Bijzondere ontmoetingen

Vanmorgen weer eens richting het Deelerwoud gegaan.
We waren, zo leek het, alleen op de wereld. De eerste uren was er geen mens te bekennen. Nog maar nauwelijks goed en wel aan de wandel, zag ik een Wespendief in een boom zitten, maar helaas de vogel ging er vandoor, en daardoor had ik alleen maar blauwe lucht op de foto staan. Vervolgens het zelfde verhaal met een Koekoek. Steeds als ik de vogel had ontdekt, ging hij er vandoor op het moment dat ik een foto wilde maken.
Maar ondanks dat geen van de vogels voor mij even wilde poseren, was het toch volop genieten.
Opeens zag ik vanuit mijn ooghoek iets bewegen, en gebaarde ik manlief om stil te staan, een moment later kwam er een prachtige Vos aangelopen. Het was ondertussen al warm geworden, en de Vos had maar 1 doel, en dat was water. Op een gegeven moment had ze ons in de gaten, heel even keek ze richting ons, en besloot toen toch om wat te gaan drinken. Gelukkig had Ulli de hond haar niet gezien, want die reageerde niet. Na het drinken, maakte ze nog even een sanitaire stop, en daarna liep de Vos weer net zo rustig weg, als dat zij ook gekomen was. Een fantastisch mooi dier, en ik ben er maar vanuit gegaan dat het een vrouwtje was, omdat ze zittend ging plassen, net als een vrouwtjes hond.

Vos – Vulpes vulpes

 Even later ontdekte manlief een mooie zeldzame spin, namelijk de Lentevuurspin – Eresus sandaliatus in dit geval een mannetje. We hadden deze spin 1 keer eerder gezien, maar nog niet in dit gebied. Het vrouwtje van deze spinnensoort is zwart, maar het mannetje heeft wel iets van een Lieveheersbeestje weg.

Lentevuurspin – Eresus sandaliatus

 Even later zagen we allemaal Edelherten in de verte lopen, het kon gewoon niet op vandaag, en ondertussen bleef de Koekoek maar roepen, en voor ons uitvliegen.
Een eind verderop staarden  2 paar grote ogen mij aan in het lange droge gras. Het waren geen echte ogen, maar de op ogen lijkende vlekken, op de vleugels van een nachtvlinder, de Nachtpauwoog – Saturnia pavonia, een hele mooie grote vlinder, waarvan ik tot nu toe nog alleen maar de rups had gezien.

Nachtpauwoog – Saturnia pavonia

En terwijl we weer verder liepen , werd de Koekoek ineens achterna gezeten door een paar kleine vogels, terwijl ik de vogels aan het nakijken was, hield manlief het wandelpad gelukkig in de gaten, want het had niet veel gescheeld of ik had bovenop een overstekende Rugstreeppad – Bufo calamita
 gestaan.

Rugstreeppad – Epidalea calamita

De Koekoek was vandaag een brug te ver, maar voor de rest was het echt een heerlijke wandel morgen, met heerlijk weer, en met voor mij als hoogtepunt een onverwachte ontmoeting met een prachtige Vos