heeft Geert geen pijn. zichtbaar is de ingreep ook niet, alleen maar hoorbaar.of beter gezegd niet hoorbaar. Geen bedrust maar absolute stemrust heeft Geert voorgeschreven gekregen. Maar dat zwijgen valt niet mee . Waarschijnlijk omdat het niet pijnlijk is, ontsnappen de woorden soms heel per ongeluk. Prettige bijkomstigheid is wel dat we in ieder geval weten dat de stem het nog doet, en dat er zo te horen niet veel veranderd is . Het zal je maar gebeuren dat je als man ineens als een mannelijke sopraan door het leven moet, of met een bromstem komt te zitten, dat iedereen denkt wat een chagrijn is die man. Wat dat betreft is een stem best wel belangrijk voor een eerste indruk. Een stem die prettig aanhoord kan uitnodigen tot luisteren, ook al steld het verhaal niets voor, maar andersom kan ook het geval zijn. Voor mij zelf geld vaak, dat ik mij bij het horen van een stem een voorstelling probeer te maken van de persoon die bij die stem hoort Geert netjes opgevoed als hij is wil keurig netjes antwoorden. Gelukkig kan de stem van Max (app Iphone)het zonodig overnemen, Geert typt er dan ook wat af. Wat een uitvinding. Helaas is de stem van Max wel wat monotoon, maar kijkende naar Geert zijn gezichtsuitdrukking, komen we er een aardig eind verder mee. Het kost mij best wel veel moeite om niet te veel tegen Geert te praten, om hem vooral maar niet te verleiden om mij antwoord te geven. Ik ben iemand die niet zo goed tegen stilte kan, ik moet geluid om mij heen hebben, de radio is dan ook bijna altijd aan. Als er om onduidelijke reden stilte is in een ruimte vol met mensen is , dan kan ik het bijna niet laten om die stilte te doorbreken, begrijp mij niet verkeerd ik weet wanneer ik stil moet zijn(dat hoop ik tenminsten). Maar buiten in de natuur kan ik genieten van de stilte, zoals ze dat zo mooi noemen, maar in werkelijkheid is dat geen stilte, als je stil bent hoor je de geluiden van de vogels insecten en andere dieren, de wind die door de bomen waait. Dus wat mij betreft valt er genoeg te horen. Geert aanvaard zijn situatie zoals altijd weer heel rustig en nuchter, en ditmaal in alle stilte. Er zijn vele mooie woorden over stilte geschreven, maar bij mij speelt aleen maar het lied van Peter Gabriel door het hoofd met de woorden......Talk to me, wont you please talk to me.

12 SPREEKWOORDEN OVER STILTE Bron: NRC-Next Datum: 13-08-09 Vormgever: Karel Hageman 

Eén korte stilte bereikt vaak meer dan een stortvloed van woorden. Dichter: Mary Frances Tupper 

Min de stilte in uw wezen, Min de stilte die bezielt. Zij die alle stilte vrezen, Hebben nooit een hart gelezen, Hebben nooit geknield. Dichter: Guido Gezelle 

Wie de melodie van de stilte kent, kent ook de volheid van de leegte. Dichter: Paul van den Bergh Aan de afgunst kun je ontkomen, als je de kunst verstaat in stilte blij te zijn. Filosoof: Lucius Annaeus Seneca 

De ware stilte is niet zonder geluiden, maar zonder gedachten. Dichter: Paul van den Bergh Woorden mogen alleen dienen om de stilte te verbeteren. Auteur: Karel Joncheere 

Het stof der dode woorden klampt zich aan U vast. Was uw ziel met stilte. Dichter: Rabindranath Tagore 

Een schilder schildert zijn taferelen op canvas. Maar musici schilderen hun taferelen op stilte. Wij zorgen voor de muziek, jij zorgt voor de stilte. Dirigent: Leopold Stokowski 

Absolute stilte leidt tot verdriet. Het is het beeld van de dood. Filosoof: Jean-Jacques Rousseau 

Stilte is het verschil tussen niks zeggen, en alles al gezegd hebben. Tussen gewone stilte, en de stilte na de laatste regel van een gedicht over de stilte. Dichter: Herman de Coninck 

De stilte is een harmonie, waarin de geluiden zonder verloren te gaan elkaar volledig opheffen. Dichter: Jan Greshoff 

Stilte, jij bent het mooiste wat ik ooit heb gehoord. Auteur: Boris Pasternak.

Autobahn

De laatste dagen veel aan het nummer van een Duitse band moeten denken met de naam Kraftwerk. Het nummer Autobahn stond midden/eind jaren ’70 hoog genoteerd op de hitlijsten, niet echt mijn muziek, maar het had wel wat. We zijn overigens nog steeds in het bezit van een langspeelplaat van Kraftwerk. Vanmorgen togen Geert en ik weer naar Zwolle, naar onze oudste dochter, die nu inmiddels 31 weken en een paar dagen zwanger is . We nemen natuurlijk de snelst mogelijke route naar het ziekenhuis toe, en dat is helaas nog altijd via de snelweg. Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel de snelweg. Onderweg zie je het landschap langs je voorbij schieten. Weilanden vol met Kieviten en Spreeuwen., en af en toe een haas. Natte gebieden in ontwikkeling, wat had ik dat graag eens beter willen bekijken. Zo her en der liggen er lijkjes naast de weg , een prachtige Bunzing, een Fazantenhen, zij hebben helaas de nacht niet overleefd . We halen een veewagen in vol met varkens, ook zij zullen waarschijnlijk vandaag het leven laten. Iedereen lijkt haast te hebben. We komen een aantal vrachtwagens tegen die we de dag ervoor ook al gezien hebben, in ieder geval zijn ze van de zelfde firma. Enkelen van hen zijn wel erg ver van huis . Gelukkig gaan we na ruim een half uur de snelweg weer af en rijden we de puinhopen van Zwolle binnen. Het lijkt of er in heel Nederland wegwerkzaamheden plaats vinden. In de buurt van Nijmegen waar mijn dochter eerst lag , stond de boel op kop, en in Zwolle is het mogelijk nog erger. Het ziekenhuis ligt gelukkig niet al te ver van de snelweg, en in de parkeergarage is er gelukkig altijd wel plek. Klokslag 10 staan we dan ook op de afdeling waar mijn dochter ligt. Gelukkig gaat het allemaal redelijk met haar, en houden de kleintjes zich nog rustig. De tijd vliegt helaas weer snel voorbij, en voor we het weten nemen we weer afscheid van onze dochter en zitten we weer op de snelweg. Het is nog drukker dan vanmorgen toen we naar het ziekenhuis gingen, en ik rem weer heel wat af als medepassagier. Onderweg bedenk ik me dat dit misschien wel één van de laatste keren is was dat we naar onze dochter in Zwolle zijn geweest. Dat hoop ik in ieder geval, want dat zou betekenen dat ze de 32 weken heeft volgemaakt en dat ze naar het ziekenhuis in Arnhem wordt overgebracht. Ik hoop het zo voor haar en mijn schoonzoon. Afwachten en blijven duimen. De komende dagen moeten wij even verstek laten gaan voor wat betreft de bezoeken aan onze dochter , want ook manlief ontkomt niet aan een kortdurende ziekenhuis opname, maar dan in Apeldoorn. Maar goed we slaan ons er met z’n allen wel weer doorheen ik realiseer mij dan ook heel goed dat dat ritje op de snelweg wel het minste is waar ik mij druk om zou moeten maken. Kraftwerk heeft het gevoel van het rijden op de snelweg in ieder geval in hun muziek goed overgebracht .

De Hackerfoto, of de fotohacker ?

De rust is weer een beetje teruggekeerd. De kleinkinderen lijken bestoten te hebben om de verjaardag nog even uit te stellen. Maar wat een week hebben de toekomstige ouders achter de rug. Doordat er geen plek meer was op de Neonatologie ic afdeling van Nijmegen (lag vol) werd onze dochter met de ambulance overgebracht naar Zwolle , naar 1 van de 10 gespecialiceerde ziekenhuizen in Nederland. Wat een toestand allemaal. Ze moet het nog even vol houden, want zover we het nu begrijpen, mag het ziekenhuis in Arnhem het overnemen als de 32 weken volbracht worden. Maar het kan ook zomaar gebeuren dat ze nog weer terug gaat naar Nijmegen als daar weer plek is. Gelukkig heeft onze dochter het redeljik goed getroffen daar in Zwolle. De opvang is daar prima , vanaf het eerste moment. Na een nachtje alleen te hebben gelegen op een 1 persoonskamer verhuisde dochterlief naar 1 kamer verder op. Ze heeft nu ook een buurvrouw die net als zij in verwachting is van een Tweeling Gelukkig laat de echo van de kleintjes zien dat het goed gaat. Maar voor mijn gevoel zijn we wel weer in een malle molen terecht gekomen, en dan hebben wij noch niets te klagen in vergelijking met onze dochter en niet te vergeten onze schoonzoon. Om toch maar afleiding te hebben gisteren begonnen met het Fotoalbum te bewerken van de nieuwe website. Na een poosje te zijn bezig geweest met de Layout kon ik dan eindelijk starten met het uploaden van de foto's . Een iets andere manier van uploaden dan die van de oude website , maar het uploaden loopt als een tierelier. Als eerste ben ik maar met de hoofdalbums begonnen. met het resultaat was ik dik tevreden. Vervolgens als eerste de map vogels aangepakt, en die voorzien van een watermerk. Op alfabetische volgorde van de families start ik met het uploaden, zonder problemen, maar dan gaat het bij de Fazantachtigen ineens mis . Ik krijg de beginfoto niet upgeload ,en op het zelfde moment ligt de website eruit, sterker nog er is ook geen verbinding meer met de hoster mogelijk, Aan de overkant van de tafel wordt Geert door het zelfde probleem getroffen. In onze onschuld gaan we ervanuit dat er onderhoud gepleegd wordt, en ja hoor een poosje later zijn we weer online. Ik pak de draad weer op en maak het album weer aan voor de fazantachtige .Helaas lukt dit weer niet. Dan maar even verder gaan met een album aanmaken voor de Gorzen. Gelukkig gaat dit weer goed .Wederom weer een poging gedaan met de foto van de fazant .Resultaat we zijn weer uit de lucht. Geert stelt voor om even een schoonmaakprogramma over de computer heen te laten gaan, hopelijk is het probleem dan weg. Helaas een kleine 2 uur later zie ik mijn hele (levens)werk in rook opgaan. Na het schoonmaak programma lijkt de externe harde schijf de geest te hebben gegeven. zo gauw niet aan de backup gedacht , kunnen mijn ogen het niet meer droog houden. Manlief doet dappere pogingen om de zaak weer aan de praat te krijgen, en ik worstel op de bovenste verdieping met een stofzuiger slang die van alles opzuigd ,omdat hij mij letterlijk en figuurlijk steeds uit de handen vliegt. Ondertussen heeft Geert de boel weer aan de praat gekregen, wat betreft de harde schijf , maar online is de website nog steeds niet. Ook de site van de Hoster krijgen we niet te pakken. Op dat moment heeft onze jongste dochter haar vriend aan de telefoon die een paar dorpen verder weg woond , en tot onze grote verbazing heeft hij ons wel online. Als Geert zijn telefoon afkoppeld van de Wifi blijken wij gewoon online te zijn .Een raadsel. Als we s'avonds heerlijk buiten zitten met de kinderen, worden er allerlei oplossingen aangedragen. Al met al een heerlijk avondje met de oudste dochter via Facetime er bijna lijfelijk bij. Wat een uitvinding . Als iedereen weer naar huis is start ik gelijk met een Blog (Blogger)met als doel om een backup te hebben voor de Klinkertjes. De oude site laat het nog steeds niet toe dat ik een Klinkertje plaats(Ongeldige tekst), en van de nieuwe ben ik na het hele gebeuren, ook niet meer zeker. Vandaag is met behulp van de jongste schoonzoon het raadsel wel iets duidelijker geworden. Het probleen wordt hoe dan ook door de foto veroorzaakt. Alle andere mogelijkheden zijn zo'n beetje 1 voor 1 geelimineerd door onze schoonzoon. Maar hoe het mogelijk is dat 1 foto de boel plat legt is nog steeds een raadsel. Is de foto gehackt, of is de hacker een foto . Voorlopig gaat er even een kruis door de foto. Misschien lukt het om de foto hier te uploaden.? Even afwachten...................

