Hagedis met Slangenuiterlijk.

Vandaag weer eens heerlijk met Geert over de heide lopen struinen. best wel veel gezien , terwijl het in de lucht toch behoorlijk druk was met zweefvliegers. maar op de 1 of andere manier schrikt het wild daar niet echt van ,terwijl het gesuis van die dingen toch af en toe goed hoorbaar is. Overal staan nu borden dat bepaalde paden verboden zijn te bewandelen vanaf een bepaalde tijd gedurende de Bronsttijd van de Edelherten. We hebben wel vrouwelijke Edelherten gezien, maar helaas geen mannen. en jammer genoeg ook niet gehoord Aan het einde van de wandeling troffen we voor het eerst in dat gebied (Deelerwoud) een Hazelworm aan, midden op het fietspad. Terwijl ik aan het filmen was moest Geert mij telkens waarschuwen voor passerende fietsers. Ik kan in ieder geval zeggen dat ik die Hazelworm met gevaar voor eigen leven beschermd heb. Wat een roekeloos rijgedrag . Op een gegeven moment besloot ik dan ook om de Hazelworm op te pakken, en iets verder, op een veilig plekje weer neer te zetten.. Echt een prachtig beestje dat lijkt op een slang, maar in werkelijkheid een pootloze Hagedis is . Het verschil tussen de dieren is dat Hazelwormen oogleden hebben, en slangen niet, bovendien zijn ze niet zo soepel van beweging als een slang en hebben ze een stomp uiteinde van hun staart. Door het oppakken komt er wat meer leven in het beestje, waarschijnlijk door mijn warme handen, want op het moment van los laten is de Hazelworm ineens een stuk actiever, maar gelukkig krijg ik nog ruimschoots de tijd om een filmpje en foto’s te maken. Hazelworm – Anguis fragilis

Een handje extra

Een kleine volksverhuizing , daar leek het vandaag een beetje op . De oudste kleinzoon moest bij de kinderarts op audiëntie. en met een tweeling ontkom je er dan bijna niet aan , om in dit geval de jongste kleinzoon ook mee te nemen. Vandaar dat mijn dochter ook vroeg of ik voor een handje extra kon zorgen. Zo begaven wij ons dan ook vanmorgen bepakt en bezakt( maxi cosi, onderstel, luiers, kleertjes, voeding, flesjes en nog meer, en dat alles dubbel) ,naar het ziekenhuis in Zevenaar. Een goed doordachte vormgeving van de tweeling buggy (kinderen zitten achter elkaar) kon niet verhinderen dat het in het oude ziekenhuis moeilijk manoeuvreren was , door de smalle gangen . Om over de kleine spreekkamer helemaal maar niet te spreken. Onze oudste kleinzoon had er dan ook al snel genoeg van en liet dat dan ook duidelijk horen. Heeft u misschien een voeding bij u, dan kunt u die geven terwijl ik uw zoontje onderzoek stelt de kinderarts voor. Zo kon het gebeuren dat mijn dochter even later de voedingen zit klaar te maken op het bureau van de kinderarts. Maar ja, je bent een tweeling of niet, huilt de 1 dan begint de ander ook, dus dan ook allebei de fles. Het onderzoek was daarna een fluitje van een cent. Heel vriendelijk werden mijn dochter en ik dan ook verzocht om weer naar de wachtkamer te gaan, maar daar waren de kleinzonen het totaal niet mee eens want die hadden hun fles nog lang niet leeg, en dat lieten ze dan ook duidelijk merken. Naar dat we ons weer door de smalle gang gemanoeuvreerd hadden, lukte het uiteindelijk weer om de beide heren van hun fles te voorzien. Nadat de beide mannen van een droge luier waren voorzien konden we richting huis. Gelukkig hoeft de jongste kleinzoon niet meer terug te komen. Dat handje extra was vandaag zeker niet verkeerd.

Geluk moet je hebben, of een geluk bij een ongeluk.

Voor het eerst sinds lange tijd weer eens inkopen gedaan samen met Geert in Apeldoorn, niet dat we niet meer in Apeldoorn kwamen, nee voor ons gevoel kwamen we daar juist te vaak en wel bij het Gelre ziekenhuis. Hoe dan ook, we moesten richting Apeldoorn. we wilden nog een aantal dingen kopen voor de kinderkamer want die hebben we sinds kort weer. Kinderen of kleinkinderen , het maakt niet uit je wilt de boel gewoon goed voor elkaar hebben. Een aantal dingen stonden nog in dozen op zolder opgeslagen,(een mens bewaard wat in zijn leven)maar ja je ontkomt er niet aan dat je toch dingen nieuw moet kopen. De dag begon al weer goed vanmorgen. Gewoonte getrouw nam ik mijn plastablet samen met de andere medicijnen in (meestal neem ik die later op de dag in als ik weet dat ik die morgen wegga) Het resultaat was dat ik al al op knappen stond toen we in de eerste winkel waren. Helaas mevrouw, we hebben geen toilet, bij het tankstation hebben ze er wel 1 kreeg ik bij 2 winkels te horen. Geloof mij, het winkelt echt niet ontspannen, met een volle blaas. Je wilt dan maar 1 ding en dat is wegwezen. In ons geval was dat naar de Gamma, daarvan wisten we zeker dat er een toilet aanwezig was . Wat was dat een opluchting. Na de Gamma hadden we nog 1 winkel te gaan elders in Apeldoorn. Nog maar goed en wel weer op weg, zien we voor ons een jongen op de fiets door een auto gelanceerd worden, en dan kan het dus gebeuren dat je ongewild eerste hulp staat te verlenen. Terwijl ik de jongen aan het helpen was(die gelukkig bij zijn positieven was)zag ik de bijrijdster van de auto die de jongen had aangereden uit de auto wankelen, helemaal onder het glas. De ruit aan haar kant was helemaal aan gruzelementen. Even later stopte er een jeep met 2 militairen, die hielpen, met het verkeer te regelen. Geert die de auto ondertussen aan de kant had gezet was druk bezig de hulpdiensten te bellen, en een poosje later hoorden we al de eerste sirenes van motor agenten en een motor ambulance. De jongen van 14 bleek in ieder geval zijn sleutelbeen gebroken te hebben,en had een wond aan zijn hand.

 Wat dat betreft nog een geluk bij een ongeluk, want hij maakte echt een enorme klap. Het oudere echtpaar dat in de bewuste auto reed kwam met de schrik vrij zoals dat dan zo mooi heet, natuurlijk wel met kapotte ruit en buiten spiegel, maar dat had ook veel erger kunnen zijn. En wat was ik blij dat mijn blaas op dat moment redelijk leeg was. Na een uurtje konden we onze weg weer vervolgen. Even nadat wij de straat waar wij wonen, waren in gereden zouden wij nog bijna een kinderwagen voor de auto krijgen. Een vrouw met een paraplu op die een kinderwagen voortduwde ,en ons tegemoet liep op het trottoir, liet namelijk heel even de kinderwagen los om die plu wat beter vast te pakken, daardoor dreigde de kinderwagen van het trottoir te rijden frontaal voor onze auto. Gelukkig ging dat allemaal net goed. Het zal je toch gebeuren, wat dat betreft , geluk moet je hebben . En geluk hebben we zeker, als je bedenkt hoe moeizaam de zwangerschap van onze dochter verliep, en als je nu kijkt naar die mannekes die groeien als kool. Zeker als je de foto’s weer terug ziet die vlak na de geboorte gemaakt zijn We kregen ‘s middags een heel mooi boekje met foto’s van onze kleinzonen, en dan weet je dat geluk hebben bestaat. En als dan ook nog eens een paar uur later naast je jongste dochter ineens op onverklaarbare wijze een tl lamp boven de wastafel uit elkaar knalt en de scherven overal naar toe spatten, zonder dat zij er ook maar iets aan overhoud (behalve dat ze natuurlijk enorm geschrokken was). Het kan haast niet anders ………..geluk moet je hebben.

Mooi rood is niet lelijk

Van oorsprong ben ik een roodharige, nu inmiddels grijs wit blond, het is maar hoe je het wilt noemen. Vroeger vanwege mijn rode haardos vaak uitgescholden. Daar kwam nog eens bij dat ik als klein kind ook nog een dikkertje was . Ik heb wat dat betreft best wel een dikke huid ontwikkeld, scheldpartijen raken mij gelukkig niet meer zo. Toch kwam er met die andere Geert (zolang als hij al in de kamer loopt door mij het Markiesje genoemd zwarte strik in het haar en hij lijkt op een markies uit de pruikentijd). Ik volg die Geert al zolang als hij in de Tweede Kamer zit. Hij viel toen mij al op door zijn haar, maar meer nog door zijn uitspraken. Hij en Henk Kamp waren in hun uitspraken vergeleken met de rest van de VVD behoorlijk rechts. Vaak maakte ik hier melding van tegen gelijkgezinden in mijn omgeving. Maar bijna niemand kende hem. Nu kent iedereen hem . Hij ging ooit weg bij de VVD omdat die volgens hem niet ver genoeg ging. Vanaf het moment dat de PVV voet aan de grond kreeg, kreeg je als links gestemde het gevoel dat het hele crises gebeuren door het linkse beleid veroorzaakt was. Dat deed mij toch meer pijn dan mij lief was. Als grote liefhebber van de natuur zag ik dat afspraken niet meer werden nagekomen door het VVD /CDA kabinet met de gedoogsteun van de PVV. Daarom stuurde ik in mijn wanhoop een bericht naar Lutz Jacobi lid van de PvdA fractie in de Tweede Kamer. Tot mijn grote verbazing benaderde zij mij telefonisch, en vroeg in dat telefoon gesprek of ik in een nieuw op te richten stuurgroep, voor en over de natuur zitting wilde nemen. Toen de afspraken al gemaakt waren, voor een ontmoeting in de Tweede Kamer, kwam er door de gebeurtenissen in ons gezin een flinke streep hier door heen te staan. Gelukkig is die stuurgroep voor zover ik het weet wel opgestart . Lutz (al 2 keer uitgeroepen en genomineerd geweest tot Groenste politicus van het jaar) staat op de kandidatenlijst voor de PvdA op plaats 11, een hele mooie plek lijkt mij . Wat Lutz betreft, gaat het wel goed komen , zij komt de Tweede kamer wel weer in, dus kan zij ook met haar zeer belangrijke werk wat natuur betreft doorgaan. Maar misschien gaat er nog meer gebeuren. Voor het eerst sinds lange tijd lijkt het erop dat je weer trots mag zijn dat je lid bent van de PvdA.

Diederik Samson, een man die ik ook al lange tijd volg, eerst als die man met de krullen, van Greenpeace, later als Tweede Kamerlid voor de PvdA, maar vooral op gevallen door zijn optreden in de diverse praatshows na de kerncentraleramp van Japan.

Hij werd regelmatig als deskundige gevraagd om uitleg te geven., en dat deed hij op zo’n voortreffelijke wijze, dat zijn kandidaatstelling voor het voorzitterschap van de PvdA fractie in de Tweede Kamer, voor mij en mijn eigen Geert totaal geen verrassing was.

Vroeger namen mensen het wel eens voor mij op. door te zeggen dat mooi rood niet lelijk is .

Die kleur haar ben ik kwijt , maar die politieke kleur draag ik nog steeds.

Hopelijk stemmen er morgen heel veel mensen met de kleur van hun hart.

Het Kleine Kamertje

Zoals bijna ieder huis bevat ons huis ook een klein kamertje. En daarmee bedoel ik niet ,, Het kleinste kamertje,,waarmee doorgaans het toilet word bedoeld , nee ik bedoel echt de kleinste kamer in huis. Ooit begon dit kamertje als baby kamer voor onze tweede dochter ,begin jaren 90 in de kleuren wit met mintgroen, want dat was toen in . De kleuren blauw voor een jongen en roze voor een meisje werden ook nog steeds gebruikt, maar met die mintgroene kleur zat je natuurlijk altijd safe . Een fraaie met afbeeldingen bedrukte band behang halverwege op alle muren, maakte het plaatje af. Toen onze jongste dochter op komst was verhuisde onze tweede dochter naar de kamer van de oudste. Zo kon het gebeuren dat het kamertje geruime tijd dienst deed als baby kamer in de kleuren wit met mint groen. Maar op een gegeven moment was onze oudste dochter toe aan een eigen kamer, en zodoende verruilde de oudste en de jongste van kamer. Het kamertje veranderde vervolgens in een tiener kamer, met een hoogslaper en veel spulletjes van de Spice girls. Maar ja op een gegeven moment wilde de oudste toch een wat grotere ruimte , en de middelste was ondertussen ook wel toe aan een eigen kamer, en zo kon het gebeuren dat er binnen 1 huis een complete volksverhuizing op gang kwam. Het kamertje kreeg de kleur Gatenkaas Geel op de muur en met heel veel dolfijnen spulletjes. Dit duurde een tijdje , totdat Harry Potter het hele kamertje omtoverde in een …..Harry Potter kamer. Lakens, gordijnen ,posters , videobanden, kussens , en vooral veel Harry Potter boeken. Maar ja ook dit bleek niet de eindbestemming van het kamertje te zijn . Onze oudste dochter ging samenwonen met haar vriend(nu haar man), en de kamer op zolder kwam vrij. Dus nadat onze oudste was verhuisd en de middelste dochter de zolderkamer had betrokken, kwam het kamertje leeg te staan. Maar niet voor lang. Naar grondig gerenoveerd te zijn werd het een soort van gemeente dependance, een PvdA bolwerk, een kantoor met een computer, en een biliotheek en videotheek in een. In een vrij hoekje stonden er ook nog 2 kattenbakken, die hadden daar dus echt hun kleinste kamertje,, De afgelopen week is het kamertje van al deze functies ontheven. Vrijwel de gehele inhoud van het kamertje is naar de zolder verhuisd (al een jaar vrij omdat ook de middelste dochter ondertussen ook ging samen wonen). En zo kan het zomaar gebeuren dat met de geboorte van de kleinkinderen het kleine kamertje zijn oorspronkelijke functie weer terug krijgt, namelijk die van baby/kinderkamer. Welke kleuren het kamertje nu gaat krijgen is nog de grote vraag , maar dat komt nog wel.

 

Tijd voor Pearl (deel 3)of niet alles is wat het lijkt.

Nu dan het laatste deel over een eventueel bezoek Pearl. Tenminste ik hoop het vandaag te kunnen afronden. De wandeling op de heide bij Hoenderloo, maakte in ieder geval ook duidelijk, dat ook Geert niet alles ziet. Terwijl hij samen met de hond voorop liep, zag ik in een dode boom een eindje verderop naast het pad een vrouwtjes Tapuit (Oenanthe oenanthe) zitten, en Geert dreigde er zo langs heen te lopen. Misschien moeten we beide aan een nieuwe bril. Gelukkig kon ik hem nog net op tijd waarschuwen, zodat ik toch nog de kans kreeg om een foto en een filmpje te maken. Het kan maar zo zijn dat dit voorlopig de laatste Tapuit is die ik dit jaar heb gezien, omdat ze binnenkort weer vertrekken naar Afrika om daar te overwinteren. Terwijl wij het pad verder afliepen sprongen er regelmatig kleine sprinkhaantjes voor onze voeten. De meesten waren Knopsprietjes (Myrmeleotettix maculatus) Maar opeens was daar ook een wat groter sprinkhaantje. die wel heel erg mooi in het zonnetje ging zitten. Het lukte dan ook prima om een beetje goede foto te maken. en ik ging er zonder meer van uit dat het om een een Wekkertje(Omocestus viridulus)ging, een gewone soort (niet overal in Nederland, maar wel op de Veluwe). Nog helemaal in de ban van De Adder, plaatste ik de foto’s de volgende dag bij Waarneming.nl. Omdat ik door de omstandigheden me even geen tijd gunde om foto’s op Waaarneming.nl te plaatsen betrof het een behoorlijk grote bulk. Terwijl ik nog bezig was met het invoeren van de foto’s kwam er al vrij snel het eerste commentaar binnen , en tot mij grote verbazing over het Wekkertje, dat een Zoemertje (Stenobothrus lineatus) bleek te zijn, een zeldzame soort. En dan zit je met een dubbel gevoel. Blij dat je een zeldzame soort op de foto hebt gezet, maar ook wat teleurgesteld omdat je je dat in het veld niet hebt gerealiseerd . Al heel vaak gehoopt dat ik een Zoemertje op de foto had gezet, bleek achteraf het toch steeds om een Wekkertje te gaan. Ik hoop dat ik ooit de veldsprinkhanen wat beter onder de knie krijg. Maar misschien doet een nieuwe bril toch wonderen. Zoek de verschillen

Wekkertje - Omocestus - viridulus

Zoemertje - Stenobothrus -lineatus

 

Tijd voor Pearl (deel 2) of een addertje onder het gras.

Heel langzaam komt het goede gevoel weer een beetje terug. We durven weer blij te zijn. Met kinderen en kleinkinderen gaat het goed , en over Geert zijn hart is de cardioloog meer dan tevreden. Wat wil een mens nog meer. Daarom tijd voor een wandeling op de heide van het Deelerwoud bij Hoenderloo. Het was alweer even geleden, en dat was voor ons allebei goed te merken. We hadden allebei zo iets van, dat gaat hem niet worden vandaag. Maar als je dan eenmaal op die heide loopt,voel je de energie terugstromen. Overal die mooie paarse tint, heel veel vlinders, in dit geval de Atalanta een vlinder die in deze tijd van het jaar aan de grote trek is begonnen. En tot onze verbazing trok het wolkendek helemaal open, en begon de zon te schijnen. Gelukkig was de warmte nog redelijk te doen, maar om de hele grote ronde te lopen, dat was iets te veel van het goede, daarom nemen we ook een afslag eerder, dan dat eigenlijk de bedoeling was . Het is een stukje waar her en der wat bomen staan, en al lopend probeerde ik er achter te komen waar de Raaf zich bevond, die even daarvoor een boom was ingevlogen, mij ondertussen afvragend waarom we op dit gedeelte van de Veluwe nog nooit Hagedissen of Hazelwormen zijn tegen gekomen. Opeens hoorde ik achter mij Geert roepen dat ik snel moest kijken. Ik achterom kijken naar de plek waar Geert naar toe wees, maar de vlinder die ik daar verwachte zag ik niet. Wat moet ik zien vraag ik nogmaals. En opeens zie ik waar ik even daarvoor waarschijnlijk dicht langsheen ben gelopen. Helemaal verstard en met opgeheven kop ligt niet ver van mij vandaan een prachtige slang, met over de lengte een zigzag patroon. Dit was onomstotelijk een Adder . Volgens Geert is het dier zeker 70 cm. Heel voorzichtig maak ik een aantal foto’s en een filmpje. De Adder lijkt al die tijd bevroren, zelfs het gespleten tongetje blijft binnenboord. Op het moment dat we besluiten om weer verder te gaan, houd de Adder het zelf voor gezien, en verdwijnt geruisloos over het pad richting de heide tussen het lange gras door uit ons beeld. Hoe is het mogelijk grapte Geert dat je die Adder niet gezien hebt, je ziet van alles en zoiets zie je niet. Misschien toch tijd voor een nieuwe bril ? Mijn enige verklaring was, dat ik te druk met het zoeken naar de Raaf was. Maar ja zelfs toen Geert het dier aanwees, zag ik het nog niet. De rest van de wandeling raken we niet uitgepraat over onze bijzondere ontmoeting. De laatste Adders die ik gezien heb is zeker 45 jaar geleden (oei, waar blijft de tijd)en dat was niet ver van mijn geboortehuis in Doetinchem. Tegenover De Vijverberg het voetbalstadion van De Graafschap was een bosje met een, zoals wij dat noemden, grote zandbult. Als kinderen zijnde speelden we daar altijd. Zo kon het dan ook gebeuren dat mijn broer(toen nog broertje) ging zitten, steunend met zijn handen in het gras terwijl daar 2 Addertjes lagen. Gelukkig is er toen niets gebeurd. De zigzag tekening weerhield mij er toen van om ze vast te pakken. Ik herkende die zigzagstreep van een foto , uit één van mijn natuurboeken waar ik regelmatig uit las. Zigzag betekende Giftig. De zandbult in Doetinchem is al tijdens mijn kinderjaren verdwenen. Het hele gebiedje is toen in handen gekomen van een familie die nauwe banden onderhield met het koningshuis, en die er in onze (kinder)ogen een paleisje bouwden. Hoe dan ook het gebiedje werd verboden voor onbevoegden zoals dat zo mooi heet. Tegenwoordig is de Adder zeldzaam, of de Adder dat vroeger ook was weet ik niet, maar feit is dat dat dit de tweede keer in mijn leven is dat ik een Adder in het wild zie. Van een Adderbeet schijn je niet echt vrolijk te worden, maar gelukkig is een Adder een dier die de mens liever uit de weggaat. Deze Adder was zich waarschijnlijk aan het opwarmen in de zon, en daardoor totaal verrast door ons, en wij vanwege het feit dat wij dit toch schuwe dier aantroffen op een wandelpad. Het was onze eerste wandeling sinds lange tijd weer op de heide, en dat werd ook nog eens een hele bijzondere wandeling dankzij de oplettendheid van Geert , want ik was er ziende blind langs gelopen. Word vervolgd. 

                                                                     Adder -Vipera berus

Tijd voor Pearl (deel 1)

Het lijkt eindelijk weer eens allemaal de goede kant op te gaan.

Met onze dochter en haar nieuwbakken gezin gaat gelukkig alles voorspoedig, kinderen groeien als kool, wat wil een mens nog meer.

Toch wel heel bijzonder als je voor het eerst je kleinkinderen thuis op bezoek krijgt.

Kun je nog zien wie wie is vraagt mijn dochter. Eerlijk is eerlijk, zo op het eerste gezicht lijken ze wel erg veel op elkaar.

Prompt zit ik er natuurlijk naast. Tijd voor een nieuwe bril ???

Als even later de 2 mannekes uit hun maxi cosi worden gehaald, dan zie ik het verschil aan de verschillen in lengte .

Maar feit is dat onze kleinzonen wel heel veel op elkaar gaan lijken. Zou het dan toch een eeneiige tweeling betreffen.

Volgens onze dochter moet dat haast wel het geval zijn , omdat o.a de oortjes gespiegeld zijn, dat wil zeggen de vorm van de oortjes. Dit schijnt bij een eeneiige tweeling vaak het geval te zijn.

Ik hoop in ieder geval dat ik ze later wel uit elkaar kan houden, maar of een nieuwe bril daarbij kan helpen ????

Voorlopig is het gelukkig alleen maar genieten geblazen, want ondanks dat het al een tijdje geleden is dat de jongste dochter nog in de luiers zat, is het toch allemaal toch heel vertrouwd.

Leuke weetjes over tweelingen

Steeds meer tweelingen,

Wist u dat er de laatste jaren steeds meer tweelingen worden geboren. Dit heeft verschillende oorzaken. Doordat vrouwen op steeds latere leeftijd kinderen krijgen worden er meer tweelingen geboren, want de kans op een tweeling is groter naarmate je ouder bent. Ook door IVF is de hoeveelheid tweelingen gestegen, over het algemeen worden er meerdere bevruchte eicellen teruggeplaatst, als er meerdere volgroeien krijg je een tweeling.

Eigen taaltje,

Wist u dat 40 % van de tweelingen tussen de anderhalf en tweeënhalf jaar een eigentaaltje heeft? Vaak is het taaltje verdwenen voordat je het goed en wel in de gaten hebt, doordat de kinderen in dezelfde tijd ook gewoon leren praten. Hoe meer je met je kinderen praat, liedjes zingt en voorleest, hoe sneller de kinderen hun taaltje kwijtraken. Vaak vullen tweelingen elkaar aan: de een begint een verhaal, de ander maakt het af. Laat een kind dat met een verhaal begint het uitpraten. En daarna mag de ander zijn of haar ervaringen vertellen.

Gespiegelde tweelingen,

Wist u dat ongeveer 25 procent van de tweelingen wordt geboren als gespiegelde eeneiige tweelingen. Fysieke kenmerken zoals moedervlekken verschijnen op exact de tegenovergestelde plek en als de één linkshandig is, is de ander rechtshandig. Ook haarkruinen of onregelmatige tanden zijn in spiegelbeeld. In sommige gevallen zijn zelfs interne organen als het hart en de longen gespiegeld.
Vingerafdrukken,

Wist u dat een tweeling nooit volledig identieke vingerafdrukken heeft? Ieder mens heeft een verschillende vingerafdruk, ook eeneiige tweelingen die verder volledig identiek zijn. Het kan wel dat de vingerafdrukken erg op elkaar lijken, maar helemaal hetzelfde kan niet.

Kans op een meerling,

Uit statistisch onderzoek is gebleken dat ongeveer 1 op de 100 zwangerschappen leidt tot een tweeling. Maar eenderde van deze tweelingen is eeneiig. Een identieke tweeling wordt dan ook slechts na 1 op de 250 zwangerschappen geboren. Drielingen komen nog veel minder vaak voor: volgens de cijfers wordt slechts bij 1 op de 8.000 bevallingen een drieling geboren. De gevallen waarbij een vrouw spontaan zwanger raakt van meer dan drie kinderen zijn nog veel zeldzamer.

Jongens of meisjes ?

De kans dat je meerling bestaat uit meisjes is overigens groter dan de kans op meerdere jongetjes. Hoe meer baby’s, hoe kleiner de kans is dat er een jongen bij zit. Waarom dit zo is, is niet duidelijk. Bij een twee-eiige tweeling is de kans ongeveer 50 % dat je een jongetje en een meisje krijgt. De kans op twee kinderen van hetzelfde geslacht is eveneens ongeveer 50%

Bron; Tweelingenondezoek.nl