Niet klagen maar dragen, en ….

Niet klagen, maar dragen en……………… (dan nog iets, maar dat zal ik hier maar niet herhalen). Dit is een uitdrukking die een collega in het psychiatrisch ziekenhuis waar ik gewerkt heb te pas en te onpas riep als er weer eens wat tegenzat. De hele dag schiet die uitdrukking door mijn hoofd. Zou dat vroeger tegen zwangere vrouwen gezegd zijn ? Zou die vervangend gynaecoloog dat vandaag gedacht hebben, toen onze dochter, vandaag ruim 36 weken zwanger van een tweeling, bij hem in de spreekkamer stond en hem kenbaar maakte dat ze het allemaal even niet meer trekt. Nou mevrouw, u loopt nog steeds, is zijn opmerking naar haar toe(je moet alleen niet zien hoe). De slapeloze nachten vreten aan haar, het niet meer kunnen slapen van de pijn, wat allemaal niet zo verwonderlijk is als je haar ziet. Liters vocht houd haar lichaam vast. Maar ja, boven verwachting is de bloeddruk normaal en doen, gelukkig, de twee druktemakertjes het hartstikke goed. Binnen 10 minuten staat mijn dochter weer buiten de deur met de boodschap dat ze hele rit mag uitzitten voordat er in gegrepen gaat worden, en dat ze maandag weer terug mag komen, omdat hij niet de beschikking heeft over de juiste meetapparatuur voor een tweeling. Gelukkig kan onze dochter dan weer terecht bij haar eigen gynaecoloog. Aardige man,deze vervanger volgens onze dochter, maar helaas alleen geïnteresseerd in de kindjes, maar totaal niet in het welzijn van de moeder. Ze zijn er blijkbaar nog steeds, van die artsen. Door de desinteresse, of meer nog door de houding van ; ik ben de dokter, ik weet wat goed voor u is, was onze dochter tijdens de bevalling bijna overleden. Dit was totaal niet nodig geweest als er gewoon naar mij was geluisterd. Gelukkig heeft zij het dankzij een adequaat reagerende verpleegkundige gered, en vanwege het feit dat de bevalling in het ziekenhuis plaats vond, maar dit terzijde. Feit is dat alles nu een beetje is omgedraaid. Nog maar enkele weken geleden draaiden we duimen met z’n allen dat de kindjes nog een tijdje zouden blijven zitten, en nu hopen we dat het allemaal niet meer zolang gaat duren. Onze dochter heeft zelf sterk het gevoel dat door al die weeenremmende middelen haar lichaam het nu laat afweten, en dat de boel straks op gang geholpen moet worden. Hoe dan ook het was even een domper voor haar, en nu maar hopen dat ze aan het hele gebeuren weer een positieve draai kan geven, wat haar tot nu toe steeds weer gelukt is. Misschien bieden de zogenaamde Bakerpraatjes op de duur nog uitkomst. * Als je hoogzwanger bent en je in je bed naar de volle maan ligt te kijken,dan beginnen de weeën heel snel(31 augustus is er weer een volle maan, duurt nog even). * Bitter Lemmon of Tonic drinken, door de kinine schijnt dit ook te helpen,(kan geen kwaad lijkt me). * Een verse ananas schijnt ook wonderen te doen.(moet je het binnenste opeten maar dit schijnt giftig te zijn dus lijkt mij niet zo verstandig). * Of alle ramen en deuren open zetten.(moet je niet op een bovenwoning zitten, en ondernemende katten hebben). * Een strandwandeling schijnt ook te helpen,(niet zo handig als je zover van het strand afwoont). Ik ben bang dat er voorlopig niets anders op zit dan af te wachten. Misschien tot de volgende volle maan.