zaterdag 25 november 2017

Afschot Knobbelzwanen mag van Raad van State doorgaan Vogelwerkgroep Zutphen e.o. teleurgesteld

Recent ( 22 november ) heeft de Raad van State in Den Haag uitspraak gedaan in een geschil tussen de Vogelwerkgroep Zutphen e.o. * en het College van Gedeputeerde Staten van Gelderland. Het gaat over het afschieten van circa 400 knobbelzwanen per jaar in Gelderland. De provincie Gelderland heeft een besluit goedgekeurd om aan de Faunabeheereenheid Gelderland ( de jagers) toestemming te geven om dit te doen bij schade aan vooral blijvend grasland bij veehouders. Knobbelzwanen zijn beschermde watervogels die ook gras eten, met name in de perioden dat er weinig waterplanten zijn. Grondgebruikers mogen altijd als er schade aangericht wordt de vogels verjagen. Het aantal schadegevallen die gemeld worden bij het Faunafonds ( BIJ 12) voor een uitkering nemen de laatste jaren sterk af. Het zijn er enkele per jaar in heel Gelderland, volgens Hans Grotenhuis de woordvoerder van Vogelwerkgroep Zutphen e.o. Het College van Gedeputeerde Staten van Gelderland is echter anders van mening, en vindt dat er sprake is van concrete dreiging van belangrijke schade en staat het afschieten door jagers van 400 knobbelzwanen per jaar toe. De Vogelwerkgroep Zutphen e.o. is door de Raad van State in het ongelijk gesteld. De verleende ontheffing aan de Faunabeheereenheid Gelderland loopt door tot 2020. Deze uitspraak betekend dat knobbelzwanen ter voorkoming, en in geval van schade , afgeschoten mogen worden in heel Gelderland, dus ook in de gemeente Brummen *De Vogelwerkgroep Zutphen en omstreken is opgericht in april 2005. Het werkgebied omvat de gemeente Zutphen en delen van de gemeenten Brummen, Voorst, Lochem en Bronckhorst.



zondag 5 november 2017

Een verwenteld schaap gered.

Vanmiddag moesten we ongeveer 16.30u in Arnhem zijn, maar we gingen vroeger van huis af, zodat we onderweg nog even de IJsduiker konden bekijken  in de buurt van Giesbeek. Het was daar alweer lekker druk, maar de IJsduiker liet zich maar weinig zien, want hij was veel en langdurig aan het duiken. En het weer werd ook nog eens een grote spelbreker.
Giesbeek – Rhederlaag

Dus noodgedwongen de auto in en omdat het te vroeg was om naar Arnhem te gaan gingen we richting Rouvenen daar niet zover vandaan. Daar was het, toen de bui weer over was genieten van de 2 Blauwe Kiekendieven. Manlief meende met de verrekijker in de verte een
Steppenkiekendief te zien, dus besloten we richting dat weiland te rijden. Om daar te komen moesten we een rondje maken, en kwamen we langs een weiland heen, waar een schaap een Witte Texelaar op haar rug lag.
Witte Texelaar

Ze vertoonde eigenlijk al geen spoor meer van leven, en ik dacht dat het schaap al dood was. Voor de zekerheid toch maar even kijken , want je weet het maar nooit, en op het moment dat ik de auto uit stapte, bewoog ze haar poot.
De rest van de kudde was al verder gelopen, en liet het schaap aan haar lot over. Helaas was er een brede greppel, en lukte het niet om daar overheen te komen, want dan moest ik houvast zoeken aan schrikdraad. Dus de auto weer in , en een eind verderop kon ik door over een hek te klimmen in het weiland komen. Het was nog een stukje lopen, en bij het schaap aangekomen zag ik al dat er een enorme hoeveelheid poep achter haar lag . Dat betekende dat ze daar al een tijd lag. Op het moment dat ik bij haar was , kwam ze moeizaam met haar kop omhoog.
Ik moest haar zo snel als maar mogelijk was, op haar kont zetten, zodat ze weer goed kon ademhalen. Hoe ik het voor elkaar heb gekregen, geen idee, maar even later had ik het schaap op haar kont zitten, terwijl ik haar ondersteunde door haar onder de oksels vast te houden. Ze begon behoorlijk te hoesten, maar liet verder alles rustig over zich heen komen. Op haar gehoest kwam ineens de hele kudde aangelopen, en voor ons staan. Ondertussen kwamen er 2 vrouwen aangelopen, die me toeriepen …u heeft ervaring !!! Het bleek de eigenaar te zijn met haar dochter. Het schaap had ondertussen lang genoeg op haar kont gezeten (zodat alle organen weer netjes terug op hun plek konden komen) besloten we dat we haar met z’n drietjes voorzichtig weer op de poten zouden zetten . Nadat ze weer terug op haar poten stond was ze nog behoorlijk aan het wankelen, maar wij konden het steeds voorkomen dat ze viel. En opeens had ze de poten er weer onder, en begon ze flink van zich af te plassen.  Met dit schaap zou het hoe dan ook weer goed komen.
Voor koffie drinken was er helaas geen tijd meer, want anders zouden wij te laat op de afgesproken tijd in Arnhem zijn .
En thuisgekomen was het in 1 streep door richting de douche.
Geen foto’s maar wel een ongeveer gelijkende situatie op Youtube gevonden.