Tot nu toe kon met operatief ingrijpen (Dikke darmkanker) eigenlijk alles opgelost worden bij manlief, maar nu is er geen uitzicht op een operatie en of een andere behandeling, dat maakt het toch anders voor ons beiden, en voor ons gezin. We kunnen alleen maar hopen dat de hormonen de Prostaatkanker (tijdelijk) afremmen.
We komen de dagen best wel redelijk door, we wandelen, soms samen, soms afzonderlijk, soms gaan we gewoon met de auto er op uit. Soms is er bezoek, soms gaan we op bezoek, en soms klungelen we maar wat aan . We bekijken het per dag, per dagdeel. Manlief heeft in toenemende mate toch wel last van vermoeidheid, hij moet meestal 2 momenten op de dag een tijdje liggen, en binnen een paar minuten valt hij dan ook in slaap.
We zijn beiden nu ook lid geworden van kanker.nl, ons aangeraden door de Uroloog van manlief, en nu zitten met heel veel lotgenoten op een forum. Ik vind het heel prettig dat ook de partners welkom zijn, er wordt ook gezegd: “kanker heb je niet alleen”.
Het mooie van deze site is, dat je ook vragen kunt stellen aan specialisten. Het is vooral de herkenning en de erkenning waar het forum enorm mee helpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten