Een handje extra

Een kleine volksverhuizing , daar leek het vandaag een beetje op . De oudste kleinzoon moest bij de kinderarts op audiëntie. en met een tweeling ontkom je er dan bijna niet aan , om in dit geval de jongste kleinzoon ook mee te nemen. Vandaar dat mijn dochter ook vroeg of ik voor een handje extra kon zorgen. Zo begaven wij ons dan ook vanmorgen bepakt en bezakt( maxi cosi, onderstel, luiers, kleertjes, voeding, flesjes en nog meer, en dat alles dubbel) ,naar het ziekenhuis in Zevenaar. Een goed doordachte vormgeving van de tweeling buggy (kinderen zitten achter elkaar) kon niet verhinderen dat het in het oude ziekenhuis moeilijk manoeuvreren was , door de smalle gangen . Om over de kleine spreekkamer helemaal maar niet te spreken. Onze oudste kleinzoon had er dan ook al snel genoeg van en liet dat dan ook duidelijk horen. Heeft u misschien een voeding bij u, dan kunt u die geven terwijl ik uw zoontje onderzoek stelt de kinderarts voor. Zo kon het gebeuren dat mijn dochter even later de voedingen zit klaar te maken op het bureau van de kinderarts. Maar ja, je bent een tweeling of niet, huilt de 1 dan begint de ander ook, dus dan ook allebei de fles. Het onderzoek was daarna een fluitje van een cent. Heel vriendelijk werden mijn dochter en ik dan ook verzocht om weer naar de wachtkamer te gaan, maar daar waren de kleinzonen het totaal niet mee eens want die hadden hun fles nog lang niet leeg, en dat lieten ze dan ook duidelijk merken. Naar dat we ons weer door de smalle gang gemanoeuvreerd hadden, lukte het uiteindelijk weer om de beide heren van hun fles te voorzien. Nadat de beide mannen van een droge luier waren voorzien konden we richting huis. Gelukkig hoeft de jongste kleinzoon niet meer terug te komen. Dat handje extra was vandaag zeker niet verkeerd.