Ik kon vanmiddag wel een gat in de lucht springen, eindelijk heb ik na verschillende pogingen een beetje foto kunnen maken van de stuiterbal, of liever gezegd het stuiterballetje onder de vogels.
Een dag met mooi licht, een dag met slecht licht, blijven posten, op de plek waar de vogel het laatst gezien was, of gewoonweg alle struiken en bomen afspeuren in het parkje waar de vogel zich al weken bevond . Het mocht allemaal niet baten.
Zeker ik heb het vogeltje een paar keer in de kijker gehad, maar een beetje foto kunnen maken……..forget it !!!!!
Of er zaten takjes voor het vogeltje, waardoor ik niet scherp kon stellen,
of ik zag alleen een wazige gele vlek op de foto, waar even daarvoor het vogeltje zich nog bevond.
De eerste keer, kwam ik wel met een foto thuis, met alleen de onderkant van het vogeltje. Hoe dan ook, op dat moment was ik er super blij mee. Bovendien ik had voor het eerst in mijn leven een Pallas’ Boszanger (Phylloscopus proregulus) gezien, en ook nog een foto kunnen maken.
Maar ja voor iemand anders ……het vogeltje op de foto kon van alles zijn . Hoe dan ook het liet mij niet los, ik had hem gezien , ik had hem zien bewegen, ik had hem gehoord, dat zou een volgende poging alleen maar makkelijker kunnen maken .
Maar helaas ging bij de volgende poging, die vlieger niet op . Gelukkig waren er best veel (leuke) soorten vogels in het parkje te zien, en dat alleen al maakte veel goed, en nog een schrale troost, ik was niet de enige die steeds het nakijken had . Gedeelde smart, is dan toch halve smart.
Maar vandaag bij de 3e poging had ik binnen een half uur geluk, ik zag de Pallas al vrij snel na aankomst zitten in een struik, maar zoals het tot nu toe steeds ging, was ik een moment later de vogel al weer kwijt. Gelukkig kwamen er op dat moment een paar andere mensen aanlopen met verrekijker en ook een camera , waarvan 1 man die (zo werd al snel duidelijk) super ogen had . Hij had sowieso het geluk dat hij zijn lengte mee had, maar bovenal, had hij het vermogen om op wonderlijke wijze de Pallas in de ruigte van de struiken (steeds) weer terug te vinden.
De Pallas’ Boszanger is nauwelijks groter dan een Goudhaantje, maar veel drukker in zijn doen en laten. Hij heeft een opvallende gele wenkbrauwstreep,en een zwarte oogstreep. Over de lengte van het kopje loopt een gele streep, en hij heeft 2 opvallende, geelkleurige vleugelbanden.
De Pallas wordt in Nederland maar af en toe gezien meestal in de winterperiode, en bijna altijd in de kustgebieden. Ze broeden normaal in delen van Siberië, en overwinteren meestal in Zuidoost-Azië. Hoe dit kleine vogeltje in Zwolle is terecht gekomen, is mij een raadsel.
Eerlijk gezegd, had ik nooit verwacht dat ik ooit nog een Pallas’ Boszanger in het echt zou zien.
.jpg) |
| Pallas’ Boszanger – Phylloscopus proregulus |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten