De Menukaart

Manlief was een week geleden jarig geweest, en zelf ben ik over een week jarig.
Wat willen jullie graag voor een cadeau hebben voor jullie verjaardag was dan ook een paar weken geleden de vraag.
En meestal weet je dan zo snel niet iets te bedenken, want dat komt vaak na de verjaardag, dan opeens bedenk je wat je had kunnen vragen.
Maar nu moesten we beiden niet echt nadenken over een cadeau.
Met ons allen uit eten gaan, dat zou het een prachtig cadeau zijn. Meestal rond onze trouwdag proberen we als het even kan om gezellig met z’n allen uit eten te gaan. De laatste jaren, en ook dit jaar kwam het er helaas niet van, door allerlei omstandigheden.
En zo kon het gebeuren, dat we als cadeau een tegoedbon voor een etentje kregen in de vorm van een zelfgemaakte menukaart. Op de menukaart stonden allemaal bestaande en niet bestaande gerechten vermeld, die voor ons een bijzondere betekenis hebben. Links bovenin op de menukaart stonden de Kuttelen in tomatensaus vermeld. In dit geval was het woord Kuttelen verkeerd geschreven, want het moet Kutteln zijn. Het is een woord dat iedereen in ons gezin kent, maar waarschijnlijk zijn manlief en ikzelf de enigen die weten, hoe dat woord geschreven moet worden.
Ooit hebben manlief en ik samen met onze oudste dochter (ruim een jaar oud toen we vertrokken) een paar jaar in Zwitserland gewoond. In de verpleging/zorg ging het toen ook niet goed in Nederland. Ook toen waren er bezuingingen, en bovendien werd er een functioneringssysteem in het leven geroepen, en dat bracht een grote onrust te weeg. Het kon je zomaar overkomen dat je in een loonschaal geplaatst werd, waardoor je er tientallen guldens (midden jaren 80) op achteruit ging. Ook was je er niet zeker van of je na het behalen van je diploma als gediplomeerde aan het werk kon.
Wij vertrokken toen naar Zwitserland, want daar was werk genoeg. Het eerste jaar moest ik als vrouw nog verplicht thuis blijven zitten, pas het 2e jaar mocht ik ook werken. Ik kon toen als stundefrau (parttimefunctie) aan de slag in de avonduurtjes in een Privé-kliniek in Bazel, in de kliniek waar manlief overdag werkte. Toen pas was men in Zwitserland zover dat de patienten langer mochten opblijven, inplaats van voor 19.00u in bed te liggen.
Maar met name in het eerste jaar waren het lange werkdagen voor manlief. Je had er 2 diensten, de dagdienst van 07.00u tot 19.00u met een pauze van 3 uur, of de nachtdienst van 19.00u tot 07.00u, meer smaken waren er niet. Alleen de hoofden draaide een dienst tot 16.00u. In de pauze kwam manlief thuis en aten we een warme maaltijd. Als hij ‘s avonds tegen 19.15 thuis kwam aten we altijd een broodmaaltijd, meestal met een lekker hapje erbij.
Op een dag stond er Kutteln in tomato sauce op het menu. We hadden het nog nooit gehad, het zat in een blikje, en het moest alleen maar opgewarmd worden, en volgens de beschrijving een echte delicatesse uit de Elzas.

Kutteln in tomatosauce

Tijden het opwarmen vroeg ik mij af wat ik in hemelsnaam aan het opwarmen was in dat pannetje, en ik besloot dan ook om even te proeven. Sorry dat ik dit nu zo zeg, maar ik ging bijna over mijn nek. Het was een vreemde substantie die ik in de mond had, en die ik op geen enkele manier kan beschrijven, laat staan thuis brengen.
Ik was dan ook heel benieuwd wat manlief er van zou vinden, toch iemand die niet snel zegt dat iets hem niet smaakt, maar ook hij had zo iets van, toch maar even niet.
We hadden geen idee wat wij nu in vredesnaam hadden gegeten, dus het Prisma woordenboek erbij, want een computer hadden wij toen nog niet in huis,bijna niemand die ik kende voor zover ik weet. Een computer was toch nog een beetje science fiction. Maar helaas niets te vinden. Omdat de inhoud van het blik in 4 talen was aangegeven, kwamen we er uiteindelijk met ons Spaans Nederlands woordenboek achter wat we hadden gegeten, en dat was iets van reepjes darm of pens.
De Kutteln zijn uiteindelijk in de vuilnisbak beland, delicatesse of niet.
Voor de liefhebber; dit recept vond ik op het internet van Kutteln in tomatosauce
Gisteren was het dan zover we gingen uit eten met kinderen en kleinkinderen. Heerlijk wokken in een wokrestaurant in Apeldoorn. Het werd een super gezellige avond, heerlijk eten , maar vooral een avond met een super gezelschap.
Een mooier cadeau hadden wij ons niet kunnen bedenken.