Nog maar kort geleden op 13 juni kreeg ik een berichtje van iemand
(hobbyfotograaf) uit onze wijk, dat er bij haar uilen in de boom zaten,
ze had geen idee wat voor uilen, en achteraf had ze het idee dat ze het
geluid andere jaren ook al had gehoord.
De uil die ze hoorde, bleek een Ransuil te zijn, en haar jongen zaten
in de boom tegenover haar in een Apenbroodboom. Ze hield op afstand
alles goed inde gaten, en ze was behoorlijk aan het blaffen was tegen
een kat die iets te dicht in de buurt van de boom kwam. De kat was zich
van geen kwaad bewust.
Wat dat betreft zou het zomaar kunnen dat ze de uilen andere jaren
ook al had gehoord, omdat Ransuilen vaak jaren achter elkaar van het
zelfde nest gebruik maken.
In loop van de dagen die volgden kwam ik er achter dat zich 4
uilskuikens in de boom bevonden . We hielden het zoveel mogelijk geheim ,
ook al was dat best moeilijk, omdat de boom waar moeder zich bevond op
een redelijk drukke plek stond . Bovendien werd ook nog eens van 11 juni
2021 tot en met zondag 11 juli 2021 het uitgestelde EK 2020 (voetbal)
gespeeld, wat ook weer voor de nodige onrust zorgde in de avonduren.
Maar de familie Ransuil trok zich er niet veel van aan. Moeder hield
trouw de wacht , en in de schemer kwam vader steeds aanvliegen met
prooidieren, want op 18 juni ontdekte ik dat 3 van de 4 uilskuikens al
fladderend op pa Ransuil afkwamen, toen die rond 4.30u uur ’s morgens
nog een muis kwam brengen. De kleinste bleef nog achter in het nest . Ik
sliep al een aantal nachten behoorlijk slecht, en ik besloot om op te
staan en richting de uiltjes te gaan. Moeder Ransuil zat in de buurt ,
en de jongen zaten in hun vertrouwde boom. Daardoor kwam het dat ik pa
Ransuil voor het eerst zag. Soms heeft slecht slapen toch een voordeel.
Vanaf 22 juni gingen de uiltjes gingen al van tak tot tak , soms
zelfs naar een andere boom . Ze worden in die periode ook wel Takkeling
genoemd.
Omdat ze steeds in andere bomen zaten, lieten de jongen de oude
vogels ’s nacht weten waar ze zaten Ze maakte dat duidelijk door
behoorlijk hard te schreeuwen. Steeds meer bewoners in de buurt kwamen
op het geluid af , en vroegen zich af wie de veroorzakers van dit geluid
waren, niemand werd echt blij van dat geluid, maar gelukkig was
iedereen (zonder uitzondering) toen men uiteindelijk wist wie de
veroorzakers waren, heel erg begaan met het wel en wee van de Ransuilen
familie.
Het werd steeds moeilijker om de uiltjes ’s morgens nog allemaal te
ontdekken. Maar met vereende krachten wisten we iedere dag in welke boom
ze zich bebonden. De uiltjes groeide zichtbaar, alleen de kleinste
bleef wat achter in groei.
 |
| Ransuil – Asio otus |
Uiteindelijk, toen zijn broertjes en of zusjes al van dak naar dak
vlogen, kwam het kleintje niet verder dan een hoekje in een tuin op de
grond. Uiteindelijk hebben de mensen die dat zagen gebeuren de
dierenambulance gebeld. De mensen van de dierendierenambulance konden
het bijna niet geloven, toen ik hun vertelde dat het om een
Ransuil-uilskuiken ging waarvoor ze moesten uitrukken. Bij aankomst
hebben het zij het uiltje onderzocht,. Hij bleek toch vrij mager, en
daarom is het uiltje uiteindelijk meegenomen, naar de roofvogelopvang
in Barchem.
Een paar dagen later bevonden de anderen zich steeds verder van de
nestboom. De familie was nu echt uitgevlogen, ze waren Takkeling af.
Gisteren was het opeens stil in de wijk, en dat was toch wel even wennen.
De uiltjes waren een heerlijke afleiding . Maar het allermooiste vind
ik het feit, dat in een woonwijk 4 Ransuiltjes zijn groot gebracht , en
dat bijna niemand het in de gaten heeft gehad. De laatste dagen werden
ze pas ontdekt, door hun geschreeuw .
Voor meer Foto's Video's en Geluiden https://anneliesnatuurlijk.nl/de-uilskuikens/
