Op zich ging is het onderzoek is goed gegaan, maar het onderzoek was wel heel vermoeiend, zo had manlief het ervaren. Eerst werd natuurlijk dat radioactieve goedje ingespoten, en vervolgens lag hij bijna een uur in een geïsoleerd kamertje. Dat viel op zich wel mee, maar tijdens het maken van de scan moest hij ruim een half uur met zijn armen naar boven liggen.
https://www.prostaat.nl/actueel/interviews/dit-moeten-we-hebben/
Wat dat betreft hadden onze jongste dochter (die voor de zekerheid mee was) en ik, het een stuk gemakkelijker, we hadden genoeg te kijken, daar in de hal van het ziekenhuis.
Manlief kwam enigszins gesloopt terug van het onderzoek, daarom besloten we om eerst even koffie te gaan drinken en een broodje te eten, alvorens terug naar huis te gaan. Gelukkig deden de koffie en het broodje hun werk, want daarna ging het een stuk beter.
Onderweg wilde manlief ergens op een parkeerplaats even stoppen, om een afspraak te maken voor de uitslag met de eigen uroloog. De laborante, had hem dat aangeraden.
Vrijdag 11 januari krijgt manlief om 15.30u de uitslag. We moeten dan naar Gelre ziekenhuizen in Zutphen, anders werd de afspraak over het weekend heen getild. Dat het allemaal nog even duurt heeft te maken met het grote overleg. Dit vind de week erop pas plaats op woensdag. Bij dat multidisciplinair overleg, worden ook specialisten uit Amsterdam via een video conference betrokken bij de bespreking van manlief zijn casus.
Op het moment dat we weer willen gaan rijden gaat de telefoon, zijn politieke maatje van een aantal jaren geleden, en waar hij nog steeds contact mee heeft, hangt aan de andere kant aan de telefoon. Manlief grapt al weer over het onderzoek dat hij net achter de rug heeft , en het vermoedelijke Glow in the Dark effect. We gaan het straks zien in het donker, maar ik denk dat het ernstig mee gaat vallen.
 |
| Ziekenhuis Meander Amersfoort |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten