Gisteren zijn we nog een keer weer naar de Grote Trap geweest, in de
buurt van Brielle, achter Rotterdam, en daarna wilden we nog even door
naar de Maasvlakte .
Het was een een fantastische dag, het weer was goed, en de Grote Trap
was nog steeds aanwezig, en liet zich veel beter zien dan de vorige
keer. Omdat het nog zo rustig in Oostvoorne was, konden we op een
veilige plek met de auto staan, en kon ik vanuit de auto fotograferen,
en daardoor was het beter vol te houden.
Die Grote Trap was echt genieten , wat een geweldig vogel is het
toch, helemaal uit de omgeving van Brandenburg Duitsland (ongeveer 600
km), komen vliegen, waar ze als ei in het wild geraapt is vorig jaar,
uitgebroed door een broedmachine, en beschermd opgegroeid in een soort
van reservaat daar. Ook werd ze is daar voorzien van een zender en een
ring (BA38676 Groen LT), en vervolgens is ze ergens in november 2019 er
vandoor gegaan. Of ze conform het CDNA-handboek
goed, dan wel afgekeurd gaat worden, m.a.w.of ze als wild, of als tam
wordt gezien, maakt mij eerlijk gezegd niet zoveel uit. De vogel is
geheel zelfstandig naar Nederland gevolgen, en kan zichzelf moeiteloos
en zelfstandig van voedsel voorzien.
Grote Trap – Otis tarda
Daarna ging het richting de Maasvlakte, waar het tot onze grote
verbazing behoorlijk druk was. Enorm veel Kitesurfers probeerden op de
been te blijven, en dat lukte lang niet altijd. Het werd steeds drukker ,
en we besloten dan ook richting huis te gaan .
Kitesurfen Maasvlakte
Op het moment dat we
wilden gaan, zag ik bij toeval het zeldzame plantje Zeewolfsmelk naast
het asfalt, altijd weer leuk.
Zeewolfsmelk - Euphorbia paralias
We namen eerst nog een stukje snelweg , en daarna hebben we een
toeristische route genomen.
Kinderdijk
Doodmoe kwamen we weer thuis, maar het was
het meer dan waard, deze dag neemt niemand ons meer af. Ons weekje
vakantie zit er helaas weer op, morgen is het weer terug naar de
werkelijkheid van alledag .
De specialist heeft aan het eind van de morgen gebeld over de uitslag van de echo van de schildklier.
Zoals ik eigenlijk wel had verwacht zijn er meerdere knobbeltjes
(Nodules) ontdekt in de schildklier, maar geen van die knobbels ziet
eruit alsof die kwaadaardig zou zijn, m.a.w. ze zijn zo goed als zeker
goedaardig. Bovendien schijnen vrouwen van mijn leeftijd wel vaker last
van knobbeltjes te hebben in de schildklier .
Het medicijn (strumazol) lijkt nu eindelijk zijn werk te doen , want
de waarde van het schildklierhormoon FT4 is nu goed, die was 37, voor de
kerst 34 , en nu 16 (moet tussen 9 en 24 zijn ) .
De waarde van het hypofyse hormoon wat de schildklier aanstuurt de
TSH is nog steeds onmeetbaar laag <0.001 (moet tussen 0,4 – 4,0 ).
Om te voorkomen dat de schildklier nu te langzaam gaat werken moet ik
de strumazol (medicijn) gaan halveren, en over 3/4 weken moet ik dan
weer weer bloedprikken.
Het is nog steeds niet duidelijk of de knobbels de oorzaak zijn van
de schildklierproblemen, of dat de contrastvloeistof (jodiumhoudend) van
het buikonderzoek de oorzaak is . Voorlopig blijft het meten is weten
(specialist haar woorden) omdat die bepaalde schildklierscan met
contrast (schildklierscintigrafie) niet gemaakt kan worden . Als die
scan gemaakt kan worden april/mei (als de contrast uit mijn lijf is) ,
dan pas kan ze duidelijkheid geven.
We gaan het zien allemaal, ik voel mij gelukkig niet meer zo
lamlendig als dat ik mij voor de feestdagen voelde, eind januari moet
manlief weer voor de APK, en dat is toch even andere koek van Kaatje.
