zaterdag 3 oktober 2020

Pim de Huismus

Opeens een hoop kabaal op de vroege morgen. Al snel werd duidelijk waar het geluid vandaan kwam .

Heel duidelijk hoorbaar kwam het geluid uit de afvoer van de afzuigkap, daar moest een vogel inzitten, dat kon haast niet anders, maar hoe dan ?

Ook onze buurman wist niet wat hij hoorde , een vogel in de afvoerpijp, dat was volgens hem onmogelijk, maar na even buiten geluisterd te hebben hoorde hij het ook.

Helaas geen stijgers meer rond het huis (schilders), of ladders, dan maar van binnenuit de boel afbreken.

Na allereerst alle ramen op de beneden verdieping verduisterd te hebben, hebben we heel voorzichtig het afvoerkanaal los gemaakt, als ons idee zou werken, dan zou de vogel op een gegeven moment eruit komen zakken. Na een half uurtje besloot ik tegen de aluminium plaat te tikken die in verbinding stond met het afvoerkanaal, op dat zelfde moment hoorde we gefladder, en jawel hoor uit het afvoerkanaal kwam een Huismus zakken , die gelijk op de kast ging zitten.

We hebben de Huismus even laten bijkomen, en ondertussen konden wij bedenken hoe we de mus weer vrij konden laten. We besloten 1 raam aan de voorkant van ons huis, en de voordeur open te zetten , en verder alle ruiten bedekt te laten. Na een tijdje wachten vloog de Huismus in 1 streep de vrijheid tegemoet, richting de struiken bij onze overburen, waar op dat moment zich een hele familie Huismussen bevond. Het was ineens daar in die struiken een gekwetter van jewelste.

Jammer dat onze kleindochter er op dat moment niet bij aanwezig was, ze had het vast leuk gevonden als ze Pim de Mus uit ons voorleesboekje in het echt had gezien.

Eind goed, al goed, al zal de loodgieter nog wel bij ons het dak op moeten, want iets is daar niet in orde, maar dat komt na het weekend.

      Huismus – Passer domesticus

donderdag 1 oktober 2020

Een jaar zonder mijn kleine, grote vriend.

Het is alweer een jaar geleden, dat we afscheid moesten nemen van Ulli onze kleine grote vriend.

Ulli

Er is het afgelopen jaar bijna geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem heb gedacht. Eigenlijk hebben wij aan Ulli alleen maar mooie en leuke herinneringen, en die kan niemand ons afnemen.

Het gemis blijft, maar soms is er ook de opluchting, dat we de zorg voor een huisdier niet meer hebben . We kunnen ons af en toe nauwelijks zelf staande houden, laat staan dat we de zorg voor een huisdier hebben.

 https://anneliesnatuurlijk.nl/ulli-een-vriend-voor-het-leven/