En weer moeten we een beslissing nemen.

Het had vandaag toch een beetje leuke dag moeten worden. Vandaag de middelste dochter jarig, en ondanks dat ze de verjaardag het afgelopen weekend al gevierd had, is en blijft het een speciale dag. Vamorgen al met een onbehagelijk gevoel opgestaan , maar geen tijd om daar te lang bij stil te staan. Ulli de hond uitgelaten en de duiven verzorgd. Wonderlijk toch , onze indische lachduif overleefd alles en iedereen . Inmiddels al weer 20 jaar bij ons en nog steeds in goede doen. Een tijd terug heb ik me voorgenomen en hardop uitgesproken dat ik alles laat uitsterven. Dat wil zeggen dat we, (ik) in dit geval bij het overlijden van onze dieren, geen nieuwe huisdieren meer nemen. Het kost mij steeds meer moeite om alles op en top te verzorgen, en dan moet je gewoon op een gegeven moment verstandig zijn. Maar ja in mijn achterhoofd natuurlijk ook het idee, van dat duurt nog wel een tijdje Inmiddels begin ik mij goed van mijn uitspraken bewust te worden. In januari moesten we toch nog weer onverwachts van onze kat Kitty afscheid nemen, een week later lag de rooie oude postduif dood in de voliere, en nu hebben we te horen gekregen, dat het gigantisch mis is met Schumi. We waren er al voor gewaarschuwd, maar dat het al zo erg was, dat hadden wij ook niet verwacht. Maar eigenlijk moet ik zeggen , wel verwacht maar niet willen weten. Want sinds de bloedafname is Schumi al weer sterk achteruitgegaan. Het bloedbeeld van Schumi is zelfs ernstig afwijkend te noemen wat betreft de leverfuncties. De levercellen bij hem zijn vrijwel totaal kapot. Op dit moment is Schumi zich zelf aan het vergiftigen, het is hoe dan ook aflopende zaak. We merken dat ook wel want hij wordt suffer. We hebben op dit moment alleen maar stille hoop dat hij in een coma zal afglijden. Maar naar alle waarschijnlijkheid zullen we van de week weer moeten besluiten dat het mooi is geweest, en zullen we de gang naar de dierenarts weer moeten maken.

Schumi