Moeilijk momentje

Heel lang heb ik een paar koppeltjes Kingduiven en 1 koppeltje lachduifjes gehad, en ook opvangduiven. Vorig jaar is mijn laatste oude Kingduif dood gegaan, en mijn laatste lachduif van 21 jaar. Maar we hebben ( inmiddels al weer 6 jaar) nog steeds 1 behoorlijk oude witte postduif (doffer) met 1 poot die niet kan vliegen, en op de bodem van de volière leeft. Deze duif komt nog uit de voormalige vogelopvang in Brummen. De laatste Kingduif die dood ging was de duivin van deze
 overgebleven doffer. die we de naam Stompy hebben gegeven,

Stompy 06-08-2009

Omdat ik uit ervaring weet dat duiven elkaar behoorlijk kunnen toetakelen zeker als 1 van de 2 niet in staat is om te vliegen, besloot ik om geen duif er meer bij te nemen, en Stompy zolang als nodig is te verzorgen. De andere reden is dat er dagen zijn dat ik soms heel veel pijn in mijn gewrichten heb, met name in de winter, en dan is het moeilijk om de volière schoon te houden. Tot nu toe had ik geluk en werd ik niet geconfonteerd met een gewonde of verzwakte (post)duif. Maar afgelopen maandag was het zover, ik zag een duif zitten op een plein, die een slechte indruk maakte. De duif liet zich zo pakken, en gelijk viel het mij op dat de duif behoorlijk mager was omdat het bostbeen behoorlijk uitstak., en dat hij of zij ongeringd was. Gelukkig begon de duif bij thuiskomst gelijk te eten, en een paar uur later was de waterige mest al veranderd in wat steviger mest. Deze duif was alleen maar uitgehongerd, die zou het gaan halen daarvan was ik overtuigd.. De volgende dag de instanties ingelicht die zorgen voor de registratie van gevonden en vermiste dieren.Amivedie een instantie die al heel lang bestaat, en de Hereniging, die vooral op de socialmedia actief is. Helaas niemand die een duif, als vermist had opgegeven, Gelukkig knapte de duif zienderogen op, maar helaas nog steeds geen melding van een eigenaar. Onze oude duif Stompy liet duidelijk merken dat hij bang was, want hij kwam zijn binnenhok niet meer uit.

Stompy 31-07-2015

 Daarom, en ook om de reden dat ik eigenlijk vorig jaar al besloten had om niet meer aan nieuwe duiven te beginnen, heb ik naar lang wikken en wegen toch besloten om de duif te laten ophalen door de dierenambulance. De duif zit nu in het dierenasiel Kuipershoek Apeldoorn/Klarenbeek. Het was even een heel moeilijk moment, maar als je besluit een dier te houden, dan moet je er ook goed voor kunnen en blijven zorgen, en helaas weet ik dat ik daar niet meer voor garant kan staan.. Stompy zit er gelukkig niet mee, want nadat de duif opgehaald was hobbelde hij weer door de volière heen. Ik hoop dat er zich nog een eigenaar gaat melden., of anders een nieuwe eigenaar, want het is echt een mooie duif Blog Het einde van het kingstijdperk

