zaterdag 28 februari 2015
De Achtbaan
Helllep, we zitten in een achtbaan, en ik wil er nu eindelijk wel eens uit.
Ik dacht heel even dat we tot stilstand waren gekomen, maar hij gaat alweer, en eigenlijk ben ik nog niet helemaal bijgekomen van de vorige loopings.
Ik wordt van het idee alleen al misselijk van angst dat we die volgende looping in gaan, of we dat nou willen of niet.
Eruit springen is helaas ook geen optie of we nou willen of niet, we zullen deze (hopelijk) laatste looping moeten nemen.
Wat baal ik ervan dat onze dochters en schoonzonen ook in deze Achtbaan zitten, maar als ik na ze achterom kijk, zie ik gelukkig hoewel ze allemaal behoorlijk pips zien, dat ze min of meer allemaal redelijk rechtop zitten, en naar ons toe het gebaar maken van, het komt allemaal goed, en ondertussen elkaar ook de hand vast houden. Wat een stelletje fantastische mensen !
Wat is het goed om te weten dat familie, vrienden, en onze "vage kennis" al hebben laten weten dat ze klaar staan om ons op te vangen, ook al weet ik dat sommigen van hen op dit moment ook in een soortgelijke Achtbaan zitten.
Aan alle kanten van de Achtbaan weet ik dat er mensen staan, die vooral met die vorige looping ons bijstonden waar ze maar konden. Aan de linkerkant van de Achtbaan, zie ik jammer genoeg niet zoveel mensen meer staan, maar misschien komt dat, omdat ik het allemaal niet zo goed kan zien omdat er tranen in mijn ogen staan.
Maar helaas we krijgen geen tijd om er lang bij stil te staan, voor ons wacht nog een zware looping. Er zit niets anders op dan; diep zuchten, het verstand op nul, en de blik op oneindig, en vooral elkaar stevig de hand vast houden, en hopen dat we straks als de Achtbaan tot stilstand is gekomen, welliswaar nog duizelend van de rit, aan onze kleinkinderen kunnen vertellen......
Ooit zaten we in een Achtbaan toen jullie nog klein waren, en dat viel echt niet mee die Achtbaan, vooral dat laatste gedeelte was moeilijk, maar Opa, Oma, Papa, Mama, tantes en ooms, maar vooral Opa hebben het uiteindelijk gered ook al heeft Opa er letterlijk en figuurlijk littekens aan overgehouden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten