maandag 20 mei 2019

De kop er niet bij

Manlief kwam vanmorgen de trap op stormen …..”volgens mij is het begonnen”.
Er kon maar 1 ding begonnen zijn , en dat was de bevalling bij onze middelste dochter. Wij hebben een prachtige app, zodat manlief en ik elkaar kunnen volgen, en onze middelste dochter kunnen we ook volgen.
Het pijltje stond op een andere plek, en dat kon maar 1 ding betekenen . Het werd ook tijd, want de uitgerekende datum was al lang verstreken .
En ineens ben je klaarwakker, je wilt heel veel, maar je kunt niets …….afwachten.
Aan het begin van de middag kregen we een WhatsApp van onze dochter dat het inderdaad begonnen was, maar dat het allemaal nog niet zo wilde vlotten , en ze wilde ons sterkte wensen voor de uitslag van de controle CT scan (darmkanker) van manlief , en ze zou ons op de hoogte houden.
We moesten pas halverwege de middag in het ziekenhuis zijn, en zoals gewoonlijk waren we weer ruim op tijd. Voor het eerst was de specialist uitgelopen met met zijn spreekuur, dat zal je altijd zien, aan de andere kant was het wachten een mooie afleiding.
De parameters van de dikkedarmkanker in het bloed waren nog lager dan de vorige keer, en dat was al laag, maar zo begrepen wij, er was de vorige keer een plekje op een rib gezien, en die was nu groter geworden.
Een uitzaaiing van darmkanker kon dit niet zijn, gezien de lage parameters, maar hoe dan ook er groeide iets op de rib. Hij kon eventueel een punctie doen, maar hij stelde eigenlijk voor om eventueel binnenkort weer een PET/CT-scan (nucleair onderzoek). Hij zou dit nog gaan bespreken met de uroloog van manlief.
Hoe dan ook de controles zouden weer korter op elkaar plaats vinden. Eerlijk gezegd weten we achteraf het verhaal niet goed meer terug te halen. We besloten om nog even koffie te gaan drinken bij het restaurant in het ziekenhuis , om even alles op een rijtje te krijgen.
Daar troffen we onze schoonzoon aan , die ook even moest bijtanken.
We waren eigenlijk weer totaal overdonderd, maar we hadden geen tijd om er lang bij stil te staan, want we begrepen van onze schoonzoon dat de bevalling niet echt wilde vlotten.
Soms vraag ik mij wel eens af, waarom kan nooit eens iets normaal gaan.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten