Barmsijsjes

Ze zijn er weer de Barmsijsjes.
Altijd in de herfst/winter hoop ik deze vogeltjes weer te zien.
Steeds speur ik dan ook de Berken bij ons in de wijk af.
De laaste weken bevonden zich  in de rozenbottelstruiken onder de bewuste Berken, grote groepen Groenlingen, en in de buurt ook nog een paar Goudvinken maar van Barmsijsjes nog geen spoor.
Vorig jaar zelfs helemaal geen Barmsijsjes gezien.
De Grote Barmsijs-Carduelis-flammea is een wintergast uit de Scandinavische landen.
De vogels zijn niet zeldzaam, maar toch wel bijzonder als je de diertjes te zien krijgt.
Dat geld ook voor het kleine neefje de Kleine Barmsijs -Carduelis-cabaret
Deze schijnt trouwens wel af en toe wel te broeden in Nederland.
De Barmsijsjes behoren tot de familie van de Vinken (Fringillidae)
De 2 soorten zijn onderling moeilijk van elkaar te onderscheiden.
De Kleine Barmsijs oogt wat bruiner van kleur, en de lichte strepen op de vleugels vallen wat minder op.
De vogels hangen aan dunne twijgjes om zaden te eten, en zijn vooral in Berken te vinden.
Ze zijn moeilijk op de foto te krigen, en helemaal als het donker weer is.
En dat was helaas vandaag het geval.
In het voorjaar van 2011 was er gedurende een aantal dagen een mooie groep van  Kleine Barmsijsjes & Grote Barmsijsjes bij ons in de buurt aanwezig.
Op mijn melding van de waarneming kwamen toen verschillende Vogelspotters/Fotografen af.uit heel Nederland.
Zo ook een onderwijzer elders uit het land, die op een vakantiepark in de buurt verbleef, en die ik heel toevallig tegen kwam terwijl hij Goudvinken aan het fotograferen was.
Toen ik hem met de hond naderde, vroeg hij of het mij bekend was of er ergens in de buurt Barmsijsjes  waren.
Beter had hij het toen natuurlijk niet kunnen treffen, de meldster bevond zich tegenover hem.
Hij was dan ook heel blij dat ik hem de plek aanwees.
We hebben nog altijd contact via de mail.
Hij is inmiddels met pensioen, en heeft nu alle tijd voor zijn prachtige hobby.
Ik hoop dat de Barmsijsjes voorlopig  nog even blijven.
Afwachten of ze er morgen weer zijn 

Grote Barmsijs - Carduelis-flammea

 

Zorg om de zorg

Het is weer eens zover. Het is blijkbaar van alle tijden. Het kabinet wil/moet gaan sleutelen aan de zorg. Zelf ben ik jaren in de gezondheidzorg werkzaam geweest, en regelmatig kwamen er onzalige berichten uit Den Haag. Meestal schikten wij ons als verzorgende/verpleegkundige in die bezuinigingsmaatregelen. Hoe moet je als verzorgende of verpleegkundige nu gaan staken, je kunt toch moeilijk het werk gaan neerleggen. De eerste bezuiniging waar ik als leerling ziekenverzorgende mee te maken kreeg was dat op het moment dat ik mijn diploma op zak zou hebben, dat ik op straat zou komen te staan.

 Van de groep van 15 leerlingen mochten er 2 blijven. Zo kon het gebeuren dat ik met een diploma op zak een maand in de WW kwam. Maar door overal en nergens te solliciteren kwam ik uiteindelijk toch nog weer snel onder dak. Op die manier kwam ik te werken in Wolfheze in het psychiatrisch ziekenhuis, nu Pro Persona  Ik draaide daar heel vaak nachtdiensten, altijd 7 nachten achter elkaar, maar vaak veel meer. Altijd in je eentje de wacht over ongeveer 30 oudere mannen. 2 x per nacht kwam een loopwacht van een ander paviljoen je even met de ronden helpen, maar soms ook niet, omdat er geen personeel was. Maar soms waren er noodsituaties, was dat het geval dan kon je een beroep doen op het nachthoofd, die in haar/zijn eentje de eindverantwoording had over ongeveer 900 patienten, zo werden toen de bewoners/clienten genoemd. Regelmatig toch wel hachelijke situaties meegemaakt omdat je in je eentje soms geen kant op kon. Moesten er leuke dingen georganiseerd worden dan deed je dat veelal in je vrije tijd. Zelf ben ik ooit mijn halve vakantie bezig geweest om een thema dag (voor de afdeling waar ik werkte) voor het zomerfeest te organiseren, dat ieder jaar gehouden werd. Het was hard werken, maar door een groot saamhorigheidsgevoel onder het personeel lukte het meestal wel om de zaak draaiende te houden. Toch besloot Den Haag eind jaren 70 dat er bezuinigd moest worden. Dit werd ons de mensen die werkte in de zorg echt te dol. Zo onstond in samenweking met de vakbonden de actie " Help, de verpleging verzuipt" De actie riep op tot meer handen aan het bed, en het betrof een ludieke actie. Het hoofd van het paviljoen waar ik werkte was zeer actief bij de AbvaKabo, en heel erg goed in het organiseren van acties. En zo kon het gebeuren dat er een prima stiptheidsactie op poten werd gezet in Wolfheze. In het pesoneelscentrum bevonden zich op de dag van de actie allemaal personeels leden die een vrije dag hadden. Maar ze waren niet echt vrij want ze konden op ieder moment opgeroepen worden om op hun afdeling bij te springen, als de nood aan de man was. Ieder moment kon de telefoon gaan, en kwam er een Witkar (soort bestelbus op stroom) voorrijden om diegene die nodig was op te halen. De bedoeling van die dag was om de zorg volgens het boekje te gaan leveren. Niet dat dat niet gebeurde, maar om aan die verwachting te voldoen, konden wij als personeel vaak niet eens een pauze nemen. Telkens als er op enig moment personeel te kort was om goede zorg te leveren, werd dat genoteerd, en de tijdsduur werd op de minuut nauwkeurig in kaart gebracht. Er werden die dag zelfs opnamen gemaakt binnen ons paviljoen, en uitgezonden op de televisie. Aan het einde van de dag bleek dat er een behoorlijk aantal manuren te kort was. Uiteindelijk heeft die actie wel resultaat gehad. Maar op een gegeven moment moest er toch salaris ingeleverd worden. Begin jaren 80 was het weer zover. Er onstond een verschrikkelijke onrust omdat er een functiewaardering systeem op poten werd gezet. Het gevolg was dat de meesten van mijn collega's er behoorlijk in salaris op achteruit gingen, of totaal niet meer konden groeien in hun schaal. De laatste jaren worden niet alleen maar de mensen die in de zorg werken getroffen, maar nu ook de mensen die de zorg nodig hebben. Er staat van alles te gebeuren in de gezondheidszorg, en ik hou mijn hart vast. Hoe gaat dat straks allemaal uitpakken ???. Is er in de toekomst nog zorg voor mensen die zorg nodig hebben ??? Is dit de toekomst voor mensen die in de zorg werken ???

Parkeerplaats voor personeel

Dit onderstaande filmpje van Hans Gadiot. kwam ik vanmorgen tegen op facebook. Zover zal het niet komen, maar toch het gaat er allemaal zeker niet beter op worden lijkt mij. Vaak moet ik denken aan een film uit 1973, die toen veel indruk op mij gemaakt heeft. Soylent Green Soylent Green is een sciencefictionfilm uit 1973,gebaseerd op het boek Make Room! Make Room! dat gaat over overbevolking, en alle bijkomende problematiek, en het speelt zich af in New York in 2022

 

Psychiatrisch Ziekenhuis Wolfheze Boszicht Achter Eind jaren 70

Psychiatrisch Ziekenhuis Wolfheze Boszicht Voor Eind jaren 70

Laag Soeren - Soerense Broek

Nog maar pas geleden dat Natuurmonumenten dit gebied heeft afgegraven. Eerst weilanden, en nu dit. Geweldig ! Dat beloofd wat voor de toekomst Laag Soeren - Soerense Broek

Soerense-Broek - Laag-Soeren

 

Er op uit.

Vandaag weer eens ouderwets een eind gewandeld.
Nu niet in de buurt van Hoenderloo, maar in de bossen rond Eerbeek, en heel even een stukje Loenermark mee gepakt..
Het eerste gedeelte bij Camping  Coldenhove , en in de buurt van de sprengenkoppen * was het nog heerlijk rustig.

Sprengenkoppen bij Eerbeek

Maar hoe dichter we bij de Loenermark kwamen , hoe drukker het werd.
Het was nog redelijk vroeg, en andere wandelaars waren er nog niet te bekennen, maar wel veel mannen op mountainbikers.
Ik voelde mij af en toe net een grammofoonplaat of een CDeetje dat bleef hangen.
Goede morgen, goeie morgen, morgen, ...sorry !, als ik het niet zo snel in de gaten had, en bijna voor een botsing zorgde.
Aardige mensen die moutainbikers, maar af en toe is wel even schrikken, omdat je ze niet altijd hoort aankomen.
Vooral op de Loenermark aangekomen werd het even heel erg druk.
De heide op de Loenermark lag er trouwens als een plaatje  bij.

 

Heide Loenermark

In plaats dat het wat lichter begon te worden, leek het of er wat meer mist kwam opzetten, en dat gaf een mooi effect.
Toen pas viel het mij op dat op de muts van Geert zich ook allemaal vocht had afgezet.

Muts in de mist

Maar ja toen we de heide weer afgingen, en we weer meer tussen de bomen liepen, was het wat het  licht betreft echt knudde.
En dat was best wel jammer ivm fotograferen.
Toen we weer richting de sprengen liepen, zag Geert ineens een schedel tussen de bladeren liggen, al behoorlijk begroeid met mos.

Schedel Wild Zwijn

Verder waren er geen resten meer van het dier te vinden, maar de schedel moet haast van een Wild Zwijn zijn..*
Een op natuurlijke wijze gestorven dier ?
Toch wel mooi dat zo'n schedel op den duur helemaal opgaat in de omgeving.
Hoe meer we weer in de buurt van de Sprengenkoppen kwamen, hoe drukker het werd.
Volgende keer misschien toch maar weer richting het Deelerwoud, daar is het over het algemeen toch wat rustiger.
Maar hoe dan ook, het was weer eens heerlijk om samen met Geert en Ulli de hond er weer eens op uit te zijn.


* Een spreng, sprang of sprengebeek is een door mensen gegraven of verlegde beek met zodanige gegraven bronnen dat er onder druk staand grondwater aan de oppervlakte wordt gebracht. Op de Veluwe heeft het woord spreng een bijzondere betekenis, spreng wordt hier gebruikt voor een gegraven bron of sprengkop. Een sprengebeek is dan ook een gegraven beek en deze werden met name gebruikt voor de aandrijving van watermolens, voor het maken van papier en/of voor water voor de wasserijen.
Sprengen worden gemaakt door een gat te graven in de helling van een heuvel tot de grondwaterspiegel bereikt is op een plek waar voldoende waterdruk is. Uit deze sprengkop stroomt dan het bronwater eerst naar de oppervlakte en vervolgens door een kanalenstelsel naar de gewenste plek. Soms worden sprengebeken gevormd uit een complex van meerdere sprengkoppen, zoals de koppelsprengen en de heerdersprengen.
Sprengen kunnen water voeren afkomstig uit verschillende aardlagen. Er zijn daarom zowel sprengen met troebel ijzerrijk rood water ('rodolm') en sprengen met helder water. Merkwaardig is, dat veel sprengebeken rood water voeren, terwijl de bijbehorende (dieper uitgegraven) sprengekop geheel helder water voert. De afvoer van zo'n beek hangt voornamelijk af van de druk van het diepe grondwater en is daardoor tamelijk constant.
Bron ;Wikipedia

 .*19-11-2013 -  De schedel bleek inderdaad van een Wild Zwijn zijn, de waarneming kreeg de goedkeuring van de deskundigen op Waarneming.nl

De eerste Grote Wintervlinder

Vanmorgen hoorde ik al van verschillende mensen , dat ze de ruiten van hun auto moesten krabben.

De eerste koude nacht had zich voor gedaan.

