Tranen van geluk

Tot bijna 2.00u hebben manlief en ik opgezeten, maar er kwam geen telefoontje vanuit het ziekenhuis . De bevalling van onze dochter was al een behoorlijke tijd aan de gang.
We hadden zo met haar en onze schoonzoon te doen, maar we konden niets anders dan afwachten.
Voor mij werd het een onrustige nacht . Een uur later was ik al weer wakker . Toch lukte het me om uiteindelijk nog een paar uurtjes slaap te pakken, maar om 7.30u stond ik alweer naast het bed, klaar wakker, en met een knallende koppijn.
Gelukkig zakte de koppijn weer snel af, toen ik eenmaal het bed uit was. Op het moment dat ik rond 8.30u Ulli onze hond wilde uitlaten ging de telefoon…..onze dochter, ze had een pittige nacht achter de rug zo vertelde ze, en of we wat kleren konden meenemen naar het ziekenhuis en …….beschuit met …., verder kwam ze niet, ik schoot vol, en aan de andere kant van de telefoon schoot onze dochter ook vol.
Om een lang verhaal kort te maken, we hebben na onze 2 kleizoons er nu een kleindochter bij, en gelukkig is met haar, en onze dochter alles goed.