Een Top(per)dag

Oei het was alweer een week geleden het laatste Klinkertje, ik had mij nog wel zo voorgenomen om iedere dag tenminste iets op te schrijven, maar daar komt dus weinig van merk ik nu .Aan inspiratie ontbreekt het niet, maar aan tijd , en een goede verdeling van de energie. Een rare week . De laatste tijd weer een beetje aan het klungelen met de gezondheid, allemaal niet ernstig maar toch. Ik zal blij zijn als die nieuwe medicatie zijn werk gaat doen, want ik voel mij er niet helemaal happy bij met al dat vocht vasthouden. Blij dat ik wel even uitstel heb gekregen van het trekken van 2 kiezen, als je bloedverdunners gebruikt is dit toch even een verhaal apart, en bovendien heb ik nergens last van. alleen op de foto is te zien dat het niet best gesteld is met de de kiezen. Hoe het kan weet ik niet, maar altijd als ik naar de tandarts moet , is er wel een tandartsen item op de televisie, heel frappant net of het er nog eens lekker in gewreven moet worden. Maar goed dat trekken van die kiezen zou eigenlijk afgelopen donderdag gebeuren, maar dat ging dus niet door ,omdat de tandarts zich toch beter wilde voorbereiden aan de hand van een overzichtsfoto van de gehele kaak. Ik blij!! Voorlopig wordt dat mooi over de trouwdag van mijn dochter en aanstaande schoonzoon getild. Aan het begin van de middag van die zelfde donderdag heeft Geert mij naar de Leuvenheimse beek gebracht, om precies te zijn de beek bij landgoed de Kievit. Daar heerlijk een paar uurtjes gebleven. Het was het mooiste voorjaarsweer van de wereld, met weliswaar een sterk aromatische mestlucht(de boeren waren mest aan het uitrijden)maar dat mocht de pret niet drukken. In de modder aan het begin van het wandelpad vond ik een paar voetprenten van een Das, waarvan ik wist dat ze daar moesten zitten , maar nog nooit iets van bewijs had kunnen vinden. Een eindje verderop in de struiken zat een grote groep Ringmussen. en een klein groepje Geelgorzen. 1 man Geelgors ging op een gegeven moment zo mooi vrij op een tak zitten, zodat ik eindelijk eens een mooie foto kon maken. Wat een prachtige vogels zijn het toch. In de lucht boven mij waren de Buizerds met hun bruidsvlucht bezig, en naast mij in de begroeiing gedroegen 2 Fazanthanen zich als 2 kemphanen, zich totaal niet van mij bewust . Een rij bomen verder meende ik het geluid van de Zwarte specht te horen, maar jammer genoeg niet gezien, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Toen Geert mij om ongeveer 16.00 uur weer kwam op halen, gingen wij via het Soerense Broek langs het Kanaal weer richting huis. Onderweg bij een weiland nog even een tijdje stil gestaan, omdat tegen de rand van het bos aan, een Reegeit op haar gemak stond te grazen. Toen we eenmaal op de weg langs het Apeldoorns/Dierens kanaal reden op weg naar huis, speurde ik gewoonte getrouw het kanaal af. Wilde eenden, Meerkoeten, Futen, nog meer Wilde eenden, maar ineens meen ik 2 Toppers te zien. Moet ik terug vraagt Geert, graag natuurlijk, maar geen gevaarlijke capriolen uithalen, dadelijk heb ik het mis, en zijn het “gewoon”Kuifeenden(de 2 soorten lijken namelijk op het eerste gezicht best veel op elkaar). Gelukkig kan Geert dichtbij de plek de auto parkeren en kan ik de auto uit . Al snel zie ik de 2 een eindje verderop dicht bij de kant zwemmen, en zie ik het al dat ze een lichte rug hebben, nu weet ik het zeker het gaat om 2 Toppermannen. Ik sluip naderbij ondertussen steeds een foto makend( dan heb ik in ieder geval iets van bewijs mochten ze weg vliegen). Ter hoogte van de plek besluit ik niet over te steken, stel dat ik te dichtbij kom en de vogels vliegen verschrikt weg, dat wil ik hoe dan ook niet op mijn geweten hebben. Het verkeer wat langs mij heen raast blijkt als een pracht van een camouflage te werken. ze hadden mij totaal niet in de gaten, en zwommen al met al een paar meter van mij af. Nu moest ik alleen nog maar op het juiste moment de plaatjes schieten, tussen het passerende verkeer door, en dat lukte gelukkig. Maar opeens vlogen de dieren op, niet door mij opgeschrikt, maar door een toevallige passant , die aan de andere kant van het Kanaal liep, zich nergens van bewust. Voor de 2 Toppers was de afstand blijkbaar nog niet ver genoeg tussen hen en die persoon, want als 2 torpedoboten doken ze onder water, om een eind verder weer te voorschijn te komen. Dit herhaalde zich enkele malen. Ik kon zo gauw geen ringen ontdekken toen ze opvlogen. 1 ding was voor mij door dat gebeuren in ieder geval duidelijk geworden, dit moest gezien het gedrag om 2 wilde vogels gaan. Terug in de auto, blij natuurlijk, een niet alledaagse waarneming en nog goed op de foto gekregen ook. Doordat ik er niet eerder aan toe kwam, kon ik pas laat in de avond een melding maken van de Toppers(hier in de omgeving zijn dat zeldzaamheden, het zijn toch vogels die van voornamelijk brak water houden). Ik hoopte in ieder geval dat de vogels er de volgende dag ook nog zouden zitten dan konden de andere vogelaars in de omgeving van Apeldoorn eventueel ook nog de vogels in levende lijve zien. Maar al snel viel het mij op dat de waarneming niet 1,2,3 werd goedgekeurd, en ik voelde de bui al hangen. De volgende dag kwamen de eerste mailtjes al binnen via Facebook. Ruim 12 kilometer verderop van de vindplaats van de Toppers, is er in de buurt van het kanaal een bedrijf dat handelt in onder anderen allerlei soorten watervogels. Dus al heel snel werd er verondersteld dat de vogels daar ontsnapt waren. Alles is natuurlijk mogelijk .maar het gedrag van de vogels wees daar voor mijn gevoel totaal niet op en bovendien had ik bij het opvliegen zo gauw geen ringen kunnen ontdekken. Dus ik opperde thuis de wens dat er andere vogelaars op de Toppers zouden afkomen, en dat die eventueel mijn waarneming konden ondersteunen. En mijn jongste dochter maar denken dat ik de zangersgroep de Toppers bedoelde totaal niet mij muziek, vandaar dat zij er ook helemaal niets van begreep waarom ik het toch steeds over de Toppers had. Gelukkig kwamen er de volgende dag een paar mensen(ervaren vogelaars, waaronder een waarnemingbeheerder, dat is iemand van de staf van Waarneming.nl) op de Toppers af die mijn relaas over de vogels konden beamen, en stond ik niet meer alleen in mij pleidooi, over de schuwheid van de vogels, en “mijn” Toppers werden alsnog goed gekeurd op de site Waarneming.nl. Hoe dan ook een Top(per)dag

Topper – Aythya marila