Derde kerstdag

Vandaag hebben we de wandelschoenen maar weer is aangetrokken, je moet per slot van rekening toch wat, om je hoofd leeg te krijgen.

Het was heerlijk loopweer, dus we gingen naar het Deelerwoud. Het was er uitgestorven, in alle opzichten, Alleen een aantal Goudhaantjes hebben we gezien, en een paar Schotse Hooglanders. Eerlijk gezegd, maakte mij dat niet eens zoveel uit. Ik heb geprobeerd om foto’s van het groepje Goudhaantjes te maken, maar het lukte niet echt, om mijn camera stil te houden.

Ik was blij dat manlief het bij de kleine route hield, want mijn benen haperden op de 1 of andere manier.

Op een gegeven moment kwamen we bij het bankje dat ik al veel vaker op de foto heb gezet, en ook nu moest het bankje er weer aan geloven. De foto met het bankje wilde ik toevoegen aan mijn reeks 27 december door de jaren heen.

https://anneliesnatuurlijk.nl/11-jaren-27-december-in-beeld/

We hebben daar even gestaan, genietend van het uitzicht, en toen liepen we nonstop verder richting de auto, en vervolgens reden we richting Barneveld. Onderweg aten we onze boterhammen op.

Er zaten daar al een paar weken Grauwe Gorzen, en daar wilde ik toch heel graag een keer een foto van maken. We waren daar al eerder geweest, en ik heb ze toen ook gezien, maar de afstand was te ver om een foto te maken.

Op het moment dat ik ze zag zitten, moest ik eerst scherpstellen, en dan vlogen ze alweer de ruigte in .
 Maar toen we goed en wel in Barneveld reden, werd manlief gebeld, door Meander in Amersfoort; 2 januari 2019 om 12u. wordt hij daar verwacht voor de PET scan PSMA. Al met al moest hij er op rekenen dat het ongeveer twee tot tweeëneenhalf uur in beslag zou nemen. Dat wisten we dan ook weer , en best wel snel allemaal, was onze reactie.

We lieten ons (tenminste ik liet mij) de pret niet drukken, en gingen weer verder we waren per slot van rekening al bijna op de plek. En ik had geluk, na een poosje kwamen vanuit het niets 2 vogels aangevlogen, die mij gelijk opvielen, en bovendien vlogen ze ook nog eens een boom in, en bleven ze daar ook nog een korte tijd in zitten, in ieder geval lang genoeg voor mij om een foto te maken. Ook al zijn het geen super foto’s (veraf en donker) ik ben er blij mee .

Ik kon zelfs nog heel even een korte video maken. Deze soort is in Nederland toch een behoorlijk zeldzame verschijning geworden, en zeker in Gelderland. Manlief was in de auto blijven zitten, hij was blij voor me dat ik een foto had, maar ook blij dat we weer richting huis konden.

Grauwe Gors – Emberiza calandra

Klinkertjes Kerst 2018

Wat kan ik nog toevoegen ...... hopelijk volgen er nog heel Kerstdagen die wij samen kunnen vieren met ons gezin.

https://klinkertjes.nl/kerst-2018/

Kerst 2018

We hebben heerlijke kerstdagen gehad. Eerste kerstdag waren we met ons gezin helemaal compleet .

We waren uitgenodigd om te eten bij de aanstaande ouders, en daar waren we eerlijk gezegd heel blij mee. Omdat manlief eigenlijk een dagdienst zou hebben gehad, was dit zo afgesproken.

Tweede Kerstdag zou hij dan een late dienst hebben gehad. Maar manlief was al een paar dagen thuis. Het werken ging gewoon niet meer. Mentaal was de klap goed aangekomen.

De kerst was een fantastische onderbreking van alle zorgen, alles was voor even helemaal naar de achtergrond verdwenen.

Toch werd manlief door een opmerking van 1 van onze kleinzoons, weer even met de neus op de feiten gedrukt . Onze kleizoon was zich van geen kwaad bewust, maar het kwam wel binnen. Maar dat was ook het enige moment dat het even slikken was. We hebben vooral genoten.

Vandaag waren de kleinkinderen naar hun vader, en kwamen de oudste dochter, en de jongste dochter met haar vriend bij ons eten . En voor we het wisten was de kerst alweer voorbij, en hebben manlief en ik het rijk alleen.

We gaan dadelijk maar eens even Netflixen, want we hadden nog genoeg afleveringen van de Sandhamn murders te gaan.

Toch even slikken.

Vandaag creatief bezig geweest voor RTV Veluwezoom, want ik wilde de headers van de website nog in de kerststemming brengen, en omdat ik toch bezig was heb ik gelijk maar een afbeelding in die zelfde stijl gemaakt, voor een bericht op website, en op de facebookpagina van RTV Veluwezoom.

Creatie gemaakt met afbeeldingen van Pixabay

Gelukkig moest ik vandaag maar 5 berichten plaatsen, want vooral het laatste bericht hakte er toch wel even in.

Manlief had een paar maanden terug al aangegeven dat hij wilde stoppen met het voorzitterschap van RTV Veluwezoom, want steeds vaker liep hij tegen het feit aan dat vergaderingen plannen in de avonduurtjes wel heel erg moeilijk werd door de late diensten die hij in de wijkzorg heeft.
Iedereen kon steeds, en manlief moest dan weer teleurstellen, zo voelde dat tenminste, omdat hij een late dienst had.
 
Bovendien was hij ook nog eens zitting gaan nemen in een klachtencommissie van de thuiszorgorganisatie . Aan de andere kant had hij van te voren al aangegeven dat hij het voorzitterschap ongeveer een jaar zou doen. Uiteindelijk heeft hij het veel langer gedaan.

Gelukkig had hij het ruim van te voren al aangegeven dat hij per 1 januari 2019 zou stoppen , en manlief had zelf ook nog eens voor een goede vervanger gezorgd, die hij al redelijk met van alles op de hoogte had gebracht.

Achteraf denk je dat het allemaal zo heeft moeten zijn, want de beoogde nieuwe voorzitter en de andere bestuursleden namen heel veel taken over van manlief, toen ze hoorden wat er met manlief aan de hand was.

Toch was het even slikken toen ik de tekst van het bericht onder ogen kreeg, dat ik op de website moest plaatsen. Voor een paar maanden terug lachte ons het leven nog toe, en ineens is alles anders .

 https://www.rtv-veluwezoom.nl/rtvn/nieuwe-voorzitter-stichting-rtv-veluwezoom/

D-day

Vandaag was het zover D-day de dag van de uitslag. Het moest maar gebeuren, alles beter dan die onzekerheid.

We zaten daar te wachten, en het viel ons op dat er overal op die afdeling al lichten uitgingen.

Natuurlijk iedereen ging op tijd naar huis, zo vlak voor de kerstdagen, maar op een gegeven moment viel het ons op dat wij alleen nog zaten te wachten in de wachtruimte.

En toen konden wij naar binnen.

De uitslag was helaas niet goed uit de biopten bleek dat manlief kwaadaardige prostaatkanker heeft . I.v.m. de eerder geconstateerde groeiende klieren zijn ze bang voor uitzaaiingen, en moet er nog verder onderzoek (PET scan PSMA, in Arnhem of Amersfoort) gedaan worden alvorens de behandeling kan worden bepaald. Ze richten zich vooral op die klieren.

Het is niet helemaal duidelijk of het gaat om uitzaaiingen van de prostaat, of om mogelijke uitzaaiingen van de Dikke darmkanker. al lijkt dat onwaarschijnlijk. Er wordt in ieder geval geopereerd en mogelijk bestraling, en dat hangt dus af van de uitkomst van het onderzoek. Door middel van een boekje over de prostaat met afbeeldingen tekende hij uit wat er dan ging gebeuren .

De uroloog nam alle tijd voor ons , en hij vroeg zich af of er al eens een gen onderzoek was gedaan. Aan het einde van het gesprek kreeg manlief het boekje mee, en een kaartje met daarop de naam van een website over kanker . Hij drukte ons op het hart om vooral niet het internet af te schuimen, en de informatie over prostaatkanker alleen op de website kanker.nl te zoeken.

Manlief krijgt een oproep, maar ze hebben geen idee hoe lang dat duurt. Zodra de uitslag bekend is wordt dit in een MDO besproken . Tijdens dat overleg nemen artsen uit Amsterdam middels een video conference ook deel aan dat overleg. Daarna krijgt manlief weer een afspraak met de uroloog.

Toch wat verdoofd en aangeslagen, gingen we richting huis. Manlief besloot onderweg nog even zijn kerstpakket op te halen, die een collega voor hem had meegenomen naar haar huis. Daarna zouden we naar huis gaan, even een boterham eten en dan onze dochters inlichten. Maar alles liep weer anders dan wij het hadden uitgedacht .

Na een uitputtende dag, had ik vanavond naast alle mailtjes, appjes en telefoontjes, tussendoor ook nog eens de zorg over 8 berichten van RTV Veluwezoom die geplaatst moesten worden op de website.

Omdat we de bui al zien hangen, heb ik ook nog maar even het team van DeGoedeZaak gemaild, dat manlief en ik vanwege persoonlijke omstandigheden de eerstkomende afspraak, en ook de eventuele daarop volgende afspraken verstek moeten laten gaan.

Vrijdag de ……14e

Vandaag was het zover.  We kregen eerst een gesprek met een super aardige uroloog, die voor ons iets vertrouwelijks had, omdat de man zoveel leek op een goede vriend van ons.

Er bleek niet 1 klier maar er waren meer klieren vergroot. Hij ging er min of meer van uit dat het wel prostaatkanker zou zijn, omdat er geen symptomen van een ontsteking waren. Hij vertelde al dat manlief de mallemolen (onderzoeken mri enz.) weer in zou gaan, en dat prostaatkanker over het algemeen goed te behandelen is.

Manlief kreeg vervolgens een inwendig onderzoek, en een echo. Dit ging allemaal redelijk goed, maar de prostaat bleek bij onderzoek hard aan te voelen. Na de echo werden er 10 biopten genomen. Dat ging ook best wel goed op de laatste 2 na want die waren heel erg pijnlijk .

Daarna kreeg manlief te horen dat hij het de rest van de dag rustig aan moest doen, en dat hij de 21ste al terug wordt verwacht op het spreekuur voor de uitslag van de biopten, natuurlijk op de verjaardag van onze jongste.

Gelukkig zou onze jongste dochter haar verjaardag die avond niet vieren, omdat zij en haar vriend wat anders hadden, en wij vonden dat ze ongeacht de uitkomst van het onderzoek dit gewoon moesten laten doorgaan.

Manlief kon gelukkig daarna wel naar huis rijden, maar thuisgekomen, ging hij gelijk het bed in met pijnstilling, en bij mij kwamen de waterlanders.

Foto © Pixabay

De Grote Zee-eend

Vandaag eindelijk een

Grote Zee-eend – Melanitta fusca gezien.

We moesten er wel voor naar Wijchen rijden naar de Loonse Waard, maar dat gaf niet, manlief had wel zin om een stukje te rijden. Maar daar aangekomen had manlief geen puf meer om nog een stukje te lopen, en daarom bleef hij in de auto.

Ik nam onze hond mee, want die had op zijn manier hoge nood. In eerste instantie kon ik nergens een eend bekennen die ook maar iets op een Grote-Zee-eend leek, en ik had de moed al een beetje opgegeven. Ik besloot een stuk om het water lopen, want onze hond had per slot van rekening ook zijn beweging nodig .

En opeens zag ik in de verte een eend boven water komen, en ik had geluk want de eend kwam richting ons gezwommen. Het bleek de Grote Zee-eend te zijn , die druk aan het duiken was, op zoek naar iets eetbaars. Ondertussen kwam er steeds meer wind op zetten, waardoor het water begon te golven, en daardoor werd ik steeds onstabieler op de benen, en kreeg ik steeds meer moeite om foto’s te maken. Gelukkig lukte het wat beter toen ik met 1 van mijn knieën ging liggen/steunen, op het gedeelte waar de flexihondenriem zich in oprolt.

Het bleek om een nog jong mannetje  te gaan, en hij was nu al een prachtige eend om te zien. De Grote Zee-eend is een eend die in het noorden van Europa broed, en in Nederland, zeker in het binnenland een zeldzame wintergast of doortrekker is.

Totaal verkleumd maar voldaan ging ik weer terug naar de auto. En gelukkig zijn er een aantal foto’s toch redelijk gelukt.

Voor meer foto's https://anneliesnatuurlijk.nl/de-grote-zee-eend/

 Grote Zee-eend – Melanitta fusca ♂️

 

Bericht van DeGoedeZaak

Vandaag kreeg ik via de mail een felicitatie van de Campagneleider van DeGoedeZaak namens het team. In het kader van je campagne waren ze benieuwd of ik mee wilde denken met volgende stappen.

Een groep actieve inwoners van Culemborg hadden zich omgedoopt tot het burgercomite kinderpardongemeenten, en zij wilden graag, samen met andere kinderpardongemeenten (ondertussen al 134), bij elkaar komen om na te denken over vervolgstappen en nieuwe acties om de kinderpardongemeenten meer zichtbaarheid te geven en natuurlijk om de druk op Den Haag op te voeren.

DeGoedeZaak kon dat alleen maar toejuichen, en daarom was er afgesproken dat er begonnen zou worden, met een kleine groep van de meest actieve actieleiders in de verschillende kinderpardongemeenten, waaronder ik .

