Afkicken

Ondanks dat afgelopen vrijdag veel op vrijdag de 13e leek, verliep het weekend toch helemaal anders dan verwacht.
Eigenlijk was het een heel goed weekend.
Zaterdag heb ik een maatje van ons geholpen met een website updaten, en we kregen uit een verwachte en uit onverwachte hoek een hart onder de riem gestoken.
Aan het eind van de dag zaten we voor het eerst in tijden naar een waterpolowedstrijd te kijken.
Het plaatselijk waterpoloteam moest spelen tegen een waterpoloteam waar 1 van onze beste vrienden in speelt.
En helemaal leuk, het team van onze vriend won ook nog.(sorry team uit Brummen)
Manlief genoot ook met volle teugen, ooit speelde hij bij de thuisspelende partij.
Daarna was het snel naar huis toe dochterlief oppikken, die we naar haar vriend zouden brengen, en daarna richting 's Heerenberg.
En zo kon het gebeuren dat we op 29 maart de hele avond buiten zaten in goed gezelschap, met een heldere sterrenhemel boven ons en een knapperend vuurtje voor ons. Gewoonweg heerlijk afkicken.
Geen telefoontjes geen mailtjes.
Vanmorgen kinderen en kleinkinderen op bezoek gehad, en dat is altijd weer leuk.
Gewoon hartstikke fijn dat ze aangeven er voor je te zijn.
Ach en onze kleinzonen, daar krijg je gelijk een goed gevoel van.
Vanmiddag besloten we toch nog even weg te gaan, even uitwaaien langs de IJssel.
En wat een weer voor 30 maart, maar liefst 20 graden.
Ook een naar alle waarschijnlijkheid uitgezette Geelwangschildpad genoot van de zon.
En dan kom je thuis, en dan zijn er in tegenstelling tot andere (zon)dagen geen mailtjes die beantwoord moeten worden, en zijn er geen berichten op het antwoord apparaat achter gelaten.
En zo stom, dan ga je ook nog er aan twijfelen of je mailprogramma het wel doet, en dan vraag je of manlief je een mailtje kan sturen.
En dan heb ik het alleen nog maar over de mail van mijzelf, want voor manlief is dit helemaal ongekend, 1 weekend Zandvoort leverde hem bij thuiskomst 125 mailtjes op, dit weekend had hij er maar een paar.
Het lijkt er op dat we moeten afkicken, het geeft rust, maar nu de rust in ons hoofd nog.
En dan toch ineens komt er vanavond een mailtje binnen, niet onverwacht, maar toch, want op dit mailtje zat ik nu nu net niet te wachten.
Keurig netjes alles geregeld voor een vergadering, is het de bedoeling ineens dat die verschoven moet worden.
Maar hoe dan ook dit weekend was wel even nodig.

Geelwangschildpad - Trachemys scripta troostii

Afscheid raadsleden

Afscheid nemen van Geert van Klinken en Richard Pawlot gemeenteraad 

 https://brummen.pvda.nl/nieuws/afscheid-van-vertrekkende-raadsleden/

Vrijdag de .....

We moesten even eruit.
Nog maar net goed en wel onderweg, kwamen we een hond tegen die los liep.
Een mevr. op de fiets was al gestopt, en kon nog net voorkomen dat de hond onder een auto liep.
De mevr zou de hond verder opvangen en de instanties inschakelen.
Nadat de hond was opgehaald door haar vriend, die met de hond naar de dierenarts zou gaan om te kijken of er onderhuids een chip aanwezig had, besloten wij om verder te gaan.
En opeens waren ze daar 2 Patrijzen
Op de grens van Brummen en Zutphen in het buiten gebied.
Het was alweer een tijdje geleden dat ik deze prachtige vogels had gezien.
De 2 waren net bezig een tuin in te lopen, en vlogen er vervolgens weer uit omdat de niets vermoedende bewoner zijn huis uit kwam lopen.
Maar gelukkig vlogen de vogels niet ver weg, ze besloten om hun landing te maken in een weitje naast het huis, waar op dat moment een geit lekker in het zonnetje lag.
Dit was dan ook zo’n beetje het leukste moment van de dag.
Geen vrijdag de 13e vandaag, maar wel een dag om snel te vergeten, ondanks dat we de 2 Patrijzen tegen kwamen.

Patrijs – Perdix perdix

De uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen in Brummen

De PvdA is weer de grootste in de gemeente Brummen.
Wel met de hakken over de sloot, maar dat maakt niet uit.
Overal in het land heeft de PvdA behoorlijk verloren, en dat was hier ook wel een beetje het geval.
Maar aan de andere kant was dat was ook niet zo verwonderlijk met 2 nieuwe partijen in de politieke arena, die het ook nog eens goed hebben gedaan.
Hoe dan ook de PvdA in Brummen mag het initiatief  nemen met de onderhandelingen, voor een nieuw te vormen college.

Centraal Stembureau @GemBrummen stelt definitieve uitslag gemeenteraadsverkiezingen vast. Lees hier de uitslag: http://t.co/BpW8SOIo0k
— Gemeenteraad Brummen (@Raad_Brummen) 21 maart 2014

Voor de verliezer was het natuurlijk een hard gelag.
Allereerst natuurlijk voor je partij waar je mee verbonden bent, maar ook persoonlijk komt zo’n klap hard aan.
Vier jaar lang heb je je hele hart en ziel gegeven, en dan ineens is het over.
Eerst verkeer je als het ware nog in een shock, maar heel langzaam begint het dan tot je door te dringen.
Woensdag is het al afscheid nemen van de oude Gemeenteraad, en dus ook van de mensen, die niet meer terug komen.
Dit zal voor een aantal van hen een zware dag worden.
4, 8,12, 16, 18 jaar, heel veel tijd en energie er in gestoken, en dan ineens is het over.
Ik wens de mensen die niet meer terug keren in de Gemeenteraad in Brummen, maar ook elders heel veel sterkte toe.
Ook manlief zal niet meer terug komen in de Gemeenteraad.
Voor hem is het nu afwachten, of hem nog een periode als wethouder, door de afdeling van de PvdA wordt gegund.
Toch wel heel leuk dat hij als lijstduwer toch nog 90 stemmen heeft binnen gehaald.
Ik ben wel heel benieuwd hoe de coalitie eruit gaat zien,.
Afwachten er zit niets anders op.

Soms duurt afwachten wel heel lang. 2 jaar geleden schreef ik een blog,dat ging over die andere Geert https://anneliesnatuurlijk.nl/geert/
Nu lijken er eindelijk scheurtjes te ontstaan in die partij, hij is nu met zijn uitspraken te ver gegaan over Marokkanen  http://www.volkskrant.nl PVV-explodeert-dertien-politici-breken-met-partij.dhtml

Bekijk hier de verkiezingsuitslag in uw gemeente:

https://www.nu.nl/gemeenteraadsverkiezingen/3730433/uitslagenkaart-bekijk-hier-verkiezingsuitslag-in-uw-gemeente.html?redirect=1

Gemeenteraadsverkiezingen

Laat morgen je stem niet verloren gaan !

Gemeenteloket Eerbeek

Woensdag 19 maart heropende de  PvdA Brummen-Eerbeek op ludieke wijze het Gemeenteloket Burgerzaken,

naast de Veluwe-specialist op het Stuyvenburgplein in Eerbeek.

Deze opening werd om 13.00u verricht door de Special Guests;

Pé Hillebrink en ANBO-voorzitter Tonny de Gier.

v.l.n.r. Geert van Klinken, Jan Alberts, Pé Hillebrink, ANBO-voorzitter Tonny de Gier en Reinoud Keesmaat.

Empese en Tondense heide

Na aanleiding van een bericht in de Stentor van 12 maart, dat het Rijk de Empese en Tondese Heide in Brummen terecht aangewezen als zwaar beschermd Europees natuurgebied, omdat er onder meer zeldzame Kamsalamanders zitten, besloot ik om de stoute schoenen maar weer eens aan te trekken.
Juni vorig jaar was ik er voor het laatst geweest, en toen ben ik behoorlijk geschrokken, van wat ik daar aan trof. Blog 7 juni 2013
Ik wist dat Natuurmonumenten daar bezig was met het herstel van het laatste restant heide- en blauwgrasland van de IJsselvallei, maar dit was niet geheel volgens plan verlopen.
Het gebied is daarna maanden afgesloten geweest.
Ondanks dat Ik wist dat het al weer even was opengesteld,was ik er nog niet geweest. Op de 1 of andere manier stelde ik het uit om er weer heen te gaan.
Weer liep ik de Mestweg op, en toen ik bijna bij het gebied kwam, zag ik tot mijn grote verbazing aan beide kanten water.