Het is zonder problemen gelukt.

Ik snap er niets meer van. Wordt waarschijnlijk vervolgd.

30

Dit stond er vandaag op het bord geschreven dat boven het bed van mijn dochter in het ziekenhuis hangt. 30 slaat op 30 weken, de duur van de zwangerschap. Het getal 30 omringd door bloemetjes, ondertekend met de naam van de artistieke verpleegkundige. 30 een mijlpaal, dochterlief had vandaag een chocoladetaart willen maken, maar helaas zit er dat even niet in . Ze slaat zich er moedig door heen, net als mijn schoonzoon die zoals iedere maandag vanmorgen naar zijn werk is gegaan, ergens in het westen van het land. Vandaag op mijn dochters verzoek rompertjes uitgewassen maat 44 onvoorstelbaar wat klein. Maar ja vanaf nu kan ieder moment de bevalling gaan doorzetten, als het goed is hebben de longenrijpers(medicijn)hun werk gedaan, en kunnen ze wat dat betreft geboren worden. Maar liever nog even niet ! Als het even kan laten ze dan rompertje maat 44 maar aan hun voorbij laten gaan.

De situatie is op dit moment stabiel, zoals dat altijd zo mooi gezegd wordt, maar het blijft spannend. Iedere dag dat de 2 langer zitten is een stap in de goede richting op weg naar de volgende maat in rompertjes, als ik mij niet vergis maat 50/56

48 uur

48 uur wat stelt het voor op een mensenleven, of 2 x 24 uur, 2 hele dagen of 4 halve dagen. Het maakt niet uit hoe je dit tijdbestek wil noemen , hoofdzaak is dat de 48 uur erop zitten, het is gelukkig voorbij . 48 uur hadden de longetjes van de ongeboren kleinkindertjes door middel van een medicijn nodig om te rijpen. Maar wat kroop die tijd voorbij , wachten duurt altijd wel lang, maar in dit geval was dat wel erg lang. Maar gelukkig zitten de 48 uur erop, en zijn de kleintjes hopelijk iets beter voorbereid op het leven buiten mama’s veilige buik, maar liever nog even niet. Ik ben wel heel benieuwd naar die koppies, maar ik heb liever dat het nog 2 maanden gaat duren. Ieder uur dat ze langer blijven zitten is mij een groot ding, iedere dag zal door mij afgevinkt worden, iedere week, hopelijk een maand , misschien nog meer. Wachten duurt altijd lang , maar in dit geval kan mij het wachten niet lang genoeg duren.

Lieve kleinkindertjes neem alle tijd, ook een slak komt op een gegeven moment aan op plek van bestemming.

 

 

Ongeldige tekst, BBB en Fransje B syndroom

ONGELDIGE TEKST. Dit kreeg ik de laatste tijd regelmatig te zien als ik een Klinkertje had geschreven, geen idee waarom. Maar deze melding had wel tot het gevolg dat mijn net geschreven Klinkertje niet werd opgeslagen, dus alle tijd die ik erin had gestoken was voor niets geweest. Op zo’n moment baal je ontzettend. Niet goed voor mijn bloeddruk. Dat zelfde probleem deed zich ook voor met het opslaan van geuploade foto’s De oude webhoster gaf aan dat er technische problemen waren, en dat de technische dienst druk bezig was om een oplossing voor het probleem te zoeken. Af en toe lukte het dan ook weer even met een foto, en dan was ik weer even in de hoera stemming, maar nooit voor lang. Als ik mijn website een paar dagen niet bezocht had, waren er linken verdwenen, of stonden de afbeeldingen ineens op een andere plek. Het viel mij ondertussen ook op dat op hostervergelijkings site’s meerdere mensen problemen met deze hoster hadden. Ik besloot dan ook, na lang wikken en wegen, weg te gaan bij deze hoster, en op zoek te gaan naar een ander. Maar dat viel nog niet mee, kan ik je vetellen Maar goed uiteindelijk is het dan toch gelukt. Bestelling gedaan , niet goed opgelet , met als gevolg dat ik het verkeerde pakket kreeg geleverd. Direct een mailtje er achter aan gedaan, om de situatie uit de doeken te doen. De volgende dag wordt ik keurig netjes gebeld , en zonder problemen herstelde de hoster mijn verkeerde bestelling, dat telefoontje gaf in ieder geval de burger weer moed. De laatste tijd dus heerlijk iedere vrije minuut aan het knutselen geweest met het in elkaar zetten van een nieuwe website. Ook dit ging niet altijd even gemakkelijk. Ik had mij voorgenomen om 1 juli het hele zaakje te gaan verhuizen, maar helaas lukt dit maar gedeeltelijk . Manlief begon heel langzamerhand zijn stem te verliezen, en dat is zeker voor iemand die fractievoorzitter is in de gemeenteraad knap lastig. Uiteindelijk kwam hij dan ook terecht bij de Keel,neus en oor arts en die ontdekte dat er poliepen op de stembanden zaten. Geert grapt er dan ook over dat hij last heeft van het Fransje Bauer syndroom, de ex eigenaar van de bekendste poliep van Nederland Op de dag dat we in het ziekenhuis waren om de wijze van anesthesie met de anesthesist te bespreken , waren mijn oudste dochter en haar man in een ander ziekenhuis voor een echo van de tweeling. Daar werd, tot grote schrik, ontdekt dat 10 weken te vroeg de bevalling op gang leek te komen. Diezelfde dag werd mijn dochter met een ambulance naar een ander ziekenhuis vervoerd die gespecialiseerd is in voor de 32 weken vroeggeboorten. Door alle toeters en bellen in te zetten lijkt de Bijna Baby Boom voorlopig te zijn afgewend, maar het blijft spannend. In ieder geval moet mijn dochter de rest van de zwangerschap in het ziekenhuis blijven. Gelukkig blijven mijn dochter en schoonzoon erg nuchter over de situatie. Wat Geert en mij betreft, was het gebeuren allemaal iets te veel van het goede, en de opgekropte spanningen kwamen er dan ook even uit. In ieder geval werden er in een mum van tijd boodschappen gehaald, en in no-time blonk de doucheruimte je weer tegemoet. De komende tijd zal er nog wel niet zoveel van de Klinkertjes terecht komen, maar gelukkig is het mij vanavond, na herhaaldelijk proberen gelukt, om een verhuisberichtje te schrijven op mijn oude website. Blij dat dit gelukt is, maar nog veel blijer dat de de kleinkindertjes voorlopig besloten hebben om hun verjaardag toch later te plannen. Mijn dochter gaf aan op facebook …… fingers crossed, en daar geef ik zeker gevolg aan.