Vrijdag 27 februari

Ik ben al wakker geworden met de tranen in de ogen. Om 8.00u kan ik voor mijn gevoel eindelijk met Manlief bellen. Om 14.00u tijdens het bezoekuur vinden de onderzoeken plaats, en ze hebben gelukkig een anesthesist gevonden. Wel balen op de Hartbewaking hadden ze ook 's morgens een klein bezoekuurtje, maar op deze afdeling is dat niet het geval. Maar Manlief heeft al geregeld dat wij onze dochter en ik na het bezoekuur mogen komen. Op het moment dat ik Manlief aan de telefoon heb, gaat mijn mobiel af, zo te horen een whatsapp. Kijk maar even was Manlief zijn reactie toen hij het geluid hoorde, maar ik had zo iets van, die moet maar even wachten. Nadat ik Manlief alle sterkte van de wereld had toegewenst, keek ik snel van wie de whatsapp afkomstig was. Het bleek dat die van Manlief was, met daarin de mededeling dat hij om 14.00u de scopieen zou hebben. Snel Manlief terug gebeld, die ook helemaal verbaasd was, omdat hij dacht dat ik naar aanleiding van de whatsapp gebeld had, maar die kwam dus pas binnen op het moment dat ik Manlief aan de andere kant van de lijn had. Straks ga ik met de middelste dochter na het ziekenhuis nu is het wachten.