13 jaren 27 december in beeld

Hoe zag het er buiten uit, op de 3e kerstdag de laatste jaren in Eerbeek

27-12-2020

 

 

 

Voor meer foto's
 https://anneliesnatuurlijk.nl/13-jaren-27-december-in-beeld/

Leuker kunnen we het niet maken .

Door omstandigheden zijn we de afgelopen weken veel thuis geweest, en hadden we alle tijd om de verhoren te volgen van de parlementaire commissie over de kinderopvangtoeslagenaffaire. 

Voor het Kerstreces van de Tweede Kamer hoopt de commissie haar eindrapport te kunnen aanbieden. 

De tweede verhoordag vond ik eigenlijk het meest schokkend, en dan met name het verhaal van mevr. Palmen 

NB 17-12-2020 Verslag: Ongekend onrecht

 

Overstappen

Na lang wikken en wegen hebben manlief en ik met onze Wordpress websites de overstap gemaakt naar een ander hosting bedrijf, en een andere domeinnaam , en tot nu toe hebben we daar nog geen minuut spijt van gehad .

Manlief heet de overstap gemaakt van BeginBijGeert.nl naar Klinkertjes.nl.

En mijn oude site Shappa.nl gaat vanaf nu verder als AnneliesNatuurlijk.nl

Ik kan alleen maar zeggen, sorry voor al het ongemak, en welkom op deze nieuwe sites.

© Annelies

 

 

Pim de Huismus

Opeens een hoop kabaal op de vroege morgen. Al snel werd duidelijk waar het geluid vandaan kwam .

Heel duidelijk hoorbaar kwam het geluid uit de afvoer van de afzuigkap, daar moest een vogel inzitten, dat kon haast niet anders, maar hoe dan ?

Ook onze buurman wist niet wat hij hoorde , een vogel in de afvoerpijp, dat was volgens hem onmogelijk, maar na even buiten geluisterd te hebben hoorde hij het ook.

Helaas geen stijgers meer rond het huis (schilders), of ladders, dan maar van binnenuit de boel afbreken.

Na allereerst alle ramen op de beneden verdieping verduisterd te hebben, hebben we heel voorzichtig het afvoerkanaal los gemaakt, als ons idee zou werken, dan zou de vogel op een gegeven moment eruit komen zakken. Na een half uurtje besloot ik tegen de aluminium plaat te tikken die in verbinding stond met het afvoerkanaal, op dat zelfde moment hoorde we gefladder, en jawel hoor uit het afvoerkanaal kwam een Huismus zakken , die gelijk op de kast ging zitten.

We hebben de Huismus even laten bijkomen, en ondertussen konden wij bedenken hoe we de mus weer vrij konden laten. We besloten 1 raam aan de voorkant van ons huis, en de voordeur open te zetten , en verder alle ruiten bedekt te laten. Na een tijdje wachten vloog de Huismus in 1 streep de vrijheid tegemoet, richting de struiken bij onze overburen, waar op dat moment zich een hele familie Huismussen bevond. Het was ineens daar in die struiken een gekwetter van jewelste.

Jammer dat onze kleindochter er op dat moment niet bij aanwezig was, ze had het vast leuk gevonden als ze Pim de Mus uit ons voorleesboekje in het echt had gezien.

Eind goed, al goed, al zal de loodgieter nog wel bij ons het dak op moeten, want iets is daar niet in orde, maar dat komt na het weekend.

      Huismus – Passer domesticus

Een jaar zonder mijn kleine, grote vriend.

Het is alweer een jaar geleden, dat we afscheid moesten nemen van Ulli onze kleine grote vriend.

Ulli

Er is het afgelopen jaar bijna geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan hem heb gedacht. Eigenlijk hebben wij aan Ulli alleen maar mooie en leuke herinneringen, en die kan niemand ons afnemen.

Het gemis blijft, maar soms is er ook de opluchting, dat we de zorg voor een huisdier niet meer hebben . We kunnen ons af en toe nauwelijks zelf staande houden, laat staan dat we de zorg voor een huisdier hebben.

 https://anneliesnatuurlijk.nl/ulli-een-vriend-voor-het-leven/

 

Op de tocht gezeten

 

Gelukkig heeft de antibiotica bij manlief zijn werk gedaan ,

Corona Testlocatie Pathé bioscoop Ede

maar het kon natuurlijk niet uitblijven , nu werd hij in toenemende mate verkouden.

Normaal zou je denken , geen wonder met al ramen en deuren steeds open, omdat het schilderwerk moest drogen. Met al die tocht en de zwakke weerstand van manlief is het geen wonder dat hij dan een verkoudheid oploopt. Maar ja aan de andere kant hadden we ook verschillende timmermannen en schilders over de vloer gehad. Iedereen hield keurig afstand, maar je weet het maar nooit.

Om een lang verhaal kort te maken ! Manlief zich laten testen testen. De test werd afgelopen donderdag in Ede afgenomen, en gelukkig konden we die morgen weg , in goed overleg met de schilder.

Tot onze grote verbazing kregen we vanavond al de uitslag , ruim binnen de 48 uur, en gelukkig is de test negatief, geen Corona !

Morgen gaan we onze voorraad weer een beetje aanvullen, en maandag staat de schilder weer op de stoep, om de deuren af te lakken.

 

Scherven brengen geluk, of toch niet.

Maandag 7 september zijn na dagen van reparatie eindelijk de oude ramen vervangen.  De timmerploeg (3 man) die tot dan alleen maar ramen aan het vervangen waren, gingen bij onze buren aan de slag, en bij ons begon een nieuwe ploeg , een beetje bijgestaan door de ploeg die bezig was bij de buren.

Helaas kwam 1 man van de nieuwe ploeg niet opdagen. Na een half uur ging 1 van de mannen door zijn rug, en kon vervolgens richting huis, de timmerman die bij ons achterbleef , had nog echter nog nooit dubbele ruiten vervangen.

Vol goede moed ging hij aan de slag, en alles leek prima te gaan. En dan ineens bleek de oude dubbele ruit in 3 delen gebroken. Een lichtelijk paniek leek uit te breken, want binnen no-time stonden er 4 mannen de ruit helemaal in te tapen. Uiteindelijk konden ze de ruit er in het geheel uit nemen.

Tot nu toe hadden ze dat nog niet eerder gehad tijdens het renovatie project . Wij troffen het weer eens , en eerlijk gezegd staan we nergens meer van te kijken . Gelukkig is alles goed afgelopen, en zijn er geen gewonden gevallen, en dat is toch het voornaamste.

Uiteindelijk zat er rond 16.00u weer een ruit in , en dat was maar goed ook, want eind van de middag zat manlief bij de huisarts, ivm met toenemende buikpijn.

De eerste antibiotica die hij kreeg voorgeschreven hielp helaas niet , want hij kreeg er koorts bij , daarom moest hij daar ook mee stoppen. Gelukkig lijkt de tweede kuur wel aan te slaan. Manlief moet in overleg met Urologie deze kuur 14 dagen slikken .

Ons huis staat op de kop , met manlief gaat het nog steeds niet goed, en alsof het allemaal nog niet allemaal genoeg is wil het UWV ivm de WIA aanvraag, eerst proberen geld bij de Zwitsers af te troggelen, omdat manlief 3 jaar in Zwitserland heeft gewerkt (ruim 30 jaar geleden), hij heeft volgens het UWV misschien recht op een invaliditeitspensioen of zoiets,  of we de papieren maar even willen invullen, en of we van alles van 30 jaar geleden maar even willen opsturen . Gelukkig hebben we het meeste allemaal redelijk goed gearchiveerd, maar toch    

 

De renovatie

Zo de komende weken gaan we ons niet vervelen, de woningstichting waar wij al ruim 30 jaar onze woning van huren, gaat de boel renoveren.

Allereerst is het houtwerk aan de beurt,

en dan krijgt de hele beneden verdieping nieuwe dubbele ramen, en als dat klaar is gaan de schilders aan de slag, en worden de deuren en kozijnen voorzien van een andere kleur. Ook binnen (benedenverdieping) gaan ze de kozijnen onder handen nemen, en mogen we als we dat willen onze eigen kleur laten aanbrengen , maar dan moeten we zelf de kosten van de verf betalen. De bovenverdieping wordt alleen voorzien van een nieuw verflaagje (buitenkant) , en zo nodig wordt het houtwerk gerepareerd.

De kozijnen zijn er in ieder geval nog erger aan toe, dan we al dachten.

 

Twee 8 jarigen in onze familie

Vandaag zijn onze kleinzoons jarig, en dat betekend dat het alweer 8 jaar geleden is dat ze werden geboren, waar blijft de tijd ?????

 

De Muurhagedis

We hebben vakantie, en we hebben het mooiste weer van de wereld. Manlief had het in zijn kop gezet om vandaag naar Limburg te gaan richting Valkenburg, want ik was daar nog nooit geweest.

We hebben een prachtige dag gehad, en Valkenburg hebben we alleen vanuit de auto gezien. Bizar, wat een mensenmassa was daar op de been.

Bij een prachtige natuurbegraafplaats in de buurt van Kerkrade hebben we de auto onder een rij bomen geparkeerd, en na een klein stukje te hebben gelopen daar in de omgeving, besloot manlief de achterkant van zijn ogen te gaan bekijken, en ik ben een beetje gaan rondstruinen, in de hoop een Muurhagedis te zien.

En niet veel later stond ik mij te vergapen aan een prachtige Muurhagedis, die zich aan het opwarmen was in de zon , nooit gedacht dat ik nog eens een Muurhagedis zou tegenkomen.

Voor meer foto's https://anneliesnatuurlijk.nl/natuuralbum/amfibieen-reptielen-fotos/muurhagedis-podarcis-muralis/

Muurhagedis – Podarcis muralis

 

 

Onverwachts toch goed nieuws

Het gaat gelukkig de laatste week weer wat beter met manlief, en tot onze grote verbazing kwam de cardioloog ook met goed nieuws.

Er is gelukkig geen sprake van hartfalen, waar wij ondertussen bang voor waren. Wel is er restletsel te zien, maar dat zal waarschijnlijk oud zijn, maar dat is niet met zekerheid te zeggen.

Voorlopig kan manlief weer door , en mag de huisarts hem weer overnemen, voor wat het hart betreft.

 

 

Tegenvaller

Het zal ook eens normaal gaan !!!!!!! Aan de andere kant als dingen bij ons normaal gaan, dan ga ik mij zorgen maken (denk ik).

Uiteindelijk is de fietstest afgelopen maandag (20 juli) best wel moeizaam gegaan. De hartslag kwam niet op gang (normaal gaat dat vanzelf bij inspanning) en daarom moesten ze naast de isotopen ook andere medicatie spuiten (atropine) . Na het fietsen was het rusten , drinken en chocolade eten, en vervolgens moest hij in de scan . Ze hoopten dat alles goed is gegaan, zo niet dan zou manlief over 2 dagen weer gebeld worden,  tot dan moest hij rust houden, omdat het hart een grote inspanning had geleverd.

Helaas werd hij vanmorgen gebeld door het ziekenhuis, dat er toch een vervolgonderzoek nodig is, namelijk de Myocardscintigrafie in rust. Het onderzoek is ongeveer hetzelfde als die van maandag, alleen hoeft Manlief  nu niet te fietsen voor de inspanning van het hart, maar nu gaat een ingespoten medicijn voor de inspanning van het hart zorgen . Dat gaat dinsdagmiddag gebeuren, dinsdagmorgen heeft Manlief eerst nog een hartechografie die ongeveer een half uur duurt. Al met al een beetje een tegenvaller.

(ECG - Pixabay)

 

 

Van een Coronatest naar een fietstest

Na 12 juni hebben we nooit meer iets gehoord van de GGD . Uiteindelijk is manlief doorverwezen naar de Cardioloog.

Omdat de klachten niet minder worden, en omdat manlief in het verleden een myocardinfarct heeft gehad, mocht manlief vandaag na een fietstest op consult bij de cardioloog. De fietstest viel hem behoorlijk zwaar, en de cardioloog heeft besloten om toch verder onderzoek te doen.

Vanmorgen na het consult bij de cardioloog, is er een longfoto gemaakt, 20 juli krijgt hij een echo van het hart, en 28 juli een inspanningstest net radioactief spul. Als het goed is krijgt manlief 6 augustus de uitslag .

 https://anneliesnatuurlijk.nl/nieuwegein-is-niet-fijn/

 

(ECG - Pixabay)

Even alles zien door een roze bril

Nadat afgelopen dinsdag per vergissing een stelletje dakdekkers (zouden na de bouwvakvakantie beginnen) namens de woningstichting , en ook nog eens zonder een afspraak te maken, een kleine ravage hadden aangericht aan de klimplanten in onze tuin , was de moed mij behoorlijk in de schoenen gezonken.

Maar ineens was daar Manlief, met de mededeling, kom we pakken de auto, en dan gaan we naar Hall (een dorpje verderop) , want daar is een Roze spreeuw gezien.

Eindelijk eens iets leuks , hoe is het mogelijk, en tot mijn verbazing zat die prachtige Roze spreeuw er dinsdagavond nog steeds, sterker nog er waren er zelfs 2.

Vandaag zijn we weer net als gisteren en eergisteren richting Hall gegaan . Het licht was gelukkig nu stukken beter dan de afgelopen dagen , en de Roze spreeuw was er nog steeds . Er waren wel wat meer mensen op af gekomen , maar gelukkig gaf iedereen elkaar de ruimte . Het was dan ook echt genieten van die prachtige Roze spreeuw man in zijn prachtige zomerkleed die zich bijna (bij wijze van spreken) in onze achtertuin bevond.

Dit had ik even nodig.

Roze Spreeuw – Pastor roseus ♂️

 

 

Goed nieuws Geen Corona

Yes niet officieel , maar de medewerker aan de telefoon heeft in ieder geval doorgegeven dat manlief NEGATIEF is getest GEEN CORONA.

Formeel heeft manlief nog niets gehoord en wordt hij nog gebeld door een medewerker van de GGD .

Manlief heeft ondertussen gebeld met de huisarts . Vanmiddag mag hij weer bloedprikken in het ziekenhuis, maar gelukkig onze ophokplicht van 9 dagen is voorbij, maar onze zorgen helaas nog niet.

(Pixabay)

 

 

Wachten duurt nu wel erg lang !

Ondertussen zijn we weer een paar dagen verder en we weten nog steeds niets, en het vervelendste is dat manlief maar kortademig blijft . Onze oudste dochter die dochtersassistente is weet te melden dat verschillende mensen die na manlief zijn getest al lang de uitslag hebben.

Ondertussen heeft manlief al 3 of 4 x weer gebeld . Heel vervelend allemaal, want de mensen aan de andere kant van de telefoon kunnen er ook helemaal niets aan doen.

Gisteren kreeg ik een bericht op een tweet van mij , van het twitter-taccount van minister Hugo de Jonge. Helaas (had ik kunnen weten) schoot ik er niets mee op.

Onze middelste dochter stuurde vanmorgen een berichtje naar manlief met het feit dat hij een nieuw record heeft , 7 dagen wachten op een uitslag, en nog steeds niets weten .

Ook op twitter reageren meer mensen die ook al zo lang wachten.

 

 

Wachten tot Sint Juttemis

Op het formulier dat we meekregen staat uiterlijk 24 tot 48 uur wordt u gebeld over de uitslag, maar helaas we weten de uitslag van de Coronatest nog steeds niet.

Vandaag heeft manlief opnieuw gebeld, de dame van de GGD heeft een aantekening gemaakt dat hij nog niet gebeld is . Ze heeft zelfs het dossier opgezocht op BSN nummer, en daaruit kwamen de goede gegevens maar ze mocht de testuitslag niet melden. Wat een gedoe allemaal.

Gelukkig worden de klachten van manlief niet erger, maar ook niet minder . Afwachten maar weer , ondertussen heb ik maar eens een tweet de deur uitgedaan.

 

Nog steeds geen telefoontje van de GGD

 

Op het formulier dat we meekregen staat uiterlijk 24 tot 48 uur wordt u gebeld over de uitslag, maar helaas we weten de uitslag van de Coronatest nog steeds niet.

Gisteravond heeft manlief gebeld met de GGD (nummer voor vragen) , die mevr. vertelde dat er al meer mensen gebeld hadden , die nog ook steeds niets gehoord hadden. Het is dus wederom druk . We konden eventueel dat nummer bellen waar je ook de test moet aanvragen, maar die lijn is volgens die mevr. van de GGD hartstikke druk

Ook vandaag heeft manlief weer aan de telefoon gehangen. Helaas ze kunnen hem niet meer vertellen, dan dat door de grote drukte het langer duurt dan de eerder genoemde 48uur. Bij het lab is het druk, de GGD heeft het druk etc. Gelukkig staat manlief nu niet meer zo lang in de wacht voor hij iemand aan de telefoon krijgt . Een kwartiertje wachten valt na al die lange wachttijden van de laatste tijd erg mee.

Maar het vervelende is, dat we de deur nog steeds niet uit mogen. We wachten maar af, en zit helaas niets anders op.

 https://www.ggdnog.nl/corona/alles-over-corona/hoe-gaat-het-verder-na-de-coronatest

(Pixabay)

 

De Coronatestdag

We zijn vanmorgen op goed geluk naar Vaassen gegaan, want helaas de bevestiging van de GGD was nog steeds niet binnen.

Maar gelukkig werd manlief verwacht . Het was allemaal prima georganiseerd daar in Vaassen. Het was inderdaad een drive-inn gebeuren, en we konden mooi in auto blijven zitten . De test af nemen viel gelukkig mee aldus manlief, en daarna zijn we net als op de heenweg, ook op de terugweg op ons dooie gemakje naar huis gereden. Het gaf ons bijna het gevoel alsof we een dagje uit waren . Als het goed is krijgt manlief binnen 48 uur de uitslag, tot zo lang moeten we nog thuis blijven.

Maar eerlijk gezegd kunnen we het ons niet voorstellen dat het Corona is, want we leven al weken zoveel mogelijk in onze eigen bubbel, maar ja je weet het natuurlijk nooit .

                                                           
 

 

  Coronateststraat in Vaassen

Bellen, bellen en nog eens bellen.

Gistermiddag hebben we geprobeerd om een afspraak te maken bij de GGD . Na een paar uur het geprobeerd te hebben we besloten om het vandaag opnieuw te proberen.

Maar het viel allemaal niet mee , ondanks dat we het met z’n tweetjes aan het proberen waren.

En dan denk je Yes …..ik heb beet . en dan klinkt er vervolgens een stem met de mededeling ……Er bellen op dit moment zoveel mensen, dat we u helaas niet te woord kunnen staan. Wilt u het het over een half uur nog eens proberen ? We moeten helaas de verbinding met u nu verbreken.

Vervolgens lees je op Omroep Gelderland dat de GGD nog niet wordt plat gebeld ??????

Rond 13.30u besloot manlief toch maar even te gaan rusten.  Een half uurtje later schrok ik mij rot, ik had nu een andere stem aan de telefoon, die vroeg of ik een moment had . Ik manlief wakker maken, wordt er vervolgens dit bandje afgespeeld ……. sterker nog er werden zelfs 3 verschillende melodietjes afgespeeld.

Ondertussen begonnen we ons een beetje zorgen te maken of de batterij van de huistelefoon het wel zolang zou vol houden.

Maar om een lang verhaal kort te maken, om 15.15 uur hadden we opeens beet, morgen om 10.48 wordt manlief in de drive-inn brandweerkazerne in Vaassen verwacht . Hopelijk verwachten ze ons daar, want de bevestiging is nog steeds niet binnen .

https://www.ggdnog.nl/corona/alles-over-corona/coronatest-wanneer-hoe-en-waar

 

 

Het zal toch niet ????

Manlief is gelukkig weer thuis , met de verdenking van Corona, alhoewel alles atypisch, maar volgens de huisarts (bijna onherkenbaar in zijn beschermende kleding) komt dit vaker voor . Hij kon goed horen dat manlief kortademig is , gewoon niet normaal . Nu moet manlief rustig wachten tot dinsdag, en dan testen bij de GGD . De huisarts neemt morgen weer contact op met manlief om te vragen hoe het gaat. Voor de komende tijd heeft hij de boodschap gekregen om het rustig aan te doen, maar dat gaat vanzelf, en zoveel mogelijk thuis te blijven tot er een uitslag bekend is. Gelukkig mogen we wel naar buiten in de tuin.

(Pixabay)

Weer terug bij af ?

Toch weer zorgen . Manlief werd de laatste tijd in toenemende mate vermoeider . We dachten dat het door het wandelen kwam , maar hij werd in toenemende mate ook steeds benauwder, en dan denk je toch snel aan andere dingen.

Daarom heeft manlief toch maar even contact gehad met de uroloog , en die vond het nodig om voor zekerheid de PSA (prostaat) waarden te prikken.  Gelukkig blijkt uit het lab onderzoek, dat de PSA waarde in het bloed wel wat aan het stijgen is, maar het is maar heel minimaal. Ook de medicatie kon volgens de Uroloog bijna niet de oorzaak zijn na zo'n lange tijd .

Zijn voorstel was om een afspraak te maken met de huisarts . Toenemende benauwdheid en vermoeidheid deed hem enigszins aan Corona denken. Aan het eind van de middag mag manlief op het Corona spreekuur verschijnen bij de huisarts.

(Pixabay)

 

 

Er is er 1 jarig

 

Onze kleindochter is vandaag 1 jaar geworden. Haar eerste verjaardag viert ze in Coronatijd , gelukkig lijkt ze daar nu nog geen weet van te hebben. Maar al met al is het voor haar toch een andere dag geworden dan normaal . Ballonnen, slingers , en kadootjes uitpakken, maken er toch een bijzondere dag van .

Deelerwoud we are back

We zijn weer aan het lopen, eindelijk !

De laatste weken was ik bezig met het afbouwen van de Propranolol , maar dat laatste restje wil nog niet goed lukken. De hartkloppingen leken wat terug te komen , daarom heb ik besloten om dat laatste restje nog even door te slikken, en volgende week weer een poging te wagen.  Ondertussen hebben we de stoute schoenen weer aangetrokken , en hebben we onze eerste wandeling weer achter de rug.

En wat was het prachtig vanmorgen in het Deelerwoud , vooral de ontmoeting met een moeder met haar kroost, die we aan het begin van onze wandeling tegen kwamen, en later nog eens een keer.

Op zo’n moment wordt je ook weer eens met de neus op de feiten gedrukt, dat onze Ulli er niet meer bij is, want die had de familie al veel eerder in de peiling gehad.

Wild Zwijn – Sus scrofa

Heide Deelerwoud

 

Afloop met een sisser ?

Vandaag een telefonisch consult gehad met de specialistisch verpleegkundige. De Schildklier is gelukkig helemaal genormaliseerd .

De waarde van het schildklierhormoon FT4 is nu 13 (moet tussen 9 en 24 zijn ) . De waarde van het hypofyse hormoon wat de schildklier aanstuurt TSH is nu 2.3 (moet tussen 0,4 – 4,0 ),  dus keurige waardes.

Nu moet ik het medicijn heel rustig afbouwen dat ik tegen de hartkloppingen heb gekregen. Over ongeveer 2 maanden moet ik weer bloedprikken, en krijg ik een uitnodiging voor een consult . Het lijkt er nu toch wel sterk op dat de CT scan met contrast de oorzaak is geweest, en niet de knobbeltjes , als alles zo blijft .

De haaruitval, waar ik veel last van heb,  zie je vaker, maar zal zich weer herstellen was de boodschap. Dus hoopvol nieuws.

 

Pieken en dalen

 

Vandaag heeft de verpleegkundigspecialist namens de internist gebeld over mijn bloeduitslag . De Schildklier is nu van een te snelle naar een normaal werkende, bijna te langzame schildklier gegaan.

De waarde van schildklierhormoon FT4 is randje aan de lage kant , nu 9-6 (moet tussen 9 en 24 zijn ) .

De waarde van het hypofyse hormoon wat de schildklier aanstuurt TSH is nu iets aan de hoge kant 5.5 (moet tussen 0,4 – 4,0 ).

Om te voorkomen dat de schildklier te langzaam gaat werken moet ik de Strumazol (medicijn) meteen stoppen. Over ongeveer 3 weken bloedprikken, en over 4 weken consult . Het is weer meten is weten, en afwachten, maar het lijkt toch de goede kant op te gaan.

