De Achterhoeker

Al jaren woon ik niet meer in de Achterhoek, maar ik voel mij er nog wel steeds mee verbonden. Ik voel mij ook nog steeds een Achterhoeker, ik blijf eigenlijk het liefst een beetje op de achtergrond, laat mij maar schuiven. Op die manier loop ik niemand voor de voeten, en niemand loopt mij voor de voeten. Maar als het nodig is kan ik mijn woordje heel goed doen. Ik ben een natuur mens in hart en nieren. De dag dat ik niet zelfstandig meer naar buiten zou kunnen gaan is voor mij een doemscenario. Ik ben op zich, best wel meegaand, ik help anderen graag, en bied een luisterend oor. Ik probeer altijd het positieve in mensen te zien, soms tegen beter weten in. Maar als iemand misbruik van die eigenschap maakt, dan komt het niet snel meer goed met die persoon. Maar dan moet er al heel wat gebeurd zijn. Ik kan niet goed tegen onrecht, over wat anderen wordt aangedaan, dan ontwaakt in mij een leeuwin, waar andere dan over verbaasd zijn, maar ik zelf nog veel meer. Soms komt door iets de eigenwijze Achterhoeker in mij naar boven. Hoe meer de ander mij een bepaalde kant op wil krijgen, hoe meer ik mijn hakken in het zand zet. En van de week was ik sinds lange tijd weer eens die eigenwijze Achterhoeker, met de hele tijd het liedje krek alens van Bennie Jolink van Normaal in mijn achterhoofd. 

Maar ook bij een Achterhoeker gaat niet alles in de koude kleren zitten. En wat doe je dan als als ExAchterhoeker, om een beetje te ontspannen, je gaat naar de Achterhoek. Zullen we woensdag richting Winterswijk gaan, wat vind je ervan, vroeg manlief. Even wat anders aan ons hoofd, even de boel de boel laten. Het was al weer even geleden dat we daar waren geweest, het laatst met Hart van NL, in de Steengroeve in december van vorig jaar, Maar ja op de bewuste woensdag morgen, gisteren dus bleek zich opeens een rioolprobleem te manifesteren. We hadden een over gestroomde toiletruimte. Gelukkig konden we dat probleem zelf oplossen, en konden we een beetje later dan gepland, uiteindelijk toch richting Winterswijk En wat werd het een prachtige dag. Allereerst de rit door de Achterhoek natuurlijk met prachtige glooiende landschap, in die frisse groene lentekleuren. En ook het weer werkte mee, bijna de hele dag scheen de zon. Heel onverwachts werden we getuigen van een Reegeit die haar 2 jongen aan het zogen was. Echt een fantastisch moment. 

 In de grenstreek van Winterswijk ging er opeens een Draaihals ( spechtensoort) op een paal zitten. Ik zag dat in het voorbijrijden gebeuren, en het lukte manlief om de auto zo zachtjes achteruit te rijden, dat ik nog net de kans kreeg om een foto te maken. De zeldzame Draaihals kende ik alleen van een foto, ik had de vogel nog nooit in echt in het echt gezien, en ook niet durven hopen dat ik er ooit nog 1 in het echt zou kunnen zien.

Draaihals – Jynx torquilla

 

 

 

En natuurlijk gingen we ook naar de Steengroeve. Anders dan voorgaande jaren broed de Oehoe nu niet in het zicht van de camera, maar wel op een andere plek in de groeve. Volgens Tjibbe de boswachter zijn er al 3 jongen uit het ei gekropen. we gingen er dan ook vanuit dat we geen Oehoe zouden zien, maar ik hoopte wel dat de Gekraagde Roodstaart zich zou laten zien. Na een poosje gewacht te hebben had ik dat geluk, en kreeg ik de kans om een mooie foto te maken. 

Gekraagde Roodstaart – Phoenicurus phoenicurus

Daarna ging het richting het Duitse dorpje Zwillbrock dat net over de grens bij Winterswijk ligt, voor een bezoek aan het Naturschutzgebiet Zwillbrocker Venn. Een mooi gebied, waar een enorme kolonie Kokmeeuwen hun broedplaats heeft, maar waar ook Flamingo’s leven. Er verblijven daar 3 soorten Flamingo’s ieder jaar van eind februari tot juli augustus. De Chileense Flamingo’s (Phoenicopterus chilensis), Grote Flamingo’s (Phoenicopterus roseus),Caribische Flamingo’s (Phoenicopterus ruber). 

 

Naturschutzgebiet Zwillbrocker Venn

Barokke St. Georgkerk Zwillbrock

Na nog een wandeling daar gemaakt te hebben, hadden we op een gegeven moment het gevoel dat we niets te laat weer terug waren bij de auto.

Het begon donker te worden,en weer terug in Winterswijk begon het te regenen. we besloten via Duitsland terug te gaan, omdat we nog even bij vrienden van ons in ’s Heerenberg zouden langs gaan. Onderweg daar naar toe konden we dan mooi, even de Flamingo’s bewonderen in Netterden, tenminsten als ze daar nog waren. Want heel bijzonder er waren die dag daar bij de zandafgraving in de buurt 3 Flamingo’s neergestreken, 2 Chileense Flamingo’s (Phoenicopterus chilensis), en 1 Grote Flamingo(Phoenicopterus roseus). En helemaal bijzonder, de 3 vogels waren eerder op de dag op de Empese en Tondense Heide in Brummen gezien. We hadden geluk de 3 waren er nog, en het weer was weer helemaal opgeklaard. 

Flamingo - Phoenicopterus roseus en Chileense Flamingo's - Phoenicopterus chilensis