Sierduif 27 -07-2015

Sierduif 27 -07-2015

Nieuwegein das pas fijn

Afgelopen dinsdag (28 juli ) moest manlief naar de cardioloog voor een APK keuring zoals hij dat zo mooi kan zeggen.
We gingen dan ook richting het ziekenhuis, gelukkig niet echt zenuwachtig, maar een beetje spannend was het wel.
Dat krijg je als je ooit problemen met je hart hebt gehad, je blijft onder controle staan bij de cardioloog.
En nu was het extra spannend , omdat we wisten dat het hart het moeilijk had gehad, door de ernstige bloedarmoede ontstaan door de dikke darm tumor.
Dus aangekomen in het ziekenhuis begon manlief vol frisse moed (maar niet heus) aan zijn Tour de Gelre, zoals onze oudste dochter de fietstest met ECG noemde.
Een aantal jaren geleden werd hij tijdens de fietstest gelijk gearresteerd, zoals de cardioloog dat zo mooi verwoorde, want het was misse boel, en manlief werd gelijk opgenomen.
Hoe het kan weet ik niet, maar het blijft ergens in je achterhoofd rondspoken.
Maar gelukkig gingen  er geen toeters en bellen, manlief had zonder problemen er flink op los getrapt.
Daarna was het een tijdje wachten geblazen, en toen konden we naar binnen toe, en werden we begroet door een cardiologe die gelijk met de deur in huis viel……..alles ziet er prima uit, en ik ben dik tevreden, en ik zie u over een jaar terug bij mij op het spreekuur. Zo verliep het ongeveer als ik het gesprek heel kort samenvat.
Het zuurstof tekort in februari was echt door de ernstige bloedarmoede (die werd veroorzaakt door de tumor) ontstaan, en dat werd nu voor het eerst bevestigd, en dat betekend dat er dus niet opnieuw gedotterd moet worden.
We hadden al die tijd zelf al het gevoel dat de tumor de grote boosdoender was, maar aan de andere kant hoorden we ook steeds de woorden van de verpleging in Nieuwegein nog nagalmen in onze oren….”de meeste patiënten zien we weer terug na het dotteren meestal al na een jaar ”. Mooi niet dus, manlief gooit al een aantal jaren de statistieken in de war, in ieder geval tot nu toe.
We besloten na het gesprek even bij te komen in het ziekenhuis restaurant, met een kopje koffie, want dat hadden we op dat moment hard nodig..Bijna gelijktijdig spraken we de zelfde zin uit ”zo.. we kunnen met een gerust hart weer verder”.
We hebben nu bijna 7 jaren met heel veel narigheid achter de rug, en waarvan het laatste anderhalf jaar misschien nog wel de meeste littekens heeft achter gelaten, volgens een gezegde moeten er nu 7 goede jaren aanbreken, Er zijn geen spiegels gesneuveld, want dat schijnt ook ongeluk te brengen, maar goed een zwarte kat kan ook weer ongeluk brengen, en laat die nu net vanmogen de tuin uitlopen.
Gelukkig zijn wij beiden niet zo bijgelovig, vanaf nu gaat het alleen maar beter worden, en voorlopig is Nieuwegein niet in beeld, sterker nog als het komende jaar goed veloopt, gaat er volgend jaar gestart worden met de afbouw van de medicatie.
Nieuwegein das pas fijn, maar niet heus, waren woorden die ik toen te pas en te onpas gebruikte. We zijn er nog 1x geweest omdat manlief aan een onderzoek meedeed. Het was een onderzoek waarbij 1 groep een behoorlijk duur medicijn 3 maanden langer moest slikken, en een andere groep kreeg die 3 maanden een placebo (nepmedicijn). Beide groepen wisten niet of ze het echte of het nepmedicijn slikten..Helaas hebben we nooit vernomen hoe het onderzoek uiteindelijk is verlopen, en of manlief nu het echte of het nepmedicijn heeft geslikt. Gelukkig is er nu al meer contact geweest met de onderzoekers van het dikkedarmkanker onderzoek,  waar manlief nu aan meedoet.
Nieuwegein je kunt er maar beter niet zijn, en mochten we er ooit nog in de buurt komen, dan slaan we de richting van het doorgaand verkeer in, zeker weten. Zie ook onderstaand Blog: 22-12-2011

 https://anneliesnatuurlijk.nl/nieuwegein-is-niet-fijn/

Richting Nieuwegein

.

St Antonius Ziekenhuis Nieuwegein

Duif gevonden

Update 30-07-2015 Met de duif gaat het gelukkig goed, ziet er al veel beter uit. Sinds vanmiddag verblijft de duif in het dierenasiel Kuipershoek in Apeldoorn Helaas heeft de eigenaar zich nog steeds niet gemeld.

Sierduif 30-07-2015

 28-07-2015 Gisteren bij de Mediamarkt in Deventer liep een sterk vermagerde/verzwakte post/sierduif. Vloog niet weg, de duif kon zo gepakt worden. De duif is niet geringd. Overwegend wit met wat grijze vlekken. De duif zit nu bij ons thuis in Eerbeek . Reageeren kan  via het contaktformulier op https://anneliesnatuurlijk.nl/contact/

Altijd al in Eerbeek willen wonen......

 TE KOOP

 http://www.funda.nl/koop/eerbeek/huis-49445569-boerhaavelaan-19/

https://www.oozo.nl/woningen/brummen/eerbeek/eerbeekse-enk/woning/593385/woning-boerhaavelaan-19-eerbeek

Het Deelerwoud

Als een kind in de snoepwinkel, zo voelde ik mij vorige week. Eindelijk kwam het er weer van, een wandeling op de heide bij het Deelerwoud. 11 mei waren we er voor het laatst geweest,en die dag zal ik niet snel vergeten, omdat we toen oog in oog stonden met een prachtige Vos. Zoiets maak je volgens mij maar 1 keer mee in je leven. Ulli onze hond was helemaal door het dolle heen en liet dan ook al snel aan de bosbewoners weten dat hij langs bepaalde struiken had gelopen. Hoe hij het altijd voor elkaar krijgt weet ik niet, maar binnen notime ontlast hij zich voor een week zodra we op het Deelerwoud zijn . Het was heerlijk wandelweer, niet te warm, en niet te koud. Overal langs de kant van het pad waar we op liepen stond Sint Jacobskruiskruid en Vngerhoedskruid in de bloei, vooral het Sint Jacobskruiskruid bevatte heel wat bezoekers,vooral de rupsen van de (hoe kan het ook anders), Sint Jacobsvlinder waren in grote getalen aanwezig. Heel veel vlinders van het Heideblauwtje, en het Groot dikkopje en een aantal Groentjes verdrongen elkaar op de bloemen, maar er waren.nog veel meer vlindersoorten, en andere insecten. Ieder moment stond ik wel weer even stil, om te kijken, en/of om een foto te maken.

Schotse – Hooglander Bos taurus ss

Een eindje verderop leek een Schotse Hooglander stier  zich te verstoppen achter een boom.en nog weer een eindje verder zat in een rij bomen een familie Roodborsttapuit, en een jonge Graspieper, en boven ons vloog een Gierzwaluw in zijn of haar eentje. We kwamen geen mens tegen, maar wel voor het eerst daar een Haas, die toch het zekere voor het onzekere nam, en er als een Haas vandoor ging. Na nog een eind verder te hebben gelopen zag ik ineens een wel heel licht gekleurde Hommel, nog nooit eerder een Hommel gezien die zo licht van kleur was als deze. 

Akkerhommel - Bombus pascuorum

Vanuit onze ooghoeken meende manlief en ik beiden wat te zien bewegen tussen bomen en struiken door, dus liepen we bijna op onze tenen het pad verder.af . Opeens kwam er een groot Edelhert te voorschijn, die ons niet in de gaten had. Ze liep op ongeveer 10 meter langs ons heen, en ging op haar gemak in het lange gras liggen te herkauwen. Op het zelfde moment kwam er nog een Edelhert te voorschijn, in dit geval leek het een jong dier te zijn, misschien een jong van vorig jaar. Ook dit prachtige dier had ons in eerste instantie helemaal niet in de gaten . Zo kon ik op mijn gemak een foto en een filmpje maken. Maar ineens zag het jonge dier ons toch staan,, ze vertrouwde de boel niet, en keek mij recht in de ogen aan, en maakte wat blaf geluidjes,(Filmpje) en ik verwachte eigenlijk dat ze ervandoor zou gaan, maar dat gebeurde niet, want ze ging weer rustig verder met waar ze mee bezig was, namelijk met eten. 

Edelhert - Cervus elaphus

Toch sprong opeens het oudere hert op, waarbij we zagen dat ze blind leek te zijn aan 1 oog, maar misschien was het de lichtval. Er kwamen nog 3 Edelherten te voorschijn, en de hele groep ging er vervolgens vandoor. Ze gaven ons nog lang het nakijken. Wat een belevenis, zo lang en zo dichtbij, met hond en al, dat we deze prachtige dieren hebben kunnen bewonderen. De groep verdween op een gegeven moment uit ons zicht in het Rustgebied. We vervolgden onze wandeling en gingen richting Snake Alley, door ons zo genoemd omdat we daar een aantal jaren terug, een Adder zonnebadend aantroffen (Filmpje). De naam hebben we ter plekke toen verzonnen, maar vandaag kwam ik erachter dat de weg echt bestaat.Snake Alley is een straat in Burlington, in de Amerikaanse staat Iowa, en het is de meest kronkeligste weg, van de wereld (Filmpje). We zagen geen Adder, maar even later stak wel een grote roedel edelherten over, bestaande uit allemaal Hinden (vrouwtjes) en onvolwassen dieren.(Filmpje)We telden zeker 35 dieren, maar door het hoge Pijpestrootjesgras, hadden we niet echt goed zicht op de dieren, maar wat een prachtig moment. Maar de morgen had nog meer voor ons in petto, want op weg richting (onze) uitgang van het Deelerwoud, zagen we een tweetal Zwarte spechten en een paar Damherten, met een wel heel erg klein jong, die als een Gazelle aan het springen was.(4 poten van de grond). Deze momenten kun je volgens mij alleen maar in het Deelerwoud meemaken.van Natuurmonumenten. Natuurmonumenten heeft in 2001 besloten om te stoppen met de jacht op Edel en Damherten in het Deelerwoud.. De dieren lijken wat minder schuw, en laten zich daar overdag toch meer zien.. Ook de jacht op de Wilde zwijnen is daar vorig jaar gestopt.(als ik het goed heb). Wilde zwijnen hebben we nog maar 1 x daar gezien, en dat ging om 2 jonge dieren, nog helemaal in hun streepjes pyjama, en waarvan de moeder in geen velden of wegen te bekennen was.(Filmpje).Hopelijk gaan we Wilde zwijnen ook wat vaker zien, want dat ze zijn er zijn, in het gebied, dat is een ding wat wel zeker.is (sporen). Thuis gekomen was het opnieuw genieten met het bekijken van de foto’;s, want 1 foto van het jonge Edelhert vond ik zelf toch wel heel mooi gelukt, en voorlopig blijft deze foto de header van deze website.

