De uil zat in de………

Een Oehoe, de grootste uilensoort in Nederland bevind zich al een tijdje in de buurt van Zwolle. Maar tot aan vandaag liet ik dat mooi aan mij voorbij gaan . Te veel mensen daar, te druk wat mij betreft.
Maar vandaag toch maar de stoute schoenen aangetrokken, voorzien van een paraplu, en regenjas ging het met de auto richting Zwolle.

Het weer was er niet naar voor mooie plaatjes, het was bewolkt en regenachtig, dus ik gokte erop dat er niet veel mensen daar aanwezig zouden zijn.

Er stonden een aantal Mammoetbomen (Sequoiadendron giganteum) bij elkaar midden in het park/bos, wat een geweldige bomen zijn dat toch, van wel 37 meter hoog, en een omtrek van ruim 5 meter . Ik had nog nooit op 1 plaats er zoveel bij elkaar gezien.

Gelukkig zat de Oehoe daar niet in .

Naar even gezocht te hebben vond ik de Oehoe wel, of beter gezegd er stonden een paar mensen in de buurt van een hoge boom naar boven te kijken. Heel hoog in die boom (gelukkig geen Mammoetboom) wat verscholen achter takken ontdekte ik de Oehoe ook .

Het was gelukkig op dat moment droog, maar de Oehoe vond het nodig om de tijd zo veel mogelijk slapend door te brengen. Zo nu en dan ging er 1 oog open, maar dat was het dan ook .

In de buurt van de boom was wel van alles te zien en te horen, vooral Staartmeesjes lieten zich regelmatig even horen. Een klein formaat Bruine kikker begaf zich op de stam van een boom, omringd door heel veel Wilde narcissen, en Bosanemonen.

Het begon na een tijdje weer zachtjes te regenen, en daardoor leek er in de boom wat leven in de brouwerij te komen, want de Oehoe begon het verenpak uit te schudden en te poetsen .

Een onvoorzichtige Eekhoorn die in de buurt van de de Oehoe kwam, trok even zijn/ haar aandacht, maar die had geluk dat de Oehoe op dat moment het te druk had met zijn verenpak in orde te brengen.

Daarna was het weer rust in de boom , en ik besloot (inmiddels had ik het behoorlijk koud gekregen) weer richting de parkeerplaats te gaan. Zo werd een regenachtige dag toch nog een onvergetelijke dag .

Oehoe – Bubo bubo

Bosanemoon – Anemone nemorosa

Bruine Kikker – Rana temporaria

Mammoetboom – Sequoiadendron giganteum

Mammoetboom – Sequoiadendron giganteum

Staartmees – Aegithalos caudatus

Wilde narcis – Narcissus pseudonarcissus

 

 

Kersten’s Molentje

Vanmorgen  ging het richting het bos in Eerbeek. We wilden langs De Gravinnebeek wandelen met als doel Kersten’s Molentje. Manlief was dat al tijden van plan, maar het kwam er maar steeds niet van . Of zijn gezondheid stond in de weg, of het weer liet het weer eens afweten.

De Gravinnebeek zoals de beek in het bos officieel heet, heeft een watervalletje waar vroeger een (papier)molen moet hebben gestaan, in Eerbeek en omgeving bekend als het Kersten’s Molentje (Kersten was de laatste molenaar).

In de laatste 7 jaar is er hard gewerkt aan het opknappen van de beek en de waterval, ook is er een nieuwe brug geplaatst, met als doel de zaak weer aan het stromen te krijgen. Inmiddels zijn die werkzaamheden al weer een tijdje achter de rug, en volgens de verhalen stroomt de beek als nooit tevoren, mede ook dankzij de vele regen die er de laatste maanden gevallen is .  Eerlijk gezegd had ik de beek nog nooit zien stromen, zolang ik het mij kan herinneren . Zelfs manlief kon het zich niet herinneren dat het water over het watervalletje stroomde, als oud Eerbekenaar.

Bij het bos aangekomen ontdekte ik een grote groep Kepen een vogel die je meestal in Nederland alleen in de winter ziet.
In de winter verblijven grote aantallen Scandinavische Kepen in Nederland, meestal trekken ze gezamenlijk op met Vinken .

Maar in deze groep bevonden zich maar enkele Vinken, tussen wel 60 Kepen . Ze hadden geen oog voor ons, want ze waren alleen maar druk bezig met afgevallen beukennootjes aan het eten. Dat was iig een leuk begin van de dag.

