Geert had om 10.00 u de afspraak met iemand van woningstichting Sprengenland Eerbeek.
De dag daarvoor alles nog even met een natte doek in het huis afgenomen, want doordat er vloerbedekking was weggehaald was er heel veel stof weer neergedaald.
Ook de verdorde planten nog even uit de tuin gehaald, zodat het allemaal net iets beter oogde.
Het laatste restaval hebben we meegenomen naar ons huis om in onze afvalcontainer te gooien.
Wat reste was de laatste volle afvalcontainer van mijn schoonmoeder die gisteren nog aan de weg gezet moest worden.
En dat alles was een heel raar idee.
Aan de ene kant heel blij dat we de verantwoorlijkheid over het huis zouden kwijt raken, aan de andere kant zou er weer een hoofstuk gesloten worden. Moeilijk !
Maar daar was opeens dat telefoontje van 1 van mijn schoonmoeders beste vriendinnen ,haar vroegere buurvrouw, en de moeder van Geert zijn vroegere buurjongen/jeudvriend ( een vriendschap die nog steeds bestaat en dat al 48 jaar lang).
48 jaar lang deelde mijn schoonmoeder , en haar vriendin lief en leed, tot aan het laatst toe.
Ze gaf aan dat ze haar zo verschrikkelijk miste, en dat ze het verschrikkelijk vond dat lege kale huis.
En dan is ineens is gedeelde smart, halve smart.
Meer dan een uur heb ik met haar aan de telefoon gehangen.
Aan het eind van het gesprek had ik het gevoel of mijn schoonmoeder vanuit het hiernamaals ons een hart onder de riem had gestoken.
En toen was het dinsdag zover .
De oplevering werd goed gekeurd, en na het afgeven van de sleutels was de verantwoorlijkheid over het huis ineens niet meer voor ons, inclusief de ineens lekkende verwarmingsketel.
Het voelde als een opluchting.
Die zelfde middag nog raapte ik al mij moed samen, om de uitvaartverzekering de bellen.
Tot onze grote verbazing werd er door de NUVEMA nog steeds premie van de rekening gehaald, en ook was er nog steeds niets uit betaald.
Een levenlang was er betaald voor een verzekerd bedrag van maar liefs, schrik niet, 2600 euro.
Gelukkig had mijn schoonmoeder gespaard , want een beetje uitvaart kost toch al gauw 6500 euro.
Maar op het moment dat ik wilde gaan bellen, werd er opeens door de NUVEMA zelf gebeld.
Ze waren door onze uitvaartverzorgster Lian Brandsma gebeld, (voor de zoveelste keer) en dat was voor hun nu eindelijk aanleiding om ons te bellen.
Volgens hun was er wat mis gegaan, en de mevr. aan de andere kant van de telefoon probeerde vervolgens de oorzaak bij ons te neer leggen.
Ze gaf aan dat ze helemaal geen akte van overlijden hadden ontvangen.
Maar dat feit kon Geert dus binnen de kortste keren weerleggen.
Geert maakte nog wel even de opmerking (op een hele vriendelijk manier), dat hij het toch wel heel erg droevig vond, dat juist bij een uitvaartverzekering deze slordigheden gebeuren.
Toen werd het even stil aan de andere kant, en vervolgens kwam de mededeling dat ze het bedrag zo spoedig mogelijk (binnen een paar weken) zouden overmaken.
We wachten maar weer af.
De dag na het opleveren van het huis, werden de stoottroepen al aangerukt, door de woningstichting.
De loodgieter de aannemer, en weet ik wie nog meer begonnen met de uitgestelde renovatie klus van de badkamer.
Die klus moest nog steeds gebeuren omdat de woningstichting keurig netjes de renovatie had uitgesteld in verband met de ziekte van mijn schoonmoeder.
Dit was toen geen enkel probleem voor hun.
Voor de nieuwe bewoners natuurlijk fantastisch, zij beginnen met een nieuwe badkamer, en mogen zelfs hun keuze bepalen wat betreft de betegeling (de kleuren).
Ik wens de toekomstige bewoners alle geluk.
Voor ons zal het nog wel even wennen zijn, want om de straat uit te komen moeten we hoe dan ook langs het huis heen.
Het had zeker de laatste jaren voordelen dat mijn schoonouders zo dicht bij ons in de buurt kwamen wonen, maar nu is het toch wel steeds heel confronterend.
Maar hopelijk gaat dat gevoel met de tijd slijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten