Zo baas zo hond, daar begon het even op te lijken. Vorige week eindelijk de stap gezet om naar de dierenarts te gaan met Ulli de hond. We konden er niet meer onderuit, want hij moest zijn jaarlijkse inentingen hebben, en eerlijk gezegd dat was het probleem ook niet, want Ulli gedraagt zich altijd voorbeeldig bij de dierenarts. Maar er leek zich wel bij Ulli een probleem te ontwikkelen. Heel langzaam groeide er iets hards op zijn borstbeen, een best wel redelijk bult(tje)voor zo'n klein hondje. Het bultje zat niet los, maar leek vast te zitten op zijn borst been De wederhelft van Onze Vage Kennis opperde, dat het best weleens een vetbul(tje) kon zijn. Maar helaas het nare gevoel bleef. Ze zeggen altijd dat de baas op zijn hond gaat lijken, maar in het geval van manlief en Ulli gaat dat zeker niet op, want manlief heeft zoals hij dat altijd zo mooi zegt, een hele brede scheiding op zijn hoofd. Ulli daarin tegen heeft zeker als het haar wat langer is het haar van een poedel. Nee bij de dierenarts kreeg ik het gevoel dat de hond op zijn baas ging lijken, ik hoorde ineens weer de woorden; celletjes, aanprikken, aankleuren en Patholoog voorbij komen. En natuurlijk stem je met dat voorstel in, want ondanks dat Ulli er geen last van leek te hebben, wil je toch weten wat er daar op het borstbeen zich aan het ontwikkelen is. Ulli gaf geen krimp toen er materiaal werd aangeprikt uit het bultje op zijn borstbeen. Ongeveer een week tot 10 dagen zou het duren voor we de uitslag zouden krijgen. Gelukkig was op wat tandsteen en de gebruikelijke anaalklieren na, alles OK De afgelopen week spookte het wel steeds door mijn hoofd, wat als het kwaadaardig blijkt te zijn. Maar aan de andere kant had ik dan ook weer zo iets van, dat zou toch wel allemaal heel toevallig zijn. Vanmorgen overwon de spanning het dan toch. Dus de tuin in om de Hedera wat terug te snoeien. Maar wat de geest wil, wil nog niet zeggen dat mijn handen dat kunnen uitvoeren, in ieder geval niet altijd, maar gelukkig schoot de buurvrouw mij te hulp. Ondertussen begon het steeds harder te regenen, dus we besloten om te stoppen en naar binnen te gaan. Ondertussen kreeg ik in toenemende mate last van hoofdpijn. En ineens ligt daar vanmiddag sneller dan verwacht de brief met de uitslag op de mat, met een begeleidende handmatig brief van de dierenarts erbij.
Het bleek dat er helemaal geen telefoonnummer van ons bekend was in de praktijk. De uitslag gaf aan dat het om een lipoom ging, een goedaardige vetbult. En dan is het even van PFFFFF even laten doordringen, en vervolgens een berichtje doen naar manlief en de dochters. Toch nog maar even de dierenartsenpraktijk gebeld, om te bedanken. Nadat we jarenlang bij de zelfde dierenarts waren geweest, kregen wij een jaar geleden het bericht dat hij er mee op zou houden. De praktijk zou op een andere plek wel worden overgenomen door een dierenartsen maatschap, maar voor ons is zoiets niet vanzelf sprekend om daar dan ook naar toe te gaan. Na lang wikken en wegen besloten we toch om naar een andere dierenartsen maatschap te gaan. We hoorden al goede verhalen overr deze dierenartsen, en ook onze dochter en schoonzoon die net als ons op zoek moesten voor hun kat naar een andere dierenarts, waren zeer te spreken over deze dierenartsen. Onze eerste indruk is in ieder geval heel goed, maar voorlopig hoop ik dat we er een jaartje kunnen wegblijven, want dan betekend dat, dat het met Ulli goed gaat, en kunnen onze kleinzonen ook life nog van hem genieten, ook al vinden ze de "sprekende" Ulli geweldig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten