donderdag 31 oktober 2013

De draad weer oppakken

De laatste weken alleen maar samen met man, zwagers en schoonzussen druk geweest met het huis leegruimen.

En dat gaat je niet in de koude kleren zitten.


Een huis vol met heel veel spullen, en met heel veel herinneringen.

Heel veel spullen hebben gelukkig een nieuw onderkomen gevonden.

De vele herinneringen, moeten nog allemaal een plekje krijgen.

Het huis zal niet lang leeg blijven staan, want de nieuwe huurders hebben zich al gemeld.

Maar eerst staat er nog een (uitgestelde) renovatie van de badkamer in de planning.

De afgelopen week hebben Geert en ik geprobeerd wat gas terug te nemen.

Bij Geert is dat niet zo goed gelukt.

Het is 1 van de drukste tijden van het jaar, wat de politiek betreft in de gemeente, dus Geert kon er niet aan ontkomen.

En als hij er dan ook weer 1 maal mee bezig is dan gaat hij er ook weer helemaal voor.

Voor mij was het echt even gas terug nemen .

De fut was er helemaal uit, moe moe en nog eens moe, en alles even pijnlijk.

Tot overmaat van ramp ging het lopen ook niet goed meer.

Letterlijk en figuurlijk struikelen over de eigen voeten.

Tot aan vanmorgen schreef ik alles toe aan de omstandigheden van de laatste maanden, totdat manlief opeens met de opmerking vanmorgen kwam; hoe lang is het geleden dat jij een spuit hebt gehad ?

Toen viel het kwartje opeens………. Vit.B12 tekort , struikelen .

Helemaal vergeten door de omstandigheden dat ik eind september die spuit al had moeten hebben.

Gelukkig ben ik in de omstandigheden dat Geert van huis uit een verpleegkundige is, en die dus een spuit kan zetten.

En dat doet hij trouw, al 13 jaar lang.

Nu maar hopen dat die vergeten spuit met vitB12 inderdaad de oorzaak van het slechte lopen is.

Geert staat vanmiddag en vanavond weer in de politieke arena.

De algemene beschouwingen van de gemeente Brummen zijn op dit moment druk gaande.

Spannend ?, of wordt het een zwarte Pieten discussie ?

In ieder geval hoop ik dat het dierenparkje in Brummen kan blijven voortbestaan, want als het aan het college van burgemeester en wethouders (VVD & IPV ) van de gemeente Brummen ligt, dan is er volgend jaar geen subsidie meer voor het parkje .

Dierenparkje ‘t Goor in Brummen

Voor kinderen is dit parkje zo belangrijk, ze mogen hier onder begeleiding helpen met de verzorging van de dieren, en het is zo belangrijk dat kinderen goed met dieren leren omgaan.

Gelukkig heeft de PvdA Brummen – Eerbeek een motie in gediend, om dit tegen te gaan……. Link PvdA Brummen – Eerbeek

En nu maar hopen dat de andere partijen zich daarbij aansluiten.

Vanavond maar weer eens het internet opgewandeld, dat is in ieder geval veiliger dan op dit moment buiten wandelen.

Hopelijk gaat het lopen over een paar dagen weer beter.

De draad weer oppakken, het valt nog niet mee.

Maar ons kennende gaat dat zeker weer lukken.

 

dinsdag 22 oktober 2013

Te huur

En zo gaan de dingen. Het zal best nog wel even wennen zijn als er andere mensen in het huis van mijn schoonouders komen te wonen. Grotere kaart weergeven

