Populus vulgaris

Ik kwam hem vroeger wel eens tegen, of liever gezegd het gebeurde wel eens dat ik de complete band van Normaal ergens tegen kwam. Vooral in hun begintijd gingen ze soms met de trein naar een optreden, en dan moesten ze net als ik overstappen op het station in Arnhem. Ik mocht hem eigenlijk niet zo, niet dat ik de man persoonlijk kende (en hij mij ook niet), maar op een dag toen ik aan het wandelen was met onze hond ergens in de jaren 70 in de buurt van mijn ouderlijk huis in Doetinchem werd ik door een zwart busje gepasseerd en 1 van die gasten vond het nodig, om uit het raam te schreeuwen; hey rooie. Het stomme was dat ik eigenlijk al een tijd niet meer voor rooie was uitgescholden, dus ik was dan ook even helemaal verbaasd. Door de hit van Arne Jansen (ook een Achterhoeker) ; Meisjes met rode haren, werd er toch anders naar roodharigen gekeken, in ieder geval werd het schelden een stuk minder. Geen idee wie dat toen was, daar kwam ik later pas achter, toen ik voor het eerst naar een optreden in Varsseveld ging van de groep Normaal. 1 van de jongens van Normaal, had ik al wel eerder gezien, Paul Kemper, hij speelde daarvoor in de Doetinchemse rockband Threshold, samen met een paar klasgenoten van de zus, van toen mijn beste vriendin Ciska. Een ander bandlid van Threshold was, Bert Heerink hij heeft nog even samengewerkt met mijn vader in de Doetinchemse Houtbuigerij Ebbers en Van Haarlem. Later werd Bert heel bekend met de groep Vandenberg, en natuurlijk met de reclame van Heineken. Threshold speelde regematig in het voorprogramma van diverse bekende groepen , zoals Earth and fire, en nog niet zolang geleden was er een reunie optreden in de DRU Cultuurfabriek. Threshold was meer mijn muziek, maar bij Normaal had je meer het gevoel van ''wij Achterhoekers'', net zoals met voetbalclub de Graafschap, en zeker als je als Achterhoekers onder elkaar, je ergens in een ander deel van Nederland bevond. Ik was niet echt de grootste fan van Normaal, maar heel veel van hun liedjes kan ik wel meezingen. Bijna alle liedjes zijn in het achterhoeks gezongen, voor een westerling meestal onverstaanbaar. Bennies zoon Gijs heeft later samen met de kleinzoon van de overburen van mijn ouders, Hendrik Jan Lovink Jovink & the Voederbietels opgericht. De opa en oma van Hendrik Jan waren eigenaar van een aantal slagerijen, waarvan ook 1 bij ons in de buurt. De opa en oma stonden in de zaak bij ons in de buurt, en toen die er mee ophielden, kwamen de ouders van Hendrik Jan in de zaak, en later kwamen ze ook boven de zaak wonen. Als Achterhoeker ben je er dan best een beetje trots op dat de jongens bekend zijn geworden, met hun groep, maar zeker ook met de Zwartecross De groep bestaat niet meer, en Hendrik Jan is met een nieuwe groep begonnen Backcornerboogieband Maar nu weer teug naar Bennie Jolink. Er was, en er is nog een reden dat ik niet echt een grote fan van Bennie ben, en dat komt door het feit, dat hij een groot liefhebber van de jacht is, en dat is bepaald niet mijn ding. Maar Bennie heeft ook nog hele andere kanten, want hij is een man met het hart op de juiste plaats, en een achterhoeker in hart en nieren, en een sociaalbewogen mens. In 2012 hield Bennie zich de woede op de hals van Geert Wilders, toen hij een schilderij gemaakt had, waarop Geert Wilders staat afgebeeld met Adolf Hitler en Anders Breivik, en hij had ook een nummer geschreven met kritiek op Wilders ''Heb I-J Dat Ok'' Het populisme zag Bennie Jolink als een groot gevaar daarom schreef hij ook een politiek betoog in 2012 Ergens in 2007 was er een optreden van Bennie in het programma van Pauw en Witteman, en dat liedje is altijd bij mij blijven hangen, vooral de laatste maanden kwam het liedje te pas en te onpas weer naar boven. Krek alens, alle vertrouwen in de politiek is weg, alles is 1 pot nat. Soms denk ik, Bennie je hebt hartstikke gelijk, maar aan de andere kant hoop ik dat ik er nooit zo over ga denken. Al een tijdje heb ik dit blog in concept staan, maar een passende titel vond ik maar niet, want het gaat over Rockgroepen uit de Achterhoek, Politiek, over mijn jeugd, maar ook over nu. Vanmorgen werd ik aangesproken door iemand die ik wel eens zie, maar nog nooit echt gesproken heb. Werkt u man niet meer in het gemeentehuis was haar vraag, ik zie hem nooit meer, en ik zie hem ook nooit meer in de krant staan, waarop ik haar antwoorde (zonder veel uitleg te geven), dat dat al een tijdje niet meer het geval was, en dat hij inmiddels werkte in de thuiszorg. "Ojaaaa, dat meent u niet. Goh ik vond het altied een fijne man, zo gewoontjes, niks geen poeha, hi-j most er zeker uut, omdat hi-j te gewoon was of zo." Vervolgens werd er behoorlijk gemopperd over van alles en nog wat, met betrekking tot Eerbeek. "Ach noar het gewone volk luusteren ze toch niet ! " was haar opmerking. Haar opmerking gaf mij even een brok in de keel, en teruglopend naar huis wist ik niet of ik hier nu blij of verdrietig van moest worden. Maar 1 ding wist ik zeker, ik had mijn titel voor het blog gevonden, want Ineens moest ik denken, van een liedje van Normaal met de titel Vulgaris Magistralis, en met de woorden van die mevrouw nog nagalmend in mijn oren stond de titel dan ook vast.
 Krek Alens