Een spannende week

We hebben het weer achter de rug, en kunnen weer opgelucht ademhalen.
27 januari hadden we op de vroege morgen eerst een afspraak met de Uroloog van manlief, maar die was tot onze opluchting dik tevreden .Over een half jaar moet manlief weer terug komen. PSA is nog steeds laag 2.4 ,en stijgt maar heel minimaal. Daarna had manlief zijn volgende afspraak op de dagopname voor een colonscopie.
Manlief vond het allemaal best, zolang hij maar onder zeil ging. Na een uurtje mocht ik hem weer ophalen, en zowaar was hij al wakker toen ik op de afdeling kwam, dat had ik wel eens anders meegemaakt.  Manlief mocht naar huis, en dan zou hij over 10 dagen de uitslag krijgen over de biopten die ze hadden genomen, maar ook over 4 poliepjes die ze tot onze grote verbazing hadden gevonden , en gelijk maar hadden weggenomen.
Manlief grapte nog, hoe is dat nu mogelijk ik ben de helft van mijn dikke darm kwijt , en dan nog krijg ik poliepen.
Hoe dan ook dit was toch weer even een tegenvaller, maar aan de andere kant wisten we ook dat de markers van de dikkedarmkanker super laag waren . Maar ja dit hadden we toch echt niet verwacht.
Daarna was onze auto aan de beurt, die moest voor de jaarlijkse APK, gelukkig kwam die er door, na wat kleine reparaties, en alsof dat nog niet genoeg was kreeg manlief ook een gesprek met de arts van de nieuwe ARBO dienst, waar zijn werkgever onlangs mee in zee is gegaan.
Dat gesprek bracht niet veel nieuws aan het front, er werden door de arts vooral conclusies getrokken, die voor manlief bepaald niet uit de lucht kwamen vallen. Eigenlijk komt het er op neer om vooral met zijn administratieve werkzaamheden en de planning door te gaan, want het werken als verpleegkundige in de wijk gaat gaat hem niet meer worden . Ook de arbeidsdeskundige waar hij vorige week een afspraak mee had, bracht geen nieuws aan het front.
Nu nog afwachten wat de werkgever met dit gegeven gaat doen, we gaan het zien. Zoals wij er tegenaan kijken, is het regulier werk van de verpleegkundige in de wijk, wat manlief nu doet, administratief werk wat anders blijft liggen. Zonder de planning loopt er natuurlijk niets, iemand moet dat doen.
Vorige week was echt een slopende week, want op 12 februari kreeg manlief ook nog eens de uitslag van de biopten en van de poliepjes die waren weggenomen. Tot onze grote opluchting, is er geen nieuwe kwaadaardigheid ontdekt, maar helaas zit er naar 5 jaar nog geen afscheid aan te komen van de MDL chirurg (niets persoonlijks, want manlief heeft een topper getroffen als chirurg, maar ook als mens).
Op vrijdag de 14e had manlief ’s morgens (op zijn vrije dag) het gesprek met de arbeidsdeskundige, en ik zou in de loop van de middag een telefoontje krijgen van de internist/endoccinoloog, over de bloeduitslag.
De waarde van schildklierhormoon FT4 is nu randje aan de lage kant. In november ben ik begonnen met 37, en nu is de waarde 10 (moet tussen 9 en 24 zijn ). De waarde van het hypofyse hormoon wat de schildklier aanstuurt TSH is gelukkig nu weer meetbaar 2.1 (moet tussen 0,4 – 4,0 ). Om te voorkomen dat de schildklier nog langzamer gaat werken moet ik de strumazol (medicijn) minderen van 15 naar 5 mg. Over ongeveer 4 weken bloedprikken, en weer op consult . Het is (weer) meten is weten , en afwachten welke kant het op gaat.
De laatste tijd voel ik mij eindelijk weer een beetje de oude, maar zo gaf de specialist aan, het kan zijn dat ik door die medicijnaanpassing mij weer wat slechter ga voelen. De angst is dat de schildklier te traag gaat werken, als ik door blijf gaan met deze dosering. Helaas kan zij nog steeds niet de juiste diagnose kunnen stellen, bij gebrek aan die schildklierscan (scintigram). Dat mag ongeveer half mei, in ieder geval een half jaar na die CT scan met contrast (daar zit altijd een beetje jodium in ) van 19 november . Dan pas kunnen ze die knobbels goed onderzoeken. Eerst moet alle jodium activiteit uit de schildklier verdwenen zijn , anders krijgen ze een vertekend beeld . Tot dan is het meten is weten en pappen en nat houden, kortom ik zit opgezadeld met een klier van een klier.
We gaan het allemaal weer zien en proberen onze zegeningen te tellen zoals dat zo mooi heet, maar 1 ding is zeker deze weken hebben een flinke aanslag aangericht op ons energie potje.

