Klinkertjes Blogspot: augustus 2022

maandag 15 augustus 2022

Park Vliegbasis Soesterberg

Vandaag zijn we naar Park Vliegbasis Soesterberg geweest op de Utrechtse Heuvelrug.

Vroeger was dit een NAVO luchtmachtbasis, en verboden voor iedereen. Maar nu is het terrein op de meeste plekken het hele jaar door toegankelijk. De voormalige startbaan is echter maar een gedeelte van het jaar geopend voor publiek, van 15 augustus tot 15 maart (in verband met het broedseizoen) en laten wij nu net vandaag op 15 augustus een bezoek brengen aan het gebied.

Wat een geweldig gebied is dit, dat hadden we echt niet verwacht . Er was bos, heide, en heel veel schraalgrasland met heel veel soorten (bijzondere) bloemen.

Overal kwamen we ook nog stukjes geschiedenis tegen, zoals segmenten van de Berlijnse muur, maar ook het ‘Monument voor Gevallen Vliegers’ .

Wij waren daar wel met een doel, of beter gezegd, ik had een doel voor ogen . Ik wist namelijk dat er zeldzame Kommavlinders (Hesperia comma) voorkwamen, een vlinder uit de familie van Dikkopjes (Hesperiidae). die ik nog nooit had gezien.

Maar na aankomst, en na even gezocht te hebben zag ik er al een paar vliegen, en kreeg ik de kans om een paar mooie foto’s te maken. Prachtige vlinder en ik ben blij dat ik er niet 1 maar 9 heb gezien. Maar eerlijk gezegd , er was zoveel meer te zien , ik kwam ogen tekort . Voor het eerst heb ik een Harkwesp (Bembix rostrata), en een Sabelsprinkhanendoder (Sphex funerarius) gezien (beiden ook zeldzaam), maar ik vond ik ook nog Echt bitterkruid (Picris hieracioides) een nieuwe soort voor mij, en ik zag in een flits een Ringslang voorbij kruipen.

De dag vloog voorbij , en we gaan er zeker weten nog een keer naar toe, en misschien gaan we met de kleinzoons nog een keer naar het Nationaal Militair Museum op het terrein, maar daar hadden we nu de puf, en de tijd niet meer voor .

Harkwesp – Bembix rostrata

Kommavlinder – Hesperia comma

Monument voor Gevallen Vliegers

Park Vliegbasis Soesterberg

Nationaal Militair Museum

Sabelsprinkhanendoder – Sphex funerarius

Segment Berlijnse muur

vrijdag 5 augustus 2022

Vakantie in een oud stationsgebouw in Duitsland

We zijn weer terug in Eerbeek van een heerlijk vakantie in de Eifel. We hebben een super leuke week gehad , die helaas te snel voorbij ging . Een geweldig mooi gebied waar we vroeger met onze kinderen ook jaren achtereen vakantie hielden in het dorpje Kesfeld, maar dat was in de Oost Eifel.

De afgelopen week zaten we met onze middelste dochter en onze kleindochter in de Vulkan Eifel. We verbleven de hele week in een appartement van een oud stationsgebouw gelegen aan een opgeheven spoorlijn in het dorpje Schalkenmehren . Het appartement was alleen te bereiken via een vijftal trappen, en dat was voor manlief wel even een dingetje. Maar dat was dan ook het enige minpuntje. We zaten daar prima, van alle gemakken voorzien.

We bevonden ons in een prachtig gebied met meertjes die in de kraters van uitgedoofde vulkanen waren ontstaan, en natuur, heel veel natuur. Er bevonden zich zelfs Muurhagedissen (Podarcis muralis) rond de woning , die in Nederland erg zeldzaam zijn, en naast het huis, hoorden we iedere dag de Nachtegaal.

We hebben er heel veel gewandeld, en onze kleindochter kon ons uitstekend bijhouden met haar fietsje . Op de plek waar vroeger de rails hadden gelegen, lag nu een prachtig fiets/wandelpad. Ik kwam ogen tekort, langs het pad stonden heel veel wilde bloemen, en overal vlogen vlinders rond, die je in Nederland maar zelden ziet , zoals bijvoorbeeld de Argusvlinder (Lasiommata megera) en de Keizersmantel (Argynnis paphia).

Onze kleindochter vond het oude locomotiefje dat op een stukje overgebleven rails voor het stationsgebouw stond, helemaal geweldig. Iedere dag moest ze er even in, ze kon er geen genoeg van krijgen.

We hebben naast het vele wandelen ook best veel uitstapjes in de buurt gemaakt , zoal bijvoorbeeld het uitstapje naar een koudwatergeiser in het plaatsje Wallenborn.

In een kring rond een grote ronde opening in de grond met een hek daarom heen, stonden allemaal bankjes , en daarop konden we tegen betaling plaatsnemen. Om de 40 minuten ontstond er een soort van eruptie waarbij een mengsel van water en kooldioxide naar boven werd gespoten van wel 4 meter hoog. De eruptie verspreide ook nog eens een zwavelachtige lucht . Daarna werd de straal weer snel minder, maar het water bleef nog ongeveer 5 minuten naborrelen. Vervolgens ging de geiser weer in rust, en na 30 minuten begon het weer van voor af aan. Leuk om een keer gezien te hebben, maar wel heel toeristisch.

Een ander uitstapje was naar de Dreimühlen-Wasserfall Nohn in de buurt van Blankenheim, de grootste waterval in Duitsland.

Een prachtige waterval, grotendeels begroeid met mos die het water vertraagd laat neerkomen over rotspartijen. Na een tijd daar te hebben rondgelopen liepen we via een ander pad weer richting de parkeerplaats . Bijna op het einde moesten we via rotsblokken een riviertje oversteken .

Ik dacht , ik doe mijn schoenen uit, en loop op een ondiep punt, op blote voeten door het water heen. Dat had ik beter niet kunnen doen, wat de bodem was spekglad, ik gleed uit, en maakte een lelijke valpartij, waarbij ook nog eens mijn nieuwe camera kopje onder ging.

Gelukkig kon de zon, en later op die dag de haarföhn van onze dochter, de meeste waterschade weer doen verdwijnen. Maar wat een balen, en dan heb ik het nog niet eens over de schaafwonden die ik had opgelopen.

In Daun zijn we nog naar het Wild- und Erlebnispark Daun geweest . Een prachtig park waar je ongeveer 8 km met de auto door heen kon rijden .

Tijdens de rit, kwamen we verschillende plekken tegen waar je de auto uit mocht. We kwamen Berberapen , Moeflons, maar ook Edelherten tegen . Boven ons hoofd vlogen Rode Wouwen en een paar Buizerds .

Een geweldige belevenis, maar onze kleindochter vond de speeltuin toch wel het allerleukste, en dan vooral het springkussen .

Onze dochter en kleindochter hebben nog een keer in het zwembad van Schweich gezwommen, en op een andere dag in een nabij gelegen meer ( een volgelopen krater van een vulkaan) .

Op de dag (2 augustus) dat de rest van de familie in het zwembad lag in Schweich, liep ik heerlijk te struinen helemaal in mijn eentje in een prachtig natuurgebied in de buurt van Gönnersdorf. Ik had thuis in Nederland mijn huiswerk goed gedaan . In dat natuurgebied , zouden namelijk nog Wrattenbijters (Decticus verrucivorus) een sprinkhanen soort voorkomen. Ik had in Nederland ook al de Wrattenbijter gezien, maar dat was in een ver verleden, toen ik nog jong was , en later nog een keer, ergens in Nederland. maar een mooie foto had ik nog niet, en dat was mijn grote wens, toen ik daar liep.

Het was genieten die dag , overal stonden Jeneverbessen struiken, overal zag en hoorde ik vogels, er vlogen heel veel vlinders, en overal stonden bloemen in bloei.

Ik moest behoorlijk zoeken, maar uiteindelijk heb ik een paar Wrattenbijters gevonden. Het was al een topvakantie, maar na het vinden van de Wrattenbijters helemaal.