Enkele daken zagen er zelfs wat wittig uit.

En zoals zo vaak, na een koude nacht scheen  voor het eerst weer eens na lange tijd (voor mijn gevoel) een zonnetje .

Ineens op een lantaarnpaal in de zon, ontdekte ik een prachtige Grote-wintervlinder (Erannis-defoliaria).

Vorig jaar in de herfst/wintermaanden, maar 2 Grote Wintervlinders in totaal gezien in Eerbeek.

Ik heb in februari van dit jaar toen een blog geschreven, over het feit dat er in die periode toen zo weinig nachtvlinders waren.

Ik had toen heel sterk het idee dat dat kwam, door de bestrijding van de Eikenproccessierups ,door de gemeente Brummen  met gif.

Dit is de link naar het blog Waar zijn de wintervlinders gebleven in Eerbeek

Maar opeens was daar in mei het bericht dat de gemeente niet meer actief de Eikenprocessierups ging bestrijden  Regiobode Online

Wel heel opvallend , want het is niet alleen deze Grote Wintervlinder, die ik gezien heb, maar ook al verschillende Kleine Wintervlinders, Herfstspanners, en Jeneverbesspanners.

Hopelijk is dit de eerste van vele Grote Wintervlinders.

Grote wintervlinder – Erannis defoliaria

 

 

Het huis

Afgelopen dinsdag was het zover.
Geert had om 10.00 u de afspraak met iemand van woningstichting Sprengenland Eerbeek.
De dag daarvoor alles nog even met een natte doek in het huis afgenomen, want doordat er vloerbedekking was weggehaald was er heel veel stof weer neergedaald.
Ook de verdorde planten nog even uit de tuin gehaald, zodat het allemaal net  iets beter oogde.
Het laatste restaval hebben we meegenomen naar ons huis om in onze afvalcontainer te gooien.
Wat  reste was de laatste volle afvalcontainer van mijn schoonmoeder die gisteren nog aan de weg gezet moest worden.
En dat alles was een heel raar idee.
Aan de ene kant heel blij dat we de verantwoorlijkheid over het huis zouden kwijt raken, aan de andere kant zou er weer een hoofstuk gesloten worden. Moeilijk !
Maar daar was opeens dat telefoontje van 1 van mijn schoonmoeders  beste vriendinnen ,haar vroegere buurvrouw, en de moeder van Geert zijn vroegere buurjongen/jeudvriend ( een vriendschap die nog steeds bestaat en dat al 48 jaar lang).
48 jaar lang deelde mijn schoonmoeder , en haar vriendin lief en leed, tot aan het laatst toe.
Ze gaf aan dat ze haar zo verschrikkelijk miste, en dat ze het verschrikkelijk vond dat lege kale huis.
En dan is ineens is gedeelde smart, halve smart.
Meer dan een uur heb ik met haar aan de telefoon gehangen.
Aan het eind van het gesprek had ik het gevoel of mijn schoonmoeder vanuit het hiernamaals ons een hart onder de riem had gestoken.
En toen was het dinsdag zover .
De oplevering werd goed gekeurd, en na het afgeven van de sleutels was de verantwoorlijkheid over het huis ineens niet meer voor ons, inclusief de ineens lekkende verwarmingsketel.
Het voelde als een opluchting.
Die zelfde middag nog raapte ik al mij moed samen, om de uitvaartverzekering de bellen.
Tot onze grote verbazing werd er door de NUVEMA nog steeds premie van de rekening gehaald, en ook was er nog steeds niets uit betaald.
Een levenlang was er betaald voor een verzekerd bedrag van maar liefs, schrik niet, 2600 euro.
Gelukkig had mijn schoonmoeder gespaard , want een beetje uitvaart kost toch al gauw 6500 euro.
Maar op het moment dat ik wilde gaan bellen, werd er opeens door de NUVEMA zelf gebeld.
Ze waren door onze uitvaartverzorgster Lian Brandsma gebeld, (voor de zoveelste keer) en dat was voor hun nu eindelijk aanleiding om ons te bellen.
Volgens hun was er wat mis gegaan, en de mevr. aan de andere kant van de telefoon probeerde vervolgens de oorzaak bij ons te neer leggen.
Ze gaf aan dat ze helemaal geen akte van overlijden hadden ontvangen.
Maar dat feit kon Geert dus binnen de kortste keren weerleggen.
Geert maakte nog wel even de opmerking (op een hele vriendelijk manier), dat hij het toch wel heel erg droevig vond, dat juist bij een uitvaartverzekering deze slordigheden gebeuren.
Toen werd het even stil aan de andere kant, en vervolgens kwam de mededeling dat ze het bedrag zo spoedig mogelijk (binnen een paar weken) zouden overmaken.
We wachten maar weer af.
De dag na het opleveren van het huis, werden de stoottroepen al aangerukt, door de woningstichting.
De loodgieter de aannemer, en weet ik wie nog meer begonnen met de uitgestelde renovatie klus van de badkamer.
Die klus moest nog steeds gebeuren omdat de woningstichting keurig netjes de renovatie had uitgesteld in verband met de ziekte van mijn schoonmoeder.
Dit was toen geen enkel probleem voor hun.
Voor de nieuwe bewoners natuurlijk fantastisch, zij beginnen met een nieuwe badkamer, en mogen zelfs hun keuze bepalen wat betreft de betegeling (de kleuren).
Ik wens de toekomstige bewoners alle geluk.
Voor ons zal het nog wel even wennen zijn, want om de straat uit te komen moeten we hoe dan ook langs het huis heen.
Het had zeker de laatste jaren voordelen dat mijn schoonouders zo dicht bij ons in de buurt kwamen wonen, maar nu is het toch wel steeds heel confronterend.
Maar hopelijk gaat dat gevoel met de tijd slijten.

Boswandeling

En ineens was daar afgelopen zaterdagavond het moment.
De badkuip liep over.
Niet echt natuurlijk want we hebben niet eens een badkuip, nee, ik was het zelf die overliep van de emoties. Ik  kwam in een huilbui terecht, en het hield maar niet op.
Alle narigheid van de afgelopen 3 jaar  passeerden 1 voor 1 .
En zonder te overdrijven, aan narigheid ontbrak het allemaal niet de afgelopen jaren.
Natuurlijk waren er ook hele leuke dingen, zoals de geboorte van de kleinzoons, maar toch.
Er waren die avond even wat momenten dat het huilen stopte, maar niet voor lang.
Na een paar uurtjes slapen begon het huilen zondagmorgen weer gewoon opnieuw.
Gelukkig kwam Geert met het voorstel om een boswandeling te maken.
En eindelijk, in de bossen rond Eerbeek stopte het huilen.
En wat was het druk daar in die bossen op zondagmorgen.
Heel veel mountainbikers en joggers.
We kwamen er ineens achter wat mensen op zoal op zondagmorgen doen.
Maar op een gegeven moment liepen we toch op plekken waar we geen mens tegen kwamen.
De geur van de natte Dennen was overal te ruiken.
Als een herboren mens kwam ik terug van die wandeling, wel met hele dikke oogleden, en een opkomende hoofdpijn, maar al dat opgekropte verdriet was eindelijk eens naar de oppervlakte gekomen.

Windhoos in Arnhem

Toch wel heel gaaf deze windhoos in Arnhem gefilmd door Flogistone (Paul Matthijsse).

Een beetje trots

Trots Vandaag zijn Geert & ik alweer 2 jaar van het roken af. 

Cold Turkey afgekickt !

Kalkoen

 

Welkom op de Veluwe !

De bossen op de Veluwe, van alle gemakken voorzien ! Deze foto is genomen op 7 oktober aan de rand van een bospad, ergens tussen Hoenderloo en Beekbergen. 

Hoenderloo / Beekbergen 07-10-2013

Dierenparkje 't Goor in Brummen gered Omroep Gelderland

Dierenparkje-t-goor-in-brummen-gered.

Bellenblazende Schorsvlieg ?

Dit moment was ik alweer vergeten. Deze Schorsvlieg-Mesembrina-meridiana lijkt bellen te blazen, maar zal waarschijnlijk aan het drinken zijn . De foto is 22 october gemaakt

Schorsvlieg - Mesembrina meridiana