Mijn aanwezigheid zou daar erg welkom zijn zo stond er in de mail . De vraag was dus, concreet, of ik mij zou willen aansluiten om mee te denken over vervolgacties vanuit kinderpardongemeenten, en of ik de datumprikker wilde invullen als ik mee zou willen doen.

Waarschijnlijk zou het eerste overleg plaatsvinden in Nijkerk in het Stoomgemaal. Ik zat natuurlijk met vervoer , maar na over en weer gemaild te hebben kreeg ik als antwoord, dat manlief ook van harte welkom was. Eerlijk gezegd vind ik het heel bijzonder dat ik ben gevraagd, en ik wil dan ook heel graag mijn steentje bijdragen . Dus hebben we vol vertrouwen dat het met manlief goed zal komen de datumprikker ingevuld.

Creatie gemaakt met afbeeldingen van Pixabay

Gewoon doorgaan

Gisteren toch maar Sinterklaas gevierd met de kleinzoons, we hadden dat al afgesproken, niet dat we er veel zin in hadden, maar soms moet je gewoon zin maken.

De kleinzoons hadden gistermorgen al Sinterklaas op school gevierd, dus die waren al helemaal in de stemming, en alles was even spannend.

Eigenlijk werd het een hele leuke avond. De kleinzoons genoten, en wij ook. Maar toen iedereen naar huis was, bekroop mij het onbehagelijke gevoel weer.

En ja hoor vandaag lag de uitnodiging op de mat voor de uroloog.

Vrijdagochtend 14 december heeft manlief een poliklinische afspraak met de uroloog en krijgt hij gelijk een echografie van de prostaat met een biopsie. De uitslag van het onderzoek, krijgt hij gelijk te horen, behalve van de biopten, want dat duurt 10 dagen .

Hopelijk hebben we voor de kerst duidelijkheid .

Telefoon

Vanaf het moment dat manlief bloed had laten prikken zaten we hem toch een beetje te knijpen, dat de arts zou bellen, maar het telefoontje bleef gelukkig uit.

Tot vrijdag konden we voor ons gevoel gebeld worden, en toen het 17.00u was geworden gaven wij elkaar een hand, en hadden we samen het gevoel dat manlief erg veel geluk had gehad, een gevalletje van langs de afgrond lopen.

We hadden er weer zin in, en omdat manlief een vrije dag had, besloten we richting de Achterhoek te gaan naar het plaatsje Netterden. Daar zou in het Wiekense Gat een Grote Zee-eend – Melanitta fusca zwemmen. Zo hadden we een leuk tochtje voor de boeg en hopelijk zou ik dan ook voor het eerst een Grote Zee-eend zien.

Het was redelijk mooi weer ondanks de voorspellingen, maar toen we een eindje op weg waren kwamen er wel meer wolken binnen drijven. Maar dat kon de pret niet drukken.

Ineens gaat de mobiel van Manlief af, terwijl we net langs een parkeerhaventje rijden, dus we konden gelijk parkeren. Het was een onbekend nummer, maar de stem was ons geheel niet onbekend.

Het was de arts van manlief met de mededeling dat de PSA waarde (de thermometer voor de prostaat) verhoogd is. Daarom wil hij manlief dan ook doorsturen naar de uroloog. Manlief klonk alsof hij het met de arts niet over zichzelf had, maar over 1 van zijn cliënten. Zo rustig en gelaten.
”Goed dan wacht ik de uitnodiging van de uroloog af, bedankt voor uw telefoontje”  besloot manlief het gesprek met de arts .

Het was gedaan met het onbevangen gevoel en het uitgelaten sfeertje. Ook het mooie weer weer hield het voor gezien . En bij het Wiekense gat aangekomen, begon het behoorlijk te waaien, en zag ik door mijn tranen heen geen eend meer zwemmen.
Even later begon het te regenen, en eerlijk gezegd interesseerde het mij allemaal geen bal meer. Onze heerlijke vrije dag was naar de knoppen. 

We besloten weer richting huis te gaan, manlief was stilletjes, en ik probeerde om niet te huilen. En toen was er opeens een regenboog, en kon ik mijzelf weer herpakken, ik keek opzij naar manlief, en we pakten elkaar de hand vast, en gelijktijdig probeerden we ons zelf moed in te praten .

Wat het precies betekend weten we natuurlijk niet dat zal verder onderzoek moeten uitwijzen. Het kan een ontsteking zijn, maar ook prostaatkanker . Al met al een flinke tegenvaller natuurlijk.  Maar goed, eerst de uroloog en dan maar weer verder zien.

Regenboog in de buurt van Netterden