Tijd

In mijn omgeving krijg ik nu herhaaldelijk een opmerking naar mijn hoofd geslingerd; waar blijft je nieuwe blog. Ja waar blijft mijn nieuwe blog nu denk ik dan, genoeg om op te schrijven, maar ik gun mij er zelf de tijd niet voor. Vanavond toch maar besloten om daar verandering in te brengen, maar nu weet ik even niet hoe ik zal beginnen. Dus begin ik maar bij het belangrijkste nieuws, dat mijn dochter de 34 weken zwangerschap heeft volbracht, en dat ze nu de rest van de zwangerschap lekker thuis mag doorbrengen. Ineens is het beleid omtrent haar zwangerschap 180 graden gedraaid, omdat ze de 34 weken heeft gehaald. Hartstikke fijn natuurlijke, maar helemaal snappen doe ik het niet. Maar hoe dan ook de tijd vliegt voorbij , en op mijn manier moet er nog van alles gedaan worden, of af zijn. Het lijkt wel of ik nestdrang heb. De afgelopen weken is er veel blijven liggen, veel tijd ging er natuurlijk zitten in het ziekenhuis bezoek. In Nijmegen en Zwolle konden we ook s’ morgens vanaf 10.00 u op bezoek , maar helaas was dat in Arnhem niet meer van toepassing. Afgelopen weekend maar eens begonnen met de waarnemingen van bijna 2 maanden in te voeren bij Waarneming.nl (toch nog heel veel waarnemingen gedaan). Tot mijn verbazing krijg ik de volgende dag een opmerking van een deskundige dat ik geen Kleine maar een Grote Vos(dagvlinder) op de foto had gezet, de eerste een algemene vlindersoort, de tweede een zeer zeldzame. En ineens weet ik het weer.

Kleine vos – Aglais urticae 

 

 

 

Grote vos – Nymphalis polychloros

Het was de dag dat mijn dochter naar Zwolle was vervoerd, omdat er bij een eventuele bevalling geen plek was voor de tweeling in Nijmegen, en die maakte op dat moment aanstalten om te komen. Ik zag de vlinder landen, en ik zag al dat het geen Kleine Vos betrof.

Een paar plaatjes geschoten, even blij en een volgend moment gefascineerd door vliegtuigstrepen in de lucht die op dat moment een kruis vormden(mijn dochter vroeg aan haar vrienden op facebook; keep your fingers X) toen ik dit zag was ik de vlinder vergeten, en was op[dat moment mijn belangrijkste doel een foto te maken van het gebeuren in de lucht . Een echte Grote Vos op de foto, iedere zomer hoop je daarop, eindelijk is het zover, en dan blijkt alles ineens toch maar bijzaak te zijn.

Gierzwaluw – Apus apus

Vandaag zag ik nog 1 Gierzwaluw vliegen, ik ben bang dat de meesten alweer op de (terug)reis naar Afrika zijn. De 3 maanden vogel (zo wordt de Gierzwaluw ook wel genoemd)heeft zijn 3 maanden in Nederland er alweer opzitten. Volgend jaar zal ik weer blij zijn als ik de eerste weer boven Eerbeek zie vliegen. Misschien zie ik de eerste wel vliegen als ik met de kleinkinderen in de Buggy aan het wandelen ben. Ze zullen in ieder geval een oma krijgen die hun het verhaal van de Gierzwaluw zal vertellen, in de hoop dat ze ook later oog voor de natuur zullen hebben. Maar ik loop nu een beetje op de zaken vooruit. Ik hoop dat mijn dochter en schoonzoon nog even de kans krijgen om te genieten van de zwangerschap, lekker samen in eigen huis. Voorlopig knutsel ik lekker verder met de Knuffel pagina van mijn website voor in eerste instantie natuurlijk de opkomst zijnde kleinkinderen, maar hopelijk kunnen anderen er ook hun voordeel mee doen. Voor mij is het klungelen aan de website in ieder geval een mooie afleiding. Ik had met de tijd waarschijnlijk geen raad geweten, door al die spanningen van de laatste tijd, en toch kom ik op mijn manier tijd tekort, waar blijft toch al die tijd. Het is in ieder geval nu tijd voor mij om te stoppen met dit blog over de afgelopen tijd, maar ik hoop dat ik over niet al te lange tijd, weer de tijd kan vinden om een blog te schrijven over de tijd die nu nog in de toekomst ligt, maar op het moment van schrijven al weer verleden tijd is.