Vrijdag zouden we dan eindelijk de uitslag krijgen van de PSMA-PET-CT scan.
We hadden met onze dochters afgesproken Of het “goed” nieuws is of slecht nieuws, wij bellen jullie tussen 18u en 18.30u. “Don’t call us, we’ll call you”. Dat leek ons ook het beste, want dat zou ons ook even tijd geven om na te praten en onze gedachten te ordenen; “goed” nieuws of niet.
Maar eigenlijk wilden we op ons dooie gemak de dochters persoonlijk op de hoogte brengen van de uitslag.
We besloten om een uurtje eerder te gaan naar het ziekenhuis, dan kon ik nog mooi van te voren bloed laten prikken op Kalium en Ferritine. De wachttijd voor de bloedlafname was behoorlijk lang, dus het was maar goed dat we er op tijd waren.
Rond kwart voor 4 was het dan eindelijk zover, en konden we naar binnen.
Totaal onverwachts kwam de uroloog met de mededeling dat er eigenlijk nog maar weinig meer aan te doen is behalve controleren, en met medicatie (hormonen) hopen dat ze de kanker kunnen afremmen / stabiliseren. De uitzaaiingen zijn helaas al te veel en te ver gevorderd om nog een operatie en/of bestraling zinvol te laten zijn. Met de specialisten van Amsterdam was een eventuele operatie ook uitvoerig besproken. Maar het heeft geen zin opereren doet meer goed dan kwaad. Gelukkig zitten de uitzaaiingen (nog) niet in de botten .
Hij liet ons de beelden van de scan zien. Ook kregen we nu te horen dat de PSA waarde in het bloed vrij hoog was namelijk 19 , normaal moet dat tussen de 2.5 en 3 zijn.
De kanker blijkt ook nog eens geen langzaam groeiende te zijn , maar een middenmoot.
Manlief krijgt medicijnen voorgeschreven om de testosteron aanmaak plat te leggen, in de hoop de kanker af te remmen. In april moet hij dan terug komen, en dan krijgt hij te horen (bloedonderzoek) of de medicijnen hun werk doen. De medicijnen die hij nu krijgt werken gemiddeld een jaar tot anderhalf jaar, en dan breekt de kanker er weer door heen, is zijn ervaring. Daarna heeft hij nog een 4/5 medicijnen tot zijn beschikking.
Dat was in het kort wat wij te horen kregen.
In werkelijkheid had de uroloog alle tijd voor ons.
We waren als verdoofd, toen we richting Eerbeek gingen. We gingen gelijk naar de apotheek om de medicijnen te halen, en vervolgens besloten we om naar onze middelste dochter en onze schoonzoon te gaan. De klap kwam daar natuurlijk ook behoorlijk aan. Daarna zijn we naar huis gegaan , onze hond uitgelaten, en een hapje gegeten. Onze jongste dochter en haar vriend wilden graag tegen 19.00u worden gebeld. En onze oudste zouden we persoonlijk het nieuws vertellen als de kleinzoons op bed lagen.
En toen ging opeens tegen 18.45 de telefoon, een secret nummer. We hadden eigenlijk geen zin om op te nemen, om dat wij hadden verwacht dat het de HAN (Hoge school Arnhem Nijmegen) weer zou zijn.
Maar het bleek de HAN niet te zijn, maar iemand die zich voorstelde als dokter van de huisartsenpost in Apeldoorn vroeg of ik richting het ziekenhuis in Apeldoorn wilde komen, omdat de uitslag van het bloed onderzoek van die middag aanleiding voor het ziekenhuis was om alarm te slaan. Er moest direct actie worden ondernomen. Het Kaliumgehalte was namelijk gezakt naar 2.6. (bij 2.5 was ik opgenomen in het ziekenhuis).
Hij vroeg mij of ik nergens last van had. Natuurlijk had ik dat wel, tot aan hartkloppingen toe. Maar ik schreef alles toe aan de spanningen van de laatste weken. Hoe dan ook de arts zou er voor zorgen dat er een recept met Kalium chloride bij de apotheek zou liggen (Kalium is nodig voor het goed functioneren van spieren, dus ook van je hart). Maandagmorgen moet ik mij dan direct weer melden bij de eigen huisarts, en ook weer bloed laten prikken .
Gelukkig mochten we in overleg met de arts ook een uurtje later komen, als we die avond maar kwamen.
We besloten om eerst onze jongste dochter en haar vriend te bellen, en daarna bij onze oudste dochter langs te gaan. Gelukkig gingen die gesprekken vrij goed, want we hadden helaas weinig tijd omdat we richting het ziekenhuis moesten . Bij de apotheek werd de Kaliumdrank ter plekke klaar gemaakt, aan de hand van mijn gewicht. 6 x per dag moet ik 20 cc van die drank innemen, en ik moest er gelijk mee beginnen .
Al met al waren we om 22.00u gisteravond weer thuis , helemaal stuk, en nog steeds vol ongeloof. We zitten weer eens in een slechte film , en wij zijn de hoofdrolspelers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten