woensdag 7 mei 2014

36 uur met een lach en een traan.

Gisteren was het 5 mei Bevrijdingdag
Voor de meesten Nederlanders toch een hele bijzondere dag, voor sommigen een vrije dag, maar voor de meeste Nederlanders een gewone werkdag.
Onze oudste dochter had echter een vrije dag .Hebben jullie zin om mee te gaan naar een kinderboerderij was de vraag.
Natuurlijk hadden we daar zin in. Het werd kinderboerderij in De Schouw in Zutphen. In het verleden waren we daar ook met onze kinderen geweest, en nu gingen we met onze kleinkinderen.
Het voordeel van de kinderboerderij in Zutphen is dat het redelijk overzichtelijk is, en dat gevaarlijke plekken zoals vijvers goed omheind zijn. En dat is wel nodig voor een ondernemende jongenstweeling van 21 maanden oud.
Maar het was vooral  genieten, mooi weer, heel veel jonge dieren, en het was nog niet echt druk. Tot zijn grote verbazing trof manlief een oud collega wethouder aan, die daar ook met haar kleinkind was, en er werd dan ook even het nodige bijgepraat.
Onze kleinzoons genoten zichtbaar van alles, en wij natuurlijk ook.
Vooral een pasgeboren Anglo-Nubisch geitje was heel ondernemend, en liet zich uitgebreid aaien door de jongens. En dan al die verse keuteltjes, die in de ogen van de jongens toch wel heel veel op snoepjes leken.

Anglo-Nubisch geitje

Een Blauwe Pauwhaan had wat met onze oudste kleinzoon, want hij bleef maar aan het pareren met zijn prachtige verentooi. Onze kleinzoon vond dat prachtig, omdat de Pauw om hem heen liep, en zo draaide dat die prachtige staartveren over de wangen van onze kleinzoon streken

Pauw pauw ik ben mooier dan jou !


Blauwe Pauw – Pavo cristatus
 
Maar de speelplaats was het helemaal, veel zand en water, en dan zie je opeens dat andere kinderen wel even moeten wennen, aan een zo op elkaar ingespeelde tweeling. Want binnen notime hadden ze de waterbak voor hun alleen.

Maar ja aan alle leuke dingen komt een end, zo ook de morgen van gisteren.

En vanmorgen waren beiden alweer bij ons, en gaven ze ons de broodnodige afleiding. De morgen vloog voorbij, en na hun middagslaapje werden beiden alweer opgehaald.
Met een diepe zucht gingen wij daarna richting het gemeentehuis in Brummen naar de afscheidsreceptie van de oudwethouders. We namen onze vriend/excollegaraadslid van manlief ook mee. We zagen er enorm tegenop, maar we vonden wel dat we moesten gaan. Het werd door de wethouders die afscheid namen zeer gewaardeerd, dat in de eerste plaats, maar wat kregen we daar een warme douche van zoveel mensen. Zoveel hartelijkheid en medeleven,dat ik er door geƫmotioneerd raakte, en ik mijn tranen nauwelijks nog kon bedwingen. Verbazing was er alom dat het allemaal zo gelopen was, bijna niemand had het zien aankomen dat manlief niet meer voor het wethouderschap in aanmerking zou komen.
Na ruim een uur besloten we om weer weg te gaan. Wat mijzelf betrof, kon ik de tranen nauwelijks nog de baas, zoveel medeleven dat was bijna teveel van het goede.Voor manlief waren de reacties alleen maar een hart onder de riem, het voelde goed!
De dingen zijn gelopen zoals ze gelopen zijn, en we kunnen er helaas niets aan veranderen, maar wat ben ik achteraf blij dat we naar de afscheidsreceptie van de 3 oudwethouders van Brummen zijn geweest. Ik hoop dat zij samen met hun familie ook hun weg weer vinden in het “gewone” leven .

De Zeearend

Eindelijk is het dan gelukt om een foto te maken van deze prachtige vogel.
Meer dan een jaar geleden hadden we langs de IJssel voorbij Deventer een plukplaats gevonden van vermoedelijk een Zeearend.
Een Grauwe gans was daar geplukt, en het was duidelijk dat er  bijvoorbeeld geen Vos bezig was geweest, omdat de er op de veren geen kauwsporen te vinden waren.
Plukplaats

Op 17 januari van dit jaar, werden er in de buurt van Welsum een hele grote groep watervogels door iets opgeschrikt. Er brak ineens grote paniek uit, en alles ging op de vlucht. Heel even dacht ik toen dat ik een Zeearend (vliegend) op de foto had gezet, maar ik zat er behoorlijk naast. Lees verder het Blog hierover.
Wij zijn daarna nog vaak die kant opgeweest, maar nooit zagen we de Zeearend, terwijl anderen de vogel wel zagen, en ook met een foto thuis kwamen.
Soms heb je dat, al jaren wil ik graag een Eekhoorn op de foto zetten, maar ik zie ze gewoonweg bijna nooit meer, en als ik ze zie, reageer ik gewoon te laat.
Maar ondanks dat we geen Zeearend zagen, ondertussen wel allerlei andere bijzondere vogels daar in de buurt gezien.
En hoe dan ook het is daar langs de IJssel altijd weer genieten, echt een prachtig gebied. Lekker uitwaaien daar, om even op andere gedachten komen.
En zo was het afgelopen zondag ook weer het geval. We moesten er zodagmiddag even opuit. Zondag 4 mei Nationale Dodenherdenking, een bijzondere dag. Voor ons ook nog eens extra bijzonder omdat een hele goeie vriend op die dag in 1988 overleed op 32 jarige leeftijd aan Non Hodgkin een lymfeklierkanker.
Dit jaar besloot manlief om maar thuis te blijven, en niet zoals andere jaren naar de herdenkingsplechtigheid in Eerbeek te gaan. Gezien alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd leek dat de beste keuze.
Maar het voelde allemaal niet goed, en daarom besloten we om er zondagmiddag toch nog even op uit te gaan.
En zo kon het gebeuren dat we toch weer voorbij Deventer bij de IJssel terecht kwamen. Op het moment dat we de dijk bij Terwolde opreden, en een stukje rechtsaf gingen, zagen we aan de overkant, voor ons gevoel een hele grote vogel hoog in een boom op een kale tak zitten. Eerst van uit de verte een foto gemaakt, maar die liet te wensen over, maar ondanks dat kon het niet missen, dit was onmiskenbaar de Zeearend.
Dus de auto weer in richting het pontje bij Olst/Wijhe, en deze lag toevallig aan de goede kant en we hadden geluk want we waren de laatste die er nog opkonden .
Aan de overkant gekomen ging het richting Deventer naar de Hengforderwaarden, daar ongeveer moest de vogel zitten.
Daar aangekomen heb je gelukkig een gedeelte waar je mag lopen, en wonder boven wonder zat de Zeearend daar inderdaad in de buurt, want het was toch een beetje gokken.
Aangekomen aan de rand van de waterplas, kon ik de Zeearend goed waarnemen.
Een man zat daar heeerlijk op zijn gemak ook te turen door een verrekijker, maar de andere kant op.
Hebt u de Zeearend al gezien vroeg ik aan de man, jazeker antwoordde hij, en is het misschien mogelijk dat u uit de buurt van Eerbeek komt vroeg hij mij vervolgens, en bent u misschien…..
Ongelooflijk ontmoet je op een zondag middag iemand die ook veel waarnemingen invoert op Waarneming.nl in de driehoek Apeldoorn, Zutphen, en Deventer ,en die je ook al eens aan de telefoon hebt gesproken, maar nog nooit in het echt hebt gezien.
En zo raakten we in gesprek over de Zeearend, en over de IJsvogel die hij even daarvoor had gezien. Ondertussen was manlief ook op de plek aangekomen, en bleek dat er nog veel meer raakvlakken waren dan alleen de vogels.
Tijdens het gesprek bleek dat we beiden in Doetinchem waren geboren, en ook nog niet eens zover van elkaar af hadden gewoond.
De tijd vloog voorbij, en de Zeearend besloot op een gegeven moment na een halfuurtje dat het mooi was geweest, een paar slagen met de vleugels, en weg was hij of zij uit ons zicht. Maar ik was als een kind zo blij, eindelijk de Zeearend op de foto, en toch nog heel onverwachts. Een wat een prachtige machtige vogel. Het lukte ook nog om een kort filmpje te maken, maar het beeld is door de afstand onrustig.
Een hele bijzondere middag met 2 bijzondere ontmoetingen. op een heel bijzondere dag.
Zeearend – Haliaeetus albicilla



donderdag 1 mei 2014

De Achterhoeker

Al jaren woon ik niet meer in de Achterhoek, maar ik voel mij er nog wel steeds mee verbonden. Ik voel mij ook nog steeds een Achterhoeker, ik blijf eigenlijk het liefst een beetje op de achtergrond, laat mij maar schuiven. Op die manier loop ik niemand voor de voeten, en niemand loopt mij voor de voeten. Maar als het nodig is kan ik mijn woordje heel goed doen. Ik ben een natuur mens in hart en nieren. De dag dat ik niet zelfstandig meer naar buiten zou kunnen gaan is voor mij een doemscenario. Ik ben op zich, best wel meegaand, ik help anderen graag, en bied een luisterend oor. Ik probeer altijd het positieve in mensen te zien, soms tegen beter weten in. Maar als iemand misbruik van die eigenschap maakt, dan komt het niet snel meer goed met die persoon. Maar dan moet er al heel wat gebeurd zijn. Ik kan niet goed tegen onrecht, over wat anderen wordt aangedaan, dan ontwaakt in mij een leeuwin, waar andere dan over verbaasd zijn, maar ik zelf nog veel meer. Soms komt door iets de eigenwijze Achterhoeker in mij naar boven. Hoe meer de ander mij een bepaalde kant op wil krijgen, hoe meer ik mijn hakken in het zand zet. En van de week was ik sinds lange tijd weer eens die eigenwijze Achterhoeker, met de hele tijd het liedje krek alens van Bennie Jolink van Normaal in mijn achterhoofd. 


Maar ook bij een Achterhoeker gaat niet alles in de koude kleren zitten. En wat doe je dan als als ExAchterhoeker, om een beetje te ontspannen, je gaat naar de Achterhoek. Zullen we woensdag richting Winterswijk gaan, wat vind je ervan, vroeg manlief. Even wat anders aan ons hoofd, even de boel de boel laten. Het was al weer even geleden dat we daar waren geweest, het laatst met Hart van NL, in de Steengroeve in december van vorig jaar, Maar ja op de bewuste woensdag morgen, gisteren dus bleek zich opeens een rioolprobleem te manifesteren. We hadden een over gestroomde toiletruimte. Gelukkig konden we dat probleem zelf oplossen, en konden we een beetje later dan gepland, uiteindelijk toch richting Winterswijk En wat werd het een prachtige dag. Allereerst de rit door de Achterhoek natuurlijk met prachtige glooiende landschap, in die frisse groene lentekleuren. En ook het weer werkte mee, bijna de hele dag scheen de zon. Heel onverwachts werden we getuigen van een Reegeit die haar 2 jongen aan het zogen was. Echt een fantastisch moment. 


 In de grenstreek van Winterswijk ging er opeens een Draaihals ( spechtensoort) op een paal zitten. Ik zag dat in het voorbijrijden gebeuren, en het lukte manlief om de auto zo zachtjes achteruit te rijden, dat ik nog net de kans kreeg om een foto te maken. De zeldzame Draaihals kende ik alleen van een foto, ik had de vogel nog nooit in echt in het echt gezien, en ook niet durven hopen dat ik er ooit nog 1 in het echt zou kunnen zien.

Draaihals – Jynx torquilla   

En natuurlijk gingen we ook naar de Steengroeve. Anders dan voorgaande jaren broed de Oehoe nu niet in het zicht van de camera, maar wel op een andere plek in de groeve. Volgens Tjibbe de boswachter zijn er al 3 jongen uit het ei gekropen. we gingen er dan ook vanuit dat we geen Oehoe zouden zien, maar ik hoopte wel dat de Gekraagde Roodstaart zich zou laten zien. Na een poosje gewacht te hebben had ik dat geluk, en kreeg ik de kans om een mooie foto te maken. 

Gekraagde Roodstaart – Phoenicurus phoenicurus

Daarna ging het richting het Duitse dorpje Zwillbrock dat net over de grens bij Winterswijk ligt, voor een bezoek aan het Naturschutzgebiet Zwillbrocker Venn. Een mooi gebied, waar een enorme kolonie Kokmeeuwen hun broedplaats heeft, maar waar ook Flamingo’s leven. Er verblijven daar 3 soorten Flamingo’s ieder jaar van eind februari tot juli augustus. De Chileense Flamingo’s (Phoenicopterus chilensis), Grote Flamingo’s (Phoenicopterus roseus),Caribische Flamingo’s (Phoenicopterus ruber). 

 

Naturschutzgebiet Zwillbrocker Venn

Barokke St. Georgkerk Zwillbrock

Na nog een wandeling daar gemaakt te hebben, hadden we op een gegeven moment het gevoel dat we niets te laat weer terug waren bij de auto.


Het begon donker te worden,en weer terug in Winterswijk begon het te regenen. we besloten via Duitsland terug te gaan, omdat we nog even bij vrienden van ons in ’s Heerenberg zouden langs gaan. Onderweg daar naar toe konden we dan mooi, even de Flamingo’s bewonderen in Netterden, tenminsten als ze daar nog waren. Want heel bijzonder er waren die dag daar bij de zandafgraving in de buurt 3 Flamingo’s neergestreken, 2 Chileense Flamingo’s (Phoenicopterus chilensis), en 1 Grote Flamingo(Phoenicopterus roseus). En helemaal bijzonder, de 3 vogels waren eerder op de dag op de Empese en Tondense Heide in Brummen gezien. We hadden geluk de 3 waren er nog, en het weer was weer helemaal opgeklaard. 

Flamingo - Phoenicopterus roseus en Chileense Flamingo's - Phoenicopterus chilensis