Schildklier op hol

Afgelopen dinsdag moest ik naar de huisarts . Ruim op tijd zat ik in de wachtkamer, gelukkig kon manlief mij brengen, en was ik goed uitgerust toen ik aan de beurt was. Gelukkig was de bloeddruk weer keurig, maar de hartslag was even een ander verhaal . Ik vertelde haar van al die vage klachten , en eigenlijk wilde ze de medicatie weer aanpassen. Maar de snelle en slopende hartslag, deed haar toch anders doen besluiten.
Er werd wederom een ECG gemaakt, omdat het ECG wat in het ziekenhuis was gemaakt niet was aangeleverd , en ik moest die middag weer bloed laten prikken in het ziekenhuis, waaronder ook de kalium. Voor zover ik weet was het ECG goed.
Ondertussen kon ik thuis de trap nog nauwelijks op lopen,en dat werd heel vervelend, toen ik onze kleindochter naar bed wilde brengen. Gisteren moest manlief voor controle van de dikke darm kanker naar het ziekenhuis . Van te voren had ik snel nog even naar de huisartsenpraktijk gebeld , maar de assistente kon nog niets vertellen, omdat de uitslag nog niet besproken was met de huisarts..
Gelukkig bleek met manlief alles goed te zijn . Ter afsluiting moet er alleen nog een keer een maag/darm scopie worden gemaakt , iets waar manlief bepaald niet op zit te wachten. Aan de andere kant wordt hij dan misschien ontslagen door de MDL artsen, zodat de Uroloog dan misschien alleen nog overblijft.
Thuisgekomen was het antwoord app ingesproken. door de huisartsassistente . De kalium was weer iets gezakt, maar dat was niet de oorzaak van mijn klachten, maar de oorzaak bleek een te snel werkende Schildklier te zijn, en of ik even terug wilde bellen om kort te sluiten ,welk ziekenhuis mijn voorkeur had, want de huisarts wilde een internist/endocrinoloog laten meekijken. Ik wist even niet wat mij overkwam, geen moment had ik aan een snelwerkende Schildklier gedacht. Zoveel wist ik er eerlijk gezegd ook niet meer van af.
Gelukkig is er dan zoiets als internet , en viel alles op z’n plaats. Al die rare klachten , zoals het afvallen, die snelle hartslag, het niet tegen warmte kunnen, het trillen van de handen, het wankel op de benen staan , die abnormale moeheid, het slechte slapen, de brijige stoelgang, en waarschijnlijk ook mijn haaruitval.  Ondertussen hoorde ik van onze oudste dochter (dochtersass.) dat er bijna 2 maanden wachttijd was. Ik was eerlijk gezegd blij dat er nu een naam op geplakt kon worden , maar aan de andere kant, zonk de moed mij in de schoenen. Nog 2 maanden !
Gelukkig kreeg ik zojuist een telefoontje van de huisarts . In opdracht van de specialist, start zij alvast met de behandeling, ik krijg Strumazol om de schildklier af te remmen, en Propranolol om de hartslag weer normaal te krijgen ,en het trillen van de handen tegen te gaan.
De medicijnen om de schildklier kunnen bijwerkingen geven, en dan moet ik aan de bel trekken .
Wat een bizarre ontwikkeling , ik moet alleen vanmiddag nog een keer het bloed laten prikken op antistoffen.
De website die ik heb gevonden geeft gelukkig wel veel informatie, en wordt ook door artsen aangeraden.
https://www.schildklier.nl/

Oranje Passiebloemvlnder.

De Ransuilen

Vandaag zijn we er eindelijk weer eens op uit geweest.
We gingen richting Nieuwegein, want bij een plaats daar in de buurt , bevond zich een slaapplek van Ransuilen. We hadden daar aangekomen de Ransuilen al snel gevonden . Verdeeld over 4 bomen in een woonwijk, vonden we in totaal 19 dieren .
Maar het lukte mij nauwelijks om een goede foto te maken . Ik dacht eerst dat het aan de camera lag, om dat ik onlangs daar mee was gevallen, maar het bleken mijn handen te zijn , die enorm aan het trillen waren, ook merkte ik dat ik heel wankel op de benen stond . Uiteindelijk waren manlief, en een auto mijn statief.

Ransuil - Asio otus

Echt genieten, wat een prachtige dieren zijn het toch. Gelukkig heb ik toch nog mooie foto’s kunnen maken, en een korte video, maar daarna gingen we rechtstreeks weer naar huis. Ik was voor mijn gevoel Total loss .
Ik vraag mij ondertussen af, of er iets met het hart is , omdat de kalium ook weer iets aan het zakken was . Ik moest voor de zekerheid het bloed over een maand weer op kalium laten prikken, maar daar voel ik mij niet goed bij.  Ik ben nu toch blij dat ik voor a.s. dinsdag een afspraak met de huisarts heb gemaakt . Gelukkig is het vocht in de benen redelijk weg getrokken , en tot mijn grote verbazing ben ik in de gauwigheid 7 kilo afgevallen.
Ik weet niet wat er aan de hand is, maar helemaal goed is het niet.

Lappenmand

Met de jaarlijkse bloed en bloeddruk controle viel ik door de mand, bloeddruk veel te hoog . Geen idee waardoor, misschien de spanning over de gezondheid van manlief, of over de achteruitgang en het verlies van Ulli. Omdat ik eerder in het jaar nog een flink kaliumtekort had gehad en daarom al een tijd kalium aan het slikken was, werd er voorgesteld om de kalium te verdubbelen , zoveel slikte ik per slot van rekening niet.
Over een maand moest ik een week lang de bloeddruk bijhouden en de kalium weer laten bepalen .
Aanvankelijk leek het erop dat het beter ging , maar dit was maar van korte duur. Ik begon vocht vast te houden, dus ik trok weer aan de bel . De kalium werd weer gehalveerd , en ik kreeg een plastablet om de pompkracht van het hart te verbeteren .
Maar de dag erop viel het mij op dat ik nauwelijks nog vooruit kon komen . Ik was letterlijk en figuurlijk uitgeput . De volgende dag vond de huisarts het verstandiger om mij door te sturen naar het ziekenhuis, op verdenking van een ontstoken Blindedarm. Ik had ondertussen enorme pijn onderin de buik , en alles wat ik die morgen had gegeten was er weer uitgekomen . Tijdens onderzoek was er ook loslaatpijn. Mijn hart sloeg voor mijn gevoel op hol, en ondanks dat ik (toen) geen koorts had , voelde ik volgens de huisarts warm aan, en bleek ik idd een hele snelle hartslag te hebben .
En zo kon het gebeuren dat ik op woensdag werd opgenomen in het ziekenhuis , na het maken van een Echo en een C.T.scan niet met een ontstoken Blindedarm , maar met de diagnose  Diverticulitis, en met een een flink kalium te kort . Er werd een E.C.G. (hartfilmpje) gemaakt, en daar was op te zien, dat er idd een kalium tekort bestond.  Op vrijdag was de kalium weer op pijl gebracht d.m.v. infusen, en op zaterdag 16 november ging het licht op groen op het moment dat de ontstekingswaarden in het bloed weer normaal waren  .
Ik was zo blij dat ik na een onrustige nacht (door een verwarde overbuurman) toch naar huis mocht (bang dat de bloeddruk te hoog was). Gelukkig werd ik halverwege de nacht met bed en al op een lege 4 persoonskamer gelegd, zodat ik nog een paar uur kon slapen.
Met een hartslag van heb ik jou daar, een irritant kuchje (longen waren schoon), en met opgezwollen benen verpakt in Tubigrip , en met de opdracht om veel bananen te eten (kaliumbommen), mocht ik naar huis. Eerlijk gezegd ik ben ik schoon aan de latten.
Vandaag maar eens de huisarts bellen wanneer ik weer de kalium moet laten prikken.

Natriumchloride 0,9%,+ Kalium.