Vakantie 2015 De Notenkrakersuite

Inmiddels was het alweer dinsdag geworden, en het beloofde wederom een prachtige zomerse dag te worden, wel was er voor de avond wederom onweer voorspeld.
Vandaag was het plan om naar de grootste waterval van Duitsland te gaan toevallig niet heel erg ver van ons vandaan de Triberger Wasserfälle, een waterval bestaande uit een aantal etages, waarbij het water van het riviertje de Gutach 163 meter naar beneden stort. De waterval is gelegen bij het stadje Triberg, vandaar ook de naam. We waren gelukkig redelijk op tijd, voordat de grote toeristenstroom echt op gang kwam.

Triberg zelf is wel heel toeristisch, en zeker leuk om een keer gezien te hebben, maar het ging ons vooral om de beroemde waterval, en heel stiekem hoopte ik op een ontmoeting met een Notenkraker, Geen werktuig om noten te kraken, en ook geen muziekstuk, maar een vogel, een kraaiachtige. In Nederland is de Notenkraker een zeldzame dwaalgast, maar In Duitsland en zeker in het Zwarte Woud is hij vaker te bewonderen.
Het was toch wel een behoorlijke klim naar boven, maar we hadden gelukkig alle tijd. En dan die kleinzoons van ons , helemaal op eigen kracht naar boven.
Het was hoe dan ook de moeite meer dan waard. We werden beloond met een prachtig spektakel.

Ook de kleinzoons leken onder de indruk te zijn. De laatste etage had bovendien nog een verrassing in petto, want mijn dochter ontdekte opeens een prachtige donkere gespikkelde vogel de Notenkraker. Even later ontdekte ik er nog 1. De eerste vogel zat bijna op ooghoogte, en bleef even zitten, en dat gaf mij de kans om foto’s en een filmpje te maken. En niemand die langs mij heen liep had de vogel in de gaten.Wat een geluk dat mijn dochter de vogel zag zitten, anders had ik misschien alleen de vogel die zich in de toppen van de bomen bevond waargenomen.

Filmpje

De weg terug naar beneden was een stuk moeilijker voor de kleinzoons, maar gedeeltelijk op de rug van de ouders lukte de afdaling toch. Gelukkig was het ondertussen al behoorlijk warm, en paste Ulli zijn tempo behoorlijk aan, anders had het mij niet verbaasd, of ik was weer onderuit gegaan. Uiteindelijk waren we allemaal weer veilig beneden, waar de drukte bij de ingang inmiddels behoorlijk was toegenomen.
We gingen weer terug richting het park naar ons huisje. Onderweg zagen we nog een waaghals al bungelend aan een touw, in een grote windmolen, zo te zien aan het werk. Terug gekomen op het park besloot ik na een uurtje, omdat er onweer op komst zou zijn, en omdat Ulli een behoorlijk gewoonte dier is toch nog een rondje te lopen met hem.
Ik passeerde daarbij een vlinderstruik, en een vlinder die op het eerste gezicht op een Gehakkelde Aurelia leek vloog op het moment van passeren weg, maar kwam even later terug. Het bleek helemaal niet om een gehakkelde Aurelia te gaan, maar om een behoorlijk beschadigde Keizersmantel in Duitsland een redelijk algemene dagvlinder, maar in Nederland een zeldzame verschijning. Ook een Zwarte Roodstaart liet zich vlak bij on huisje in de buurt nog even prachtig op de foto zetten.
Mijn dag kon echt niet meer stuk. Het onweer ging die avond wederom aan ons voorbij . Het werd zelfs een prachtige avond met een heldere sterrenhemel, met af en toe een vallende ster, en heel goed te volgen het Internationaal ruimtestation ISS dat om 22.49u over ons heen vloog, precies op het moment dat de app op de telefoon van onze schoonzoon het voorspeld had. Dinsdag 11 augustus 2015 zal ik, denk ik, niet snel vergeten.
Hieronder de link naar enkele foto's van deze dag

https://anneliesnatuurlijk.nl/vakantie-tennenbronn-zwarte-woud-duitsland-de-notenkrakersuite/