Empese en Tondense heide

Onvoorstelbaar gewoon, een heel nat gebied, waar eerst nog bomen en struiken hadden gestaan.
Een aantal Wulpen hadden het gebied ook gevonden, en de vogels waren druk aan het baltsen.
In het zand zag ik sporen van Reeën.
Ook een Rietgors liet zich horen.
Een echtpaar Knobbelzwanen, een Bergeend, ruziende Grauwe gansen, een paartje Scholeksters, Grote zilverreigers en Blauwe reigers, Kramsvogels, en een zingende TijfTjaf, waren ook van de partij.
Toen ik bijna bij de afslag van de Steenweg kwam, zag ik dat er toch nog wel veel moest gebeuren.
Waar vroeger een grote water partij was, leek het nu of er een gigantische vijver in een weiland werd aangelegd, met een soort van worteldoek.
Maar het hele geval stond wel vol met water, en overal sprongen en plonsde de Kikkers, maar ook Padden in het water.
Hele concerten van roepende mannetjes, en zo her en der koppeltjes, die genoten van de voorjaarszon.
De meeste waren Bruine kikkers. Even had ik de hoop dat het onderstaande koppeltje
Heikikkers betrof, maar helaas.

Bruine Kikker – Rana temporaria

De mannetjes van deze Heikikker, is een paar dagen in het voorjaar tijdens de paartijd blauw gekleurd.
En op verschillende plekken in het water zag ik ook alweer kikkerdril.

Kikkerdril

Ik kan mij nu al verheugen op de komende maanden, benieuwd hoe dat gebied zich gaat ontwikkelen.
In ieder geval een knap staaltje werk van Natuurmonumenten.
En wie weet zie ik daar ook nog een keer de Kamsalamander.

Super weekend

We kregen geen tijd om na te denken, het was ja of nee.
En het werd volmondig ja graag.
Natuurlijk gingen we mee, wat leuk, wat een verrassing.
Dit alles speelde zich af vorige week.
Onze oudste dochter en haar man wilden een last minute boeking doen, en wij manlief en ik mochten mee als we zin hadden.
En zo kon het gebeuren dat we afgelopen vrijdag met onze oudste dochter, haar man, en de 2 kleinzonen, richting Zandvoort gingen.
Het werd een kort maar krachtig weekend.
We werden verwend met het mooiste weer wat je je maar kan bedenken.
18 graden, en dat begin maart.
Ondanks dat bijna de 1 na de andere, van ons gezelschap last van buikgriep achtige verschijnselen kreeg, hebben we gelukkig toch nog heel wat op het strand kunnen lopen.
En wat genoten die 2 kleine mannekes, en wat genoten wij van hun.

De Kleinzoons

Weinig foto’s gemaakt dit weekend van vogels en andere dieren.
Ook een bezoekje aan de Amsterdamse Waterleidingduinen zat er niet in, daarvoor was het weekend te kort.
Wel foto’s van gemaakt, van een prachtige zonsondergang, laagvliegende vliegtuigen, raceauto’s, maar vooral van de kleinkinderen .
Niet alleen wij maakte foto’s van de kleinkinderen !
Toch wel heel benieuwd wie de 3 Italianen waren, die vanuit een langzaamrijdende auto volop foto’s aan het maken waren, van onze kleinzonen in de bolderkar.
Op zondag waren wij al bijtijds aan de wandel op het strand.
Het viel toen al op dat het steeds drukker werd.
En dat wij niet alleen in Zandvoort waren, bleek zondag op de weg terug naar huis.
Anderhalf uur lang in file gereden, en daarmee 10 km verder gekomen.
Gelukkig was er genoeg te zien, en de kleinzonen gedroegen zich voorbeeldig.
Al met al een super weekend, dat zoals dat altijd gaat met dingen die leuk zijn,veel te kort duurde.

Nieuws in het kort 7

Kandidatenlijst verkiezingen gemeenteraad Brummen

Bron : Gemeente Brummen

 

Herdenken

Vanavond was er een Herdenkingsbijeenkomst van de Hospice, waar mijn schoonmoeder haar laatste levensdagen heeft doorgebracht.
Deze bijeenkomsten worden gemiddeld 4 x per jaar gehouden.
Vanaf 7 augustus  tot 11 november vorig jaar, zijn er in totaal 20 gasten in de Hospice overleden.
Ook mijn schoonmoeder dus.
Er was vanavond toch redelijk wat  familie aanwezig, maar ook personeel en vrijwilligers van de Hospice.
Het was een mooie herdenking met als thema Kleurschakering.
Gedurende de avond werd er met gedichten, piano, gitaar, zang, en foto's van de donkere tinten van een overlijden naar de kleuren van de herinnering toegewerkt.
Voor iedere overleden gast die in de Hospice was overleden werd een kaars aangestoken, maar er werd ook een kaars voor alle mensen die overleden waren aangestoken.
Kortom het was toch een avond die ons allemaal een goed gevoel gaf.
Goed dat we geweest zijn, maar blij dat dit we dit ook weer achter ons kunnen laten.
Toch raar want vorige week donderdag was de crematieplechtigheid van mijn moeder.
De tijd lijkt voorbij te vliegen.
Er is veel gebeurd in 5 maanden tijd, te veel voor mijn gevoel.
Buiten zit er alweer bloesem aan de bomen, het leven gaat gewoon weer door.
Straks zal er hopelijk ook weer meer kleur in het leven komen.