De Grote Trap

Gisteren zijn we nog een keer weer naar de Grote Trap geweest, in de buurt van Brielle, achter Rotterdam, en daarna wilden we nog even door naar de Maasvlakte .
Het was een een fantastische dag, het weer was goed, en de Grote Trap was nog steeds aanwezig, en liet zich veel beter zien dan de vorige keer. Omdat het nog zo rustig in Oostvoorne was, konden we op een veilige plek met de auto staan, en kon ik vanuit de auto fotograferen, en daardoor was het beter vol te houden.

Die Grote Trap was echt genieten , wat een geweldig vogel is het toch, helemaal uit de omgeving van Brandenburg Duitsland (ongeveer 600 km), komen vliegen, waar ze als ei in het wild geraapt is vorig jaar, uitgebroed door een broedmachine, en beschermd opgegroeid in een soort van reservaat daar. Ook werd ze is daar voorzien van een zender en een ring (BA38676 Groen LT), en vervolgens is ze ergens in november 2019 er vandoor gegaan. Of ze conform het CDNA-handboek goed, dan wel afgekeurd gaat worden, m.a.w.of ze als wild, of als tam wordt gezien, maakt mij eerlijk gezegd niet zoveel uit. De vogel is geheel zelfstandig naar Nederland gevolgen, en kan zichzelf moeiteloos en zelfstandig van voedsel voorzien.

Grote Trap – Otis tarda

Daarna ging het richting de Maasvlakte, waar het tot onze grote verbazing behoorlijk druk was. Enorm veel Kitesurfers probeerden op de been te blijven, en dat lukte lang niet altijd. Het werd steeds drukker , en we besloten dan ook richting huis te gaan .

Kitesurfen Maasvlakte

Op het moment dat we wilden gaan, zag  ik bij toeval het zeldzame plantje Zeewolfsmelk naast het asfalt, altijd weer leuk.

Zeewolfsmelk - Euphorbia paralias

We namen eerst nog een stukje snelweg , en daarna hebben we een toeristische route genomen.

Kinderdijk

Doodmoe kwamen we weer thuis, maar het was het meer dan waard, deze dag neemt niemand ons meer af. Ons weekje vakantie zit er helaas weer op, morgen is het weer terug naar de werkelijkheid van alledag .

Meten is weten

De specialist heeft aan het eind van de morgen gebeld over de uitslag van de echo van de schildklier.
Zoals ik eigenlijk wel had verwacht zijn er meerdere knobbeltjes (Nodules) ontdekt in de schildklier, maar geen van die knobbels ziet eruit alsof die kwaadaardig zou zijn, m.a.w. ze zijn zo goed als zeker goedaardig. Bovendien schijnen vrouwen van mijn leeftijd wel vaker last van knobbeltjes te hebben in de schildklier .
Het medicijn (strumazol) lijkt nu eindelijk zijn werk te doen , want de waarde van het schildklierhormoon FT4 is nu goed, die was 37, voor de kerst 34 , en nu 16 (moet tussen 9 en 24 zijn ) .
De waarde van het hypofyse hormoon wat de schildklier aanstuurt de TSH is nog steeds onmeetbaar laag <0.001 (moet tussen 0,4 – 4,0 ).
Om te voorkomen dat de schildklier nu te langzaam gaat werken moet ik de strumazol (medicijn) gaan halveren, en over 3/4 weken moet ik dan weer weer bloedprikken.
Het is nog steeds niet duidelijk of de knobbels de oorzaak zijn van de schildklierproblemen, of dat de contrastvloeistof (jodiumhoudend) van het buikonderzoek de oorzaak is . Voorlopig blijft het meten is weten (specialist haar woorden) omdat die bepaalde schildklierscan met contrast (schildklierscintigrafie) niet gemaakt kan worden . Als die scan gemaakt kan worden april/mei (als de contrast uit mijn lijf is) , dan pas kan ze duidelijkheid geven.
We gaan het zien allemaal, ik voel mij gelukkig niet meer zo lamlendig als dat ik mij voor de feestdagen voelde, eind januari moet manlief weer voor de APK, en dat is toch even andere koek van Kaatje.

Oranje Passiebloemvlnder.