zaterdag 25 november 2017

Afschot Knobbelzwanen mag van Raad van State doorgaan Vogelwerkgroep Zutphen e.o. teleurgesteld

Recent ( 22 november ) heeft de Raad van State in Den Haag uitspraak gedaan in een geschil tussen de Vogelwerkgroep Zutphen e.o. * en het College van Gedeputeerde Staten van Gelderland. Het gaat over het afschieten van circa 400 knobbelzwanen per jaar in Gelderland. De provincie Gelderland heeft een besluit goedgekeurd om aan de Faunabeheereenheid Gelderland ( de jagers) toestemming te geven om dit te doen bij schade aan vooral blijvend grasland bij veehouders. Knobbelzwanen zijn beschermde watervogels die ook gras eten, met name in de perioden dat er weinig waterplanten zijn. Grondgebruikers mogen altijd als er schade aangericht wordt de vogels verjagen. Het aantal schadegevallen die gemeld worden bij het Faunafonds ( BIJ 12) voor een uitkering nemen de laatste jaren sterk af. Het zijn er enkele per jaar in heel Gelderland, volgens Hans Grotenhuis de woordvoerder van Vogelwerkgroep Zutphen e.o. Het College van Gedeputeerde Staten van Gelderland is echter anders van mening, en vindt dat er sprake is van concrete dreiging van belangrijke schade en staat het afschieten door jagers van 400 knobbelzwanen per jaar toe. De Vogelwerkgroep Zutphen e.o. is door de Raad van State in het ongelijk gesteld. De verleende ontheffing aan de Faunabeheereenheid Gelderland loopt door tot 2020. Deze uitspraak betekend dat knobbelzwanen ter voorkoming, en in geval van schade , afgeschoten mogen worden in heel Gelderland, dus ook in de gemeente Brummen *De Vogelwerkgroep Zutphen en omstreken is opgericht in april 2005. Het werkgebied omvat de gemeente Zutphen en delen van de gemeenten Brummen, Voorst, Lochem en Bronckhorst.



zondag 5 november 2017

Een verwenteld schaap gered.

Vanmiddag moesten we ongeveer 16.30u in Arnhem zijn, maar we gingen vroeger van huis af, zodat we onderweg nog even de IJsduiker konden bekijken  in de buurt van Giesbeek. Het was daar alweer lekker druk, maar de IJsduiker liet zich maar weinig zien, want hij was veel en langdurig aan het duiken. En het weer werd ook nog eens een grote spelbreker.
Giesbeek – Rhederlaag

Dus noodgedwongen de auto in en omdat het te vroeg was om naar Arnhem te gaan gingen we richting Rouvenen daar niet zover vandaan. Daar was het, toen de bui weer over was genieten van de 2 Blauwe Kiekendieven. Manlief meende met de verrekijker in de verte een
Steppenkiekendief te zien, dus besloten we richting dat weiland te rijden. Om daar te komen moesten we een rondje maken, en kwamen we langs een weiland heen, waar een schaap een Witte Texelaar op haar rug lag.
Witte Texelaar

Ze vertoonde eigenlijk al geen spoor meer van leven, en ik dacht dat het schaap al dood was. Voor de zekerheid toch maar even kijken , want je weet het maar nooit, en op het moment dat ik de auto uit stapte, bewoog ze haar poot.
De rest van de kudde was al verder gelopen, en liet het schaap aan haar lot over. Helaas was er een brede greppel, en lukte het niet om daar overheen te komen, want dan moest ik houvast zoeken aan schrikdraad. Dus de auto weer in , en een eind verderop kon ik door over een hek te klimmen in het weiland komen. Het was nog een stukje lopen, en bij het schaap aangekomen zag ik al dat er een enorme hoeveelheid poep achter haar lag . Dat betekende dat ze daar al een tijd lag. Op het moment dat ik bij haar was , kwam ze moeizaam met haar kop omhoog.
Ik moest haar zo snel als maar mogelijk was, op haar kont zetten, zodat ze weer goed kon ademhalen. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen, geen idee, maar even later had ik het schaap op haar kont zitten, terwijl ik haar ondersteunde door haar onder de oksels vast te houden. Ze begon behoorlijk te hoesten, maar liet verder alles rustig over zich heen komen. Op haar gehoest kwam ineens de hele kudde aangelopen, en voor ons staan. Ondertussen kwamen er 2 vrouwen aangelopen, die me toeriepen …u heeft ervaring !!! Het bleek de eigenaar te zijn met haar dochter. Het schaap had ondertussen lang genoeg op haar kont gezeten (zodat alle organen weer netjes terug op hun plek konden komen) besloten we dat we haar met z’n drietjes voorzichtig weer op de poten zouden zetten . Nadat ze weer terug op haar poten stond was ze nog behoorlijk aan het wankelen, maar wij konden het steeds voorkomen dat ze viel. En opeens had ze de poten er weer onder, en begon ze flink van zich af te plassen.  Met dit schaap zou het hoe dan ook weer goed komen.
Voor koffie drinken was er helaas geen tijd meer, want anders zouden wij te laat op de afgesproken tijd in Arnhem zijn .
En thuisgekomen was het in 1 streep door richting de douche.
Geen foto’s maar wel een ongeveer gelijkende situatie op Youtube gevonden.

maandag 30 oktober 2017

Een IJsduiker met de zomer in de kop

Wat een geluk dat Manlief gisteren een late dienst  heeft vandaag, daardoor konden we vanmorgen richting Rhederlaag (Giesbeek) naar de IJsduiker- Gavia – Immer in zomerkleed. Een zeldzame wintergast in Nederland , maar in zomerkleed voor zover ik weet nog nooit eerder waargenomen in Nederland
Ik had al eerder een IJsduiker gezien, maar die was óok al in zijn winterkleed . In winterkleed zijn de vogels mooi, maar deze vogel in zomerkleed overtrof alles. Wat een prachtvogel ws helemaal vanuit IJsland komend, en wat een geluk dat hij na de melding van gisteren, daar nog steeds aanwezig was.
De IJsduiker was heel veel en langdurig aan het duiken, en kwam altijd een heel eind verder weer boven water. Om vervolgens een paar seconden boven water te blijven, even de snavel te spoelen, en dan weer vrolijk onderduikend. Er was 1 moment dat de IJsduiker even iets langer boven water bleef , dat was het moment dat de veren even werden opgeschud. En daarna dook hij weer geruisloos onder, om een totaal onverwachte plek weer boven te komen. Een man die bij mij inde buurt zat, besloot net als ik op dezelfde plek te blijven staan, maar anderen die daar ook waren liepen door het gedrag van de vogel van hot naar her.
Helaas moesten wij op een geven moment toch richting huis, maar ik hoop dat ik de IJsduiker daar nog een paar keer kan bewonderen
IJsduiker-Gavia immer

vrijdag 29 september 2017

De Steppekiekendief

Er werd een nog jonge zeldzame Steppekiekendief – Circus macrourus gemeld bij Rouvenen, in de buurt van Duiven. Kiekendieven zie ik naar mijn zin altijd al te weinig, laat staan de zeldzame Steppekiekendief, want die had ik nog nooit gezien. Manlief had vrij, en Duiven is gelukkig niet ver van ons vandaan, dus de auto in, en richting Duiven. We hadden de vogel al vrij snel gevonden rustend op een paal, op grote afstand van ons tussen een akker en een weiland.  Waarschijnlijk had de vogel net een prooi naar binnen gewerkt, omdat de Steppekiekendief heel lang op die paal bleef zitten. Daarna zat de vogel heel lang ver van ons vandaan maar nog net in het zicht op een akker met stoppels. Al met al duurde dat wel 2 uur . Op het moment dat ik besloot om met Ulli de hond te gaan lopen, vloog de vogel ineens langs me heen. En wat een geluk heb je dan als je de camera bijna altijd bij je hebt, en je een trouwe viervoeter hebt die rustig gaat zitten wachten tot je klaar bent met filmen. Ik kreeg ook nog de kans om een paar foto’s te maken, en daarna verdween de vogel weer uit het zicht, een geweldige indruk achterlatend.
En nu maar hopen dat we nog een paar keer de gelegenheid krijgen om de vogel te bewonderen.
Steppenkiekendief - Circus macrourus

zondag 17 september 2017

De laatste Merel ?

Het is bijna niet voor te stellen, maar het wordt steeds stiller bij ons in de wijk in Eerbeek.
Merel – Turdus merula

Kon je voorheen nog bijna over de merels struikelen , en liep je de kans om bijna een merelman tegen je hoofd aan te krijgen, omdat deze achterna gezeten werd door een rivaal, sinds gisteren zie ik geen enkele merel meer. In onze wijk was de achteruitgang al een tijd lang te merken, maar ”onze” merels hielden nog steeds stand. Het vrouwtje heeft dit jaar verschillende pogingen gedaan om een nest groot te brengen, op verschillende plekken bij ons in de tuin, maar op 1 nest na is niets daarvan groot geworden. 1



RTV Veluwezoom

De laatste tijd is het er niet meer van gekomen om een blog te maken. Tijdgebrek daar ga ik het nu maar even op schuiven. Ergens iets op af schuiven, want dat is het natuurlijk, tijdgebrek is zo betrekkelijk, als je maar wilt, dan vind je altijd wel een moment. Maar ik had er voor mijn gevoel echt geen tijd voor.
Manlief is sinds een aantal maanden voorzitter van de lokale omroepvereniging in de gemeente Brummen, hij werd daarvoor benaderd. De omroep had een wat verouderde website, en het was al een tijd de wens van de vrijwilligers om over te gaan tot een (andere) CMS zoals bijvoorbeeld WordPress. Maar ja als je dit laat doen door een professionele Webdesigner, dan hangt daar een prijskaartje aan. En helaas zoals bijna bij iedere lokale omroep in Nederland, is daar gewoon geen geld voor. Manlief wierp natuurlijk een balletje op, en een paar weken later ging dat balletje rollen
Ik werd gevraagd om de nieuwe WordPress website van de lokale omroep van de gemeente Brummen
RTV Veluwezoom Nieuws vorm te geven. Dat is natuurlijk helemaal mijn dingetje, en daar moest ik geen minuut over na denken. Hartstikke leuk om te doen, en het kon helemaal in mijn eigen tempo. Gelukkig was er hulp op de achtergrond van de technische man van RTV Veluwezoom, die er voor heeft gezorgd dat alle technische dingen die met de uitzendingen van de radio te maken hebben bleven functioneren, en die ook alle moeilijke plugins heeft uitgetest.
En dan was er ook eens in de persoon van de secretaris een hele goeie sparringspartner, die ook nog eens goed overweg kan met fotoshop.
De website draait nu, en tot nu toe heb ik alleen maar positieve reacties gehoord. Ik blijf op de achtergrond er natuurlijk wel mee bezig, o.a. met de redactie, maar al met al, hoop ik nu weer wat meer tijd voor mijn eigen website te krijgen, want daar kwam ik niet meer aan toe.

maandag 17 juli 2017

Stop de jacht op de Edelherten !

Commissaris der Koning Clemens Cornielje en GS Gelderland:

Stop het afschieten van edelherten

Liever vandaag, dan morgen !
Teken ook de PETITIE

maandag 5 juni 2017

Een dag, om door een gouden ringetje te halen.

De eerste dag van de nieuwe maand juni begon goed, nou ja goed. Ik ontdekte een kleine Teek in mijn navel, die ik had gemist. Dat is de ellende van Teken, bedekkende kleding helpt niet altijd. Hopelijk loopt deze ontmoeting met een sisser af.
Maar afgezien van die Teek, was 1 juni een topdag. In de morgen landde er tijdens de wandeling met onze hond Ulli een Libelle voor mijn neus. Ik dacht dat het een ”gewone” mannetje Platbuik was, maar toen ik inzoomde met mijn camera, zag ik dat het een zeldzame Bruine korenbout – Libellula fulva betrof. Er is nog een Libelle die op deze soort lijkt, en dat is de Oeverlibelle. Als je goed kijkt zie je de verschillen tussen de 3
Bruine korenbout - Libellula fulva 


 

Platbuik – Libellula depressa ♂️

Gewone oeverlibel – Orthetrum cancellatum ♂️

Manlief had die middag een werkconferentie in Brummen, en hij bood mij aan, om mij voor een paar uurtjes in de buurt van de beek bij Leuvenheim (gemeente Brummen) af te zetten. Het was voor mij een eeuwigheid geleden , dat ik daar had rondgestruind, dus dat werd wel weer eens een keer tijd, en bovendien lag het mooi op de route van manlief. Maar 1 maal uit de auto gestapt, was het even slikken, want het Waterschap was daar bezig geweest om de stuw te renoveren. Maar helaas ook heel veel oude bramenstruiken waren drastisch terug gesnoeid. Juist daar op die Bramenstruiken had je kans, om de zeldzame Kleine ijsvogelvlinder – Limenitis camilla te spotten. Toen ik het stuwtje voorbij was gelopen, vloog ineens een een Wielewaal op, een prachtige geel/zwarte vogel die ik al een paar keer had, gezien, maar nog nooit op de foto heb kunnen zetten . Ik kon de vogel tot in een hoge boom volgen, maar toen ik een foto wilde maken, was helaas de vogel al gevlogen. Ik besloot het bospad nog een stukje af te lopen, maar helaas de Wielewaal liet zich niet meer zien. Ergens in de verte hoorde ik nog wel een Koekoek roepen. Ik besloot om weer terug te lopen richting de beek, om nog een restant van Bramenstruiken af te zoeken, aan de overkant van de beek. Vanuit het niets kwam er ineens een lichtblauwe vlinder aangevlogen, die gelijk al fladderend op grote hoogte in een boom ging zitten . Onmiskenbaar een Kleine ijsvogelvlinder. Maar helaas dacht ik, ook die geeft mij het nakijken. Maar ik had het mis de vlinder kwam onverwachts weer even naar beneden, zodat ik nog toch nog een paar foto’s kon maken, en daarna verdween hij voorgoed uit mijn zicht in een hoge boom.

Kleine ijsvogelvlinder – Limenitis camilla

Ik vervolgde mijn weg weer, maar niet voor lang, want opeens zag ik beweging in het heldere water van de beek. Tot mijn grote verbazing zwom een grote Ringslang – Natrix natrix langszij. De Ringslang was behoorlijk lang, iets minder dan 1.50m, dus het kon haast niet anders dan dat dit een volwassen vrouwtje betrof.
Ze had mij ook in de gaten, dus ik besloot haar in te halen. Verderop wilde ik mij wat verdekt op stellen, om een foto of filmpje te kunnen maken. En ik had geluk want ik kreeg de kans om beiden te doen. Maar ik had ook de nieuwsgierigheid van de Ringslang gewekt, want ze kwam opeens het water uitzetten, het lange gras bewoog opzij , en opeens stond ik als het ware oog in oog met een Ringslang, die voor mijn voeten abrupt stopte. Ze probeerde met haar tong de geuren op te nemen en mij denk ik te beoordelen, of ik een eetbaar hapje was (ik kan naar de reden alleen maar gissen) Ze verdween vervolgens weer net zo geruisloos als dat ze gekomen was, en ging het water weer in. Ik had haar met gemak kunnen vastpakken, want Ringslangen zijn niet giftig en bijten ook niet, maar als het niet nodig is om een dier in het wild aan te raken, dan doe ik dat ook niet . Maar wat een belevenis.
Ringslang – Natrix natrix
 Ik nog heb nog een tijdje naar de slang zitten kijken, en besloot na een half uurtje weer verder te gaan. De beek moest ik op een gegeven moment oversteken, en op dat moment hoorde ik de Wielewaal zingen, en zag ik hem weer wegvliegen. Op het zelfde moment stond een Reegeit ineens op uit het lange gras naast het pad, en die schrok zo van mij, dat ze als een Kangoeroe wegsprong. Een eindje verderop herpakte ze zichzelf weer, en vervolgde haar weg stapvoets, en stak toen de beek over. Heel onverwachts begon een mannetje Roodborst Tapuit uit volle borst te zingen, en op op dat zelfde moment vloog er een insect langs mij heen,  geel en rood van kleur, die op het eerste oog, mij altijd iets aan een vrouwtje Platbuik libelle doet denken . Maar een tel later was er al bij mij het besef , dat dit insect een grote wesp betrof, in dat geval een Hoornaar – Vespa crabro die zichzelf uitbundig ging poetsen. Prachtig om te zien, en ook dit kon ik mooi vastleggen.
Roodborsttapuit – Saxicola rubicola
Hoornaar – Vespa crabro
Weidebeekjuffer – Calopteryx splendens

En net op het moment dat manlief kwam aanrijden, om mij op te halen, landde er nog mannetje, en 1 vrouwtje Weidebeekjuffer – Calopteryx splendens
Muggenbeten, brandnetelblaren, een voor mij wegvliegende Wielewaal, het mocht de pret niet drukken. Wat een onverwachte topdag.
Hieronder vind je de filmpjes

woensdag 3 mei 2017

Ik ben op 4 mei 2 minuten stil om 20.00 uur…..En jij ?

Ieder jaar herdenken wij op 4 mei , en op 5 mei vieren wij de bevrijding. We herdenken niet alleen de bevrijders van toen, die daarbij gevallen zijn. We herdenken alle mensen vanaf het uitbreken van de tweede wereldoorlog tot aan vandaag, alle burgers en militairen, die zijn omgekomen in oorlogssituaties of vredesoperaties. Ik denk dat Nederlanders op die 2 dagen en tijdens het 2 minuten stilte moment, daar best bij mogen stilstaan. Maar we moeten al die andere dagen niet uit het oog verliezen, dat er overal ter wereld onschuldige mensen sterven, en dat wij verplicht zijn, aan ons verleden, aan onze bevrijders en aan ons zelf, om alle andere mensen ook de helpende hand te bieden waar mogelijk, en waar we maar kunnen.

dinsdag 14 februari 2017

Ik ben schadelijk. Een briljant anti jachtfilmpje

Die ene ontmoeting met een wild dier kan bij een kind bepalen hoe hij de rest van zijn leven met in het wild levende dieren omgaat . De ogen zijn de spiegel van de ziel en meer, een blik is meer dan duizend woorden.

vrijdag 3 februari 2017

Netherlands Second, krijgt een vervolg

Het introductiefilmpje over Nederland van Zondag met Lubach is zo succesvol dat andere landen in Europa het voorbeeld volgen. Ze binden de strijd aan, met Nederland, omdat niet Nederland, maar hun eigen land op de tweede plaats zou moeten komen. 5 andere landen hebben inmiddels ook een introductiefilmpje gemaakt, waarin ze de 2e plaats willen aftroeven van Nederland.

zondag 22 januari 2017

Even voorstellen aan Trump !

VPRO Zondag met lubach Nederland voorgesteld aan Donald Trump, de nieuwe president van de Verenigde Staten.

Bescherm de Vos !

Geen enkele soort behoort boven een ander te worden gesteld.
Bescherm de NATUURLIJKE jagers tegen de kunstmatige jagers.


https://twitter.com/AnneliesvanK/status/823131055364444161


 

vrijdag 6 januari 2017

Tijdloos

Gisteren had manlief eindelijk weer eens een dagje vrij. En na het noodgedwongen huisarrest de afgelopen week van mijzelf, werd het wel weer eens tijd om er op uit te gaan. Even een blik op Waarneming.nl en daarmee was onze route bepaald. Het ging richting Drenthe, want ergens in de buurt van Veenhuizen zaten Kraanvogels aan de grond. We gingen naar een stukje Nederland waar we nog niet eerder geweest waren. Of we de Kraanvogels daadwerkelijk ook zouden zien, was natuurlijk een grote gok. Maar eerlijk gezegd maakte mij dat totaal niet uit, ik wilde weg , weg van alle narigheid, alle onmacht die steeds maar weer op mij lijkt af te komen. De laatste tijd lijkt Nederland weer een land van de jagers te worden. Er wordt van alles gedaan en georganiseerd, om dat gejaag een halt toe te brengen. Handtekeningen worden verzameld, petities gestart, de gang naar de rechter gemaakt. Vaak met in eerste instantie goede resultaten, maar die uiteindelijk weer uitmonden in een groen licht voor de jagers. Alles lijkt elkaar ook steeds sneller op de volgen. Vaak zie je het van te voren al aankomen, dat iets de kant moet opgaan richting de jagers. Het jaar was nog maar 3 dagen oud, toen Statenleden van de VVD & SGP van de provincie Flevoland met een onzalig plan op de proppen kwamen, over de toekomst van de Oostvaardersplassen. Eerlijk gezegd keek ik hier ook helemaal niet van op. Stilzitten en maar afwachten is voor mij geen optie, 2 dagen lang heb ik op mijn manier daar best veel energie ingestoken, en binnen mijn mogelijkheden zal ik dat, ook in de toekomst zeker blijven doen. Maar ik merk dat het mij heel veel energie kost, en die heb ik op dit moment niet echt. Het feit blijft dat ik mij ernstige zorgen maak over de natuur in Nederland. Het jagerswereldje lijkt steeds meer vaste grond onder de voeten te krijgen, en een groot gedeelte van Nederland staat erbij en kijkt erna. Gisteren wilde ik van alle zorgen vrij nemen samen met manlief , en zo kon het gebeuren dat we eerst een stukje snelweg namen, om vervolgens daarna binnendoor te gaan richting Veenhuizen op zoek naar Kraanvogels. Die vonden we uiteindelijk wel maar op een iets andere plek dan aangegeven.

We waren eigenlijk van plan om verder te gaan, toen manlief ze met de verrekijker even zag opduiken op een akker met stoppels. We moesten een stukje terug rijden, en een andere weg in slaan, en daar kregen we ze iets beter in het zicht, ook al was de afstand nog behoorlijk ver, en waren beiden kraanvogels bijna niet met het blote oog te zien.
De Kraanvogels waren zo dichtbij het hek van de Penitentiaire inrichting Veenhuizen , dat ik de gedetineerden zag lopen toen ik de vogels aan het filmen was. En zo hebben we daar een hele tijd staan kijken. Prachtige vogels die ik tot nu toe alleen maar vliegend had gezien. Maar op een gegeven moment wordt je moe van al dat getuur door de verrekijker en de lens van de camera, dus we besloten om verder te gaan, of beter gezegd weer terug richting huis te gaan, maar dan via de binnenwegen.

We passeerde verschillende dorpen en gehuchten waar we nog nooit van hadden gehoord. Uiteindelijk in het buitengebied in de buurt van Zeijen in de Gemeente Tynaarlo trok een grote groep Zwanen op grasland onze aandacht. Van uit de verte leek de groep niet alleen te bestaan uit Knobbelzwanen, maar ook uit Wilde zwanen. Dichterbij gekomen zagen we een groep van 15 Knobbelzwanen en een nog grotere groep van 25 Wilde zwanen. Het lukte manlief om de auto met gepaste afstand aan de kant van de weg te zetten. De dieren keken even op, en vervolgden toen hun bezigheden. Na een poosje waren we noodgedwongen om de auto te verplaatsen, omdat er een breed voertuig langs ons heen moest. We moesten daarom iets vooruit rijden, en kwamen daardoor als het ware naast de groep Zwanen te staan. Wonder boven wonder, leken die het allemaal prima te vinden. Ik kreeg voor het eerst echt de kans om goede foto’s te maken van Wilde Zwanen. Op een gegeven moment tijdens het maken van de foto’s merkte ik dat er wat onrust ontstond bij de man die ik op de foto aan het zetten was. Een man verderop werd ook onrustig. Dus snel de videofunctie erop gezet, en toen had ik het geluk dat er onder 2 koppels een soort van dans op gang kwam, die achteraf een soort van hofmakerij blijkt te zijn. Ik had dit nog nooit gezien. Wel was ik vaak genoeg getuige geweest van hofmakerij op het water, maar nog nooit op het land, en zeker niet van Wilde zwanen.

Wilde zwanen zijn wintergasten in Nederland, en ze zijn ongeveer zo groot als de Knobbelzwanen, die het hele jaar in Nederland verblijven. Ze zijn echter veel sierlijke, en slanker, en hebben een opvallende geel zwarte snavel. Het geel is driehoekig en loopt voorbij de neusgaten. Er is ook nog een Kleine zwaan en die lijkt die heel veel op de Wilde zwaan, maar die heeft in tegenstelling tot de Wilde zwaan minder geel op de snavel, en dat loopt niet uit in een punt. Verder is hij kleiner en heeft hij een kortere nek. Ook het geluid van de Grote en de Kleine zwaan is verschillend. De groep Wilde Zwanen bestond uit volwassen dieren, en enkele jonge dieren, die nog helemaal grijsbruin van kleur waren. Het was genieten zonder meer, maar op een gegeven moment besloten we toch om weer verder te gaan..


We kwamen door een prachtig boerenlandschap, minder glad getrokken dan bij ons in de omgeving. Maar we zagen ook op een aantal plekken, mannetjes in hun groenbruine kleding rondbanjeren . Wij passeerde natuurlijk de mannen als vriendelijke mensen van de Veluwe, uitbundig zwaaiend en toeterend (met onze vals klinkende toeter) om daarna de mannen in vertwijfeling achterlatend voorbij te rijden. Je hoorde ze bijna hardop denken; wie was dat dan die idioot !
Heel onverwacht kwamen we langs het herdenkingscentrum Kamp Westerbork. Omdat Ulli de hond er nog uit moest, besloten we om de auto te parkeren op de parkeerplaats vlakbij het centrum in de buurt. Omdat er entreegeld werd geheven, en het ondertussen al tegen 15.30u liep, besloten  we het pad te nemen door het aanwezige bos. We hadden een beetje de hoop dat we vanuit de verte op enig moment het Kamp Westerbork zouden zien liggen Na eerst verkeerd te zijn gelopen (het pad liep dood op een akker) zagen we even later een bord, richting Kamp Westerbork. Dus we besloten die weg te volgen, nadat we vanwege de Radiosterrenwacht Westenbork de mobieltjes hadden uitgezet (dringend verzoek ivm storingen). De Radiosterrenwacht bleek na een behoorlijke wandeling een serie telescoopachtige apparaten op een rij te zijn.

Na nog een kleine kilometer te hebben gewandeld lag het ineens voor ons; Kamp Westerbork. We konden er zo op lopen. We waren nog nooit op zo’n plek geweest, en dus was het een indrukwekkende ervaring. Een ervaring die mogelijk nog indrukwekkende werd, omdat we daar inmiddels bijna alleen waren. De zon ging in een te rap tempo onder, en we hadden tijd te kort. Het begon er stil te worden, alleen de stemmen die uit de palen kwamen, en die ons informeerden over het kamp kon je nog horen . De zon was bijna onder, en dat zorgde ervoor dat de vliegtuigstrepen in de lucht verkleurden. We moesten maken dat we wegkwamen. We passeerden de slagboom en het huis van de kampcommandant in de glazen sarcofaag, en na een aantal meters moesten we links afslaan bij het bordje richting Auschwitz ! De nogal snel invallende donkerheid en de terugweg van drie kilometer door een steeds donker wordend bos, maakten dat we snel door moesten lopen. Vooral het laatste stuk was voor mij bijna niet meer te doen. Ik begon te struikelen over iedere oneffenheid. Gelukkig was daar die uitgestrekte arm van manlief. Vlak voor de duisternis helemaal inviel zaten we weer in de auto, ik met het zweet in de handen. Het leek alsof we het verleden waren ontvlucht. Even later konden onze mobieltjes weer verbinding met het heden maken. Kamp Westerbork was een geheel onverwachte, en overweldigende ervaring op het einde van een mooie dag.
Voor meer foto's ga naar mijn website http://shappa.nl/tijdloos/

dinsdag 3 januari 2017

17 jaar geleden 03-01-200

Vorig jaar september zou mijn vader 100 zijn geworden, maar dat heeft hij bij lange na niet gehaald. Vandaag was het alweer 17 jaar geleden dat hij overleed. Vorig jaar nog een blog geschreven over mijn vader, en mijn fantasie even de ruimte gegeven. In dat bewuste blog had ik het over een oud collega van Geert​, toen hij nog in het college van B & W Brummen zat. Ook al had mijn vader de 100 gehaald, dan nog had hij de oud collega van Geert niet op bezoek gehad, want die moest (inmiddels burgemeester van Doetinchem) wegens persoonlijke omstandigheden zijn ambt neerleggen. Hoe raar kan het allemaal lopen in een leven. Ik zou willen af en toe, dat ik zijn karakter wat meer had gehad. Ik denk dat ik vandaag van mijn vader te horen had gekregen; Maak oe toch niet zo druk, ut kump van eigens wel goed !

Plan Oostvaardersplassen VVD & SGP Flevoland

Je kon er de klok op gelijk zetten, na de #AWD en het #Deelerwoud nu dieren in de #Oostvaardersplassen
https://twitter.com/AnneliesvanK/status/816315170687488000 

Edelhert – Cervus elaphus

 

maandag 2 januari 2017

Tijdelijk huisarrest

Zo dat hebben we ook weer achter de rug, ik kan weer het huis uit. Hoe beroerd kun je zijn van middelen die je beter moeten maken, en dat 2 X dd met de rest die ik al moet slikken. Al zeker een jaar loop ik rond met een onverklaarbare bloedarmoede. Niets ernstig maar toch. Medicijnen tegen bloedarmoede hielpen wel, maar dat neemt nog steeds de oorzaak niet weg. Dus doorgestuurd door de huisarts, naar de specialist. Gelukkig kwam gelijktijdig de uitslag van het bevolkingsonderzoek darmkanker binnen waaraan ik had deel genomen, en die uitslag gaf aan dat er geen afwijkingen waren aangetoond. Dat was alweer een hele opluchting. De MaagDarmLever specialist vond het nodig om een onderzoek van de maag en slokdarm te doen via een Gastroscopie. Dat onderzoek had ik al een keer mogen ervaren, ivm behoorlijk erge maagklachten, en een paar jaar later paste een cardioloog (in verband met een TIA) ook nog eens een gelijkend onderzoek toe een zogenaamde TEE, dit om te kijken of mijn hart de oorzaak van het proppen schieten was. Ik kreeg van de MDL specialist de mogelijkheid om het onderzoek onder een roesje te laten plaats vinden, en dat heb ik met beide handen aangegrepen. Maar ja dat ging dat niet zonder slag of stoot, want de verpleegkundige had enorme moeite met een infuusnaald te zetten. Collega erbij, maar ook die kreeg het niet voor elkaar. Na een aantal pogingen kwam het voorstel om het eventueel zonder roesje te gaan doen. Dat zag ik helemaal niet zitten. Uiteindelijk lukte het dan toch, met 1000 verontschuldigingen van de verpleegkundige, voor al die blauwe plekken op mijn handen en armen. Nog nooit had ze zo iets meegemaakt, ik gelukkig wel, want ik vond het al heel wat dat ze uiteindelijk de infuusnaald er in kreeg . Tijdens het onderzoek, waar ik niets van meegekregen heb, zijn er biopten uit de maag genomen, en daar bleek na onderzoek de Helicobacter pylori bacterie in te zitten, die ik zo goed als zeker vanaf mijn kindertijd al schijn te hebben . Of de bacterie de veroorzaker is van de bloedarmoede, dat is nog even afwachten, maar hoe dan ook deze bacterie moest met zwaar geschut bestreden worden . Gelukkig zit mijn tijdelijk huisarrest er weer op , en hoe het verder gaat, dat zien we dan wel weer.