Toen we richting het watervalletje liepen was het wel uitkijken geblazen, want door de modder glibberden we alle kanten op. Maar dat glibbertochtje mocht de pret niet drukken . Eindelijk hebben ook wij het water over het watervalletje bij Kersten’s Molentje zien stromen.

Keep – Fringilla montifringilla

Kersten Molentje Eerbeek

Manlief bij Kersten Molentje

 

 

 

 

Op de eerste rang !

Wel raar , we hebben toch een beetje vleugeltjes gekregen na het gesprek met de oncoloog gisteren, we kunnen hoe dan ook weer even verder.

Heb je zin om een ritje te maken , was mijn vraag aan manlief, oh jawel hoor was zijn antwoord, wil je soms richting de Oehoe in Zwolle.

Maar nee, de Oehoe van Zwolle had ik niet in mijn hoofd zitten. De Oehoe was op 21 februari daar voor het eerst gezien, en gisteren waren er al veel mensen daar gaan kijken. Ik had echt geen zin om met heel veel fotografen daar rond te lopen , eerlijk gezegd had ik de puf er ook niet voor, bovendien kon ik mij niet voorstellen dat de Oehoe daar na een dag nog steeds zou zitten.

Nee niet naar de Oehoe, ik had in mijn kop zitten om een ritje Dalfsen te maken, daar bevond zich al een aantal weken een Hop.

De Hop (Upupa epops) is een prachtige vogel met roodbruin verenkleed, en een lange dunne snavel. De vleugels en de staart zijn zwart en wit getekend , maar het meest opvallende is de bruinrode kuif die aan het uiteinde ook wit met zwart is, en die de vogel kan worden opzetten  De Hop is een insecteneter die vooral rupsen en de larven van kevers en langpootmuggen eet. Vroeger kwam de Hop gewoon voor in Nederland, maar tegenwoordig zie je ze in Nederland alleen nog maar als zeldzame doortrekker (het gerucht gaat dat er vorige jaar wel een broedgeval was in Nederland).

Zo gezegd zo gedaan, snel een paar krentenbollen en wat te drinken voor onderweg bijeen gegraaid , en weg waren we .

Een stukje snelweg, en verder lekker binnendoor, genietend van het landschap . Aangekomen op de plaats, stonden er tot onze grote verbazing toch al een een handje vol fotografen, ondanks dat er nog geen melding was geweest op Waarneming.nl. Het was er tamelijk onrustig omdat er langs de weg graaf en snoeiwerkzaamheden bezig waren . Vanuit de auto, voorzien van een broodje hadden we goed zicht op de omgeving . Naast ons was een groepje Putters aan het badderen in een plas water, en een Roodborstje bevond zich wat verderop. Geen idee of het handje vol fotografen (iets verderop van ons) de Hop al in beeld hadden gehad, maar 1 voor 1 vertrokken ze op een gegeven moment , en zo kon het gebeuren dat we daar na verloop van tijd alleen stonden.

Opeens zag ik een vogel vanuit een fruitboom naast een woning naar beneden vliegen. Manlief besloot de auto te keren, en heel voorzichtig in zijn achteruit parkeerde hij onze auto voor een hek . Hierdoor had ik vanuit de auto redelijk vrij uitzicht op een soort van kleine boomgaard . Om het hoekje van een haag, zag ik wat bewegen, en ja hoor, even later bevond de Hop zich bijna voor mijn neus .

En zo zaten manlief en ik ruim een half uur lang op de eerste rang te genieten van de Hop, die onverstoorbaar heel veel larven naar binnen werkte . Het verenkleed van de Hop zag er wat gehavend uit, niet echt moeders mooiste, bovendien begon het ook nog eens heel zacht te regenen, en behoorlijk te waaien, en dat maakte dat het verenkleed er nog minder uit begon te zien. Maar dat maakte voor ons niet uit, het was voor ons genieten, en helemaal toen de graafwerkzaamheden ivm een pauze ook stil werden gelegd.

Na verloop van tijd kwam nog een man voorbij in een auto, die vroeg of we de Hop zagen, en die even zijn auto uitkwam, en snel een foto maakte, en weer wegreed, en daarna 2 mannen, die net als ons wel genoten van de Hop die zich zo prachtig dichtbij ons bevond .

Nog een tijdje zijn we daar gebleven , en daarna zijn we op ons gemak weer richting huis gegaan . Al met al een heerlijk dag .

 

Hop – Upupa epops

Hop – Upupa epops

Hop – Upupa epops

Hop – Upupa epops

 

 

Een mooie Lente gewenst !

Vandaag ging het weer richting het Gelre ziekenhuis in Apeldoorn . We waren de eerste vandaag op het spreekuur van de oncoloog.

Toch een beetje met knikkende knieën, zaten we tegenover hem , maar gelukkig viel het mee , het belangrijkste de PSA is nog steeds onmeetbaar laag.

Het HB gehalte is door de ijzerinfusen van de afgelopen weken wel gestegen, maar nog steeds niet op peil, de oncoloog had er meer van gehoopt. Gelukkig is er niets met de darmen aan de hand , waar we bang voor waren . Bijna zeker zijn de bijwerkingen van de behandeling van de prostaatkanker de oorzaak van het lage HB gehalte. De oncoloog verwacht dan ook dat het HB in de toekomst misschien nog iets hoger, maar niet meer op peil komt . Manlief krijgt nu iig vit B12 en ijzertabletten bij de bestaande medicatie.

Als boodschap kreeg hij van de oncoloog nog mee, dat hij vooral aan de bel moest trekken, als de slapte in de benen en de duizelingen weer toe zouden nemen, ivm met vallen . Bij vertrek wenste de oncoloog ons nog een mooie lente toe .

Hoe dan ook, als het goed is even geen ziekenhuis de komende 3 maanden, laat die lente maar komen.

Wachtruimte Oncoloog Gelre ziekenhuis

 

De kleine stuiterbal

 

Ik kon vanmiddag wel een gat in de lucht springen, eindelijk heb ik na verschillende pogingen een beetje foto kunnen maken van de stuiterbal, of liever gezegd het stuiterballetje onder de vogels.

Een dag met mooi licht, een dag met slecht licht, blijven posten, op de plek waar de vogel het laatst gezien was, of gewoonweg alle struiken en bomen afspeuren in het parkje waar de vogel zich al weken bevond . Het mocht allemaal niet baten.

Zeker ik heb het vogeltje een paar keer in de kijker gehad, maar een beetje foto kunnen maken……..forget it !!!!!

Of er zaten takjes voor het vogeltje, waardoor ik niet scherp kon stellen,

of ik zag alleen een wazige gele vlek op de foto, waar even daarvoor het vogeltje zich nog bevond.

De eerste keer, kwam ik wel met een foto thuis, met alleen de onderkant van het vogeltje. Hoe dan ook, op dat moment was ik er super blij mee. Bovendien ik had voor het eerst in mijn leven een Pallas’ Boszanger (Phylloscopus proregulus) gezien, en ook nog een foto kunnen maken.

Maar ja voor iemand anders ……het vogeltje op de foto kon van alles zijn . Hoe dan ook het liet mij niet los, ik had hem gezien , ik had hem zien bewegen, ik had hem gehoord, dat zou een volgende poging alleen maar makkelijker kunnen maken .

Maar helaas ging bij de volgende poging, die vlieger niet op . Gelukkig waren er best veel (leuke) soorten vogels in het parkje te zien, en dat alleen al  maakte veel goed, en nog een schrale troost, ik was niet de enige die steeds het nakijken had . Gedeelde smart, is dan toch halve smart.

Maar vandaag bij de 3e poging had ik binnen een half uur geluk, ik zag de Pallas al vrij snel na aankomst zitten in een struik, maar zoals het tot nu toe steeds ging, was ik een moment later de vogel al weer kwijt. Gelukkig kwamen er op dat moment een paar andere mensen aanlopen met verrekijker en ook een camera , waarvan 1 man die (zo werd al snel duidelijk) super ogen had . Hij had sowieso het geluk dat hij zijn lengte mee had, maar bovenal, had hij het vermogen om op wonderlijke wijze de Pallas in de ruigte van de struiken (steeds) weer terug te vinden.

De Pallas’ Boszanger is nauwelijks groter dan een Goudhaantje, maar veel drukker in zijn doen en laten. Hij heeft een opvallende gele wenkbrauwstreep,en een zwarte oogstreep. Over de lengte van het kopje loopt een gele streep, en hij heeft 2 opvallende, geelkleurige vleugelbanden.

