woensdag 31 december 2014

Afsluiten

Ieder jaar staan we op oudjaarsdag even stil bij de gebeurtenissen van dat afgelopen jaar. Het was een jaar dat voor een groot gedeelte voorbij ging in een waas. Een waas door een overvloed van verdriet en tranen. Maar uiteindelijk heeft het afgelopen jaar heeft heel veel duidelijkheid gebracht, en daardoor verdween die waas en werd het beeld helder. Doordat het beeld ineens heel erg helder wordt, weet je opeens dat je moet gaan handelen, beslissingen moet gaan nemen, ook al is dat met pijn in je hart. En nu op dit moment terugkijkend naar het afgelopen jaar, denk ik, het lijkt wel of een rol in een soapserie hadden, Goede tijden, slechte tijden is er niets bij. Wij manlief en ondertekende, zijn de serie uitgeschreven, maar de serie is nog lang niet afgelopen, want ik denk dat wij alleen maar de cliffhanger waren. Vandaag is het 31 december 2014 en de zon schijnt, en wij kunnen dit jaar in ieder geval goed afsluiten. Ik wens iedereen, voor de laatste dag van dit jaar, veel gezelligheid met elkaar. Voor de dagen die volgen in het nieuwe jaar, veel geluk, gezondheid, en vooral liefde voor elkaar.... De beste wensen voor 2015

 


zaterdag 27 december 2014

7 jaren 27 december in beeld

Dit leek mij wel een keer leuk.
Wat voor weer was het nu op de de 3e kesrstdag de laatste jaren in Eerbeek
27-12-2014

27-12-2013

27-12-2012

27-12-2011

27-12-2010

27-12-2009

27-12-2008

woensdag 24 december 2014

De Grote tovenaar van...

Het is al weer een tijd geleden voor mij, het lagere school gebeuren. Zo af en toe komen er dingen van die tijd weer naar boven. Het was in de vierde of vijfde klas van de lagere school, maar dat weet ik niet precies meer. De leerlingen uit de vijfde klas werden namelijk verdeeld over 2 groepen, 1 groep verbleef in het zelfde lokaal als de vierde klas, en de andere groep zat bij de zesde klas in het lokaal. Ik meen mij te herinneren dat ik in de vierde klas zat, en wel bij meester Jonkers. Een man die prachtig kon vertellen over de geschiedenis van Nederland. Soms leek het zelfs of je een voorstelling aan het bijwonen was, want hij kon zich geweldig inleven in de personen uit vorige eeuwen. In ieder geval was het een bijzondere manier van les geven voor die tijd. Op het moment dat je bij meester Jonkers kwam, mocht je als je de schooltaken af had, vrij lezen voor jezelf. Dat was voor mij altijd een drijfveer om snel door te werken, want dan kon ik weer lezen, in mijn favoriete leesboeken; Snuf de hond van Piet Prins, over de belevenissen van een Duitse Herder in de oorlog, met zijn baasje Tom, of de Grote tovenaar van Oz van L.Frank Baum over Doortje die met haar hondje Toto, door een tornado met huis en al in het land van Oz terecht komt.  
the-wizard-of-oz-Pixabay

Geweldig vond ik die 2 boeken, en als het even kon ruilde ik op het moment dat ik 1 van die 2 boeken uit had, het weer 1 voor de andere. Meester Jonkers had dat op een gegeven moment door, en toen kreeg ik een verbod voor beide boeken, maar op dat moment had ik beide boeken al verschillende keren gelezen. Snuf de hond is een boek, dat ik vooral heel spannend vond, maar soms ook heel verdrietig, en het verhaal kon bovendien echt gebeurd zijn. Het bijzondere van de Grote tovenaar van Oz vond ik, dat er veel tekeningen in stonden, het en ik vond het een spannend en fantasierijk boek Beiden boeken zijn verfilmd, De Grote tovenaar werd in 1939 al verfilmd, en Snuf de hond (in oorlogstijd) nog niet zolang geleden in 2008. De film The Wizard of Oz heb ik ook al verschillende keren gezien, en ook onze kinderen ontkwamen er niet aan. Omdat de film in de vorm van een musical is uitgebracht, en daardoor heel veel liedjes bevat, werd er ook heel wat samen met de kinderen gezongen. Verschillende politieke en economische wetenschappers hebben geprobeerd het boek van de Grote tovenaar van Oz te te analyseren, sommigen onder hen beweerden dat veel van de gebeurtenissen en personages van het boek leken op echte politieke persoonlijkheden, gebeurtenissen en ideeën van de jaren 1890. De Grote tovenaar regeerd namelijk over zijn woonplaats Smaragdstad ,en heeft hij volgens enkele wetenschappers heel veel weg van een sluwe leider/politicus die gebruik maakt van zijn macht, bekendheid en trucs, om de mensen te laten geloven dat hij integer, wijs en krachtig is, maar in werkelijkheid is hij een egoïstisch en wreed mannetje, want hij spant Doortje (die in de ogen van de wetenschappers het gewone volk vertegenwoordigd), voor zijn karretje, om de boze heks te doden, terwijl hij weet dat het levengevaarlijk is. Maar eigenlijk als je het boek op die manier bekijkt, kun je de vergelijking ook nu nog maken met (politieke) persoonlijkheden in het heden.


 

vrijdag 19 december 2014

De Zeearenden

Vandaag waren wij ineens getuige van een pril geluk. Tenminste daar leek het op. We reden op de dijk in de buurt van Deventer, en zagen opeens vanuit een weiland in de buurt een grote vogel opstijgen. Manlief kon gelukkig op dat moment de auto op een zijweggetje parkeren Dit moest, gezien de grootte van het dier de Zeearend zijn, dat kon bijna niet anders, maar even later steeg er nog zo'n grote vogel op . Hadden we het dan toch niet goed gezien,waren het dan toch Buizerds. De vogels vlogen even uit ons zicht,maar keerden weer terug. Tot onze grote verbazing bleek het inderdaad om 2 Zeearenden te gaan. Het leek alsof ze aan het spelen waren in de lucht. Zou de jonge Zeearend,(al een tijd in de buurt van Deventer met regelmaat te zien) een partner hebben gevonden vroegen we ons hardop af. Het was een prachtig schouwspel, en op een gegeven moment vlogen ze jammer genoeg uit het zicht. We realiseerde ons dat we getuigen waren geweest van een bijzonder moment, misschien een nieuwe broedplaats van de Zeearend
Zeearend – Haliaeetus albicilla



 

Ze bestaan nog !

Opeens belandde het kabinet deze week in een crisis. Marijke Linthorst, Adri Duivesteijn en Guusje ter Horst 3 PvdA senatoren, die geheel onverwachts tegen de zorgwet van minister Schippers stemden waren de aanleiding Het eerste wat ik dacht, gelukkig deze wet gaat niet zonder slag of stoot door de Eerste Kamer heen, en gelukkig het dualisme bestaat nog. Omdat wij zelf in onze vrienden en familiekring redelijk veel mensen hebben die in de zorg werken, hoorden wij ineens de kreet "Guusje for President" voorbij komen. Vannacht het kamerdebat gevolgd tot aan de schorsing, en toen toch maar besloten om het bed op te zoeken, want het werd wel erg laat. Vanmorgen op het nieuws gaat het over het Interview met Adri Duivesteijn in de Volkskrant van vandaag, over de diepe onzekerheid van de patient, en zijn reden om tegen te stemmen. Op zo'n moment denk je, hadden wij die Volkskrant maar, en dan totaal onverwachts kom ik er even later achter, dat die bewuste krant bij ons op de mat ligt Een tijd terug moesten wij noodgedwongen onze krant de deur uitdoen, en dat deelde ik zo terloops mee in een gesprek.dat ik had, met een persoon die ik hier niet met naam wil noemen. "Wij hebben nog een bon liggen, wij mogen iemand de krant cadeau doen" was daarop de mededeling. En zo kon het dus gebeuren dat uitgerekend vanmorgen de Volkskrant bij ons op de mat lag. Nogmaals bedankt mensen dat jullie aan ons gedacht hebben. Eigenlijk hoef ik het verhaal van Adri Duivesteijn niet eens te lezen, want de kop boven het artikel was voor mij al veelzeggend, en heel herkenbaar.. Deze week nog heeft die mogelijkheid voor vrije artsenkeuze er voor gezorgd dat iemand in onze directe omgeving weer met hoop naar de toekomst kan kijken, ook al is er nog een lange weg te gaan. En Ik ben er trots op dat de 3 PvdA senatoren deze wet geheel onafhankelijk hebben beoordeeld, daarvoor zitten ze namelijk ook in die Eerste Kamer ook al zal die beslissing voor hun ook niet mee gevallen zijn, wetende wat ze allemaal over zich heen zouden krijgen. Eigenlijk heb ik aan deze week wel een goed gevoel overgehouden ze bestaan nog steeds de onafhankelijke geesten binnen de Partij vd Arbeid. En laat het a.u.b niet zover komen als in het onderstaande filmpje

vrijdag 12 december 2014

maandag 8 december 2014

maandag 1 december 2014

De knoop doorhakken

Al meer dan een maand geleden dat ik een blog had geschreven.

Maar dat betekend niet, dat ik niet met de site bezig ben geweest.

Nee sterker nog, ik heb nog nooit zoveel aan de site gewerkt als de afgelopen periode.

Omdat de site zoveel problemen opleverde met de verhuizing naar de nieuwe server, waren er een heleboel linken verloren gegaan.

Het grote probleem waren al die subsites waar ik deze site mee had opgebouwd.

Elke pagina was eigenlijk een aparte site, die allemaal op het zelfde webadres klinkertjes.nu draaiden.

Hoe dan ook, ik moest de boel gaan herstellen.

Maar dat is heel veel werk om al die linken na te lopen.

Heel veell fotogalerijen werkten helemaal niet meer, dus ik besloot om de knoop eindelijk eens door te hakken.


Ik liep al tijden met het idee rond, om de inhoud van de subsites over te brengen naar de hoofdsite, en het was nu een goed moment om daar mee te beginnen.

Maar er ging veel meer tijd in zitten dan ik had verwacht, vooral al die foto’s weer opnieuw invoeren, dat was echt een megaklus.

Ondertussen ook heel veel bezig geweest met een nieuwe layout te bedenken, en te maken.

Maar op de (oude)blogs en het archief na is alles over gezet op de hoofdsite, en op het moment dat ik dit zo opschrijf realiseer ik mij, dat het eigenlijk een beetje ,,bla bla ,,is, want aan de voorkant van deze site werkt alles nog op de zelfde manier .

Nieuw Blog


Toch kun je het verschil merken, als je via het kopje Blog in de menubalk naar de blogs gaat, of via de afbeelding op de voorpagina. *

Het overbrengen van de blogs zal nog wel even duren, maar dat maakt voor het functioneren van de site niet heel veel uit.

Helaas komen een aantal oude blogs wel op een nieuwe url.

De afgelopen tijd wel meer knopen door gehakt, en gelukkig daar een goed gevoel aan over gehouden.

1 december 2014 gaat voor mij de boeken in, als de dag van de nieuwe start,

van deze website, maar vooral van een  nieuwe start  (herintreder parttime) in de zorg , van manlief op deze dag.

Manlief had zich natuurlijk al een aantal maanden letterlijk en figuurlijk warm gelopen in de zorg als uitzendkracht, maar nu gaat hij weer deel uitmaken van een team.

Nu nog als verzorgende, maar het team streeft er na, om hem weer bekwaam te krijgen/maken, zodat hij straks weer de BIG registratie kan terug krijgen, en als verpleegkundige in de wijk kan werken.

 

* 13-12-2014 Alle blogs zijn overgebracht, dus het verschil is niet meer waarneembaar.

 

vrijdag 28 november 2014

Das in de kou

We waren vanavond onderweg .

Het was buiten koud en de temperatuur kwam onderweg al niet meer boven de 1 graad uit.

En dan opeeens……

Hoe is het mogelijk vraag je je wel eens af. Jaren geen levende Das gezien, en nu in 1 week tijd 2 .

Ik meende langs de kant van de weg tijdens het rijden iets te zien, dus stopten we.


Even later dook een Das op in de berm langs de weg, die richting een muurtje begon te lopen aan de overkant van het Oorlogsmonument – Beekbergen De Woeste Hoeve.


We konden hem of haar redelijk zien in het licht van de koplampen, maar een goeie foto zat er niet in, de hoofdzaak was dat het dier van de weg wegbleef.

Het muurtje bleek voor het dier een obstakel , maar even later verdween hij of zij het velige bos gelukkig weer in.

zaterdag 22 november 2014

Dubbel geluk

En toen hadden we het geluk dat we ergens onderweg vanavond deze prachtige Vos tegen kwamen. Gelukkig rijden wij op bepaalde wegen waar gewaarschuwd wordt voor overstekend wild altijd langzamer dan de maxium snelheid, daardoor kon deze Vos ongemoeid verder gaan, met het in alle rust bij elkaar scharrelen, van zijn of haar kostje, en lukte het mij om zonder gebruik van flitslicht een foto te maken. Even daarvoor hadden we al een bijzondere ontmoeting gehad met een overstekende Das. Hoe bijzonder beiden dieren al jaren niet meer gezien, en dat was niet eens in Nederland, maar in Duitsland. De laatste Das die ik in Nederland heb gezien, was een dode Das, langs de snelweg, en de laatste Vos .... 

Vos 30-05-2012 Kootwijkerzand

Tja dit vonden we in 2012 in de bossen bij Kootwijk in de buurt. Dus vanavond dubbel geluk dat we deze 2 dieren levend hebben gezien. 

Vos - Vulpes vulpes

vrijdag 21 november 2014

Syndroom van Usher

Het was een prachtige doordeweekse dag, en manlief en ik waren aan het wandelen op de heide bij het Deelerwoud. Er waren maar weinig andere mensen te bekennen, alleen een eindje verderop waren 2 dames aan het hardlopen. Op een gegeven moment stopten beiden, en kwamen richting ons lopen. Toen ze dichterbij kwamen, zagen we het rode lint tussen beiden vrouwen in. Willen jullie van ons een foto maken, was de vraag, wij willen namelijk het Syndroom van Uscher onder de aandacht brengen, en daarom zijn wij aan het hardlopen. Natuurlijk wilden wij dat doen, en zo raakten we aan de praat. Manlief en ik hadden ooit wel van het bestaan van het sydroom gehoord, maar wat het inhield... Gelukkig kregen we uitleg daarover. Het syndroom van Usher is een erfelijke aandoening waarbij mensen vanaf hun geboorte slechthorend of doof zijn, en op tienerleeftijd ook nog eens een oogaandoening krijgen die op op de duur blindheid veroorzaakt. Een paar honderd mensen in Nederland hebben de aandoening. Gelukkig is nog niet eens zolang geleden het bewuste gen ontdekt, die dit alles veroorzaakt. De dames probeerde nu dit syndroom onder de aandacht te brengen door samen te gaan hard lopen, en daarmee in de publiciteit te komen. Nog niet zo lang geleden hadden ze aan de Zevenheuvelenloop in de omgeving van Nijmegen meegedaan, en ze waren te zien geweest bij Hart van Nederland. Over een poosje zou de vernieuwde website online komen, maar ik mocht alvast hun foto op deze website plaatsen. Het werd een bijzondere ontmoeting, met 2 dames, waarvan de 1 zelf het Syndroom van Usher had, ze was bijna blind, maar zo blij dat ze sinds kort kon horen aan 1 kant, door een operatie. We hebben ze nog een tijdje nagekeken, zo bijzonder, 2 hardoopmaatjes verbonden door een rood lint.  Running blind Meer info over deze aandoenig is te vinden op de website van Stichting Mus.nl Ushersyndroom.nl Retina Nederland Ivonne over Ushersyndroom radiointerview

 https://anneliesnatuurlijk.nl/syndroom-van-usher/

Running blind

 

maandag 17 november 2014

Legeroefening

En toen leek onze auto ineens het onderdeel te zijn geworden van een legeroefening. Onze geparkeerde auto werd namelijk ingesloten door gepantserde voertuigen van het leger met zwaarbewapende manschappen

zaterdag 1 november 2014

Trektellen

Heb je zin om zaterdag te helpen met trektellen *, was de vraag. Natuurlijk had ik daar zin in, maar de grote vraag was of ik wel vervoer had, om daar te komen. Op zo'n moment is het dan best wel balen dat je altijd afhankelijk bent van anderen . Maar ik had geluk manlief was vandaag vrij, en zo kon het gebeuren dat ik om 8.00 u op een open plek in Lieren in de buurt van Beekbergen overvliegende vogels stond te tellen met Maarten van het Apeldoorns VogelNet.


 Het was nog behoorlijk koud, maar het beloofde een prachtige morgen te worden, en dat werd het ook. Maarten hoopte er op dat de roofvogel trek op goed gang zou komen, en een overvliegende Rode Wouw was voor ons beiden een grote wens. De zeer geoefende trekteller Maarten, voorspelde dat als de roofvogeltrek op gang zou komen, dit ongeveer om 10.00 u zou beginnen. Tegen die tijd zouden naar alle waarschijnlijkheid, de 2 hemeltuurders met hun geweer in de aanslag een eind verderop ook de boel voor gezien houden. Knap werk, dat je uit een grote groep overvliegende ganzen met verschillende soorten, gelijk kunt zien dat het geen beschermde Rietgans betreft, en dat je de vogel zo treft, dat het dier aangeschoten al fladderend in de buurt van struiken komt, en dan is het vervolgens ,,ik stond erbij en keek erna,, Want dat was, hetgeen er op een gegeven moment gebeurde. Na een paar Nijlganzen (volkomen legaa)l te hebben neergeschoten, besloten de heren om uit een overvliegende groep ganzen, er 1 neer te halen. De bewuste gans, viel echter niet naar beneden, maar fladderde door, om uiteindelijk toch op de akker te landen. En toen gebeurde er helemaal niets. Laten ze de aangeschoten gans liggen was mijn vraag aan Maarten. Ik besloot er naar toe te gaan, en maakte dan ook aanstalten om richting de heren te lopen. Op het zelfde moment werd de hond er toch op afgestuurd om te gans te zoeken, maar het duurde even voor de hond het dier gevonden had. Door de kijker zag ik nu ook dat er allemaal lokvogels op het land stonden.

Lokvogels

 
 Een zinloze bedoeling in mijn ogen, om in het kader van schadebestrijding over een kale maisakker vliegende ganzen af te schieten. Even later kwamen de heren langsgereden om (zo leek het) polshoogte nemen, wie toch die mensen waren. met met die kijkers in de hand, aan de andere kant van de akker. Na een poosje verdwenen ze daadwerkelijk rondom 10.00u. En ondertussen begon het doortrekken van de roofvogels goed op gang te komen. Maarten besloot om Tammo en Fabian, die op dat moment op de telpost Hoog Buurlo aan het tellen waren te informeren, en die besloten om naar Lieren te komen, want het tellen was bijna niet te doen voor 1 ervaren en 1 onervaren persoon (ik dus). Ik denk dat die 2 daar achteraf geen spijt van hebben gehad, want deze doortrek van Buizerd en Sperwer op deze eerste novemberdag was ook voor ervaren personen in het trektellen heel bijzonder. Voor mij was het allemaal de eerste keer, en dan gelijk al getuige zijn van zo'n bijzonder fenomeen. En dan al dat enthousiasme van het gezelschap waar ik mij in bevond. In totaal zijn er die dag van 7.00u tot 14.00u 2696 vogels geteld; Aalscholver (10), Blauwe reiger (1), Kolgans (193 / sterke ondertelling), Rietgans (4), Grauwe gans (8 / sterke ondertelling), Gans spec. (927 / ondertelling), Blauwe kiekendief vrouw (1), Buizerd (59), Sperwer (51), Slechtvalk (1), Goudplevier (1), Kievit (50), Kokmeeuw (22), Houtduif (492 / ondertelling), Veldleeuwerik (24), Graspieper (95 / ondertelling), Grote gele kwikstaart (1), Heggemus (1), Zanglijster (3), Kramsvogel (8), Koperwiek (58), Raaf (1), Spreeuw (152 / ondertelling), Vink (530), Groenling (1), Barmsijs spec. (1) en Goudvink (1). (bron; Telpost Lieren Apeldoorns VogelNet) Volgend jaar als de voorjaarstrek op gang komt, hoop ik er weer een keer bij te kunnen zijn.
Overtrekkende Rietganzen

*Trektellen is het systematisch tellen van voorbijtrekkende vogels in het voorjaar, en in het najaar. vanaf een vast punt, en dit minimaal een uur. Dit vindt in( o.a. ) Nederland al vele tientallen jaren plaats.

maandag 20 oktober 2014

Het jaar van de Eekhoorn

2014 is uitgeroepen door de Zoogdiervereniging tot “Het jaar van de Eekhoorn”
En zoals ieder jaar hoop ik dat ik er nu eindelijk eens 1 op de foto kan zetten.
Ik zie ze namelijk niet of nauwelijks meer.
Een aantal jaren terug, zag ik ze nog in enkele  boomrijke lanen van onze wijk in Eerbeek, maar de laatste jaren niet meer. Ook bewoners aan die bewuste lanen missen de Eekhoorns.
Maar op andere plekken in of net buiten Eerbeek worden ze wel waaargenomen, onder andere door mijn dochters.
Het begon er zelfs een beetje op te lijken, dat iedereen overal en nergens Eekhoorns zag, maar zelf zag ik ze maar niet.
Maar goed het voorgaande is niet helemaal waar, want ook ik zie ze wel tijdens de boswandelingen, maar altijd zijn ze mij te snel af om een foto te nemen.
Best wel balen, dan woon je in een bosrijke omgeving, en dan heb je nog geen enkele foto van een Eekhoorn.
Iedereeen om mij heen begon er zelfs om te grappen, regelmatig kreeg ik te horen dat er weer een Eekhoorn was waargenomen door 1 van mijn familieleden.
Afgelopen vrijdag was het dan eindelijk voor mij ook zover.
Die vrijdag moest ik voor  bloeddrukcontrole richting de huisartsenpraktijk in Eerbeek.
Deze huisartsenpraktijk staat aan de rand van Eerbeek in een bosrijke omgeving, en ik besloot dan ook om een rugzak mee te nemen met de camera daarin. Ik dacht bij mij zelf je weet het maar nooit.
En dan toch nog onverwachts (eigenlijk was ik er helemaal niet meer op bedacht), komt  vlakbij de huisartsenpraktijk een Eekhoorn mij tegemoet, al lopend over een hek van een industrieterrein.
Ik moest natuurlijk de camera uit de rugtas halen, en ondertussen verdween de Eekhoorn een boom in. Weer had ik het nakijken, maar af en toe zag ik hem of haar heel even door de takken heen verschijnen. Het was of het diertje wilde zeggen “kiekeboe, hier ben ik “.
Op het laatst kwam de Eekhoorn weer naar beneden, en via het hek verween hij of zij naar een boom aan de overkant van de weg.
Toch heb ik nog een paar foto’s kunnen maken, niet dat het nu echt mooie plaatjes zijn geworden, maar dat maakt niet zoveel uit. Eindelijk heb ik er 1 op de foto kunnen zetten, en die mooie foto komt er heus wel een keer.
Belangrijke is dat deze Eekhoorn een super gezonde indruk maakte, want die berichten, over de raadselachtige sterfte onder Eekhoorns in met name Twente,( zie Natuurbericht.nl) stemmen bepaald niet echt tot vrolijkheid in “Het jaar van de Eekhoorn








maandag 6 oktober 2014

Het einde van het Kingstijdperk

Ergens in 2004 kon ik van een jongen die er vanaf wilde, 2 al wat oudere Kingduiven kopen. Het ging in dit geval om 2 doffers, ooit gefokt door Jan Jacobs, een bekende fokker van Kingduiven, en erelid van de Dutchkingclub 1 van de doffer liep mank, maar dat maakte mij niet zoveel uit. De duif liep als een Gestapo die marcheerde, en daarom kreeg hij al snel de naam Herr Flick vermoemd naar een personage uit Allo ‘Allo! een Britse komedieserie.  

De andere werd gewoon de zwarte genoemd, omdat deze een donkere ring droeg. Wat was ik toen blij met die 2 Kingdoffers , want er was best moeilijk aan te komen, of je moest er tientallen euro's voor betalen. Prachtige forse duiven de Kingduiven, die door hun gewicht geen beste vliegers zijn. Het jaar daarop kochten we 2 duivinnen erbij van 2 verschillende fokkers. 1 duivin die niet echt super van bouw was, en 1 duivin van een andere fokker die het tegenovergestelde daarvan was. Ik ben toen echt gematst door die fokker. En dan hoop je dat de 2 mooiste een koppeltje zouden vormen, maar dat liep dus helemaal anders. De mooie duivin liet zich versieren door Herr Flick en de andere duivin met een gele ring zag wel wat in de doffer met de zwarte ring. Herr Flick was helemaal weg van zijn Helga, en zij van hem, en ze waren van het begin af aan onafscheidelijk. Een koppeltje dat hevig verliefd was, maar door de handicap van Herr Flick nooit jongen heeft gekregen. Oost Indische Lachduif van 21 jaar dood, en nu vandaag ging onze laatste Kingduif in mijn handen dood. Arme Stompy hij is de laatste van de duivenfamilie

Stompy


 Maar op een dag ging de oude doffer, de vader van de jonge doffer, dood en toen was het gebeurd met de vrede in het hok. Op een gegeven moment toen wij op een zondagmiddag terug kwamen van mijn schoonmoeder, vonden wij de duivin met de gele ring, en ook nog eens de moeder van de jonge doffer hevig bloedend in de volière. Ze was nagenoeg gescalpeerd door het jonge stel. Gelukkig had onze eigen dierenarts die zondag dienst. De huid van de schedel was bijna helemaal weg, maar uiteindelijk lukte het hem toch om nog wat huid bij elkaar te trekken, om de zaak te hechten. Daarna was het een kwestie van goed de wond verzorgen met een antibioticazalf. Uiteindelijk, boven alle verwachting in, heeft ze het gered. Ze had daarna wel een verlamde poot, maar ze schikte zich prima in haar lot als bodemduif, samen met haar nieuwe vriend Stompy. Helaas moesten we actie ondernemen, om te voorkomen dat zoiets weer een keer zou gebeuren. Er zat maar 1 ding op, en dat was afscheid nemen van het jonge stel. Voor het jonge stel vonden we gelukkig een nieuw adres bij iemand die door een ongeluk in de rolstoel was terecht gekomen, en heel graag een koppel duiven wilde. We hebben zelf het koppel naar de man gebracht, en hij was er zo blij mee, dat we hem het koppel schonken. Ook wij waren blij dat we het koppel op een goed adres hadden kunnen onderbrengen. Weken later toen ik informeerde hoe het met het koppel ging, bleek dat hij de duiven had doorverkocht, hij wilde bij nader inzien toch een kleiner duivenras, en dan sta je daar met je goede gedrag. Waar de duiven zijn gebleven, geen idee, dat kon hij mij niet vertellen. De mededeling kwam als een klap in mij gezicht. Stompy een doffer en de "Gele" King hadden het best goed samen, zolang er maar veel zand in de volière lag in verband met de stomp van Stompy, en de lamme poot van de Gele . Lekker in het zonnetje liggen, en af en toe genieten van een regenbuitje, en bovendien alle ruimte voor hun alleen. Op z'n tijd een natje en een droogje, wat wil een duif nog meer. Maar helaas dit is verleden tijd Afgelopen juli ging onze laatste
Herr Flick & Helga

Het ander stel, dat het echtpaar werd genoemd, had op een gegeven moment wel 2 eieren, waarvan zowaar 1 ei bevrucht was. Het jong dat later een doffer bleek te zijn, groeide op tot een prachtige Kingduif. En toen ging Herr Flick dood. Het was ons al opgevallen dat Helga van 2 walletjes aan het eten was. Overdag was ze steeds meer bij de jonge doffer in de buurt, maar als het donker werd, was ze weer bij haar grote geliefde. Op een morgen vond ik Herr Flick dood naast haar in de nestschotel. Het leek of ze het door had, want ze sloeg met haar vleugels toen ik wilde kijken, iets wat ze nog nooit had gedaan. Maar een paar uur later nam ze haar intrek in de nestschotel van de jonge doffer, alsof ze Herr Flick nooit gekend had. Het stel was dol op elkaar, en een echt pracht koppel om te zien. Van bevruchte eieren kwam het echter niet meer, maar dat maakte mij niet zo uit, want er waren ondertussen 2 opvang postduven bij gekomen, waarvan 1 oude doffer met een stomp, die ook niet meer in staat was om te vliegen. De doffer met de stomp kwam van het plaatselijk vogelasiel, en kreeg dan ook de naam Stompy
De Gele

zondag 5 oktober 2014

Wat vangt de kat ?

Waarneming.nl & Vara Vroege Vogels roepen roepen iedereen op om de vangsten die jouw kat aan huis brengt, te melden.

Huisspitsmuis – Crocidura russula

Vul een apart formulier in.

Vanmorgen een dood Spitsmuisje gevonden, waarschijnlijk de vangst van een kat.

Gelijk hier melding van gemaakt bij Waarneming.nl

Hier vind je mijn melding

https://waarneming.nl/wn_kat_vangt_nl.php

 

Film Dijkverlegging Cortenoever en Voorsterklei

Klapekstertelling 2014/2015

Klapekstertelling 2014-2015 20 en 21 december 2014 en 24 en 25 januari 2014 "Mijn" gebiedje alvast weer geclaimd

donderdag 2 oktober 2014

Gesnotter

Het is al laat en ik kan de slaap weer eens niet vatten. Woelen, woelen en nog eens woelen, dat schiet niet echt op, bovendien moet manlief morgen om 06.00 uur op. Dan maar naar beneden een blog schrijven, misschien dat ik straks de slaap wel kan vatten. Dat ellendige gesnotter dat zit me nu dwars, en ik snotter wat af de laatste tijd. 


 Alles van het afgelopen jaar passeerde de laatste weken weer de revue, mijn beide schoonouders die in de maand september zijn overleden, mijn schoonvader 4 jaar terug, en mijn schoonmoeder 1 jaar geleden. Mijn vaders geboortedag in september, een vriendin die een paar weken geleden gelukkig een hartinfarct overleefde, en dan ook nog eens die ziekte met de hoofdletter K die schijnbaar onze familie maar niet met rust kan laten. Gelukkig is het verdriet om die andere "familie" een stuk minder geworden. We horen (bijna) niets meer, en de timeout van mij duurt en duurt maar, maar achteraf komt dit goed uit, want zo kan ik tenminste de energie die ik nog heb in andere dingen steken. Manlief draait (on)regelmatig dienstjes van 3 tot 5 uur als helpende in de zorg van Nunspeet tot Doetinchem voor een uitzendbureau. Helaas is zijn BIG registratie als B verpleegkundige verlopen, omdat hij langdurig niet heeft gewerkt in de gezondheidszorg, mag hij het beroep van verpleegkundige niet meer uitoefenen, maar onder supervisie van een gediplomeerde, en dan als helpende, mag je dan wel weer in de gezondheidszorg werken, maar medicatie uitzetten, verpleegtechnische handelingen, en dat soort dingen zijn taboe, en daardoor zit een vaste baan in de zorg er ook echt niet in, zonder BIG registratie. Het zijn gelukkig wel leuke diensten, en manlief krijgt weer alle waardering, zowel van personeel als ook van de cliënten. De omgang met andere mensen rijk of arm, met of zonder handicap zit hem gewoon in het bloed, en daar kan gelukkig geen mens wat aan veranderen. Het aantal diensten verschilt nogal van week tot week, dus ook onze inkomsten, maar we hopen dat we het kunnen uitzingen tot halfweg december, in de hoop dat manlief tegen betaling van 400 euries herexamen kan doen om zijn BIG registratie voor verpleegkundige weer terug te krijgen. In zijn andere beroep als Maatschappelijk werker is helaas bijna helemaal geen werk te vinden. Maar goed het is een kwestie van een lange adem hebben, en gelukkig zijn we wel wat gewend, maar het blijft toch een beetje merkwaardig als manlief wordt afgewezen omdat hij als overgekwalificeerd wordt bestempeld. Ik zou denken wees blij dat je als organisatie zo iemand kunt binnen halen. We zijn beiden sociaal bewogen mensen, altijd al geweest, en dat zal ook nooit veranderen, en daarom was het best wel een raar en ook wel vervelend moment dat we alle maandelijkse bijdragen aan goede doelen hebben moeten stopzetten. Ook de VARA gids die we zolang als we bij elkaar zijn al hebben/hadden moesten we de deur uitdoen, evenals de krant, en het lidmaatschap van de Abvakabo, en nog wat andere dingen. Het is even niet anders. De contributie van de PvdA hebben we behoorlijk moeten terugschroeven, maar gelukkig kun je dat aanpassen naar draagkracht. Anderen met de sterkste schouders moeten nu de zwaarste lasten opbrengen. Soms is daar even het gevoel dat het maar gelukkig is dat vorig jaar onze 3 katten allemaal zijn overleden, en hebben we daar nu gelukkig de kosten niet meer van, kosten die oudere dieren nu eenmaal met zich meebrengen. Gelukkig hebben we nog maar 2 duiven, en 1 kleine hond. Gelukkig zijn we uit de kleine kinderen, en gelukkig zijn we al een aantal jaren van het roken af. Geluk bij een ongeluk is dat ik een jaar gratis webhosting krijg van de hoster omdat het overhuizen van deze enorme website met de vele subsites niet helemaal op rolletjes verliep. En we hebben nog veel meer geluk natuurlijk, want wij hebben elkaar, onze (schoon)kinderen, onze kleinkinderen, vrienden en familie. En toch zit ik op dit moment enorm te snotteren, en dat al dagen lang. Het gesnotter gaat maar door, mijn neus ziet eruit alsof ik een borrel te veel op heb. Een beetje koortsig, en het klots achter mijn ogen, en mijn oren geven een bromtoon, en de bijholtes zitten niet ver van een ontsteking af. Waarschijnlijk doordat ik dagelijks een ontstekingsremmer moet slikken loopt dit niet uit de hand. De ribben doen ondertussen wel pijn van het vele niezen. Het is lang geleden dat een grieperige verkoudheid/ zo heftig en lang toesloeg. Misschien komt het door alle narigheid van het laatste jaar, of door het feit dat we vorige jaar door de omstandigheden te laat in het jaar waren, om nog een griepspuit te halen, ik heb geen idee, maar ondertussen ben ik dat gesnotter wel een beetje zat. Ondertussen hoor ik op het nieuws dat men bang is, dat in de toekomst robotten het werk van miljoenen mensen overnemen. Het leven gaat voor wat dat betreft wel een beetje op het leven lijken van de familie Jetson, uit een tekenstrip uit de jaren 60, een strip uit het verleden dat zich afspeeld in de toekomst, van Hanna Barbera, en deze heren hadden echt een vooruitziende blik naar nu blijkt. De familie had een huishoudster robot die luisterde naar de naam Rosie. Maar helaas iets tegen een simpele hardnekkige verkoudheid, of een geneesmiddel tegen bepaalde kankersoorten, en iets tegen die akelijke Ebola is er helaas nog steeds niet. Het is die verborgen, voor onze ogen onzichtbare wereld, van organismen die ons in leven houdt, of die ons juist ziek maakt. We blijken maar liefst !,5 kilo microben met ons mee te dragen 


