Scherven brengen hopelijk geluk

Vanmorgen heerlijk gewandeld, in de omgeving van Hall. Even heel ver weg van alle zorgen, vooral de zorgen voor morgen, toch een beetje bang voor de uitslag van het bloedonderzoek, dat manlief morgen krijgt van de uroloog. We hopen dat de hormonen de kankercellen remmen, maar het is afwachten, en weer een spannend moment.
Het was prachtig weer om te wandelen, al dat frisse groen aan de bomen, en alles was in het zonlicht ook nog eens dubbel zo mooi. We kwamen op plekken waar we al lang niet meer geweest waren. Een echte opkikker deze wandeling . Maar na de wandeling was de onrust weer terug . Nadat manlief zijn middagslaap had gedaan besloten we de auto te pakken, en onze neus achterna te gaan. We gingen richting Hoenderloo, maar ons ontspannende tochtje veranderde even later in een soort van achtervolging.
Het was druk op de smalle bochtige weg tussen De Woeste Hoeve en Hoenderloo auto’s maar ook met fietsers. Manlief was dan ook helemaal verbaast over het feit dat hij door een achterliggende auto op een redelijk overzichtelijk punt werd ingehaald. Op het moment dat de auto ons aan het passeren was, klonk een oorverdovende knal, en de hele ruit aan de kant van manlief sprong in duizend stukken.
De inhalende auto reed door, en wij er achteraan, we hadden geluk dat het bij de lokale ijs verkoper in Hoenderloo erg druk was, anders waren we de auto zeker uit het oog verloren, maar doordat het zo druk was , zag ik nog net dat de auto een parkeerplaats opreed.
Tot onze verbazing zat er een jong gezin in de auto, die zich meteen verontschuldigden, en schuld erkende. Ik kon alleen maar uitbrengen, alsjeblieft pas je rijgedrag op die weg aan, zeker als je ook nog eens onbekend bent , die borden van overstekend wild staan er niet voor niets. De man hielp ons met de duizenden stukjes glas eruit te halen, en na onderling de gegevens te hebben uitgewisseld voor de verzekering, gingen we weer richting Eerbeek. Gelukkig hadden we de jassen bij ons, en kon manlief met de jas aan en de muts op achter het stuur kruipen. Manlief was gelukkig de rust zelve, maar bij mij sloegen de bibbers in alle hevigheid toe. Gelukkig konden we de auto op de oprit parkeren bij onze dochter en schoonzoon, en mochten we hun auto meenemen voor morgen naar het ziekenhuis , als we naar de uroloog moeten voor de uitslag.
Vandaag konden we alleen online de schade melden, de rest moet morgen, maar dat komt wel . Hopelijk brengen de scherven geluk, aan de andere kant had het allemaal nog veel erger kunnen aflopen.