Vrijdag 27 Februari De uitslag

Om 14.00u waren onze middelste dochter en ik al in het ziekenhuis, we waren natuurlijk te vroeg, maar het duurde wel erg lang. Even later kwam de mededeling van de verpleegkundige, dat hij nog niet goed aanspreekbaar was dus ze hielden hem nog een half uurtje langer. Maar het duurde en het duurde maar, totdat de verpleegkundige een telefoontje kreeg, en dit even later verder afhandelde op de gang. Ik kon aan haar stem horen dat ze enigzins verbaasd was, maar even later kwam ze vertellen dat het nog langer ging duren, want hij was nog steeds niet helemaal goed wakker. Willen julie koffie of wat anders, je mag ook gerust even naar beneden gaan, even een andere omgeving. Als jullie om 17.00u maar terug zijn, want dan komt de arts met de uitslag. Ik zelf ben er dan niet, maar mijn collega neemt het dan over, en zij weet ervan. dat jullie nog terug komen. Onze dochter en ik besloten om naar beneden te gaan, en daar troffen we Manlief zijn collega aan, die daar ook op familie bezoek was. Dankzij onze middelste dochter en haar is Manlief met zijn nieuwe werkgever in contact gebracht. Hoe raar kan het lopen. Ze vertelde dat er heel wat collega's maar ook cliëntten gevraagd hadden naar Manlief, maar ook geschrokken waren dat Manlief in het ziekenhuis lag. Na een half uurtje gingen onze middelste dochter en ik weer naar boven. Manlief was gelukkig weer op de kamer, en schoot even vol toen hij ons weer zag, want hij had allemaal flarden van gesprekken opgevangen over biopten en poliepen. Inmiddels was er een andere verleegkundige, want de vroege dienst was al naar huis. Ze was even verbaasd over Geert zijn reactie, maar die was alweer helemaal rustig. even later kwam de oudste dochter ook binnen, nu was alleen het wachten nog op de jongste die met de bus van Arnhem naar Apeldoorn moest komen. Omdat de arts met de uitslag zich verlaat had, was zij gelukkig op tijd om bij het gesprek aanwezig te zijn. En toen werd ons voorgesteld of we liever even in een kamertje ernaast wilden plaats nemen. Manlief werd van het infuus losgekoppeld, en zo gingen we met ons vijfjes naar de kamer ernaast..Even later kwamen de arts en de verpleegkundige binnen, en we wisten alle 5 dat dit misse boel was.. De arts nam alle tijd, gaf overal heel duidelijk antwoord op, en gaf ook aan dat hij op enkele vragen nog geen antwoord kon geven. Duidelijk was in ieder geval dat Manlief Dikke darm kanker had. Bovenin rechts in de buikholte was een zo goed als zeker kwaadaardige tumor gevonden, had en zo vertelde hij, om maar eens in voetbaltermen te spreken er is sprake van een redelijke grote middenmotor. Ook de omgeving rond de tumor was aangedaan. Verder waren er nog 2 poliepen verwijderd die door de patholoog onderzocht zouden worden. En dan ineens blijkt dat er bij heel veel gevallen van darmkanker, net zoals bij Manlief nooit vooraf problemen zijn. Geen zichtbaar bloedverlies,geen afvallen, helemaal niets van dat alles. Regelmatig wordt darmkanker bij toeval ontdekt. Manlief mocht mee naar huis en de arts zou zorgen dat er een recept voor ijzermedicatie gefaxt zou worden naar de apotheek. Volgende week maandag,wordt er gestart met een traject, en daarvoor neemt een speciale MDL verpleegkundige contact met Manlief op, om afspraken te maken voor vervolg onderzoeken. Hoe we thuis gekomen zijn geen idee. We waren er allemaal nogal gelaten onder. iedereen had het wel verwacht dat er iets lang niet goed zat. Onze dochters en ik hadden stiekem gehoopt dat het om een maagzweer zou gaan, met al die narigheid van de laatste jaren, had dat natuurlijk zo maar gekund. Terwijl we met ons allen ziten na te praten in ons huis (de oudste was al naar man en kinderen), lijkt er opeens wat te vallen in de keuken. Ulli begint aan te slaan, en een receptenbriefje dat voor het raam hing begon opeens te bewegen, alsof het zachtjes waaide in huis. We keken er allemaal vol verbazing na, pas later gingen we kijken wat er was gevallen, maar we konden niets ontdekken. A room with a view