Vermist in Eerbeek Zwart/Witte kat Graag retweeten pic.twitter.com/fjiyHBEHoT
— Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 22 augustus 2015
Blog van Annelies van Klinken met oog voor Natuur
zaterdag 22 augustus 2015
Vermist in Eerbeek Puma zwart/witte kat Update 24-08 Puma is terug !
donderdag 20 augustus 2015
woensdag 19 augustus 2015
Te Koop ! Boerhaavelaan 19 Eerbeek
OPEN HUIS
Donderdag 20 augustus open huis van 18:00u tot 21:00u. Kom ook kijken naar dit leuke hoekhuis in hartje Eerbeek!
http://t.co/EILh65Rwb9 pic.twitter.com/cOATewFtZ4
— Annelies van Klinken (@AnneliesvanK) 14 juli 2015
FUNDA te koop Eerbeek Boerhaavelaan 19
zaterdag 15 augustus 2015
Vakantie 2015 Schade alles ist vorbei
We waren vroeg opgestaan, voor de laatste keer ontbijten nu met z’n
tweetjes. Daarna Ulli uitlaten en nog even de prachtige omgeving flink
in mij opnemen. Het was te kort geweest deze vakantie, we hadden nog
zoveel willen doen, en willen zien. Maar helaas zitten er maar 24 uur in
een dag . Wie weet krijgen we ooit nog eens de kans om er terug te
keren. Maar 1 ding heb ik de laatste jaren geleerd, kijk niet te ver in
de toekomst. Ik kreeg voor het laats nog een kans om een Eekhoorn op de
foto te zetten, en toen was het weer terug naar het huisje om de laatste
dingen in te pakken op te ruimen en de vuilnis weg te brengen.
ik gaf aan dat ik die zak met vuilnis wel wilde wegbrengen, hij was toch niet zo zwaar, en het was maar een klein stukje lopen naar de containers aan de rand van het bos. En toen ik daar vlakbij was, kwam de Ree uit het bos lopen. Ze liep op haar dooie gemak een tuin in en begon te eten van de struiken, even daarna was ze uit mij gezichtsveld verdwenen.
Na de boel te hebben afgesloten, was het de sleutels en het linnengoed inleveren, en toen was het ….adieu auf wiedersehen ook voor ons.
We hadden geluk want het weer was nog aardig goed, en we besloten om de het eerste gedeelte weer binnendoor te gaan, we hadden per slot van rekening de tijd aan ons zelf.
We kwamen wederom op plekken waar we nog niet geweest waren.
In de buurt van Reichental maakten we een onze eerste stop, omdat er
een soort van parkeerplaats was ge gecreëerd waar een geweldig uitzicht
was .
Daarna gingen we weer verder, en we waanden ons heel even in Eerbeek, want in de plaats Gernsbach, kwamen we langs de papierfabrieken heen met onder andere Mayr Melnhof een papier fabriek die ook in Eerbeek staat.
We reden voor het eerst een stuk door Karlsruhe heen waar de begroeide lantaarns vooral opvielen, en toen was het op een gegeven moment weer tijd om de snelweg te pakken. En dan zie je langzaam de bergen verdwijnen, maar ook de blauwe lucht verdween. We reden op de bewolking af. ongeveer 50 km van de grens bij Venlo zaten we in gigantische wolkenbreuken.
ik gaf aan dat ik die zak met vuilnis wel wilde wegbrengen, hij was toch niet zo zwaar, en het was maar een klein stukje lopen naar de containers aan de rand van het bos. En toen ik daar vlakbij was, kwam de Ree uit het bos lopen. Ze liep op haar dooie gemak een tuin in en begon te eten van de struiken, even daarna was ze uit mij gezichtsveld verdwenen.
Na de boel te hebben afgesloten, was het de sleutels en het linnengoed inleveren, en toen was het ….adieu auf wiedersehen ook voor ons.
We hadden geluk want het weer was nog aardig goed, en we besloten om de het eerste gedeelte weer binnendoor te gaan, we hadden per slot van rekening de tijd aan ons zelf.
We kwamen wederom op plekken waar we nog niet geweest waren.
Filmpje
Daarna gingen we weer verder, en we waanden ons heel even in Eerbeek, want in de plaats Gernsbach, kwamen we langs de papierfabrieken heen met onder andere Mayr Melnhof een papier fabriek die ook in Eerbeek staat.
We reden voor het eerst een stuk door Karlsruhe heen waar de begroeide lantaarns vooral opvielen, en toen was het op een gegeven moment weer tijd om de snelweg te pakken. En dan zie je langzaam de bergen verdwijnen, maar ook de blauwe lucht verdween. We reden op de bewolking af. ongeveer 50 km van de grens bij Venlo zaten we in gigantische wolkenbreuken.
Sommige medeweggebruikers begonnen zulke gevaarlijke capriolen uit te
halen, dat we besloten om de snelweg vroegtijdig te verlaten. We hadden
immers geen haast .
Het zat erop en we troosten ons met de gedachte, dat in Tennenbronn nu ook het weer slechter werd.
Vakantie 2015 , een vakantie die we niet snel zullen vergeten.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-schade-alles-ist-vorbei/
vrijdag 14 augustus 2015
Vakantie 2015 Aan alles komt een end
De laatste dag gezamenlijke dag was aangebroken
Er werd een start gemaakt met het inpakken van een aantal dingen, en de
bedden op ons bed na, werden afgehaald. Er vond nog een kleine
verbouwing plaats , omdat om veiligheids redenen voor de kleinzoons het 1
en ander was aangepast/veranderd. Dit moest natuurlijk weer in de
oorspronkelijke staat terug.
Daarna besloten we voor het laatst nog een ritje in de omgeving te
maken. Het was in tegenstelling tot de andere dagen bewolkt, en het
regende af en toe een beetje.
We wilden nog steeds Ruïne Waldau bezoeken in de buurt van Tennenbronn,
maar met de auto was daar niet in de buurt te komen. Het regenen was
ondertussen opgehouden. We hadden broodjes en drinken mee, dus we waren
niet aan tijd gebonden. Op een gegeven moment kwamen we aan een landweg
gelegen,een prachtige openbare Spiel und Grillplatz tegen. Er was ook
een soort van hut met een lange tafel met aan weerzijden banken Alleen
het Bier en de Bratwurst ontbraken.
De kleinzoons konden daar nog even lekker spelen, en toen werd het op
een gegeven moment tijd om weer rustig richting het vakantie park te
gaan.
Het was inmiddels wel weer opgeklaard. Terug op het park gingen dochter
en schoonzoon met hulp van manlief hun aatste sullen inpakken. Opdat de
kleinzoons niet in de weg zouden lopen, ging ik voor het eerst en helaas
ook al voor het laatst met hun naar het speeltuitje op het
vakantiepark. En dat was weer even volop genieten, zowel voor de jongens
als voor mij.
Na de maaltijd die was gemaakt met de overgebleven kliekjes , was het
voor onze dochter, schoonzoon en kleinzoons tijd om te vertrekken.
Dat was even een minder moment, wat ons betrof had het nog dagen mogen
duren. We hadden al besloten om een avondritje te maken, dus even later
genoten wij in de buurt van een prachtig schouwspel van wolken die uit
de bergen trokken. We reden nog even in de schemer door Triberg heen, en
waren helemaal verwonderden ons over het feit dat het daar nog heel erg
druk was met toeristen. (wijzelf natuurlijk ook). En daarna was het
voor ons ook tijd het meeste in te pakken. die avond hebben we nog wel
buiten gezeten, maar het was al wat minder aangenaam, ook de
nachtvlinders lieten het op een enkele na afweten.
Hieronder staan enkele foto’s van de laatste vakantiedag
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-aan-alles-komt-een-end/
donderdag 13 augustus 2015
Vakantie 2015 De veredelde kinderboerderij
En toen was het alweer donderdag 13 augustus
Het was voor ons de laatste kans om nog naar een wildpark te gaan, maar dat besloten we toch omdat maar niet te doen. De temperatuur zou die dag wederom boven de 30 graden uitkomen, en om met die temperatuur, en bovendien ook nog een eind rijden naar een wildpark te gaan, zagen we allemaal niet zo zitten. we besloten om wat in de buurt te zoeken, en ook nog eens een dierenpark waar Ulli de hond mee naar binnen mocht.
Terwijl de anderen druk zochten naar iets in de buurt, ging ik Ulli uitlaten. het was al behoorlijk warm aan het worden, en Ulli had het gekke half uurtje.
Net buiten het park kwam een prachtige mannetjes Putter ook wel Distelvink genoemd op de distels af . Prachtige vogels zijn het , en ik kreeg mooi de kans om een foto te maken en een filmpje. Ulli liep ondertussen een veldje in met allemaal grassen. Even later werd hij helemaal gek van de jeuk.
Hij begon door het zand te rollen, en na elke stap die hij zette werden 1 voor 1 de poten afgelikt bij het hysterische af. Ik kon niets maar dan ook niets ontdekken aan zijn poten, en ook in het veldje kon ik niet iets aan rare planten ontdekken. Er waren alleen mieren. Uiteindelijk met veel hindernissen kwamen we weer aan bij het huisje. Ik besloot een dichte wasmand vol met water te laten lopen , zodat Ulli de naar mijn idee branderige poten te koelen. We wisten uit het verleden dat Ulli op bepaalde stoffen heel erg allergisch kan reageren, zo erg dat er zelfs hulp van een dierenarts moest worden ingeroepen. Maar wonder boven wonder kwam Ulli tot rust in de wasmand met , en even later lag hij weer te rollebollen door het gras. Wat het geweest is geen idee. Even later konden we vertrekken richting Waldkirch, naar de Schwarzwald Zoo.
Ook Ulli was hier welkom, want gelijk bij de ingang stond er al een bak water voor honden klaar. De entreeprijs stelde helemaal niets voor. Het leek op het eerste gezicht een heel klein parkje, maar dat was gezichtsbedrog, want het was met terrassen tegen een helling van een berg gebouwd. Het parkje leek een beetje op een veredelde kinderboerderij , met eigenlijk alleen boerderij dieren, en een paar voor het grootste gedeelte inheemse wilde dieren. De inheemse dieren die er zitten, waaronder ook roofvogels zijn bijna allemaal slachtoffer van een ongeluk, wel goed hersteld, maar niet meer in staat om voor zich zelf te zorgen in de vrije natuur . De 2 rode Vossen zijn gered uit een pelsdierfokkerij, en gelukkig krijgen die binnenkort een groter verblijf.
Voor kinderen is het een paradijs, vooral de speeltuin was helemaal in trek bij onze kleinzoons. Ze konden zich daar heerlijk uitleven, want dat hadden ze wel even nodig. Op de 1 of andere manier hadden ze hun oren die dag thuis gelaten.
Maar het werd al warmer en warmer dus we besloten weer terug te gaan naar ons huisje, en daar konden de kleinzoons zich weer verder uitleven in het zwembadje.
En terwijl de oudste dochter een oogje in het zeil hield ontdekte ze een hele bijzondere vlinder. Op haar roepen kwam ik natuurlijk af , en ik zag dat het om een hele zeldzame dagvlinder ging de Rouwmantel. Maar helaas de vlinder maakte wel aanstalten om te gaan zitten maar deed dat niet.
Het was voor ons de laatste kans om nog naar een wildpark te gaan, maar dat besloten we toch omdat maar niet te doen. De temperatuur zou die dag wederom boven de 30 graden uitkomen, en om met die temperatuur, en bovendien ook nog een eind rijden naar een wildpark te gaan, zagen we allemaal niet zo zitten. we besloten om wat in de buurt te zoeken, en ook nog eens een dierenpark waar Ulli de hond mee naar binnen mocht.
Terwijl de anderen druk zochten naar iets in de buurt, ging ik Ulli uitlaten. het was al behoorlijk warm aan het worden, en Ulli had het gekke half uurtje.
Net buiten het park kwam een prachtige mannetjes Putter ook wel Distelvink genoemd op de distels af . Prachtige vogels zijn het , en ik kreeg mooi de kans om een foto te maken en een filmpje. Ulli liep ondertussen een veldje in met allemaal grassen. Even later werd hij helemaal gek van de jeuk.
Hij begon door het zand te rollen, en na elke stap die hij zette werden 1 voor 1 de poten afgelikt bij het hysterische af. Ik kon niets maar dan ook niets ontdekken aan zijn poten, en ook in het veldje kon ik niet iets aan rare planten ontdekken. Er waren alleen mieren. Uiteindelijk met veel hindernissen kwamen we weer aan bij het huisje. Ik besloot een dichte wasmand vol met water te laten lopen , zodat Ulli de naar mijn idee branderige poten te koelen. We wisten uit het verleden dat Ulli op bepaalde stoffen heel erg allergisch kan reageren, zo erg dat er zelfs hulp van een dierenarts moest worden ingeroepen. Maar wonder boven wonder kwam Ulli tot rust in de wasmand met , en even later lag hij weer te rollebollen door het gras. Wat het geweest is geen idee. Even later konden we vertrekken richting Waldkirch, naar de Schwarzwald Zoo.
Ook Ulli was hier welkom, want gelijk bij de ingang stond er al een bak water voor honden klaar. De entreeprijs stelde helemaal niets voor. Het leek op het eerste gezicht een heel klein parkje, maar dat was gezichtsbedrog, want het was met terrassen tegen een helling van een berg gebouwd. Het parkje leek een beetje op een veredelde kinderboerderij , met eigenlijk alleen boerderij dieren, en een paar voor het grootste gedeelte inheemse wilde dieren. De inheemse dieren die er zitten, waaronder ook roofvogels zijn bijna allemaal slachtoffer van een ongeluk, wel goed hersteld, maar niet meer in staat om voor zich zelf te zorgen in de vrije natuur . De 2 rode Vossen zijn gered uit een pelsdierfokkerij, en gelukkig krijgen die binnenkort een groter verblijf.
Voor kinderen is het een paradijs, vooral de speeltuin was helemaal in trek bij onze kleinzoons. Ze konden zich daar heerlijk uitleven, want dat hadden ze wel even nodig. Op de 1 of andere manier hadden ze hun oren die dag thuis gelaten.
Maar het werd al warmer en warmer dus we besloten weer terug te gaan naar ons huisje, en daar konden de kleinzoons zich weer verder uitleven in het zwembadje.
En terwijl de oudste dochter een oogje in het zeil hield ontdekte ze een hele bijzondere vlinder. Op haar roepen kwam ik natuurlijk af , en ik zag dat het om een hele zeldzame dagvlinder ging de Rouwmantel. Maar helaas de vlinder maakte wel aanstalten om te gaan zitten maar deed dat niet.
Even later kreeg ik weer een kans, toen de vlinder vlak bij mij op
een blad van een struik ging zitten. Ik durfde mij op dat moment echter
niet te verroeren, om dat op dat moment de Reegeit zo dicht bij mij
stond, dat ik als mijn arm 2x langer was geweest, haar had kunnen
aanraken. Ik wilde haar hoe dan ook niet doen rschrikken, dus helaas
geen foto van de Rouwmantel.
Omdat het eigenlijk de laatste gezamelijke avond was, werd er
besloten om pizza te halen, een ware tractatie voor de kleinzoons, en
dat werd helemaal compleet met hun lievelings toetje in Duitsland, het 2
kleurige toetje van Paula de koe
Het was omstreeks die tijd drukkend warm, Ondertussen kwam er bewolking
opzetten, en de overbuurman de notarzt kwam ons waarschuwen dat er een
behoorlijk orkaanachtige storm opkomst was, en dat we losse delen zoals
stoelen beter konden vastzitten. En inderdaad kwam er onweer en begon
het flink te waaien, maar uiteindelijk stelde het gelukkig niets voor,
en zaten we de rest van de avond weer heerlijk buiten. Toen het al
schemerig begon te worden kwam de Ree nog 1 x terug alsof ze afscheid
wilde nemen.
Die avond toen het al helemaal donker was kwam er nog een onverwachte
bezoeker, die snel weer doorliep, omdat hij ons denk ik niet buiten had
verwacht, en zeker Ulli niet. Er kwam een prachtige zo te zien jonge Vos
langs ons heen lopen, die mijn dochter en mij een moment recht in de
ogen keek , met een blik van,……wat doen jullie daar te zitten, en toen
voor ons langs snel zijn of haar weg weer vervolgde. En Ulli had maar 1
doel die wilde erachter aan, gelukkig verhinderde de lange lijn dat.
Het was onze laatste gezamenlijke avond, want onze dochter en haar gezin
zouden de volgende dag na het avondeten weer teruggaan naar Nederland.
Die avond kwam er weer van alles langs vliegen, waaronder een voor
Nederland zeldzame nachtvlinder de Viervlakvlinder , en een vlinder die
ik nog niet had namelijk de Variabele grasuil, maar ook een Cicade die
een landing maakte.bij ons huisje.
Hieronder staan enkele foto’s van de zesde vakantiedag
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-veredelde-kinderboerderij/
woensdag 12 augustus 2015
Vakantie 2015 Het sprookjeskasteel
En dan loop je op de vroege morgen op een pad in het bos en , besef
je ineens dat je geluk hebt gehad dat je daar op dat moment kunt lopen.
Misschien dat het kwam door de prachtige sfeer die er op dat moment
hing. Zonnestralen tussen de bomen door, die de bodem begroeiing
proberen te raken.
Even verder als je weer terug bent in het park zie je een naaldboom die een beetje in de kerstsfeer lijkt te zijn, en even later ontdek je ook nog een rendiermosje.
En of dat nog niet genoeg was ontdekte ik opeens een groep van 9 Sijsjes in het gras. Sijsjes, die ik in Nederland, nog nooit in zomer had waargenomen, en voor mij een echter wintervogel is, en kreeg ik nog net de kans om een foto te maken, van een rare vogel.
We waren al weer dik over de helft van onze vakantieweek heen, och denk je dan, voor je het weet is het al weer kerst.
Maar de weersvoorspelling die woensdag was een hele andere, want het zou wederom een warme dag worden, en dat was al te merken ook want er waren al veel insecten aanwezig op de bloemen, waaronder een mooie wants die ik nog nooit gezien had, namelijk een Vruchtenschildwants
We hadden die woensdag plannen om naar een beroemd kasteel te gaan, namelijk Burg Hohenzollern bij Hechingen in de buurt, gelegen op de 855 meter hoge Zollernberg, waarvan je de live beelden ieder dag op de Webcam kunt zien.
Het was wederom een mooie rit ernaar toe. En ver van te voren zagen we het kasteel in de verte al liggen, omdat het zo hoog boven de omgeving uitkomt.
Echt een sprookjes kasteel, het kon zo door de tekenaars van Walt Disney gecreëerd zijn.
Bijna boven aangekomen konden we niet verder, en werden we gedirigeerd naar een grote parkeer plaats. waarvoor we een paar Euro moesten betalen. Op de parkeerplaats was een souvenirwinkel, en er waren gelukkig toiletten. Je had de keuze om de steile weg/trap naar boven te lopen/klimmen, maar je kon er ook voor kiezen om je met een pendelbus naar boven te vervoeren. En zo kon het gebeuren dat we met z’n allen inclusief hond in de bus, tegen betaling naar boven gingen. Het bleek nog een stukje naar boven te zijn, en behoorlijk stijl.
Bovengekomen zondermeer een indrukwekkend kasteel. De kleinzoons vonden het ook een hele belevenis, want kastelen, ridders, en draken kende ze natuurlijk al lang van de televisie.
Ze waren dan ook best wat teleur gesteld dat we van de ridders helemaal niet naar binnen mochten. Natuurlijk mochten we wel naar binnen, maar of de kleinzoons daar wat aan hadden, dat was de grote vraag. We moesten bovendien inclusief voor de kinderen entreegeld betalen, en Ulli mocht er niet naar binnen. We besloten om een stukje afdaling te doen via de trap en dan halverwege weer op de pendelbus te stappen.
Die afdaling was de moeite waard, want je had een paar prachtige uitzichten. De mensen die ons op de trap tegemoet kwamen en dus de hele klim vanaf de parkeer plaats gemaakt , hadden zonder uitzondering bijna medische hulp nodig, bestaande uit een fles zuurstof. Toen het gedeelte van de trap was afgelopen, en we halverwege de daling waren, besloten manlief en onze dochter met de kleinzoons de pendelbus te pakken. Mijn schoonzoon en ik gingen met Ulli naar beneden lopen. Het was zo steil dat we achterover moesten hangen, om niet te vallen. En steeds kwamen we weer mensen tegen die nog niet eens halverwege waren, maar die maar die de tong al op de schoenen haren hangen. Zelfs oudere mensen met stok en al kwamen ons tegemoet. Omdat het vrij stijl rechtstreeks naar beneden ging, waren wij nog eerder terug op de parkeerplaats dan de pendelbus die via een behoorlijke slingerweg met allemaal bochten naar beneden moest rijden. Het was ondertussen al dik boven de 30 graden, en we besloten om richting het huisje te gaan, en dan konden de kleinzoons nog mooi even in het zwembadje voordat het onweer zou losbarsten.
En dat onweer kwam aan het begin van de avond inderdaad met een schamper langs ons heen, en eerlijkgezegd de tijdelijke afkoeling door de wind was heerlijk. Maar na het avondeten konden we gewoon weer buiten zitten, en was het gewoon lekker warm. Ook die avond was het weer genieten van de nachtvlinders van wie ik, van een paar niet zeker weet of ik er wel een juiste naanm opgeplakt heb..
Even verder als je weer terug bent in het park zie je een naaldboom die een beetje in de kerstsfeer lijkt te zijn, en even later ontdek je ook nog een rendiermosje.
En of dat nog niet genoeg was ontdekte ik opeens een groep van 9 Sijsjes in het gras. Sijsjes, die ik in Nederland, nog nooit in zomer had waargenomen, en voor mij een echter wintervogel is, en kreeg ik nog net de kans om een foto te maken, van een rare vogel.
We waren al weer dik over de helft van onze vakantieweek heen, och denk je dan, voor je het weet is het al weer kerst.
Maar de weersvoorspelling die woensdag was een hele andere, want het zou wederom een warme dag worden, en dat was al te merken ook want er waren al veel insecten aanwezig op de bloemen, waaronder een mooie wants die ik nog nooit gezien had, namelijk een Vruchtenschildwants
We hadden die woensdag plannen om naar een beroemd kasteel te gaan, namelijk Burg Hohenzollern bij Hechingen in de buurt, gelegen op de 855 meter hoge Zollernberg, waarvan je de live beelden ieder dag op de Webcam kunt zien.
Het was wederom een mooie rit ernaar toe. En ver van te voren zagen we het kasteel in de verte al liggen, omdat het zo hoog boven de omgeving uitkomt.
Echt een sprookjes kasteel, het kon zo door de tekenaars van Walt Disney gecreëerd zijn.
Bijna boven aangekomen konden we niet verder, en werden we gedirigeerd naar een grote parkeer plaats. waarvoor we een paar Euro moesten betalen. Op de parkeerplaats was een souvenirwinkel, en er waren gelukkig toiletten. Je had de keuze om de steile weg/trap naar boven te lopen/klimmen, maar je kon er ook voor kiezen om je met een pendelbus naar boven te vervoeren. En zo kon het gebeuren dat we met z’n allen inclusief hond in de bus, tegen betaling naar boven gingen. Het bleek nog een stukje naar boven te zijn, en behoorlijk stijl.
Bovengekomen zondermeer een indrukwekkend kasteel. De kleinzoons vonden het ook een hele belevenis, want kastelen, ridders, en draken kende ze natuurlijk al lang van de televisie.
Ze waren dan ook best wat teleur gesteld dat we van de ridders helemaal niet naar binnen mochten. Natuurlijk mochten we wel naar binnen, maar of de kleinzoons daar wat aan hadden, dat was de grote vraag. We moesten bovendien inclusief voor de kinderen entreegeld betalen, en Ulli mocht er niet naar binnen. We besloten om een stukje afdaling te doen via de trap en dan halverwege weer op de pendelbus te stappen.
Die afdaling was de moeite waard, want je had een paar prachtige uitzichten. De mensen die ons op de trap tegemoet kwamen en dus de hele klim vanaf de parkeer plaats gemaakt , hadden zonder uitzondering bijna medische hulp nodig, bestaande uit een fles zuurstof. Toen het gedeelte van de trap was afgelopen, en we halverwege de daling waren, besloten manlief en onze dochter met de kleinzoons de pendelbus te pakken. Mijn schoonzoon en ik gingen met Ulli naar beneden lopen. Het was zo steil dat we achterover moesten hangen, om niet te vallen. En steeds kwamen we weer mensen tegen die nog niet eens halverwege waren, maar die maar die de tong al op de schoenen haren hangen. Zelfs oudere mensen met stok en al kwamen ons tegemoet. Omdat het vrij stijl rechtstreeks naar beneden ging, waren wij nog eerder terug op de parkeerplaats dan de pendelbus die via een behoorlijke slingerweg met allemaal bochten naar beneden moest rijden. Het was ondertussen al dik boven de 30 graden, en we besloten om richting het huisje te gaan, en dan konden de kleinzoons nog mooi even in het zwembadje voordat het onweer zou losbarsten.
En dat onweer kwam aan het begin van de avond inderdaad met een schamper langs ons heen, en eerlijkgezegd de tijdelijke afkoeling door de wind was heerlijk. Maar na het avondeten konden we gewoon weer buiten zitten, en was het gewoon lekker warm. Ook die avond was het weer genieten van de nachtvlinders van wie ik, van een paar niet zeker weet of ik er wel een juiste naanm opgeplakt heb..