Bloesem

Geen tranen

Op 31 oktober schreef ik een blog met de titel “De draad weer oppakken“.
Dit was een maand naar het overlijden van mijn schoonmoeder.
Mijn schoonmoeder die voor mij als een moeder was.
29 januari van dit jaar hebben wij de (schoon)kinderen haar as verstrooid, op de plek waar ook de as van mijn schoonvader is verstrooid.
De draad weer oppakken, makkelijker gezegd dan gedaan.
Steeds als we het gevoel hadden, dat we de zaken weer een beetje op een rijtje hadden, gebeurde er wel weer iets.
En zo ook het toch nog onverwachts overlijden van mijn moeder die in een verpleeghuis verbleef.
De laatste weken ging wel steeds slechter met haar gezondheid, dit was zeker zorgelijk, Maar opeens ging ze wel heel snel achteruit.
De band was nooit warm tussen ons, ook nooit geweest.
Als kind was ik zelfs bang voor haar.
Het is aan mijn vader te danken, een hele lieve zachtaardige man, dat ik tot het laatst toe mijn moeder ben blijven opzoeken, ook toen hij al lang niet meer leefde.
En nu was haar overlijden ineens een feit, en kon het gebeuren dat ze door de zelfde mevrouw van een uitvaart vervoersbedrijf, werd opgehaald, als mijn schoonmoeder.
En dat kwam bij manlief en mijzelf toch even hard aan.
Vorige week donderdag was de crematie.
Geen tranen deze keer, zoals bij mijn schoonmoeder, maar wel verdriet.
Verdriet over wat er nooit was.
Gisteren kwamen wij, de kinderen weer bijeen.
Op zoek naar het bedankkaartje dat we verstuurd hadden na de crematie van mijn vader, kwam ik mijn geboorte kaartje weer tegen.
Dat geboortekaartje was ik al lang weer vergeten.
Een heel klein kaartje, dat was toen gebruikelijk.
Niets mis mee, totdat je het openvouwt
Mijn tweede voornaam had mijn vader verkeerd gespeld, bij de aangifte van mijn geboorte.
Ik had namelijk naar haar moeder vernoemd moeten worden.
De Z van Elizabeth had een S moeten zijn.
Op het geboortekaartje Elisabeth, en in hun trouwboekje Elizabeth
En dat verweet ze mijn vader later nog regelmatig.
Maar wat gelijk opviel bij het openslaan van het kaartje was, dat ze in de tekst het woord dochtertje had door gekrast.
Wij de 5 kinderen hebben allemaal een verschillende moeder mee gemaakt, zo lijkt het wel.
Daardoor heb ik mij ook heel lang alleen gevoeld, omdat ik heel lang het idee had dat het aan mij lag.
Onze hond Corrie heeft heel wat verhalen van mij moeten aanhoren.
En als de baby’s op schilderijtjes van Bessie Pease die boven mij bed hingen hadden kunnen horen, dan hadden ze een heleboel te vertellen gehad.
Maar gisteren was daar opeens dat gebaar van mijn 1 jaar jongere broer, die zich verontschuldigde, dat hij als kind het vroeger nooit voor mij had durven opnemen, omdat hij bang was anders ook klappen te krijgen.
En dan is gedeelde smart ineens halve smart.
Ik heb altijd gezegd dat ik nog een keer een boek zou gaan schrijven over mijn jeugd maar ik ben bang dat dat fysiek niet gaat lukken.
Ik ben  ook niet in de veronderstelling dat anderen daar op zitten te wachten, maar het is meer voor mezelf , gewoon de dingen van mij afschrijven.
Na het overlijden van mijn moeder heb ik een gedicht geschreven Cirkels, en daar wilde ik het voorlopig maar even bij laten

Bessie Pease Gutmann

Bessie Pease Gutmann