Prachtig dat Micropia bij Artis dat allerkleinste leven nu zichtbaar maakt. Zodra het weer mogelijk is, gaan we daar zeker een keer een kijkje nemen. 

vrijdag 26 september 2014

Als de dag van gisteren

Het lijkt nog maar zo kort geleden, als de dag van gisteren. Maar het eerste jaar zonder mijn schoonmoeder, hebben we achter ons gelaten. Het is maar goed dat ze alles niet meer hoeft mee te maken, maar we missen haar nog iedere dag.

maandag 15 september 2014

Beetje verjaardag

Mijn vader, een lieve wat stille man die enorm kon genieten van de mensen om hem heen, de natuur, zijn (groente)tuin, die alle geduld van de wereld had, enorm positief in het leven stond, die van voetballen hield, vooral van de Graafschap, die geboren was in Winterswijk, maar als volwassen man bijna zijn hele leven in Doetinchem heeft gewoond.
Vandaag als hij nog geleefd had, hadden we zijn verjaardag gevierd, hij was dan 98 jaar geworden.

zaterdag 6 september 2014

Niets is wat het lijkt.

In het dagelijkse leven, krijg je soms met dingen te maken, die niet echt, maar namaak zijn, maar bijna niet van echt te onderscheiden zijn. Denk maar eens aan al die zogenaamde mailtjes van Banken, en of van de Belastingdienst en DiGiD, of je maar even op de link wilt klikken.


Soms blijken dingen totaal anders tot stand te zijn gekomen dan verteld wordt; was het van die persoon wel een eigengemaakte beslissing, of was er geen keuze?
Van de week maakte iemand de opmerking dat onze kleinzoons toch wel erg veel van hun oma weg hadden, met die blonde haartjes. Niet wetende natuurlijk dat ik door mijn chronische aandoending heel snel van een roodharige in een blondine ben veranderd.
Ook in de natuur kom je dingen tegen die anders lijken dan ze in werkelijkheid zijn.
De Hazelworm bijvoorbeeld is daar een goed voorbeeld van, het dier lijkt op een slang, maar is in werkelijkheid een hagedis zonder poten.
Hazelworm – Anguis fragilis

In de insectenwereld, zijn heel veel dingen in de werkelijkheid anders dan ze lijken.
Een zweefvlieg die op een bloem afkomt, om uit te rusten maar niet in de gaten heeft dat er zich een Kameleonspin in de bloem bevind.
Gewone Kameleonspin – Misumena vatia

Of een rups, waarvan het lijkt dat zij jongen heeft, maar die in werkelijkheid van binnenuit door de larven van een sluipwesp langzaam levend wordt opgegeten.
Groot koolwitje – Pieris brassicae

Of een gezellig samenzijn van 3 vliegen op een lantaarnpaal, voor de bovenste 2 is dit zeker het geval, maar de vlieg helemaal onderop is ten prooi gevallen aan de middelste vlieg, een roofvlieg.
Gewone roofvlieg – Machimus atricapillus

Soms denk je met een wesp te maken te hebben, maar blijkt het gewoon een vlieg te zijn met de tekening en de kleuren van een wesp, of een microvlindertje, dat in werkelijkheid een mugje blijkt te zijn, of een rups die in werkelijkheid de larve van een bladwespen soort is.
Heidefopwesp – Chrysotoxum octomaculatum

Dagpauwoog - Aglais io

Maar er zijn ook rupsen die dit hebben. De rups van Groot Avondrood, ook wel Olifantenrups genoemd, heeft grote vlekken op de voorkant van zijn fluweelachtig aanvoelend lijf, die erg veel op ogen krijgen. Bij een bijna aanraking maakt de rups rare kronkelige bewegingen, waardoor die zogenaamde ogen lijken te bewegen. Zodra de rups gaat lopen, lijkt het of er een slurfje te voorschijn komt. Dit is de voorkant van het lange lijf , bij gevaar trekt de rups dat gedeelte in, zodat het lijkt of er een kop is met ogen. Omdat de rups zo groot is, hij kan wel 8 cm groot zijn , denken een heel veel mensen dat het om een slang gaat.


De rups zie je niet zo vaak overdag lopen. Als je er 1 ziet, dan is hij of zij meestal op zoek naar een schaduwplek, of een plek om zich te verpoppen.
Dit geluk had ik gistermiddag, de rups kwam uit de ruigte/struwelen langs de spoorbaan lopen, net op het moment dat ik daar met de hond liep.



donderdag 21 augustus 2014

Stoomtreinliefhebbers

Vandaag zijn onze kleinzoons jarig 2 jaar oud alweer, waar blijft die tijd toch, vraag ik mij wel eens af.
Het gaat zo hard allemaal, het is bijna niet bij te sloffen. Steeds meer woorden hoor je nu, en steeds meer zinnen worden er gebruikt. Vandaag waren wij bij hun thuis, en de woonkamer was natuurlijk mooi versierd, en nog wel met hun grote favoriet, een slinger in de vorm van een stoomtrein. Ze straalden beiden van oor tot oor, en wezen steeds maar weer de muur aan, waarop de trein met hun namen erop te bewonderen was.


Gisteren waren ze nog bij ons, en dan ontkom je er niet aan, want dan moet de stoomtrein live bewonderd worden. Wij hebben het geluk dat we er niet ver voor de deur uit moeten, want de lijn van de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij loopt door onze woonwijk heen. Tijdens de vakantieperiode passeerd de stoomtrein 4 keer Eerbeek, en komt dan ook door onze wijk heen.
Vroeger toen onze kinderen nog klein waren was dat al zo, 1 Toehoeoeoeoeoeoeoeoet, en je zag overal kinderen vandaan komen, met maar 1 doel rennen, rennen, rennen, want de stoomtrein komt eraan. Soms stonden kinderen al een tijdje te wachten, soms met hun ouders, soms met een opa of oma, en soms alleen maar in afwachting van de vorm die een stuiver (die ze op de rails hadden gelegd),had aangenomen, nadat de trein eroverheen gereden was.
En nu staan wij er ook weer regelmatig. Vorig jaar nog vlogen beiden zowat van schrik nog uit de buggy bij het harde geluid van de stoomtrein, nu toeten ze net zo hard mee.
Daan & Koen-06-08-2013

Als ze bij ons, of bij de andere opa en oma in Eerbeek zijn, dan ontkom je erbijna niet aan, om richting de spoorbaan te gaan als de stoomtrein in aantocht is, en die is van afstand al luid en duidelijk te horen. Ondertussen heb ik ook al heel wat keren de stoomtrein gefilmd, zodat de kleinzoons de filmpjes op deze website kunnen bekijken, en manlief heeft ook nog een aantal stoomtreinfilmpjes voor hun op een USB stick gezet, zodat ze de filmpjes ook op de televisie kunnen bekijken. Ook liedjes over treinen vinden ze prachtig, en zelfs een ansichtkaart die de bewoners van Eerbeek met de gemeenteraadsverkiezingen in de brievenbus kregen van de plaatselijke PvdA, werden door onze kleinzoons dagen lang vertroeteld, tot ze helemaal verkreukeld waren, omdat er een stoomtrein op de kaart stond afgebeeld.

Een hele grote belevenis was dan ook een ritje met de stoomtrein, en een bezoekje aan het Spoorwegmuseum in Utrecht.
Het is 1 van de laatste keren dat de trein nog langs komt, want de zomervakantieperiode zit er bijna op, en dan is het weer wachten tot de herfstvakantie.
En uitgerekend vandaag op hun verjaardag was de stoomtrein betrokken bij een ongeluk.
Vanmiddag toen ik aan het wandelen was met de hond, zag ik de stoomtrein al in de verte. Niets in de gaten, totdat ik mij op een gegeven moment afvroeg waar de trein toch bleef. Toen ik op een gegeven moment weer het spoor moest oversteken (in het buitengebied), zag ik de trein nog steeds op de zelfde plek staan. Pas toen moest ik weer aan het berichtje denken, die manlief had gekregen, over een ongeluk daar in de buurt. Toen ik inzoomde met de camera die ik bijna altijd bij mij heb, zag ik het al.
Botsing Stoomtrein VSM 21-08-2014

De stoomtrein was bij een ongeluk betrokken, en ik zag allemaal hulpdiensten, en passagiers die de trein verlieten. Snel manlief gebeld, en die wist al te vetellen dat er gelukkig niemand gewond was geraakt. Thuis via het nieuws van Omroep Gelderland, vernam ik dat er een botsing was geweest met een personenauto, die in de greppel naast het spoor was beland. Gelukkig was er niemand gewond geraakt, ook de persoon in de auto niet. Best wel sneu voor al die stoomtreinliefhebbers, voor wie er een abrupt einde kwam aan het ritje, en die 1 voor 1 de stoomtrein moesten verlaten, want de stoomtrein bleek zwaar beschadigd, net als de auto. Maar ik denk dat de meesten toch blij waren dat ze er met de schrik van afkwamen.
Op een gegeven moment moest ik even aan mijn kleinzoons denken, en ik was blij dat ik ze op dat moment niet bij mij had, want dan had ik heel wat uit te leggen. Hun stoomtrein kapot, en dat nog wel op hun verjaardag.