vrijdag 18 oktober 2013

Rouwen

We zitten in de zogenaamde rouwtijd, tenminste als dat nog bestaat.
Wat is rouw nu eigenlijk.
Als je iemand verliest die erg belangrijk voor je is, dan verandert voor je gevoel alles in je leven. De wereld ziet er opeens anders uit, niets lijkt meer hetzelfde.
Alles lijkt anders te worden.
Wat eerst belangrijk leek te zijn, lijkt ineens niet meer belangrijk.
Je lijkt op een totaal andere golflengte te zitten, dan de mensen om je heen, voor wie het leven onveranderd alledaags is.
Dit is op zich best schokkend,.
Terwijl de wereld voor je gevoel stil stond, blijkt toch alles om je heen door te zijn gegaan.
De psychiater Elisabeth Kübler-Ross heeft vijf fasen omschreven die de meeste mensen geheel of gedeeltelijk doorlopen, en soms in een andere volgorde.
Iedereen verwerkt rouw op zijn eigen manier.
De vijf fasen van rouwverwerking zijn.
* Ontkenning
* Protest of boosheid
* Onderhandelen of vechten
* Depressie
* Aanvaarding
Ik heb geen idee in welke fase we nu zitten, maar de buitenwereld gaat er na een paar weken al vanuit dat we in de fase van de aanvaarding zitten.
Het maakt al niet meer uit of je nog steeds geconfronteerd wordt met de dingen omtrend de dood van de laatste nog levende ouder.
Het maakt niet uit, dat je binnen 24 uur de kamer van het Hospice hebt moeten leegruimen na het overlijden.
Het maakt al niet meer uit dat een woning, in het geval van mijn schoonmoeder een huurwoning binnen 2 maanden na het overlijden, leeg, schoon, spijker en gaten vrij opgeleverd moet worden.
Het maakt niet uit dat we tijdens het opruimen van de spullen van mijn schoonouders allerlei dingen tegenkomen, die de waterlanders weer doen stromen, of je een brok in de keel bezorgen.
Het maakt niet uit, dat je alle administratieve dingen zoals bankzaken, verzekeringen abonnementen moet afhandelen en stopzetten.
Het maakt niet uit dat we nog moeten beslissen over de asverstrooing.
Oo wat erg, dat je (schoon) moeder is overleden, maar hoe oud was ze dan, als ik vragen mag ?
Ooo boven de 80 wat wil je dan ook, dat is toch een mooie leeftijd !
Dit is maar al te vaak wat wij te horen krijgen.
Het lijkt er op dat mensen op die manier het verdriet over het overlijden proberen af te zwakken.
Zo is het ook gegaan met mijn vader en schoonvader.
Begrijp mij niet verkeerd !
We hebben over alles tot nu toe een goed gevoel overgehouden. De mensen van de Hospice De Spreng in Beekbergen, de begeleiding van de uitvaartverzorgster (Lian Brandsma), de prachtige bloemen voor op de kist (Ineke Rijksen), de spreekster Humanistischverbond.tijdens de crematieplechtigheid, de plechtigheid op zich, en natuurlijk al die mensen, die de moeite namen om te komen,om afscheid te nemen van mijn schoonmoeder, of die een kaartje hebben gestuurd.

Het gaat allemaal precies zoals mijn schoonmoeder het denk ik graag gewild zou hebben.
Maar waarom wordt er een aantal dagen  na het overlijden van hun oma, alweer van mijn kinderen verwacht, dat ze de opdrachten van hun opleiding op tijd inleveren.
Waarom wordt er van je verwacht dat je 2 weken na de crematie van je moeder, je de draad weer helemaal kunt oppakken, alsof er niets gebeurd is.
Vroeger liep iedereen 6 weken lang in zwarte kleding , en daarna was er een jaar lang lichte rouw, en in dat jaar stond het sociale leven.op een laag pitje.
Zoals het vroeger was lijkt mij ook niet alles, maar zoals het nu gaat……………
Mogen wij en anderen, alsjeblieft nog een beetje de ruimte en de tijd krijgen om  te treuren over ons verlies?
Leven en dood zijn met elkaar verbonden, ik weet het maar al te goed, de natuur is daar een goed voorbeeld van.
Ik huil al lang niet meer bij het vinden van een dood dier, zoals ik vroeger als kind wel deed maar dat betekend niet dat de dood van een dier mij onverschillig laat.



Ondertussen hebben wij ook al (te) vaak afscheid moeten nemen van mensen die ons zeer na stonden, zowel jong als oud.
Geloof mij leeftijd zegt helemaal niets.

zondag 13 oktober 2013

zondag 6 oktober 2013

De Spreng, Centrum voor palliatieve zorg Zorggroep Apeldoorn

Ik heb zojuist een waardering geplaatst op www.zorgkaartnederland.nl.
De Spreng heeft een dikke 9 van mij gekregen, en ik denk dat ik ook namens de rest van de  familie spreek.
Hier wordt de zorg nog gegeven zoals bedoeld.
Het is er heel laagdrempelig.
Er wordt naar je geluisterd, Niets moet, alles kan in principe.
Alles gaat in overleg. Als gast ben je er in goede handen, maar ook als familie. Ook de nazorg is prima.
Personeel en vrijwilligers werken hard maken lange dagen (gebroken diensten) maar laten dit nooit merken. Blijven vriendelijk en maken alle tijd voor je vrij.
Er heerst een huiselijke sfeer.
Bijna een maand is mijn schoonmoeder er gast geweest.
Het was een weloverwogen keuze van haar, om daar haar laatste..levensdagen door te brengen.
Mede door de mensen van de Hospice kunnen wij ondanks de droevige gebeurtenis terug kijken op een goede tijd.
Hospice De Spreng Beekbergen