We kregen van onze dochter het bericht dat er op de kinderopvang van
onze kleindochter Corona bleek te zijn, en omdat we woensdag nog hadden
opgepast moesten wij ons zelf ook testen . Onze zelftest was gelukkig
negatief, we hadden ook nergens last van .
Maar vandaag begon ik mij in de loop van de morgen toch wat grieperig
te voelen, dus hebben we beiden maar weer een zelftest gedaan , en nu
was het in navolging van van onze dochter en haar gezin bingo voor mij .
Eerlijk gezegd sta je dan wel even raar te kijken, omdat wij (manlief
en ik) al tijden zoveel mogelijk in onze eigen bubbel leven, en omdat
we beiden eind december onze booster hadden gehad, sterker nog ook onze
dochters en aanhang hebben allemaal de booster al gehad.
Maar ja de kleinkinderen zijn helaas allemaal vogelvrij, iedereen weer naar school, naar de opvang, en dan kun je er op wachten.
Hopelijk doet de booster zijn werk, en valt het allemaal mee. Toch
bijzonder dat manlief negatief test, en ik positief, omdat wij samen
hebben opgepast op onze kleindochter.
Helaas pindakaas, morgen testen in Zutphen bij de GGD
Update 25-01-2022 – Uitslag is binnen van de GGD , zoals verwacht positief getest .
We waren ervan uitgegaan dat manlief de uitslag van de scan
telefonisch meegedeeld zou krijgen door de Uroloog, ergens in de middag
vandaag, dat had manlief iig afgesproken met het secretariaat Urologie.
Helaas was dat niet het geval en lag er toch weer een uitnodiging op
de mat. Ook al probeer je dan positief te blijven, toch lukt dat eerlijk
gezegd niet helemaal . Er spookt van alles door je hoofd , waarom moet
manlief nu alweer op audiëntie.
Het vervelende aan de hele situatie is , dat ik ivm de Coronaregels
niet met manlief mee naar binnen mag, dus moest hij weer alleen daar
naar binnen, en ik bleef achter op de parkeerplaats.
Mijn gedachten vlogen alle kanten op daar in de auto op de
parkeerplaats bij het ziekenhuis, en dan ineens veel sneller dan
verwacht ging het portier van de auto weer open.
Geen nieuwe kanker erbij, maar wel is er behoorlijke slijtage te zien
bij de ribben van manlief, zijn rug en zijn rechterschouder. Ook de
Uroloog had op een telefonisch consult gerekend, ergens was er iets fout
gegaan, en hij snapte maar al te goed dat we ons zorgen hadden gemaakt.
We zijn snel het terrein van het ziekenhuis afgereden, en op de
eerste de beste parkeerplaats zijn we gestopt , en hebben we onze
dochters een bericht gedaan .
We kunnen weer een tijdje verder, wat een opluchting , voorlopig geen ziekenhuis.
Op een gegeven moment lag er een brief bij ons op de deurmat van het RIVM VASCO
onderzoeksteam . VASCO staat voor VAccinatieStudie COrona De vraag was
of ik wilde meedoen aan een 5 jarig onderzoek, zodat ze nog beter kunnen
onderzoeken hoe goed de verschillende coronavaccins op de lange termijn
werken.
Ik heb er even over na gedacht, en besloten om mee te doen. Ik kreeg
een link naar een website, en ik kon daar inloggen. Het wachten was
vervolgens op een pakket met o.a. een toestemmingsformulier .
Maar al wat kwam , geen pakket. Wel kreeg ik een aantal keren een
mail met de mededeling dat er een taak voor mij klaar stond met een
vragenlijst op de website. De eerste vraag ging over het wel of niet
hebben ontvangen van het pakket. Ik kon die vraag alleen met nee
beantwoorden. En dan was mijn taak voor die week klaar. Op een gegeven
moment kwam er wel een mail, met de melding dat door het grote aantal
mensen dat zich had aangemeld , het iets langer zou duren dan
gebruikelijk voordat ik het pakket zou ontvangen. Al met al heeft het
ruim een maand geduurd, voor ik het pakket had. Eerlijk gezegd, vroeg ik
mij af of ik er mee door moest gaan.
Maar goed , wie A zegt moet ook B zeggen, en tussentijds is er altijd
de mogelijkheid om te stoppen. Voor het onderzoek moest ik ook een
klein buisje bloed inleven . Manlief ( oud-verpleegkundige) deed de
vingerprik bij mij, maar ondanks dat ik mijn hand een tijd lang in warm
water had gehouden en goed naar beneden had laten hangen, duurde het
bijna een kwartier voor we het buisje vol hadden.
We moesten gelijk aan de Sanquin Bloedbank in Velp denken, die mij 40
jaar geleden heel vriendelijk medegedeeld heeft, dat het misschien toch
niet zo verstandig was dat ik bloeddonor zou worden. Na een uur in een
balletje knijpen, was de zak voor het bloed nog niet voor de helft
gevuld . Iedereen die na mij kwam was eerder klaar. Ze hebben mij
uiteindelijk eerder afgekoppeld en mijn zak met bloed kon bij het afval.
Op 30 december heb ik het handeltje met een ingevuld
toestemmingsformulier op de post gedaan, en kon ik eindelijk de
vragenlijst beantwoorden.
De 1e week van januari kreeg ik de melding dat het
toestemmingsformulier in goede orde ontvangen, en vandaag kreeg ik
online een nieuwe vragenlijst. Het kost een klein kwartiertje om de
meerkeuze-vragen te beantwoorden, al met al een kleine moeite.
Vandaag was het zover , manlief moest voor de skeletscan zich rond
12.30u melden in het ziekenhuis. Al met al zou het onderzoek zeker 3 uur
in beslag nemen. Het leek ons beiden verstandiger dat ik thuis zou
blijven. Om ruim 3 uur in een auto te zitten met dit koude weer is niet
echt een feestje.
Er zou wat radioactief materiaal bij hem ingespoten worden , en dan
moest hij ruim 2 uur wachten tot alles opgenomen was in het lichaam .
Maar dat wachten vond hij niet zo’n punt, hij had nog een digitaal
leesboek op zijn mobiel staan, en dat was een mooi tijdverdrijf.
Gelukkig verliep het maken van de scan goed , en iets na 16.00u was
manlief weer thuis .
Blij dat het weer achter de rug was , grapte we over het feit dat we
gisteren stroomuitval in onze wijk hadden gehad. Het was alweer enkele
jaren geleden dat we zonder stroom zaten , maar we waren er gelukkig nog
steeds goed voorbereid. Het was lekker knus met al die kaarsen en
waxine lichtjes, en gelukkig was de temperatuur in huis nog aangenaam.
Buiten op straat werd het op een gegeven moment ook pikdonker, omdat de
straatlantaarns ook uit waren. Wat zou het handig zijn geweest als
manlief gisteren Glow in the Dark was geweest. Gelukkig hadden we weer
stroom op het moment dat het wat kouder in huis begon te worden.
Morgen mag manlief bellen voor een afspraak te maken ivm uitslag .
Een lang gekoesterde wens ging vandaag in vervulling, voor het eerst in mij leven heb ik vandaag Bevers in het wild gezien.
Genoeg sporen heb ik de loop van de jaren van bevers gevonden, zelfs
burchten (een hol van stenen, grind, modder en takken)heb ik gezien,
maar nog nooit zag ik een Bever in het wild.
Het was vandaag redelijk weer, hoog water, en ik wist dat er in de
uiterwaarden van de IJssel in de buurt van Zwolle Bevers waren
waargenomen , die zich vanwege het hoge water boven op een een een
zogenaamde hoogwaterburcht bevonden.
Aangekomen op de plek was het nog redelijk rustig . De Bevers lagen
zo te zien heerlijk te slapen, want je zag alleen maar ruggen dicht
tegen elkaar aan. Ze waren lastig te zien door alle takken, en dat was
voor een aantal mensen die ook kwamen kijken de aanleiding om snel weer
verder te gaan. Heel af en toe was er wat beweging, misschien kwam dat
door het brutale Roodborstje, dat heel af en toe op de rug van 1 van de
bevers ging zitten.
Maar over het algemeen sliep de familie door alles heen, zelfs een
overvliegend ronkend vliegtuigje bracht daar geen verandering in.
Manlief zou een dutje in de auto doen, dus ik had alle tijd. Ik stond
halverwege de dijk, mooi op afstand van iedereen, want ik merkte wel
dat het achter mij een komen en gaan van wandelaars en fietsers was .
Ook een reporter van RTV Oost stond daar met een camera te wachten op de dingen die wel of niet komen gingen.
Gelukkig kwam er na een tijd wachten toch nog wat beweging in de
familie , en het lukte zelfs om wat foto’s te maken en een video. Geen
super foto’s en beelden, maar ik kon mij geluk niet op, want ik had voor
de eerste keer in mij leven Bevers in het wild gezien, en niet 1, maar
liefs 6 .
Je verwacht het eigenlijk niet , maar het gaat slecht met 1 van onze bekendste vogels in onze tuinen , namelijk de Merel.
Daarom is 2022 uitgeroepen tot het jaar van de Merel. Door Vogelbescherming Nederland, en Sovon
worden mensen opgeroepen om mee te doen aan de Merel telling, en om
andere gegevens over de Merel iedere week te noteren en door te geven ,
Gelukkig hebben wij ieder jaar een paartje Merels in de tuin, en
ieder jaar brengen zij ook een aantal jongen groot. Ze eten van alles,
maar het hoofdmenu bij ons in de tuin, zijn de druiven, de bessen van de
klimop, wormen, en slakken (huisjes en naaktslakken).
De hele winter is er al een paartje bij ons in de tuin aanwezig, en
een solitair vrouwtje . Misschien is zij 1 van de jongen van vorig jaar,
maar zeker weten doen we het niet. Dat vrouwtje wordt wel steeds
resoluut de tuin uitgejaagd.
Hopelijk kunnen we nog heel lang in Nederland genieten van deze vogel met zijn prachtige zang.
Vandaag na het heel lang te hebben uitgesteld gingen we richting
Alblasserdam . Al een aantal weken (half december 2021) werd daar een
hele zeldzame Purperkoet gezien (familie van onze Meerkoet, en het
Waterhoentje)), een vogel die je normaal in Europa hoofdzakelijk alleen
maar kunt zien in Portugal, Spanje en op Sardinië
We hadden een afwachtende houding aangenomen, omdat we eerlijk gezegd bang waren voor alle drukte daar, ivm Corona.
Vandaag besloten we om het erop te wagen. De drukte in het gebied
waar de vogel was waargenomen was al een aantal dagen aan het afnemen,
en ook het weer, was niet echt wat je noemt mooi helder winterweer.
Grote kans dat er vandaag niet zoveel mensen op de Purperkoet af zouden
komen.
Meestal gaan we op 3 januari de sterfdag van mijn vader (03-01-2000)
richting Winterswijk, maar vandaag gingen we in plaats van richting het
oosten, richting het westen. Het werd een leuke rit , mede door het
feit, dat de omgeving daar voor ons redelijk onbekend is .
Kinderdijk
Bij Alblasserdam aangekomen, hadden we de plek waar we moesten zijn
al redelijk snel gevonden. Manlief besloot om de binnenkant van zijn
ogen te gaan bekijken, en ik ging vol goede moed richting het water met
de rietkragen. Er stonden 2 fotografen , en 1 persoon met een
telescoop/vogelkijker.
De Purperkoet was al even niet meer gezien, de laatste keer was bijna
1.5 uur geleden. Het lange wachten begon, maar dat was niet zo erg,
want er was genoeg te zien. Ondertussen kwamen er nog een paar mensen
bij, maar al met al bleef het rustig. Heel even liet de zon zich ook nog
zien , maar al vrij snel nam de bewolking, en de wind alleen maar toe.
Twee dames met een camera zagen de Purperkoet opeens in het riet
bewegen, en het lukte hen zelfs om een foto te maken. Maar helaas ik zag
helemaal niets. Het werd steeds kouder voor mijn gevoel, en het begon
steeds meer te waaien. Mijn handen begonnen pijnlijk en blauwig te
worden. Ik kreeg langzamerhand het gevoel, dat ik een blauwtje zou gaan
lopen, geen Puperkoet meer te bekennen. En dan opeens op een moment dat
je het eigenlijk niet meer verwacht, ziet een man met een verrekijker
de Puperkoet door het riet bewegen. De man met de telescoop had hem
inmiddels ook in beeld, en op aanwijzingen van die man, zie ik de vogel
gelukkig ook, al is het maar voor even. Een paar mensen die al die tijd
dat ik daar was, een heel eind verderop stonden, kwamen teleurgesteld en
verkleumd op dat moment terug lopen. Ze hadden geluk want ze vielen met
hun neus in de boter. De Purperkoet kwam op dat moment wat naar voren
lopen in het riet, heel eventjes stond hij zelfs helemaal vrij op een
kluit.
Op dat moment lukte het mij gelukkig om een foto te maken, gelukkig
want een paar seconden later vloog hij op , om een eindje verderop weer
in het riet in te dalen. Heel langzaam kwam de Purperkoet weer wat naar
voren in het riet . Steeds was hij bezig om stukjes riet af te breken,
een belangrijke voedselbron voor de Purperkoet . Ik heb echt geen idee
of deze Purperkoet een escape is, of dat het daadwerkelijk een wilde
vogel betreft.
Ook al liet de Purperkoet zich maar even zien, en was ik ondertussen
volkomen verkleumd , de Purperkoet was het meer dan waard. Wat een
prachtige vogel. Ik heb genoten van deze prachtige kleurrijke
verrassing op deze koude grauwe dag, die door de Purperkoet heel
bijzonder werd. Ik denk dat mijn vader ook had genoten .
Geen blauwe maandag, wel blauwe handen. Geen blauwtje gelopen, wel een prachtige blauwe vogel gezien.
