Een blauwe maandag !?

Vandaag na het heel lang te hebben uitgesteld gingen we richting Alblasserdam . Al een aantal weken (half december 2021) werd daar een hele zeldzame Purperkoet gezien (familie van onze Meerkoet, en het Waterhoentje)), een vogel die je normaal in Europa hoofdzakelijk alleen maar kunt zien in Portugal, Spanje en op Sardinië

We hadden een afwachtende houding aangenomen, omdat we eerlijk gezegd bang waren voor alle drukte daar, ivm Corona.

Vandaag besloten we om het erop te wagen. De drukte in het gebied waar de vogel was waargenomen was al een aantal dagen aan het afnemen, en ook het weer, was niet echt wat je noemt mooi helder winterweer. Grote kans dat er vandaag niet zoveel mensen op de Purperkoet af zouden komen.

Meestal gaan we op 3 januari de sterfdag van mijn vader (03-01-2000) richting Winterswijk, maar vandaag gingen we in plaats van richting het oosten, richting het westen. Het werd een leuke rit , mede door het feit, dat de omgeving daar voor ons redelijk onbekend is .

Kinderdijk

Bij Alblasserdam aangekomen, hadden we de plek waar we moesten zijn al redelijk snel gevonden. Manlief besloot om de binnenkant van zijn ogen te gaan bekijken, en ik ging vol goede moed richting het water met de rietkragen. Er stonden 2 fotografen , en 1 persoon met een telescoop/vogelkijker.

De Purperkoet was al even niet meer gezien, de laatste keer was bijna 1.5 uur geleden. Het lange wachten begon, maar dat was niet zo erg, want er was genoeg te zien. Ondertussen kwamen er nog een paar mensen bij, maar al met al bleef het rustig. Heel even liet de zon zich ook nog zien , maar al vrij snel nam de bewolking, en de wind alleen maar toe. Twee dames met een camera zagen de Purperkoet opeens in het riet bewegen, en het lukte hen zelfs om een foto te maken. Maar helaas ik zag helemaal niets. Het werd steeds kouder voor mijn gevoel, en het begon steeds meer te waaien. Mijn handen begonnen pijnlijk en blauwig te worden. Ik kreeg langzamerhand het gevoel, dat ik een blauwtje zou gaan lopen, geen Puperkoet meer te bekennen.  En dan opeens op een moment dat je het eigenlijk niet meer verwacht, ziet een man met een verrekijker de Puperkoet door het riet bewegen. De man met de telescoop had hem inmiddels ook in beeld, en op aanwijzingen van die man, zie ik de vogel gelukkig ook, al is het maar voor even. Een paar mensen die al die tijd dat ik daar was, een heel eind verderop stonden, kwamen teleurgesteld en verkleumd op dat moment terug lopen. Ze hadden geluk want ze vielen met hun neus in de boter. De Purperkoet kwam op dat moment wat naar voren lopen in het riet, heel eventjes stond hij zelfs helemaal vrij op een kluit.

Op dat moment lukte het mij gelukkig om een foto te maken, gelukkig want een paar seconden later vloog hij op , om een eindje verderop weer in het riet in te dalen.  Heel langzaam kwam de Purperkoet weer wat naar voren in het riet . Steeds was hij bezig om stukjes riet af te breken, een belangrijke voedselbron voor de Purperkoet . Ik heb echt geen idee of deze Purperkoet een escape is, of dat het daadwerkelijk een wilde vogel betreft.

Ook al liet de Purperkoet zich maar even zien, en was ik ondertussen volkomen verkleumd , de Purperkoet was het meer dan waard. Wat een prachtige vogel. Ik heb genoten van deze prachtige kleurrijke verrassing op deze koude grauwe dag, die door de Purperkoet heel bijzonder werd. Ik denk dat mijn vader ook had genoten .

Geen blauwe maandag, wel blauwe handen. Geen blauwtje gelopen, wel een prachtige blauwe vogel gezien.

Purperkoet – Porphyrio porphyrio