Omdat we toch in de buurt waren, even richting Netterden.
De laatste keer dat we daar geweest waren, was toen we terug kwamen
van ziekenbezoek aan mijn zus in Gendringen, en dat was op 17 januari.
Op de terugweg gaan we dan meestal langs de zandafgraving bij Netterden.
Altijd even de waterplas afspeuren, om te kijken of er nog iets aan vogels zwemt.
Heel af en toe als de tijd het toelaat, lopen we het natuurgebiedje daar in.
Maar die dag hadden we daar geen tijd voor. Ulli de hond was thuis gebleven, en die moesten we uit laten.
De volgende dag was Netterden ineens op de kaart gezet, door Roel Schwartz die een Bruine Klauwier – Lanius cristatus.ontdekte.
Een zeldzame zangvogel die in een groot deel van Azië broedt en voor het eerst hier in Nederland is waargenomen.
En dan ga je toch wel even denken, van heb ik niet goed gekeken gisteren.
Inmiddels heeft de vogel al diverse malen de media gehaald, en is de vogel al bijna 1000 X op waarneming.nl ingevoerd.
Op de plek aangekomen, waren er maar een paar mensen, die er ook nog niet zolang waren.
Een Duitstalige man wees mij de plek aan waar de vogel zat.
Maar toch duurde het nog even voor ik de vogel in de kijker had.
Hij of zij was druk bezig om zijn of haar kostje bij elkaar te krijgen.
Dan weer in een struik duikend na beneden het gras in, dan weer zittend op een paal.
De vogel zat echter enorm ver, en daardoor was het moeilijk om een beetje foto te maken.
Eerlijk gezegd had ik gedacht dat de vogel wat groter zou zijn.
Thuis kwam ik erachter dat de bruine klauwier gemiddeld 20 cm lang is.
Toch wel heel bijzonder dat je getuige mag zijn van de aanwezigheid
van een bijzondere dwaalgast, die nog nooit eerder in Nederland was voor
gekomen.
Soms denk ik wel eens .
Wanneer breken er weer goede tijden aan.
Heb je het na het overlijden van je schoonmoeder voor je gevoel de
zaken net weer een beetje op een rijtje , krijg je uit onverwachte hoek
nog eens een trap na.
Mijn vertrouwen in de mensheid leek in ieder geval daardoor een behoorlijke deuk te hebben opgelopen.
Maar hoe langer ik er over nadenk, hoe meer ik tot de conclusie kom:
Dat mensen die zich niet in het verdriet van anderen kunnen plaatsen, dat zelf maar voor hun rekening moeten nemen.
Zo staan wij niet in het leven, en zo willen we ook in het leven blijven staan.
Maar hoe dan ook het raakt je wel.
En het zal nog wel even duren voor die wonden weer geheeld zijn.
En als of dat nog niet genoeg is, gaat het nu met de gezondheid van mijn moeder opeens ook hollend achteruit.
Niet dat de band zo bijzonder geweldig was met mijn moeder, ook nooit geweest, maar het raakt me wel.
Vandaag waren we bij haar op bezoek in het verpleeghuis.
Ze lag op bed, en er was totaal geen herkenning meer.
Ze had geen idee wie we waren.
Ik gaf haar wat te drinken, maar het slikken koste haar behoorlijk wat moeite.
Ze leek wat kortademig, en maakte een vermoeide indruk.
Geen stekelige opmerkingen vandaag, geen commentaar op grijze haren en baarden.
Helemaal niks vandaag.
En dat bracht mij toch een beetje van stuk.
Als ze haar opmerkingen achterwege laat dan is het goed mis.
Alleen na het overlijden van mijn vader, en toen ze getroffen werd
door een levensbedreigende ziekte, was ze voor mij de moeder die ik
altijd zo had gewenst.
Ze had het toen heel moeilijk en leunde behoorlijk op Geert en mij.
Maar toen in beide gevallen voor haar alles weer een beetje bij het
oude was, werden we met het grootste gemak weer aan de kant geschoven.
Maar dat dat zou gaan gebeuren hadden we voorzien.
Maar hoe we haar vandaag aantroffen……………
Zo langzamerhand lijken we wel de firma Drama & Ellende, alle narigheid blijft maar doorgaan lijkt het wel.
En het jaar is nog maar net begonnen.
Vandaag hebben we gehoor gegeven aan de laatste wens van mij schoonmoeder.
Haar wens was dat haar as verstrooid zou worden op de zelfde plek, waar ook de as van mijn schoonvader verstrooid was.
Vandaag op de geboortedag van mijn schoonvader was het dan zover.
Het was koud maar droog.
Daar stonden we dan met ons zessen, aan de rand van de vijver gelegen in vak G in het strooiveld van het Crematorium in Dieren
Vorige keer met het verstrooien van de as van mijn schoonvader bevond zich de as nog in een schaal.
Nu kregen we een soort van gesloten strooibus aangereikt.
1 voor 1 namen we de strooibus ter hand.
Door de wind ontstonden er tijdens het verstrooien witte stofwolkjes.
Heel even moest ik denken aan Witte Wieven, mythische wezens, vrouwen die in sagen voorkomen, in het oosten van het land.
Ze zou het leuk hebben gevonden dat De Witte Wieven in Zwiep,(bij Lochem in de buurt) begin van deze maand weer opnieuw zijn geopend, na een aantal jaren gesloten te zijn geweest. De Witte Wieven een soort van Speeltuin en Kinderboerderij met als thema de Witte Wieven, de heksen van de Achterhoek
Ze vond het prachtig om daar vroeger naar toe te gaan, samen met mijn schoonvader en met hun kleinkinderen.
Veel sneller dan we verwacht hadden was de bus leeg.
Gezamenlijk liepen we in gedachten weer terug naar de parkeerplaats, een bouquet met roze anjers achterlatend.
Voor altijd weer samen !
Vergissen is menselijk.
Ik heb mij de laatste tijd al een paar keer vergist, en daar baal ik best wel van.
Maar ik baal er nog meer van, dat ik mij uiteindelijk achteraf helemaal niet vergist heb.
Soms wil je er ook helemaal niet aan, omdat je tegen beter weten in, hoopt dat je je vergist.
Vorige week nog.
In de buurt van Welsum zagen wij dat alle watervogels die op dat
moment bij Katerstee (een grote plas), rond zwommen, in paniek, alle
kanten opvlogen.
Smient – Anas penelope
Even later ontdekte we een grote roofvogel die wegvloog,en die de oorzaak van al die paniek leek te zijn.
Dit moest een Zeearend zijn ,dat kon haast niet anders.
Net op het laatste moment lukte mij het nog om een foto te maken van
een roofvogel die wegvloog, waarvan ik dacht dat het de Zeearend was.
Helemaal in de veronderstelling dat ik de Zeearend op de foto had, reden we naar huis.
Manlief helemaal verbaast dat ik de Zeearend nog op de foto had gekregen.
Zonder ook maar goed naar de kenmerken van de vogel gekeken te
hebben, gelijk de foto, voorzien van een kort commentaartje op
waarneming.nl gezet.
Een jaar geleden hadden we daar in de buurt ,een plukplaats gevonden waar een Grauwe gans was gedood.
Dit was zonder meer het werk van een roofvogel geweest.
Plukplaats
Er was namelijk niet op de veren gekauwd, en daardoor is een Kat of Vos al uitgesloten.
Toen hadden we ook al een vermoeden dat dit wel eens het werk van de Zeearend geweest kon zijn.
Maar het duurde, en duurde maar voor dat er een reactie kwam van een admin (deskundige van Waarneming.nl ).
En toen de reactie kwam, was ik even teleurgesteld.
Ik had een Buizerd in vlucht op de foto gezet.
Pats boem, met beide benen weer op de grond.
Na de foto nog iets beter te hebben bekeken, zag ik het al .
Had ik de verkeerde wegvliegende vogel op de foto gezet, of was er helemaal geen Zeearend ?
De volgende dag, had iemand anders, een ongeveer gelijkende waarneming gedaan, en dit ook op Waarneming.nl gezet.
Een dag later, lukte het iemand anders om op die plek uiteindelijk toch de Zeearend op de foto te zetten.
Zelf helaas de Zeearend niet op de foto gekregen .
Maar wat was ik blij dat we het toch goed hadden gezien.
En dat maakt het uiteindelijk toch allemaal weer een beetje goed.
Vanmorgen met onze vrienden en Ulli de hond richting het Deelerwoud.
Nog maar een paar graden boven nul, maar het zonnetje begon toch al wat flauwtjes te schijnen.
Wij zijn in de gelukkige omstandigheden dat het Deelerwoud vlakbij is.
In een mum van tijd waren wij er dan ook.
Auto aan de kant geparkeerd, tunnel onder de snelweg doorlopen, en je bent in een andere wereld.
Alleen stond de wind vandaag verkeerd, daardoor was het geluid van de snelweg nog lang hoorbaar.
We hoopten dat we vandaag wat wild zouden zien, dat zou in ieder
geval leuk zijn voor onze vrienden, die uit de Achterhoek komen.
Ook een prachtige omgeving maar Edelherten of Wilde Zwijnen, zul je er niet snel tegenkomen.
Al snel begon de zon goed door te komen, en met een winterjas aan was het zelfs aan de warme kant.
Heel opvallend weinig vogels te zien en te horen.
Maar de heide lag er door dat zonlicht bij, als een plaatje.
Overal waren sporen te vinden van Edelherten, Wilde Zwijnen en Reeën maar we zagen ze jammer genoeg niet.
Ook zagen we de verse mest van Schotse Hooglanders, die moesten in ieder geval in de buurt zijn.
Een eind verderop kwamen we dan ook een kudde tegen.
Een imposante stier stond rustig bij een aantal dames met hun jongen van vorig jaar.
Schotse Hooglander Bos taurus ss
Aan de andere kant van de weg, stonden 2 dieren van de rest wat afgezonderd.
En zoals ik al verwachte vond 1 van de dieren Ulli de hond wel erg
interessant, en ze deed dan ook een poging richting ons te lopen.
Maar voor de rest trokken de dieren zich niets van ons aan.
Na nog een eind gelopen te hebben kwamen we bij de Kop van Deelen aan.
Daar een prachtig uitzicht.
De Kop van Deelen
De zon scheen op dat moment volop,en we hadden spijt van die dikke jassen.
Op de terugweg werden we opeens toch nog verrast door een groep Damherten.
Even waren de Damherten ook verrast door onze aanwezigheid, en bleven dan ook kort staan.
Maar al snel liepen ze weer verder het bos in.
Onze dag was alweer meer dan goed. Eigenlijk niet meer zo op gerekend,dat we nog wild zouden tegenkomen.
En dan toch nog heel onverwachts, zagen we opeens een prachtige Hinde te voorschijn komen.
Ze zag ons ook, maar schijnbaar had ze wel vertrouwen in de situatie, want er verschenen nog een paar dieren.
Na even gewacht te hebben kwam de koning zelf te voorschijn, met de rest van zijn roedel.
Edelhert Cervus elaphus
In alle rust liep hij daar, af en toe 1 van zijn vrouwen, een stootje met dat imposante gewei gevend.
We konden zo een poosje rustig de Edelherten bekijken. Wonder boven wonder hield Ulli de hond zich ook rustig.
En zo ineens waren de dieren weer uit ons zicht verdwenen.
Op het zelfde moment kwamen er ook wandelaars aangelopen, zich totaal
niet bewust van dat prachtige schouwspel dat wij even daarvoor hadden
gezien.
Geen Wilde Zwijnen geen Reeën, maar onze dag kon echt niet meer stuk.
Thuis gekomen een heerlijke pan erwtensoep,en daar waren we ook wel aan toe.
Kortom, een fantastische dag .
Op 23 juli 2013 schreef ik een blog Is deze boom nog te redden.
Vandaag 15-01-2014 is het al einde verhaal voor de boom.
Toen ik het bericht zag staan in de krant dat deze oude kastanje
boom, op de nominatie stond om gekapt te worden, heb ik gelijk actie
ondernomen.
Maar de diverse deskundigen maakte mij al wel snel duidelijk, dat die zwam toch een teken van zwakte was van de boom.
Toen kwam augustus, en ging het met de gezondheid van mijn schoonmoeder snel bergafwaarts.
En zoals dat dan gaat verdwijnt alles een beetje op de achtergrond,
omdat je alleen nog maar met het ongeneeslijke ziek zijn, van een
dierbare bezig bent.
De toestand van de boom was daardoor helemaal op de achtergrond geraakt.
Iedere dag kwam ik nog wel langs de boom, en heel even dacht ik,dat het allemaal erg mee viel.
De zwam was op een goed moment helemaal verdwenen.
Maar dit was maar schijn, want niet lang daarna verschenen er steeds meer zwammen.
Gisteren zag ik niet ver van ons huis, dat er 2 bolbomen verdwenen waren.
Als ik het goed heb waren dat 2 misvormde Esdoorns, die steeds in de vorm van een bol werden gesnoeid.
Deze stonden ook op de kaplijst van de Gemeente Brummen. Te veel snoeiwerk iedere keer, daardoor te duur.
Op de plek waar de 2 ooit gestaan hadden, was alleen een nog een klein beetje zaagsel dat aan de standplek herinnerde.
Op het moment dat ik dat zaagsel zag had ik al een vermoeden.
Vandaag kwam ik het straatje ingelopen, waar inderdaad de Kastanjeboom verdwenen was.
Keurig netjes in grote moten gezaagd naast de oprit van een huis.
Ik ben geen deskundige, maar de boom leek er inderdaad niet al te
best aan toe te zijn geweest. De kern van het onderste gedeelte van de
stam was al helemaal vermolmd.
Maar hoe dan ook, het blijft jammer van zo’n oude Kastanjeboom.
Het is weer terug.
Bijna 8 jaar, heb ik er geen last van gehad.
Heel opvallend verdwenen nadat ik een T.I.A had gehad.
Was de T.I.A. een ervaring die je nooit weer wilt meemaken, een feit was wel dat ik daarna nooit meer die "flikkerkoppijn" heb gehad.
En nu is het dus weer terug.
In 6 weken tijd nu al weer 4 gehad.
Ik baal er echt van
Van het ene op het andere moment verbeel ik mij dat ik wat wazig zie.
Op
het moment dat ik mij daar dan van bewust ben, begint het in mijn
gezichtsveld bovenin aan de linkerkant heel onrustig te worden.
Er vormen zich kartels, en die rimpelen maar door, zodat ik op een gegeven moment niets meer zie alleen maar die kartels.
Altijd
beginnend aan de linkerkant in mijn gezichtsveld, en altijd heel
langzaam, maar enorm flikkerend zich voort bewegend naar de
rechterzijde.
Een klein half uurtje, dan komt de rust in het gezichtsveld vaak weer terug.
Tijdens dat half uurtje komt er een vaak drukkende hoofdpijn opzetten.
Maar als de rust in het gezichtsveld weer terug is, blijft er alleen nog het gevoel van een zwaar hoofd over.
De eerste keer dat mij dat overkwam, was dat heel beangstigend.
Vroeger,
nog voor ik manlief leerde kennen had ik er ook af en toe wel eens last
van, maar dan stond de heftige, uren durende hoofdpijn veel meer op de
voorgrond.
Dat was toen ook wel duidelijk voor mij dat ik af en toe een Migraine aanval had.
Pas veel later kwam ik er achter dat er ook nog een vorm van migraine met een aura (de flikkeringen) bestond.
En
als je eenmaal weet dat het niets ernstigs is, dan leer je daar ook
meer om te gaan, en pak je na een half uurtje de dingen weer op waar je
mee bezig was.
Heel soms ben ik er zelfs mee wakker geworden.
Opvallend dat ik in de weken voor de T.I.A. heel veel van die aanvallen had, en daarna gedurende 8 jaar nooit meer.
Met de 3 maandelijkse bloeddrukcontrole besloot de huisarts toch dat het verstandig was, dat de Neuroloog even mee zou kijken.
En zo kon het gebeuren dat ik een dag later al bij de Neuroloog op de stoep stond.
Gelukkig geen rare dingen aan de hand.
Dat kan ook bijna niet met alle medicatie die ik slik.
Opgelucht weer naar huis.
Maar
ja het kan natuurlijk wel betekenen dat er weer een periode in mijn
leven is aangebroken met de "flikkerkoppijn", en daar zat ik niet echt
op te wachten.
Ik heb een beetje geprobeerd een foto zo te
bewerken, om een beeld te weergeven van wat ik ervaar als de
"flikkerkoppijn" zich aan het ontwikkelen is.
Vandaag even een stukje wezen rijden met de auto.
Zo kwamen we in het plaatsje Dodewaard,vlakbij de Kerncentrale in de buurt.
Och en dan komen de herinneringen boven.
De centrale is in werking geweest van 1969 tot 1997.
Toen de centrale nog volop in werking was, werkten we beiden in het Psychiatrisch ziekenhuis in Wolfheze.
En als je daar werkte was je ook meestal tegen kernenergie.
En er moesten ook vooral geen centrales bijkomen.
Er waren toen ook speelfims die gingen over rampen met kerncentrales, en daar werd je niet echt vrolijk van.
Vooral de films The China Syndrome, over een kerncentrale die problemen met de veiligheid heeft, en dat achterhoudt.
En dan was er ook nog de film met Meryl Streep, over Karen Silkwood, die in een nucleaire fabriek werkt en ontdekt dat er gevaarlijke situaties zijn (nucleaire besmetting).
Niet veel later was er een echte kernramp in Tsjernobyl dat plaatsvond in 1986.
En nog niet zo heel lang geleden de ramp in Fukushima Japan. Hier onder is een filmpje die gaat over de actie in Dodewaard in 1980
We besloten even de dijk te verlaten en reden toen door een best wel mooi gebied heen, met aan beide kanten water.
En ineens kwam er een grote eend met een vreemde snavel voorbij gezwommen.
Een Grote Zaagbek – Mergus merganser
De vogel broed niet in Nederland, maar is een wintergast, of doortrekker.
En deze eend is een echte viseter.
De eerste keer dat ik deze eendensoort dag, was ik automatisch er
vanuit gegaan dat het in ieder geval een mannetjes eend betrof.
Welke soort wist ik echt niet.
Via de vogelboeken kwam ik er achter dat het een Grote Zaagbek
Mergus merganser betrof.
Tot mijn verbazing bleek het om een vrouwtje te gaan.
Veel later heb ik ook een mannetje in het echt gezien, en ik heb dat
niet snel met vogels, maar in dit geval vind ik de vrouw toch mooier dan
de man.
Het is een echte punker onder de vogels.
Die veren op de kop die alle kanten uitgaan, prachtig gewoon.
En dan ook nog eens de kleur van die veren op de kop, vooral als de zon er ook nog eens op schijnt.
Bijna als mijn haarkleur vroeger.
Grote-Zaagbek-Mergus-merganser
Nog snel even een foto erbij gezocht.
Annelies & Boy Wethouder Sanderstraat Eerbeek 1980
Deze foto is gemaakt in 1980 voor het huis van mij schoonouders aan de Wethouder Sandersstraat in Eerbeek.
Er was toen nog een groot plantsoen en een klein beetje speeltuin.
De auto op de foto was de eerste echte auto van ons beiden.
Een Ford Escort, waar we nog geen 400 gulden voor betaald hebben.
En wat een kleur dat oranje.
De hond op de foto, had ik al, voordat ik manlief leerde kennen.
Ik woonde toen nog in Arnhem.
Toen ik deze hond vond, was hij totaal, verwaarloosd, en duidelijk mishandeld.
Heel veel later ben ik er wel achter gekomen wie de eigenaar was.
Die eigenaar had zich nooit bij de instanties gemeld zoals Amnivedie, het dierenasiel of op het politiebureau.
Na een jaar verwacht je ook niet meer dat een eigenaar zich nog gaat melden
Heel toevallig kwam ik de man meer dan een jaar later tegen in Arnhem, De man bleek zwaar alcoholist, te zijn
Hij gaf aan dat dat zijn hond was, maar dat hij hem niet terug hoefde te hebben, maar dat ik er wel voor betalen moest.
Ik was toen helemaal van slag.
Boy zo had ik de hond genoemd was echt mijn maatje geworden.
Van de directie van het psychiatrisch ziekenhuis in Wolfheze waar ik
toen werkte had ik toestemming gekregen om Boy mee naar het werk te
nemen.
Boy had zo’n positief effect op de bewoners van de geriatrische afdeling, dat was onvoorstelbaar.
Waarschijnlijk is hij 1 van de eerste sociohonden geweest.
In ieder geval in Wolfheze.
Boy hoefde gelukkig niet terug naar zijn vroegere baas.
Nog altijd ben ik de politie in Arnhem dankbaar dat zij daar een
stokje voor hebben gestoken, door te dreigen met een boete ivm
dierenmishandeling.
Boy is een hond die ik nooit zal vergeten.
Hij ging met mij mee naar het werk in de bus in de trein.
Draaide samen met mij nachtdiensten, en ging zelfs mee met de patienten op vakantie.
Ondanks dat het een Greyhound (jachthond) was, kon hij toch prima overweg met de katten, en konijnen die ik toen had.
Maar je kon hem echt niet loslaten in een gebied waar ook wild liep.
Iedereen in de familie en vriendenkring was stapel op die hond.
Boy heeft nog 5 mooie jaren bij mij/ons gehad.
Het leek wel voorjaar vandaag.
Al hoewel, het had vanmorgen gevroren.
Maar wat een mooie lucht, eindelijk weer eens zon.
Wat ziet de wereld er dan weer anders uit.
Overal vogels, soms als groep bijeen, anderen leken al een koppeltje te vormen.
Vooral veel groepen Pimpelmeesjes.
En natuurlijk kwam ik vandaag de groep Staartmeesjes ook weer tegen, maar nu hoog in de bomen.
Ik weet niet wat dat is met die Staartmeesjes.
Als het mooi weer is zitten ze altijd hoog in de bomen, en als het slecht en donker weer is zitten ze in de struiken.
In beide gevallen is het moeilijk om duidelijke foto’s te maken.
Maar goed vandaag toch weer leuke dingen tijdens de wandeling met de hond gezien.
Zoals een koppeltje .
Boomkruipers-Certhia-brachydactyla
Eigenlijk een heel vreemd vogeltje de Boomkruiper. Het lijken wel
muisjes, die zich heel behendig rond de stam of een tak van een boom
bewegen.
Soms even stoppend om een insect te eten.
Ze vallen niet zo goed op, op de stam van een boom, door de kleur en tekening van hun verenkleed.
En om ze op de foto te zetten,is ook niet altijd even gemakkelijk.
Meestal merk ik ze op door hun geluid, en met een beetje geluk komt er dan net 1 aanvliegen die de boom in klautert onderaan de stam .
Spiraalsgewijs gaat de vogel dan omhoog.
Vandaar dat het ook soms zo moeilijk is om een fatsoenlijke foto te krijgen.
Heb je de camera scherp gesteld,zit de Boomkruiper al weer aan de andere kant, van de boom.
Of hij verdwijnt net uit je beeld, als je de foto aan het maken bent.
Er zijn ook nog 3 andere Boomkruipers de Taigaboomkruiper Certhia familiaris, en een ondersoort daarvan, de Taigaboomkruiper Certhia familiaris,familiaris. En deKortsnavelboomkruiper – Certhia familiaris macrodactyla.
Alle 3 zijn zeldzaam, en ik heb ze nog nooit gezien.
De verschillende onderling zijn zo minimaal, daar moet je echt in gespecialiseerd.
Er zijn verschillen in de trappetjes op de vleugels, de
achterteennagels ,de lengte van de snavel, het wit van de buik en de
wenkbrauw, en ook nog eens in het geluid.
Toch weet ik 100 % zeker dat ik vandaag een ”gewone”Boomkruiper- Certhia-brachydactyla op de foto heb gezet.
Geen mooie witte onderkant, en geen witte wenkbrauw, dus geen zeldzame Boomkruiper
Maar dat maakt niet uit, ik heb er weer 2 gezien, en uiteindelijk toch nog een foto en een kort filmpje kunnen maken.
Vanmiddag hoog in de bomen het geluid van de Grote Bonte Specht – Dendrocopos-major.
Even later zag ik de vogel ook zitten.
Een man in dit geval, herkenbaar aan de rode plek op het achterhoofd.
Het vrouwtje heeft dat niet, en de jongen hebben een rood petje, en die zijn er in deze tijd van het jaar nog niet.
Grote Bonte Specht – Dendrocopos major ♀️
Grote Bonte Specht – Dendrocopos major ♂️
Een eindje verderop hoorde ik nog nog een specht.
Het mannetje was druk aan het roffelen, waarschijnlijk op zoek naar eten.
De zon scheen zo mooi op de vogel, dat ik besloot om een filmpje te maken.
Net op dat moment werd de man aangevallen door een vrouwtjes Grote Bonte Specht .
Was er ruzie om het eten, om die plek, of was er hier sprake van een echtelijke twist ?
Werkelijk geen flauw idee.
Uiteindelijk won de vrouw het, en ging de man ervandoor.
Vanavond onze jongste dochter naar haar vriend gebracht.
Op de terugweg kregen we een SMS van de campagne strateeg van de PvdA afdeling Brummen-Eerbeek.
Of we het nieuws van RTL ook hadden gezien,heel even werd daar namelijk het gesproken verkiezingsprogramma vermeld.
Maar ja we zaten in de auto, dus dat hadden we niet.
Als we onze jongste dochter wegbrengen doen we de terugweg meestal een DETOUR
Vaak zien we dan ook wild aan de kant staan.
Toen we Hoenderloo gepasseerd waren, kwam er een auto achter ons rijden die behoorlijk aan het opdrukken was.
Manlief laat zulke gasten dan meestal maar voorbij gaan, maar dat was op dat stuk van de weg niet mogelijk.
Onvoorstelbaar gewoon dat mensen daar hard rijden.
Overal staan borden die waarschuwen voor overstekend wild, maar schijnbaar willen mensen graag het wild op schoot krijgen in de auto.
Wij in ieder geval niet, en dat willen we graag zo houden.
De persoon die achter ons reed begon zich behoorlijk te ergeren.
Maar toen verscheen ineens vanuit het donkere bos, een prachtig Damhert.
Damhert - Dama dama
Omdat we zo rustig reden kon manlief ook heel rustig afremmen.
En achter ons ging het gelukkig ook goed.
Heel even was het Damhert volop te bewonderen in het licht van de koplampen, en toen besloot ze de zelfde weg weer terug te gaan, de duisternis van het bos weer in.
De auto achter ons bleef tot aan Loenen heel rustig en met voldoende afstand achter ons aanrijden.
Waarschijnlijk toch behoorlijk geschrokken.
Thuis gekomen gelijk de tv aangezet.
Op het RTL nieuws was er vanavond een item over de campagnes bij de verschillende politieke partijen.
En tot ons grote verbazing komt daar ineens PvdA Brummen-Eerbeek pontificaal in beeld, en hoor ik heel kort mijn stem een klein stukje verkiezingsprogramma voorlezend.
Ook de afbeelding met een aantal van door mij gemaakte foto’s was even in beeld.
Een paar dagen geleden pas op de site gezet, en nu al op het nieuws.
RTL nieuws item
Het geurt op dit moment heerlijk in de keuken.
Manlief is druk bezig om Het recept van Annelies van Klinken.te maken.
Het is de eerste keer dat we het weer gaan eten.
Na de opnamen in de Steengroeve in Winterswijk (voor de kerstdagen), hebben we het niet meer gehad.
Toen smaakte het heel erg lekker, maar of dat met de kou toen te maken had ?
Geen idee.
Toen klaargemaakt door Frank Herfst & Tjibbe Hunink.
Nu door Geert gemaakt, ik ben heel benieuwd.
Maar met Geert als kok, gaat dat zeker goed komen.
Het recept is trouwens erwtensoep.
Het recept komt ook niet van mij, maar van HvNL
Erwtensoep (Het recept van Annelies).
Ingredienten:
- 1,5 liter water
- 150 gram groene erwten (diepvries)
- 200 gram spliterwten
- 500 gram speklap of karbonades
- 1 bouillontablet
- 1 selderijknol
- 1 bos bladselderij
- 1 winterpeen
- 2 preien
- 1 rookworst
Extra:
-roggebrood
-katenspek
-1 x rode wijn
-1 x druivensap
-1 x jus d’orange
-1 x mineraalwater Bereidingswijze
Laat de erwten en spliterwten in ruim heet water een uur weken. Gooi
het weekwater niet weg, maar zet daarin de erwten samen met vlees en
spek op het vuur. Breng de massa geleidelijk aan de kook en houd de soep
een uur tegen de kook aan. Schuim regelmatig af. Voeg toe: zou (of 1 of
2 bouillontabletten), de gewassen, in stukken gesneden prei en
selderijknol, laat alles nog een uurtje doorsudderen op laag vuur. Haal
met de schuimspaan vlees en spek uit de soep. Haal alle botten en botjes
eruit en doe het vlees terug. Snijd het spek in plakken, wrijf de hele
erwten met een houten lepel tegen de wand van de pan fijn. Laat de soep
op laag vuur doorsudderen en voorkom door regelmatig roeren dat er een
korst op de bodem van de pan ontstaat. Roer, als de soep bijna klaar is
en de massa mooi glad en smeuïg, de fijngesneden bladselderij erdoor. Uw
Oudhollandse erwtensoep is nu klaar. Laat de rookworsten in een apart
pannetje met water wellen. Vooral niet koken! Is de worst klaar, snijd
hem dan in plakjes en voeg die naar verkiezing toe aan de soep, of geef
ze apart op het bord. Geef bij erwtensoep roggebrood. Dat kunt u
besmeren met boter en dan beleggen met het in plakken gesneden spek uit
de soep of met de rookworst. U kunt ook kiezen voor beleggen met
katenspek. Dat is wel een extra aanschaf, maar het resultaat loont de
kosten.
Eet smakelijk !
Vanmorgen door manlief afgezet bij de huisarts, voor de 3 maandelijkse bloeddrukcontrole bij de assistente.
Alles is weer een beetje in de war door medicatie verandering.
Dat wordt in ieder geval maandag terugkomen op het spreekuur bij de huisarts.
Ik moest weer lopend terug naar huis, want manlief moest gelijk door naar een afspraak elders.
De zon was ondertussen gaan schijnen, dus dat was een prettige bijkomstigheid.
De natuur is lijkt trouwens behoorlijk in de war.
Overal bloeiende sierkersen.
En opvallend veel vogels die al een behoorlijk deuntje weg fluiten.
Langs het spoor van de VSM. (stoomtrein) overal bloeiend Boerenwormkruid
Boerenwormkruid - Tanacetum vulgare.
Van sommige planten zag je dat ze al een keer waren uitgebloeid, maar nu weer opnieuw in de bloei waren gekomen.
Een kennis die Boswachter is bij natuurmonumenten, melde dat hij alweer een teek bij zijn hond had moeten weghalen.
Al verder lopend ontdekte ik ook nog een vlieg
op een lantaarnpaal. Geen idee welke soort, maar waarschijnlijk behoort deze tot de familie van de Dambordvliegen.(Sarcophaga)
Vlieg onbekend
Vanmorgen zat er op de muur een .
Al met al je hebt niet echt het idee dat het januari is.
De laatste dagen/avonden samen met collega vrijwilliger Cor druk
bezig geweest met de PvdA website van de afdeling Brummen-Eerbeek.
Dit in verband met de aanstaande Gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart aanstaande.
Vanuit de landelijke PvdA is er een behoorlijk uitgeklede WordPress site ter beschikking gesteld.
Dit is op zich natuurlijk wel goed, want zo blijft het redelijk eenvoudig om er mee te werken.
Maar persoonlijk vind ik dat helemaal niets.
Dus met html code aan de gang gegaan, en op die manier de boel een beetje naar mijn hand gezet.
Ook nog even het hele verkiezingsprogramma voorgelezen,en de
geluidsopname daarvan als filmpje op YouTube gezet, en van daaruit weer
op de PvdA website.
Soms is het zo moeilijk voor mensen om die lap tekst te lezen, dus ik dacht, ik ga het voorlezen.
De website van de PvdA Brummen-Eerbaak is weer helemaal “up to date”,
dus als het goed is kan ik nu weer een beetje met mijn eigen site aan
de gang. http://brummen.pvda.nl/
Maandagavond 6 januari werd de traditionele nieuwjaarsreceptie weer gehouden van de Gemeente Brummen.
Een paar keer ben ik er geweest,in ieder geval toen manlief nog wethouder was.
De laatste jaren hebben we verstek laten gaan wegens
familieomstandigheden, en niet te vergeten dat hartinfarct van manlief
in november 2011
Wat was ik toen kwaad, omdat uitgerekend in die periode een bordje
Bordje Wethouder Sanderstraat – Eerbeek
bij een speelveldje in Eerbeek geplaatst zou worden dat ter
herinnering met het afscheid van manlief als wethouder was aangeboden
door de Gemeente Brummen.
Dat afscheid was al in april 2010, en uitgerekend toen moest dat bord er geplaatst worden.
Bordje Wethouder Sanderstraat – Eerbeek
Natuurlijk was het voor Geert heel bijzonder dat bordje, want het
kreeg een plek, bij het speelveldje dat pal tegenover het vroegere
ouderlijk huis lag.
Maar helaas hij kon er niet bij zijn.
Gelukkig is het geen herinneringsbordje geworden,want dat gevoel kreeg ik er toen bij.
Voor de echtgenote van een collega wethouder van het CDA die in 2009 veel te vroeg was overleden, was dit wel het geval.
Maar nu ben ik weer helemaal aan het afdwalen.
De receptie van de Gemeente Brummen.
Voor het eerst in een verbouwd Gemeentehuis, maar is het mooi ?
Gemeentehuis Brummen
Daar over lopen de meningen nogal uiteen.
Heel veel belangstellenden,in ieder geval.
Nieuwe inwoners,waaronder onze middelste dochter kregen een welkomstpakketje aangeboden.
De kanjers van de gemeente kregen een bos bloemen of een cadeaubon.
Zoals de kampioenen van het NK school dambord toernooi , van de Eerbeekse school De Triangel.
Zoals Elis Ligtlee uit Eerbeek de topwielrenster die diverse malen Europees en Nederlands kampioen baanwielrennen is geworden.