De Pallas wordt in Nederland maar af en toe gezien meestal in de winterperiode, en bijna altijd in de kustgebieden. Ze broeden normaal in delen van Siberië, en overwinteren meestal in Zuidoost-Azië. Hoe dit kleine vogeltje in Zwolle is terecht gekomen, is mij een raadsel.

Eerlijk gezegd, had ik nooit verwacht dat ik ooit nog een Pallas’ Boszanger in het echt zou zien.

 

Pallas’ Boszanger – Phylloscopus proregulus

 

De wandelschoenen zijn weer aan.

Vanmorgen was het zover, we hebben voor het eerst sinds maanden weer samen gewandeld . Het was heerlijk wandelweer, niet te warm, niet te koud, en geen regen.

We hebben bij ons in de buurt gewandeld langs de sprengen in Loenen (Hoeve Delle). Het was in het bos goed te zien, dat er heel veel regen is gevallen de laatste maanden, we zagen opvallend veel mossen op de boomstammen. Ook heel opvallend, dat er zoveel water weer door de sprengen gaat , dat is de laatste jaren wel eens anders geweest. Wat dat betreft heeft de regen het bos goed gedaan. We zagen en hoorden van alles , groepen van Staartmeesjes, en Goudhaantje lieten zich zien en horen , en een eindje verder in het bos , hoorden we het klaaglijke geluid van een Zwarte Specht. Helaas hebben we hem of haar niet kunnen ontdekken.

Het wandelen ging manlief gelukkig goed af , en daardoor kwam het dat we wat verder hebben gelopen, dan dat we eigenlijk van plan waren. De komende tijd gaan we het wandelen weer rustig aan wat opbouwen . Het begin is er gelukkig weer .

 

Sprengenbeek Hoeve Delle Loenen

Sprengenbeek Hoeve Delle Loenen

Troskalknetje – Badhamia utricularis

 

 

 

 

Vanaf Apeldoorn via Deventer naar Nunspeet.

Vandaag moest manlief al bijtijds bloedprikken in het ziekenhuis in Apeldoorn. Gelukkig ging dat allemaal zonder problemen.

Daarna ging het richting de Velduilen in de buurt van Deventer, waar helaas niet erg veel te zien was. Het regende ook behoorlijk op dat moment, en dat was ws de oorzaak dat de Velduilen het lieten afweten.

Maar volgens de weerapp zou het met een half uurtje droog worden, en daarom besloten we daar gewoon te blijven wachten, in de hoop dat het droog zou worden, en de Velduilen de jacht zouden inzetten.

En zoals we hadden gehoopt, gebeurde ook, rond 11.30u lieten de Velduilen zich zien aan beide kanten van de weg. 1 Velduil was volop aan het jagen , en de andere kwam tot onze grote verbazing op een tak in het gras voor onze neus zitten.

De Velduil keek ons recht in de ogen aan, het was of hij of zij dwars door ons heen keek, met die prachtige doordringende gele ogen. We werden er bijna een beetje verlegen van.

Op een gegeven moment vond de Velduil het genoeg, en begon hij of zij met de jacht, een paar seconden later was de Velduil verdwenen achter de dijk .

Daarna ging het door naar Nunspeet, waar al een aantal dagen een groepje Pestvogels zich bevonden. Bij aankomst waren er helaas geen Pestvogels te bekennen. Er liepen nog een paar mensen te zoeken naar de vogels, maar helaas de Pestvogels lieten zich niet zien. Maar geduld is zoals (bijna) altijd een schone zaak , want na een kwartier wachten , meende ik toch het geluid te horen van een Pestvogel . Even later ontdekte ik hem ook in een boom, maar helaas vloog hij weer weg. Na nog een minuut of 10 wachten, kwam er een groep vogels aangevlogen , die met z’n allen in een boompje gingen zitten, het waren maar liefst 10 Pestvogels.

Het was alweer een aantal jaren geleden (2017) dat ik Pestvogels had gezien (weken lang bij ons in de wijk in Eerbeek), dus ik was blij dat het groepje zich liet horen en zien.

Manlief kon vanaf de parkeerplaats, vanuit de auto met verrekijker, de groep gelukkig ook goed bekijken .

Wat een topdag vandaag !

 

Pestvogel – Bombycilla garrulus

Velduil – Asio flammeus

Velduil – Asio flammeus

 

 

 

Wereldkankerdag 04-02-2024

 04-02-2024 https://www.kwf.nl/wereldkankerdag

Kanker zet je wereld op zijn kop