Meer foto's van deze dag zijn via de link op mijn andere website te vinden   https://anneliesnatuurlijk.nl/het-deelerwoud-2/

Wesp? of toch niet.

Ik ben een slechte blogger, dat blijkt maar weer eens, het is alweer een maand geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Soms hebben andere zaken nu eenmaal voorrang. Ik had een enorme achterstand voor wat betreft het invoeren van natuurwaarnemingen bij Waarneming.nl Nu de website een beetje op order is (op de fotoalbums van de verschillende soorten na) ben ik nu begonnen om mijn achterstand bij Waarneming.nl in te halen. Geluk bij een ongeluk, was er door het slechte weer niet zoveel om te fotograferen voor wat betreft de insecten, want die leveren voor mij in de zomertijd altijd de meeste waarnemingen op. Ik had dus alle tijd om de waarnemingen uit te zoeken en in te voeren. Die zoektocht om te achterhalen welk insect je op de foto hebt gezet, is soms best wel lastig, maar wel geweldig leuk om te doen. Als kind was ik daar altijd al mee bezig, je kon mij dan ook geen mooier verjaardags cadeau geven dan een boek liefst met afbeeldingen over vogels zoogdieren of insecten. Ook werden alle artikelen hierover uit tijdschriften gescheurd. Tegenwoordig is het internet natuurlijk ideaal, maar al met al gaat er toch wel veel tijd inzitten om een insect goed te determineren, zoals dat zo mooi heet.. Maar nu het warme weer daar is, komen ook de insecten weer te voorschijn, met als gevolg dat de oude waarnemingen weer blijven liggen. In een paar dagen tijd zijn er weer heel veel waarnemingen bijgekomen, en ook voor mij nieuwe soorten. Heel opvallend veel insecten die met hun tekening en kleuren een wesp proberen te imiteren. Het begon de afgelopen week met een zweefvlieg die een hele goeie imitatie weergeeft van een wesp en met een hele toepasselijke naam Grote Fopwesp.

Grote fopwesp – Chrysotoxum cautum

Eergisteren lande er voor mij neus een langpootmug die ook ontzettend zijn, in dit geval haar best deed op een wesp te lijken de Nephrotoma crocata

Nephrotoma crocata

Gistermiddag tijdens een hele korte uitlaatroute met onze hond (te warm) werd ik verrast met een prachtige Boktor op een lantaarnpaal. In eerste instantie denk je vanuit de verte gezien dat er een wesp zit, maar al snel heb je in de gaten dat het heel wat anders is, in dit geval dus een Wespen Boktor met de toepasselijke naam Kleine Wespenbok, tenminste dat dacht ik.

Omdat het warm was besloot ik om langs struiken te lopen, onder bomen door, zodat onze hond een beetje in de schaduw liep. Opeens ging er voor mij in de struiken weer een wespachtig insect zitten, maar ook dit bleek geen wesp te zijn, maar een prachtige dagvliegende nachtvlinder, een vlinder uit de Wespvlinderfamilie in dit geval een Bessenglasvlinder. Echt een prachtige vindersoort, en mijn eerste foto van een soort uit deze vlinderfamilie.

Bessenglasvlinder – Synanthedon tipuliformis

Gisteravond alle waarnemingen van gisteren ingevoerd, en tot mijn verbazing kwamen er aan het eind van de avond commentaren binnen, op de foto van de boktor. Het bleek helemaal niet om een Kleine Wespenbok te gaan, maar om de zeldzame Dwarsvlek-wespenboktor - Xylotrechus arvicola Tot nu toe sinds 2000 zijn er 20 zekere waarnemingen bekend, waarvan de meesten in Limburg, en NoordBrabant, en 1 in Nijmegen, en nu komt daar 1 bij die in een woonwijk op een lantaarnpaal in Eerbeek zat, en ook nog eens bij mij in de buurt Had ik het kunnen weten ????? Als ik goed had gekeken, dan had ik het kunnen weten. Het is een beetje..... zoek de verschillen

Kleine wespenboktor – Clytus arietis

Dwarsvlek wespenboktor – Xylotrechus-arvicola