En 5 voudig wereldkampioen K1 vechten Faldir Chahbari uit Brummen.
En dan ook nog 2 jongens die al heel veel successen hebben behaald
met het NK schermen, maar waarvan ik de namen niet onthouden heb.
Maar ook Ruben Smit de filmer uit Leuvenheim, die met de film/serie De Nieuwe Wildernis heel beroemd is geworden.
Heel veel bekenden gezien, en weer lekker bijgepraat.
Maar feit is dat ik er stalbenen aan heb overgehouden, en een onophoudelijke zeurende pijn in de bilspier.
En dan slik ik nog wel iedere dag pijnstillers/ontstekingremmers.
Waarom? waarom? waren er haast geen stoelen.
Voor mij, en zoveel anderen is dat langdurig achtereen staan echt een ramp.
Zondag weer een nieuwjaarsreceptie, van de plaatselijke PvdA.
Gewoon bij Johan in de Korenmolen in Eerbeek, waar het goed vertoeven is.
Kopje koffie een oliebol erbij.
Dat gaat weer helemaal goed komen.
En ik weet het zeker, iedereen kan als hij of zij dat wil, zitten op een goed zittende stoel.
Vandaag met de auto onderweg, zien we ergens in Gelderland vanuit de auto 2 Reeën.
Beiden op hun dooie gemak, zich niets van ons aantrekkend.
Het vrouwtje druk bezig met vachtverzorging, en het mannetje heerlijk
liggend in het gras rustig zijn maaltijd nog eens aan het herkauwen.
We zijn een poosje blijven staan kijken.
Rustig zittend in de auto, genietend van dat tafereeltje.
Een beetje het gevoel van een Drive in Bios.
Nu maar hopen dat de jagers ze met rust laten.
Want het jachtseizoen op Reeën is weer geopend tenminste als de provincie een afschotvergunning heeft afgegeven.
De jacht op geiten is dan van 1 januari tot 15 maart. De jacht op reebokken van 1 mei tot 15 september.
Dus de plek waar we de dieren hebben gezien houden we lekker voor ons, en op Waarneming.nl gaan ze onder embargo.
Vandaag moest het gebeuren.
Manlief de hele morgen vergaderen, dus ik kon op mijn dooie gemak en in mijn eigen tempo het huis ontkersten.
Altijd gezellig die kerstfeer in huis.
Zeker als het buiten ook nog eens bewolkt weer is.
Ook vandaag is het buiten weer sombertjes.
Maar goed de beslissing is nu eenmaal genomen, dus ……………
Maar wat is het donker in huis.
Het is weer echt wennen.
Komt nog bij, dat 3 januari ook nog eens de sterfdag van mijn vader is.
Nog net heeft hij het begin van de nieuwe eeuw kunnen meemaken.
De tijd vliegt, maar mijn vader zal ik niet snel vergeten.
Vooral de laatste tijd weer regelmatig aan hem moeten denken.
Ik denk dat hij het hartstikke leuk had gevonden, die tv opnamen bij de Steengroeve in Winterswijk.
Winterswijk of zoals ze in Winterswijk zeggen Wenters of Wenterswiek was mijn vaders geboorteplaats.
De boerderij waar hij geboren is staat er nog steeds.
Winterswijk Beusinkweg 27
Winterswijk is voor mij de parel van de Achterhoek.
Winterswijk en omgeving zijn zelfs benoemd tot Nationaal landschap prachtige natuur
En wat een mooi taaltje, met van die leuke uitspraken en gezegden.
En daar wou ik dit blog ook maar mee afsluiten.
Geluk mo’j onderweg zeuken
neet an’t ende van de weg
want daor is’t walafelopene
Goodgoan !
De Sneeuwbes – Symphoricarpos albus, een plant uit de Kamperfoeliefamilie
Overal in de groenstroken hier in de wijk zijn wel sneeuwbes struiken te vinden.
Mooie spierwitte bessen, die samen met hulst struiken nog een beetje het gevoel van een kerstsfeer gaven.
Dit jaar geen witte kerst, ook niet de dagen ervoor of er na.
Nee dit jaar bloeiende madeliefjes.
Sneeuwbessen, als kind daar heel veel mee gespeeld.
Je kon ze kapot trappen, en dan hoorde je een knalletje.
Maar je kon ze ook in een pvc buis doen, hard blazen, en dan naar
passerende auto’s schieten, of tegen de ramen van de huizen in de
straat.
Ik was niet zo’n goede schutter, maar een buurjongen was er wel heel goed in.
Uren kon je je vermaken met het schieten van bessen.
Gelukkig is er nooit een ruit daar door gesneuveld.
De bessen schijnen wel giftig te zijn, maar gelukkig smaken ze niet lekker, en kom je er al snel van aan het overgeven.
Zomers zijn de bloemetjes niet zo opvallend, maar er komen wel heel
veel insecten op af, zoals Zweefvliegen, Veldwespen Hommels en Bijen.
Ook vogels schijnen de bessen te eten, maar op dit moment zijn de bessen van andere struiken toch iets aantrekkelijker.