Ook het Internationaal ruimtestation ISS kwwam om 21.55u weer
duidelijk zichtbaar over ons heen, wel geprobeerd daar een filmpje van
te maken, helaas zie je alleen een bewegend licht.
En zo vloog er weer een dag voorbij, en zit ik tot op de dag vandaag
met een foto van een hele rare vogel, die ik in een boom zag zitten in
het park. Geen idee thet voor een vogel is, die nog het meest op een
(Vlaamse) Gaai lijkt met een vergroeide snavel, en misschien is dat ook
het geval.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-het-sprookjeskasteel/
dinsdag 11 augustus 2015
Vakantie 2015 De Notenkrakersuite
Inmiddels was het alweer dinsdag geworden, en het beloofde wederom
een prachtige zomerse dag te worden, wel was er voor de avond wederom
onweer voorspeld.
Vandaag was het plan om naar de grootste waterval van Duitsland te gaan toevallig niet heel erg ver van ons vandaan de Triberger Wasserfälle, een waterval bestaande uit een aantal etages, waarbij het water van het riviertje de Gutach 163 meter naar beneden stort. De waterval is gelegen bij het stadje Triberg, vandaar ook de naam. We waren gelukkig redelijk op tijd, voordat de grote toeristenstroom echt op gang kwam.
Vandaag was het plan om naar de grootste waterval van Duitsland te gaan toevallig niet heel erg ver van ons vandaan de Triberger Wasserfälle, een waterval bestaande uit een aantal etages, waarbij het water van het riviertje de Gutach 163 meter naar beneden stort. De waterval is gelegen bij het stadje Triberg, vandaar ook de naam. We waren gelukkig redelijk op tijd, voordat de grote toeristenstroom echt op gang kwam.
Triberg zelf is wel heel toeristisch, en zeker leuk om een keer
gezien te hebben, maar het ging ons vooral om de beroemde waterval, en
heel stiekem hoopte ik op een ontmoeting met een Notenkraker, Geen
werktuig om noten te kraken, en ook geen muziekstuk, maar een vogel, een
kraaiachtige. In Nederland is de Notenkraker een zeldzame dwaalgast,
maar In Duitsland en zeker in het Zwarte Woud is hij vaker te
bewonderen.
Het was toch wel een behoorlijke klim naar boven, maar we hadden
gelukkig alle tijd. En dan die kleinzoons van ons , helemaal op eigen
kracht naar boven.
Het was hoe dan ook de moeite meer dan waard. We werden beloond met een prachtig spektakel.
Ook de kleinzoons leken onder de indruk te zijn. De laatste etage had bovendien nog een verrassing in petto, want mijn dochter ontdekte opeens een prachtige donkere gespikkelde vogel de Notenkraker. Even later ontdekte ik er nog 1. De eerste vogel zat bijna op ooghoogte, en bleef even zitten, en dat gaf mij de kans om foto’s en een filmpje te maken. En niemand die langs mij heen liep had de vogel in de gaten.Wat een geluk dat mijn dochter de vogel zag zitten, anders had ik misschien alleen de vogel die zich in de toppen van de bomen bevond waargenomen.
De weg terug naar beneden was een stuk moeilijker voor de kleinzoons,
maar gedeeltelijk op de rug van de ouders lukte de afdaling toch.
Gelukkig was het ondertussen al behoorlijk warm, en paste Ulli zijn
tempo behoorlijk aan, anders had het mij niet verbaasd, of ik was weer
onderuit gegaan. Uiteindelijk waren we allemaal weer veilig beneden,
waar de drukte bij de ingang inmiddels behoorlijk was toegenomen.
We gingen weer terug richting het park naar ons huisje. Onderweg zagen
we nog een waaghals al bungelend aan een touw, in een grote windmolen,
zo te zien aan het werk. Terug gekomen op het park besloot ik na een
uurtje, omdat er onweer op komst zou zijn, en omdat Ulli een behoorlijk
gewoonte dier is toch nog een rondje te lopen met hem.
Ik passeerde daarbij een vlinderstruik, en een vlinder die op het eerste
gezicht op een Gehakkelde Aurelia leek vloog op het moment van passeren
weg, maar kwam even later terug. Het bleek helemaal niet om een
gehakkelde Aurelia te gaan, maar om een behoorlijk beschadigde
Keizersmantel in Duitsland een redelijk algemene dagvlinder, maar in
Nederland een zeldzame verschijning. Ook een Zwarte Roodstaart liet zich
vlak bij on huisje in de buurt nog even prachtig op de foto zetten.
Mijn dag kon echt niet meer stuk. Het onweer ging die avond wederom
aan ons voorbij . Het werd zelfs een prachtige avond met een heldere
sterrenhemel, met af en toe een vallende ster, en heel goed te volgen
het Internationaal ruimtestation ISS dat om 22.49u over ons heen vloog,
precies op het moment dat de app op de telefoon van onze schoonzoon het
voorspeld had. Dinsdag 11 augustus 2015 zal ik, denk ik, niet snel
vergeten.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-notenkrakersuite/
maandag 10 augustus 2015
Vakantie 2015 Op zoek naar de voormalige woning van Uschi
Maandag 10 augutus
Vandaag besloten we richting Wembach te gaan in de buurt van Schönau im Schwarwald gelegen in het Zuidelijke deel van het Zwarte Woud. Ruim 25 jaar geleden toen we nog in Zwitserland woonde, kwamen we daar regelmatig op bezoek bij onze collega Uschi . Zij woonde in mij herinnering in een prachtige oude boerderij. Ook onze oudste dochter heeft nog steeds een zichtbare herinnering aan 1 van die bezoekjes, en dat was het litteken die de Bepaald niet vriendelijke boerderij kat haar bezorgde
De dag begon alweer goed, tijdens het uitlaten van Ulli, zag ik 2 Eekhoorns,
en een paar Roodstaarten, waaronder nog een jonge vogel. Op de terugweg zag ik een klein vlindertje vliegen
Het lukte om het vlindertje goed in beeld te krijgen met mij camera, en daardoor viel mij gelijk het kleine staartje op. Dit moest het zeldzame Staartblauwtje zijn, een vlindertje dat zowel In Nederland als in het Zwarte Woud zeldzaam is. En alsof dat nog niet genoeg was kwam er ook nog een Purpermotje aangevlogen, ook in Nederland een zeldzaam dagvliegend vlindertje uit de microfamilie die heel veel lijkt op het algemene Muntvlindertje. Mijn dag kon dus al niet meer stuk.
Het werd een prachtige rit, en onderweg werd er op mooie plekken gestopt en werden de benen gestrekt. Op 1 plek onderweg in het Simonswald kwamen we een prachtige gratis toegankelijke speeltuin tegen. Nadat de kleinzoons waren uitgespeeld besloten we om naast de speeltuin op een veldje zoals onze kleinzoons het noemde, te picknicken . Langs de speeltuin liep een pad en daarnaast was een prachtige heldere beek.
Aangrenzend aan de Beek was een prachtig natuurgebied, maar de
aanwezige wespen deden ons besluiten om snel weer te vertrekken. We
kwamen door de bekende universiteitsstad Freiburg heen, die in ieder
geval in onze ogen veel mooier was dan we verwacht hadden. Onderweg
kwamen we nog een andere mooie plek tegen Schauinsland , een 1284 meter
hoge berg, waar bovenop een soort van parkeerplaats was, langs de
doorgaande weg,de Schauinslandstrasse, met een heel mooi uitzicht, en
waar ook een wandelroute op uitkwam. Aan het begin van de wandelroute
stond een klein schuurtje/huisje dat zijn beste tijd had gehad. Het
deels ingestorte huisje maakte behoorlijk indruk op de kleinzoons, en ik
vertelde hun dat dit het huisje van de drie biggetjes was uit het
sprookje dat ik hun al eens verteld had, het huisje dat omver werd
geblazen door de grote boze wolf. Hoezo zijn mensen bang voor de
eventuele komst van de wolf in Nederland, en ik werkte er ook nog eens
aan mee. Onze kleinzoons vonden het verhaal in ieder geval heel
acceptabel. Daarna gingen we weer verder, richting Wembach, en voor ik
er goed en wel erg in had, hoorde ik manlief zeggen….daar heb je het
huis.
De herkenning was er gelijk, het kronkelende smalle beekje nog steeds door het weiland naast het huis, en het leek een beetje of de tijd 25 jaar stil had gestaan. Uschi was uit het huis getrokken en in een andere plaats in een appartement gaan wonen, toen ze van haar man ging scheiden. Ook daar zijn we nog op bezoek geweest. Uschi had er toen erge moeite mee dat wij na 3 jaar weer terug gingen naar Nederland. Eerst al de scheiding van haar man, en toen kwamen wij ook nog eens met de mededeling dat we terug gingen. Helaas ging het contact daarna ook heel snel verloren. Maar voor ons was het een bijzonder moment om het huis terug te zien, en natuurlijk ook leuk voor onze oudste dochter. Nadat we de nodige foto’s hadden gemaakt, ging het weer verder, nadat er eerst in het aangrenzende Schönau im Schwarwald nog boodschappen werden gedaan.
Onderweg kwamen we nog de hele toeristische hoogste berg van het Zwarte woud tegen de Feldberg met een hoogte van 1493 meter, en we kwamen langs nog een andere toeristische plek de Titisee bij Neustadt . Maar de Feldberg en de Titisee lieten we beiden voor wat het was. Het werd tijd om weer terug naar het huisje te gaan. Ondertussen leken de voorspellingen te gaan uitkomen dat er onweer op komst was. Er vormde zich hoe langer hoe meer wolken aan de lucht. Na de warme maaltijd kwam de Ree weer eventjes op bezoek . Maar ook die avond zaten wij de hele avond buiten , het onweer bleek langs ons heen te gaan, en omdat het droog bleef, kwamen er verschillende nachtvlinders op de buitenlamp af, geen zeldzame maar voor mij wel bijzonder. De mooie Lindeknotsvlinder had ik zelfs nog nooit eerder gezien.Het was wederom een prachtige dag geweest.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-voormalige-woning-van-uschi/
Vandaag besloten we richting Wembach te gaan in de buurt van Schönau im Schwarwald gelegen in het Zuidelijke deel van het Zwarte Woud. Ruim 25 jaar geleden toen we nog in Zwitserland woonde, kwamen we daar regelmatig op bezoek bij onze collega Uschi . Zij woonde in mij herinnering in een prachtige oude boerderij. Ook onze oudste dochter heeft nog steeds een zichtbare herinnering aan 1 van die bezoekjes, en dat was het litteken die de Bepaald niet vriendelijke boerderij kat haar bezorgde
De dag begon alweer goed, tijdens het uitlaten van Ulli, zag ik 2 Eekhoorns,
Het lukte om het vlindertje goed in beeld te krijgen met mij camera, en daardoor viel mij gelijk het kleine staartje op. Dit moest het zeldzame Staartblauwtje zijn, een vlindertje dat zowel In Nederland als in het Zwarte Woud zeldzaam is. En alsof dat nog niet genoeg was kwam er ook nog een Purpermotje aangevlogen, ook in Nederland een zeldzaam dagvliegend vlindertje uit de microfamilie die heel veel lijkt op het algemene Muntvlindertje. Mijn dag kon dus al niet meer stuk.
Het werd een prachtige rit, en onderweg werd er op mooie plekken gestopt en werden de benen gestrekt. Op 1 plek onderweg in het Simonswald kwamen we een prachtige gratis toegankelijke speeltuin tegen. Nadat de kleinzoons waren uitgespeeld besloten we om naast de speeltuin op een veldje zoals onze kleinzoons het noemde, te picknicken . Langs de speeltuin liep een pad en daarnaast was een prachtige heldere beek.
De herkenning was er gelijk, het kronkelende smalle beekje nog steeds door het weiland naast het huis, en het leek een beetje of de tijd 25 jaar stil had gestaan. Uschi was uit het huis getrokken en in een andere plaats in een appartement gaan wonen, toen ze van haar man ging scheiden. Ook daar zijn we nog op bezoek geweest. Uschi had er toen erge moeite mee dat wij na 3 jaar weer terug gingen naar Nederland. Eerst al de scheiding van haar man, en toen kwamen wij ook nog eens met de mededeling dat we terug gingen. Helaas ging het contact daarna ook heel snel verloren. Maar voor ons was het een bijzonder moment om het huis terug te zien, en natuurlijk ook leuk voor onze oudste dochter. Nadat we de nodige foto’s hadden gemaakt, ging het weer verder, nadat er eerst in het aangrenzende Schönau im Schwarwald nog boodschappen werden gedaan.
Onderweg kwamen we nog de hele toeristische hoogste berg van het Zwarte woud tegen de Feldberg met een hoogte van 1493 meter, en we kwamen langs nog een andere toeristische plek de Titisee bij Neustadt . Maar de Feldberg en de Titisee lieten we beiden voor wat het was. Het werd tijd om weer terug naar het huisje te gaan. Ondertussen leken de voorspellingen te gaan uitkomen dat er onweer op komst was. Er vormde zich hoe langer hoe meer wolken aan de lucht. Na de warme maaltijd kwam de Ree weer eventjes op bezoek . Maar ook die avond zaten wij de hele avond buiten , het onweer bleek langs ons heen te gaan, en omdat het droog bleef, kwamen er verschillende nachtvlinders op de buitenlamp af, geen zeldzame maar voor mij wel bijzonder. De mooie Lindeknotsvlinder had ik zelfs nog nooit eerder gezien.Het was wederom een prachtige dag geweest.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-voormalige-woning-van-uschi/
zondag 9 augustus 2015
Vakantie 2015 – De omgeving verkennen
Zondag 9 augustus 7.30 u liep ik al te wandelen met Ulli, in het bos gelegen naast het park. Het was er heerlijk rustig alleen de vogels lieten zich horen. Mijn hele lichaam voelde nog enigszins verstijft aan, door die valpartij van de avond ervoor, en de elleboog bloed nog steeds een beetje, dat heb je met bloedverdunners al snel . Maar al die ongemakken had ik al snel opzij gezet, want een eindje verder op kwam ineens een Eekhoorn uit een boom zetten, en het lukte mij zowaar om het diertje op de foto te zetten. Nadat ik met Ulli weer terug was bij het huisje gingen manlief en ik samen met onze kleinzoons verse broodjes halen bij de bakkerskar op het park.
Na het ontbijt gingen we een ritje maken in de omgeving. Koekoeksklokken zijn de trots van het Zwarte Woud en dat is duidelijk zichtbaar. Aan de weg van Gutach naar Triberg bevind zich een koekoeksklok ter grote van een huis. Deze werkende koekoeksklok heeft een winkeltje waar voor de liefhebber honderden koekoeksklokken te koop worden aangeboden.
Ook een echte Ruïne was er in de buurt van Tennenbronn, namelijk de Ruïne Waldau. Onderweg in de buurt van Lauterbach zagen we nog een bijzondere, tegen een helling aangelegde terrasvormige begraafplaats. Maar wat vooral opviel was de mooie omgeving , en de hoogte verschillen. Regelmatig kwamen we op weggetjes met een stijgingspercentage van 19%. En totaal onverwachts zag ik onderweg op een draad een jonge Grauwe Klauwier zitten, een vogel die je ook in Nederland kunt waarnemen, maar die ik nog nooit eerder had gezien.
Na het ritje besloten we om een badje op te zetten voor de kleinzoons, want de temperatuur liet voor wat betreft de warmte, bepaald niet te wensen over. Na een paar uur hielden de kleinzoons het badje voorgezien, want ze wilden weer mee om Ulli uit te laten. ze hoorden de geluiden van sprinkhanen, dus ik stelde voor om op speurtocht te gaan naar sprinkhanen. Er werd er al snel 1 gevonden, niet door op het geluid af te gaan, maar omdat de sprinkhaan in kwestie opsprong toen we er langs kwamen. En natuurlijk moest de sprinkhaan in dit geval een vrouwtje Kleine Groene Sabelsprinkhaan (in werkelijkheid helemaal niet zo klein)ook op de foto. En oma had het geluk dat het ook nog eens een sprinkhaan betrof die in Nederland heel zeldzaam is.
Na het avondeten kwam opeens een wel heel onverwachte gast even buurten.
We hebben Ulli voor de zekerheid altijd vast liggen aan een lange speciale lijn, en die avond bleek maar weer eens dat dat niet geheel onverstandig is . Ulli is en blijft een terriër , en hij had dan ook als eerste in de gaten dat er in de struiken zich een dier bevond. Ik zag het aan zijn lichaamshouding. Eigenlijk verwachte ik een Eekhoorn die achter de struiken vandaan zou komen, maar het was, zo hoorde ik later van een buurman een ongeveer 4 a 5 jaar oude Reegeit, die op haar dooie gemak de tuin inliep, en begon te eten van de struiken. Vervolgens volgde er een wasbeurt, en naar een poosje verdween ze tussen in de begroeiing naast ons huisje, en ging nog net in het zicht van ons op haar gemak liggen her te kauwen.
Wij durfden ons nauwelijks te verroeren, en gelukkig lukte mijn schoonzoon het om Ulli naar binnen te loodsen, want die vond het allemaal wel heel spannend. Na een poosje stond de Ree op en liep ze heel gericht naar de buren, waar ze appels begon te eten. Regelmatig kwam ze bij de buren langs zo vertelde de Duitse buurman. Soms zagen ze haar dagen niet en dan opeens was ze er weer. Toch was ze haar schuwheid niet verloren, want een andere buurman een arts, die ook natuurfotografie als hobby had, vond ze even wat teveel van het goede, en met een paar sprongen verdween ze even later uit ons zicht.
De avond brachten we weer buiten door, en zo vloog de zondag voorbij, en dus het weekend voorbij.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-omgeving-verkennen/
zaterdag 8 augustus 2015
Vakantie 2015 – De dag van vertrek.
We vertrokken ongeveer op de tijd dat we hadden gepland, namelijk om 4.30u .
En het regende .
We zouden tot ongeveer Alzey in Duitsland de snelweg nemen, en daarna de rest van de reis binnen door gaan.
Toen we Nederland bij Venlo verlieten werd het al wat lichter, en nog belangrijker het werd droger, en warmer.
Om 15.00u hadden we al 32 graden op de thermometer staan.
Onze oudste dochter en haar gezin zouden veel later dan ons aan de reis beginnen, en zij waren van plan om alleen maar de snelweg te nemen.
Maar wij waren al volop aan het genieten, en zagen het landschap veranderen. We besloten nog even een stukje Frankrijk mee te pakken.
Toen we in het Zwarte Woud reden, vloog ons de eerste Rode Wouw al tegemoet. Jammer dat we toen niet konden stoppen, dus ik moest tijdens het rijden een foto maken, daarom is de foto is helaas niet scherp.
Na een prachtige rit kwamen we op de plaats van bestemming aan begroet door een prachtige Roodstaart. Dat was alvast een goed begin.
Ons huisje bleek aan al onze verwachtingen te voldoen, en voordat de (klein)kinderen arriveerde hadden manlief en ik nog een half uur de tijd om alle breekbare spullen van het huisje omhoog te zetten. Beter voorkomen dan genezen toch !
En wat een ruimte om het huisje, en wat een natuur om ons heen. Nadat alles was uitgepakt, en wij helemaal geïnstalleerd waren, gingen Manlief dochter, en schoonzoon boodschappen doen, terwijl ik samen met de kleinzoons Ulli de hond ging uitlaten, een mooie gelegenheid om de omgeving te verkennen.
En wat voor een omgeving, ik had niet beter kunnen wensen. Onze dochter had al heel snel een Eekhoorn gepot in 1 van de bomen naast het huis, maar ik had te laat in de gaten wat zij met haar gebaren bedoelde. misschien kreeg ik eindelijk deze week een kans om eens een Eekhoorn fatsoenlijk op de foto te zetten. Na het eten konden de kleinzoons zich heerlijk uitleven in de grote tuin, en er was natuurlijk gebak omdat opa jarig was .
De hele avond hebben we buiten doorgebracht, en het was volop genieten. We hadden een kaars aan. maar ook de buitenlamp, en daar kwamen Nachtvlinders op af, waaronder 2 voor Nederlandse begrippen behoorlijk zeldzame exemplaren, de Bruine granietuil, en de Groene bergspanner. Tot zover verliep alles prima, totdat ik Ulli de hond ging uitlaten.
Ik liep gewoon op een redelijk goed verlicht verhard pad, en hoe het kwam, weet ik niet, maar ik kwam aan het struikelen en daardoor ging ik behoorlijk hard onderuit, en ik kwam terecht op mijn rechter zij, met als gevolg een behoorlijk schaafwond op de knie, en een lelijke wond op de elleboog, en toen ik was opgestaan viel even later ook nog eens een tand uit de mond, die bleek tot diep in de wortel te zijn afgebroken.
Manlief grapte nog, je hebt je in ieder geval keurig aan de afspraak gehouden door niet voor de vakantie te vallen (dat was namelijk in 2010 het geval) .maar ik kon er niet zo om lachen.
Maar ik nam mij voor dat die valpartij de vakantie niet mocht beïnvloeden, en dat is gelukkig aardig gelukt. Helaas heeft mijn camera die ik bij mij had ook een flinke tik gekregen. Hij doet het nog, maar hij maakt hoe langer hoe meer geluid met het filmen, en het lukt minder goed om dingen scherp op de foto te krijgen. Ook heeft het vertrouwen van Ulli de hond in mij een behoorlijke deuk opgelopen, want bij iedere onverwachtse beweging van mij springt hij opzij met de staart tussen de poten.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-dag-van-vertrek/
En het regende .
We zouden tot ongeveer Alzey in Duitsland de snelweg nemen, en daarna de rest van de reis binnen door gaan.
Toen we Nederland bij Venlo verlieten werd het al wat lichter, en nog belangrijker het werd droger, en warmer.
Om 15.00u hadden we al 32 graden op de thermometer staan.
Onze oudste dochter en haar gezin zouden veel later dan ons aan de reis beginnen, en zij waren van plan om alleen maar de snelweg te nemen.
Maar wij waren al volop aan het genieten, en zagen het landschap veranderen. We besloten nog even een stukje Frankrijk mee te pakken.
Toen we in het Zwarte Woud reden, vloog ons de eerste Rode Wouw al tegemoet. Jammer dat we toen niet konden stoppen, dus ik moest tijdens het rijden een foto maken, daarom is de foto is helaas niet scherp.
Na een prachtige rit kwamen we op de plaats van bestemming aan begroet door een prachtige Roodstaart. Dat was alvast een goed begin.
Ons huisje bleek aan al onze verwachtingen te voldoen, en voordat de (klein)kinderen arriveerde hadden manlief en ik nog een half uur de tijd om alle breekbare spullen van het huisje omhoog te zetten. Beter voorkomen dan genezen toch !
En wat een ruimte om het huisje, en wat een natuur om ons heen. Nadat alles was uitgepakt, en wij helemaal geïnstalleerd waren, gingen Manlief dochter, en schoonzoon boodschappen doen, terwijl ik samen met de kleinzoons Ulli de hond ging uitlaten, een mooie gelegenheid om de omgeving te verkennen.
En wat voor een omgeving, ik had niet beter kunnen wensen. Onze dochter had al heel snel een Eekhoorn gepot in 1 van de bomen naast het huis, maar ik had te laat in de gaten wat zij met haar gebaren bedoelde. misschien kreeg ik eindelijk deze week een kans om eens een Eekhoorn fatsoenlijk op de foto te zetten. Na het eten konden de kleinzoons zich heerlijk uitleven in de grote tuin, en er was natuurlijk gebak omdat opa jarig was .
De hele avond hebben we buiten doorgebracht, en het was volop genieten. We hadden een kaars aan. maar ook de buitenlamp, en daar kwamen Nachtvlinders op af, waaronder 2 voor Nederlandse begrippen behoorlijk zeldzame exemplaren, de Bruine granietuil, en de Groene bergspanner. Tot zover verliep alles prima, totdat ik Ulli de hond ging uitlaten.
Ik liep gewoon op een redelijk goed verlicht verhard pad, en hoe het kwam, weet ik niet, maar ik kwam aan het struikelen en daardoor ging ik behoorlijk hard onderuit, en ik kwam terecht op mijn rechter zij, met als gevolg een behoorlijk schaafwond op de knie, en een lelijke wond op de elleboog, en toen ik was opgestaan viel even later ook nog eens een tand uit de mond, die bleek tot diep in de wortel te zijn afgebroken.
Manlief grapte nog, je hebt je in ieder geval keurig aan de afspraak gehouden door niet voor de vakantie te vallen (dat was namelijk in 2010 het geval) .maar ik kon er niet zo om lachen.
Maar ik nam mij voor dat die valpartij de vakantie niet mocht beïnvloeden, en dat is gelukkig aardig gelukt. Helaas heeft mijn camera die ik bij mij had ook een flinke tik gekregen. Hij doet het nog, maar hij maakt hoe langer hoe meer geluid met het filmen, en het lukt minder goed om dingen scherp op de foto te krijgen. Ook heeft het vertrouwen van Ulli de hond in mij een behoorlijke deuk opgelopen, want bij iedere onverwachtse beweging van mij springt hij opzij met de staart tussen de poten.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag
https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-dag-van-vertrek/
Abonneren op:
Posts (Atom)