36 uur met een lach en een traan.

Gisteren was het 5 mei Bevrijdingdag
Voor de meesten Nederlanders toch een hele bijzondere dag, voor sommigen een vrije dag, maar voor de meeste Nederlanders een gewone werkdag.
Onze oudste dochter had echter een vrije dag .Hebben jullie zin om mee te gaan naar een kinderboerderij was de vraag.
Natuurlijk hadden we daar zin in. Het werd kinderboerderij in De Schouw in Zutphen. In het verleden waren we daar ook met onze kinderen geweest, en nu gingen we met onze kleinkinderen.
Het voordeel van de kinderboerderij in Zutphen is dat het redelijk overzichtelijk is, en dat gevaarlijke plekken zoals vijvers goed omheind zijn. En dat is wel nodig voor een ondernemende jongenstweeling van 21 maanden oud.
Maar het was vooral  genieten, mooi weer, heel veel jonge dieren, en het was nog niet echt druk. Tot zijn grote verbazing trof manlief een oud collega wethouder aan, die daar ook met haar kleinkind was, en er werd dan ook even het nodige bijgepraat.
Onze kleinzoons genoten zichtbaar van alles, en wij natuurlijk ook.
Vooral een pasgeboren Anglo-Nubisch geitje was heel ondernemend, en liet zich uitgebreid aaien door de jongens. En dan al die verse keuteltjes, die in de ogen van de jongens toch wel heel veel op snoepjes leken.

Anglo-Nubisch geitje

Een Blauwe Pauwhaan had wat met onze oudste kleinzoon, want hij bleef maar aan het pareren met zijn prachtige verentooi. Onze kleinzoon vond dat prachtig, omdat de Pauw om hem heen liep, en zo draaide dat die prachtige staartveren over de wangen van onze kleinzoon streken

Pauw pauw ik ben mooier dan jou !

Blauwe Pauw – Pavo cristatus

 

Maar de speelplaats was het helemaal, veel zand en water, en dan zie je opeens dat andere kinderen wel even moeten wennen, aan een zo op elkaar ingespeelde tweeling. Want binnen notime hadden ze de waterbak voor hun alleen.

Maar ja aan alle leuke dingen komt een end, zo ook de morgen van gisteren.

En vanmorgen waren beiden alweer bij ons, en gaven ze ons de broodnodige afleiding. De morgen vloog voorbij, en na hun middagslaapje werden beiden alweer opgehaald.
Met een diepe zucht gingen wij daarna richting het gemeentehuis in Brummen naar de afscheidsreceptie van de oudwethouders. We namen onze vriend/excollegaraadslid van manlief ook mee. We zagen er enorm tegenop, maar we vonden wel dat we moesten gaan. Het werd door de wethouders die afscheid namen zeer gewaardeerd, dat in de eerste plaats, maar wat kregen we daar een warme douche van zoveel mensen. Zoveel hartelijkheid en medeleven,dat ik er door geëmotioneerd raakte, en ik mijn tranen nauwelijks nog kon bedwingen. Verbazing was er alom dat het allemaal zo gelopen was, bijna niemand had het zien aankomen dat manlief niet meer voor het wethouderschap in aanmerking zou komen.
Na ruim een uur besloten we om weer weg te gaan. Wat mijzelf betrof, kon ik de tranen nauwelijks nog de baas, zoveel medeleven dat was bijna teveel van het goede.Voor manlief waren de reacties alleen maar een hart onder de riem, het voelde goed!
De dingen zijn gelopen zoals ze gelopen zijn, en we kunnen er helaas niets aan veranderen, maar wat ben ik achteraf blij dat we naar de afscheidsreceptie van de 3 oudwethouders van Brummen zijn geweest. Ik hoop dat zij samen met hun familie ook hun weg weer vinden in het “gewone” leven .